Termin „dyskrazja krwi” jest często używany przez lekarzy, ale może być dezorientujący (a czasem niepokojący) dla pacjentów. Ogólnie jest to termin niespecyficzny, który może odnosić się do każdej choroby krwiopochodnej. To powiedziawszy, jest zwykle używany, gdy diagnoza jest niepewna (podczas diagnozy) lub w określonych sytuacjach.
Dyskrazja krwi to schorzenia (zaburzenia hematologiczne), które mogą wpływać na składniki komórkowe lub osocze krwi, szpik kostny lub tkankę limfatyczną. Przykłady dyskrazji krwi obejmują anemie, nowotwory, takie jak białaczki i chłoniaki, stany powodujące krzepnięcie krwi lub zbyt szybkie krwawienie i nie tylko.
Dyskrazje krwi mogą być częste lub niezbyt częste, złośliwe (nowotworowe) lub łagodne, od bardzo łagodnych lub bezobjawowych stanów po zagrażające życiu. Przyjrzymy się przyczynom lub mechanizmom odpowiedzialnym za dyskrazję krwi, różnym typom, typowym objawom i tym, czego możesz się spodziewać, jeśli chodzi o diagnostykę i leczenie.
Andrew Brookes / Cultura / Getty Images
Definicja i podstawy
Termin medyczny „dyskrazja krwi” dosłownie oznacza „zła mieszanka” i można go przypisać greckiemu lekarzowi Galenowi (130-199 n.e.). W tamtym czasie ta zła mieszanka (dyskrazja) była uznawana za zaburzenie równowagi w czterech humorach ciała - krwi, czarnej żółci, żółtej żółci i wodzie. Kiedy wszystkie te humory były w równowadze, używano terminu „eukrazja”.
Dyskrazja krwi może obejmować:
- Krwinki, takie jak krwinki czerwone, krwinki białe i płytki krwi
- Białka we krwi odpowiedzialne za krzepnięcie i krwawienie
- Tkanka limfatyczna, taka jak węzły chłonne i śledziona
- Szpik kostny
- Naczynia krwionośne
Dziedzina medycyny, która zajmuje się tymi schorzeniami, nazywa się hematologią.
Kiedy w medycynie stosuje się termin „drżenie krwi”?
Część zamieszania wokół terminu dyskrazja krwi polega na tym, że jest on używany na wiele różnych i sprzecznych sposobów.
Łącznie: Czasami termin ten jest używany do opisaniakażdyzaburzenia krwi, szpiku kostnego, białek krzepnięcia lub tkanki limfatycznej. W badaniach klinicznych termin ten może być używany do opisania wszelkich skutków ubocznych związanych z badanym lekiem, który wpływa na te tkanki.
Gdy diagnoza jest niepewna: Często termin „dyskrazja krwi” jest używany podczas procesu diagnozy, zanim zostanie postawiona dokładna diagnoza. W tym przypadku termin ten sugeruje, że zaburzenie w jakiś sposób wiąże się z krwią, ale konieczna jest dalsza obróbka.
Kiedy mogą występować czynniki ryzyka (szczególnie w przypadku zaburzeń krzepnięcia): Termin może być również używany, gdy konieczna jest analiza czynników ryzyka, na przykład w celu znalezienia przyczyn powstawania zakrzepów krwi. W takim przypadku może to oznaczać, że lekarz podejrzewa schorzenie podstawowe (takie jak czynnik V Leiden) u osoby, u której występują zakrzepy krwi lub udar bez oczywistych predyspozycji.
Z konkretnymi obawami: Termin „dyskrazja krwi” jest czasami używany bardzo specyficznie. Na przykład może być używany do opisania chorób krwi związanych z niepożądaną reakcją na lek lub określonej kategorii diagnostycznej, takiej jak dyskrazja komórek plazmatycznych.
Składniki krwi
Przed przyjrzeniem się konkretnym diagnozom warto przyjrzeć się składnikom krwi i tkanki limfatycznej. Krew składa się zarówno z osocza (składnika płynnego), jak i komórek.
Komórki
Istnieją trzy rodzaje krwinek (lub części komórek) krążących we krwi.
Czerwone krwinki (RBC) są odpowiedzialne za pobieranie tlenu z płuc i transportowanie go do wszystkich komórek ciała.
Białe krwinki (WBC) działają jako pierwsza obrona organizmu przed infekcjami bakteriami, wirusami i pasożytami. Istnieją dwie podstawowe kategorie białych krwinek.
- Linia komórek limfoidalnych obejmuje limfocyty T i B (komórki T i komórki B) oraz komórki NK
- Linia komórek szpikowych obejmuje neutrofile, bazofile i eozynofile
Płytki krwi (trombocyty) odgrywają ważną rolę w krzepnięciu krwi (wraz z czynnikami krzepnięcia). Płytki krwi gromadzą się w miejscu urazu skóry lub naczynia krwionośnego i stanowią platformę, na której podczas krzepnięcia tworzy się skrzep.
Osocze
Osocze stanowi około 55% objętości krwi i zawiera wiele różnych substancji, w tym:
- Białka krzepnięcia, takie jak fibrynogen, trombina i czynniki krzepnięcia, takie jak czynnik von Willebranda (vWF) i czynnik VIII
- Albumina
- Immunoglobuliny (przeciwciała) do zwalczania infekcji
- Elektrolity
- Hormony
- Składniki odżywcze
- Produkty odpadowe
Szpik kostny
Szpik kostny jest rozmieszczony w dużych kościach, takich jak grzebień biodrowy i mostek. Jest to miejsce, w którym komórki krwi „rodzą się i wychodzą” przed wejściem do krwiobiegu i tkanek organizmu.
Wszystkie różne typy komórek krwi pochodzą z jednego typu komórek „progenitorowych” szpiku kostnego zwanych hematopoetyczną komórką macierzystą. W procesie zwanym hematopoezą te „komórki pluripotencjalne” różnicują się w różne typy komórek.
W szpiku kostnym obecne są komórki na wszystkich etapach różnicowania (na przykład neutrofil zaczyna się jako promielocyt, następnie staje się mielocytem, metamielocytem, neutrofilem pasmowym, a na końcu dojrzałym neutrofilem).
Zwykle te młodsze formy białych krwinek (z wyjątkiem niektórych prążków) nie są widoczne we krwi poza niektórymi postaciami białaczki, zaburzeniami mielodysplastycznymi i ciężkimi infekcjami.
Tkanka limfatyczna
Ważne jest, aby uwzględnić tkankę limfatyczną, taką jak węzły chłonne i śledziona, ponieważ mogą one być zaangażowane w wiele dyskrazji krwi.
Przyczyny
Przyczyny dyskrazji krwi nie zawsze są znane. W takim przypadku lekarze często używają terminu idiopatyczny, co zasadniczo oznacza, że przyczyna jest niepewna lub nawet całkowicie nieznana w danym momencie. Przyczyny i czynniki ryzyka można podzielić na kilka kategorii, które czasami się pokrywają.
Nowotwory
Raki, takie jak białaczki, chłoniaki i szpiczak mnogi, charakteryzują się niekontrolowanym wzrostem jednego z rodzajów białych krwinek. Może to prowadzić do problemów związanych z określonym typem komórek, ale może również wpływać na inne komórki krwi, na przykład gdy komórki białaczkowe gromadzą się w szpiku kostnym, co prowadzi do zmniejszenia produkcji innych typów komórek krwi.
Wywołane lekami
Działania niepożądane są bardzo częstą przyczyną dyskrazji krwi i mogą wystąpić zarówno w przypadku leków na receptę, jak i nielegalnych leków, a także witamin i suplementów diety. Reakcje te mogą zachodzić za pośrednictwem kilku różnych mechanizmów.
Ekspozycje środowiskowe
W środowisku istnieje szereg narażeń, które mogą skutkować dyskrazjami krwi, na przykład na niektóre chemikalia i promieniowanie.
Infekcje
Komórki krwi są nie tylko ważne w zwalczaniu infekcji, ale mogą również zostać uszkodzone przez infekcje.
Niedobory witamin i minerałów
Niedobór niezbędnych składników odżywczych może zakłócać prawidłowe tworzenie się komórek krwi. Przykładami mogą tu być niedokrwistości spowodowane niedoborem żelaza, witaminy B12 lub kwasu foliowego.
Autoimmunologiczne
Choroby autoimmunologiczne mogą powodować powstawanie przeciwciał skierowanych przeciwko różnym komórkom krwi.
Genetyka
Genetyka może odgrywać rolę w dyskrazjach krwi poprzez specyficzne mutacje genów (takie jak choroba sierpowata) lub dziedziczne predyspozycje (takie jak w niektórych przypadkach niedokrwistości z niedoboru witaminy B12).
Połączenie
Połączenie powyższych przyczyn może skutkować wystąpieniem jednego rodzaju dyskrazji krwi. Na przykład niedokrwistość aplastyczna może wystąpić z powodu infekcji wirusowych, leków, narażenia na chemikalia lub promieniowanie i nie tylko.
Rodzaje i klasyfikacja
Dyskrazje krwi można podzielić na kilka różnych kategorii. Można to zrobić na wiele sposobów, ale często jest to najłatwiejsze do zrozumienia, patrząc na kilka określonych typów komórek i mechanizmów.
Niektóre stany wpływają tylko na jeden typ krwinek i zwykle obejmują wzrost lub spadek rodzaju krwinek. Jeśli dotyczy to wszystkich głównych typów krwinek, mówi się o pancytopenii.
Przyrostek „cytoza” (lub „filia”) odnosi się do nadmiaru pewnego rodzaju krwinek, podczas gdy „penia” odnosi się do obniżonego poziomu komórki.
Tych zasad można również przestrzegać w przypadku bardziej specyficznych komórek. Na przykład, nadmierna liczba neutrofili byłaby nazywana neutrofilią, a zmniejszona liczba neutrofili nazywana byłaby neutropenią.
Zaburzenia czerwonych krwinek i hemoglobiny
Czerwone krwinki mogą być nieprawidłowe na wiele różnych sposobów. Oprócz nadmiaru lub niedoboru krwinki czerwone mogą mieć nieprawidłową strukturę lub zawierać nieprawidłowe hemoglobiny. Kiedy występuje mała liczba czerwonych krwinek (niedokrwistość), może to być spowodowane zmniejszoną produkcją, zwiększonym zniszczeniem, utratą (np. Z krwawieniem) lub redystrybucją.
Niektóre zaburzenia krwinek czerwonych obejmują:
- Niedobory żywieniowe: obejmują niedokrwistość z niedoboru żelaza lub anemie makrocytowe (wielkokomórkowe) spowodowane niedoborem witaminy B12 lub kwasu foliowego.
- Hemoglobinopatie: Zaburzenia hemoglobiny (zaburzenia hemu lub globiny) mogą być dziedziczne, takie jak choroba sierpowata lub talasemia, lub nabyte, takie jak niedokrwistość syderoblastyczna.
- Niedokrwistość aplastyczna: W niektórych przypadkach bardzo mało czerwonych krwinek jest wytwarzanych z powodu uszkodzenia szpiku kostnego. Termin aplastyczny odnosi się do „braku”.
- Niedobory enzymów krwinek czerwonych: obejmują one niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej i niedobór kinazy pirogronianowej.
- Choroby błony czerwonokrwinkowej (prowadzące do nieprawidłowego kształtu): mogą być dziedziczne lub nabyte i obejmują schorzenia, takie jak dziedziczna sferocytoza i eliptocytoza.
- Niedokrwistości hemolityczne: w tych warunkach dochodzi do rozpadu czerwonych krwinek, na przykład w przypadku choroby zimnych aglutynin.
- Czerwienica: nadmierna liczba czerwonych krwinek może być dziedziczna lub wtórnie występować jako odpowiedź na dużą wysokość, choroby płuc i inne (organizm wytwarza więcej czerwonych krwinek, aby zrekompensować brak tlenu). Przykładem jest czerwienica prawdziwa.
Zaburzenia białych krwinek
Zaburzenia białych krwinek mogą również obejmować nadmiar lub niedobór wszystkich lub jednego rodzaju białych krwinek, a także nieprawidłowe funkcjonowanie normalnej liczby. Niektóre zaburzenia białych krwinek obejmują:
- Zaburzenia proliferacyjne: Białaczki to nowotwory, w których rakowate białe krwinki znajdują się głównie we krwi i szpiku kostnym, podczas gdy chłoniaki obejmują te same komórki, ale przede wszystkim tkankę limfatyczną (np. Węzły chłonne). Białaczki mogą być ostre lub przewlekłe i mogą obejmować komórki w dowolnym momencie rozwoju, od blastów do dojrzałych białych krwinek.
- Leukocytoza: Podwyższona liczba białych krwinek jest powszechna w wielu typach infekcji. Jeden rodzaj białych krwinek, eozynofile, jest często podwyższony w wyniku infekcji pasożytniczych.
- Leukopenia: Niedobór białych krwinek może wystąpić z wielu powodów, takich jak chemioterapia, inne leki powodujące zniszczenie białych krwinek oraz niektóre infekcje (szczególnie po ostrym okresie infekcji).
- Inne: istnieje wiele chorób nienowotworowych, które mogą wpływać na białe krwinki, które są rzadkie (i często dziedziczne z powodu mutacji pojedynczego genu). Przykłady obejmują niedobór MPO i LAD, zespół Hioba i przewlekłą chorobę ziarniniakową.
Zaburzenia płytek krwi
Zaburzenia płytek krwi mogą być również związane z nadmiarem (trombocytozą) lub niedoborem (trombocytopenią) płytek krwi lub nieprawidłowym funkcjonowaniem prawidłowej liczby płytek krwi i mogą być dziedziczne lub nabyte. Ponieważ płytki krwi są zasadniczą częścią procesu krzepnięcia, niektóre z nich pokrywają się z zaburzeniami krzepnięcia i zaburzeniami krzepnięcia.
Małopłytkowość (mała liczba płytek krwi) może być spowodowana przez:
- Zmniejszona produkcja płytek krwi (z zaburzeniami szpiku kostnego, niektórymi lekami, takimi jak chemioterapia, niektóre infekcje wirusowe itp.)
- Zwiększone niszczenie płytek krwi (z zaburzeniami immunologicznymi (małopłytkowość immunologiczna), takimi jak idiopatyczna plamica małopłytkowa)
- Utrata (np. Z krwawieniem)
- Sekwestracja (obserwowana w przypadku powiększenia śledziony z powodu alkoholowej choroby wątroby itp.)
Trombocytoza (trombocytemia), podwyższona liczba płytek krwi, może być obserwowana w przypadku niektórych nowotworów i stanów zapalnych, takich jak trombocytemia samoistna.
Zaburzenia płytek krwi, które wpływają na normalne funkcjonowanie, mogą być spowodowane chorobami wątroby lub nerek, a także chorobami dziedzicznymi, takimi jak zespół Wiskotta-Aldricha. Warunki te mogą wpływać na zdolność płytek krwi do łączenia się (agregacji) lub sklejania (wady adhezji), a także inne mechanizmy.
Zaburzenia krwawienia
Zaburzenia krzepnięcia można podzielić na cztery główne kategorie:
- Zaburzenia płytek krwi (omówione powyżej)
- Niedobory czynników krzepnięcia
- Defekty fibrynolityczne
- Wady naczyniowe
Niedobory czynników krzepnięcia, takie jak hemofilia, wynikają z dziedzicznego niedoboru czynników krzepnięcia potrzebnych do prawidłowego krzepnięcia krwi. Mogą być rzadkie lub częste i być łagodne lub zagrażać życiu. Może to oznaczać niedobór:
- Fibrynogen (afibrogenemia)
- Czynnik V (parahemofilia)
- Czynnik VII
- Czynnik VIII (hemofilia A)
- Czynnik IX (hemofilia B)
- Czynnik X
- Czynnik XI (zespół Rosenthala)
- Czynnik XII
- Czynnik XIII
- czynnik von Willebranda (choroba von Willebranda), częsta choroba dotykająca do 1% populacji USA
Mogą również wystąpić problemy z czynnikami krzepnięcia, tak jak w przypadku chorób wątroby, niedoboru witaminy K i stosowania leków rozrzedzających krew.
Nawet jeśli skrzep tworzy się prawidłowo, może ulec przedwczesnemu rozkładowi (wady fibrynolityczne). Jest to widoczne w przypadku streptokinazy (lek rozbijający „skrzepy”, czasami używanego przy udarach lub zawałach serca) lub w stanie zwanym rozsianym wykrzepianiem wewnątrznaczyniowym (DIC).
DIC to przerażające powikłanie, które występuje najczęściej u osób poważnie chorych. Obejmuje jednoczesne krwawienie i krzepnięcie, co utrudnia leczenie.
Wady naczyniowe obejmują krwawienie w wyniku zapalenia lub uszkodzenia naczyń krwionośnych. Można to zaobserwować w przypadku chorób autoimmunologicznych lub przy stosowaniu inhibitorów angiogenezy, które są lekami stosowanymi w leczeniu raka, które zakłócają wzrost i naprawę naczyń krwionośnych.
Zaburzenia krzepnięcia (zakrzepica)
Niektóre dyskrazje krwi zamiast krwawienia powodują zbyt łatwe krzepnięcie krwi. Te stany mogą być dziedziczne lub zamiast tego związane ze stanami, takimi jak rak, choroba nerek, leki, takie jak estrogeny, lub choroby autoimmunologiczne, takie jak zespół antyfosfolipidowy.
Niektóre dziedziczne zaburzenia krzepnięcia obejmują:
- Mutacja czynnika V Leiden
- Mutacja genu protrombiny
- Niedobór białka C.
- Niedobór białka S.
- Niedobór antytrombiny
- Hiperhomocysteinemia
Zaburzenia szpiku kostnego
Choroby związane ze szpikiem kostnym to kolejna ważna przyczyna dyskrazji krwi.
W niektórych przypadkach szpik kostny jest naciekany nieprawidłowymi komórkami, co ogranicza produkcję prawidłowych krwinek. Często prowadzi to do niedoboru wszystkich rodzajów krwinek (pancytopenii) i może być widoczne w przypadku:
- Nowotwory krwiopochodne (np. Białaczka i zespoły mielodysplastyczne) w szpiku kostnym
- Guzy lite (takie jak rak piersi), które rozprzestrzeniają się do szpiku kostnego
- Mielofibroza (gdy szpik kostny jest zastąpiony tkanką włóknistą / bliznowatą)
- Niektóre choroby tkanki łącznej
Może również wystąpić niewydolność szpiku kostnego spowodowana lekami, narażeniem środowiskowym, ciężkimi infekcjami i innymi przyczynami, takimi jak niedokrwistość aplastyczna.
Objawy
Wiele objawów związanych z dyskrazjami krwi jest związanych z nadmiarem lub niedoborem różnych typów krwinek lub z nagromadzeniem tych komórek w węzłach chłonnych lub śledzionie.
Czerwone krwinki
Najczęstsze objawy związane z krwinkami występują, gdy występuje niedokrwistość (zmniejszona liczba czerwonych krwinek lub niski poziom hemoglobiny). Objawy anemii mogą obejmować zawroty głowy lub omdlenie (omdlenie), zmęczenie, kołatanie serca lub szybkie bicie serca, duszność i bladość skóry.
Kiedy czerwone krwinki są zniekształcone (na przykład z anemią sierpowatą), mogą „utknąć” w naczyniach krwionośnych różnych tkanek, powodując śmierć komórek i późniejszy ból (często silny).
Wzrost liczby czerwonych krwinek (a następnie wzrost lepkości krwi) może powodować zaczerwienienie twarzy i bóle głowy.
Białe krwinki
Gdy poziom różnych białych krwinek jest niski, mogą rozwinąć się infekcje. Objawy są zwykle związane z miejscem zakażenia, na przykład:
- Płuca: kaszel lub odkrztuszanie krwi, duszność,
- Górne drogi oddechowe: ból gardła, trudności w połykaniu, ból zatok, drenaż z nosa
- Drogi moczowe: Ból przy oddawaniu moczu, częstość oddawania moczu
- Brzuch: nudności, wymioty lub biegunka, ból brzucha
- Centralny układ nerwowy: bóle głowy, sztywność karku, splątanie
Płytki krwi
Niski poziom płytek krwi (małopłytkowość) może powodować objawy w zależności od ciężkości. Mogą to być:
- Zasinienie (wybroczyny)
- Czerwone kropki na skórze, które nie bledną pod wpływem nacisku (wybroczyny)
- Krwotok z nosa
- Obfite miesiączki
- Krwawienie z pęcherza lub przy wypróżnianiu
Zaburzenia krwawienia
Objawy zaburzeń krzepnięcia pokrywają się ze stanami płytek krwi i zależą od ciężkości choroby. W łagodnych stanach ludzie mogą zauważyć zwiększone krwawienie po zabiegach chirurgicznych lub stomatologicznych. W przypadku poważniejszych zaburzeń mogą wystąpić spontaniczne krwawienia, takie jak do stawów.
Zaburzenia krzepnięcia
Czynniki ryzyka zakrzepów obejmują odpoczynek w łóżku, niedawną operację, raka, podróż i inne. Kiedy zakrzepy krwi powstają bez tych czynników ryzyka, na przykład u osoby, która jest zdrowa i nie prowadziła siedzącego trybu życia, często rozważa się możliwość wystąpienia zaburzeń krzepnięcia.
Zaburzenia i nowotwory szpiku kostnego
Ponieważ zaburzenia szpiku kostnego mogą wpływać na wszystkie typy krwinek, mogą występować objawy związane z nimi wszystkimi. Nowotwory krwiopochodne są ważną przyczyną i mogą obejmować takie objawy, jak:
- Powiększone węzły chłonne
- Nocne poty
- Gorączka niewiadomego pochodzenia
- Powiększona śledziona i / lub wątroba
- Niezamierzona utrata masy ciała
Inne objawy
Istnieje szeroki zakres objawów, które można zaobserwować w przypadku różnych dyskrazji krwi, a wiele z nich może wydawać się nieoczywistych. Oto kilka przykładów:
- Pica: Pica oznacza „jeść brud”, a dzieci, które mają niedokrwistość z niedoboru żelaza, rzeczywiście czasami jedzą brud, prawdopodobnie z powodu instynktownego pragnienia żelaza.
- Pagophagia: porównywalna do pica, z wyjątkiem tego, że pagofagia to pragnienie jedzenia lodu. (W rzeczywistości jest to bardziej powszechny objaw niedoboru żelaza niż pica).
- Objawy neurologiczne: W przypadku niedoboru witaminy B12, oprócz rozwoju niedokrwistości, ludzie mogą mieć objawy, które mogą być nie do odróżnienia od stwardnienia rozsianego.
Diagnoza
Rozpoznanie dyskrazji krwi może obejmować kilka kroków w zależności od objawów, wywiadu rodzinnego, objawów fizycznych i nie tylko. Często podejrzewa się dyskrazję krwi, gdy dana osoba odwiedza lekarza pierwszego kontaktu.
Badanie można rozpocząć od lekarza rodzinnego lub internisty lub zamiast tego możesz zostać skierowany do hematologa / onkologa. Hematolog to lekarz specjalizujący się w diagnostyce dyskrazji krwi, zarówno łagodnych, jak i nowotworowych.
Historia
Rozpoznanie dyskrazji krwi rozpoczyna się od dokładnego wywiadu, z pytaniami dotyczącymi objawów, potencjalnych ekspozycji, leków, historii choroby i historii rodzinnej.
Czasami można przeoczyć wczesne objawy dyskrazji krwi (takie jak obfite miesiączki) i ważne jest, aby wspomnieć w historii o wszystkim, co wydaje się nienormalne.
Badanie lekarskie
Można zauważyć objawy dyskrazji krwi, takie jak bladość skóry lub siniaki. Dokładna ocena węzłów chłonnych (nie tylko tych na szyi, ale także pod obojczykiem i pod pachami) zostanie również wykonana.
Ocena krwinek
Wstępna ocena większości dyskrazji krwi rozpoczyna się od zbadania próbki krwi. Pełna morfologia krwi (CBC) dostarczy liczbę obecnych krwinek czerwonych, białych i płytek krwi, a różnica wskaże również odsetek różnych rodzajów białych krwinek we krwi.
Większa niż zwykle liczba niedojrzałych białych krwinek może wskazywać na poważne zakażenie lub raka związanego z krwią.
Wskaźniki krwinek mogą być bardzo pomocne, aby dowiedzieć się więcej o komórkach krwi. Na przykład małe czerwone krwinki są zwykle widoczne w przypadku niedokrwistości z niedoboru żelaza, podczas gdy czerwone krwinki są zwykle duże w przypadku niedokrwistości związanej z niedoborem witaminy B12. Indeksy obejmują:
- Średnia objętość krwinki (MCV)
- Średnie stężenie hemoglobiny w krwi (MCHC)
- Szerokość dystrybucji krwinek czerwonych (RDW)
- Średnia objętość płytek krwi (MPV)
Liczba retikulocytów może być bardzo pomocna w ocenie różnych przyczyn niedokrwistości, na przykład, czy jest ona spowodowana zmniejszoną produkcją czerwonych krwinek lub zwiększonym rozpadem odpowiedniej liczby komórek.
Niezwykle ważnym badaniem jest rozmaz krwi obwodowej pod kątem morfologii. Ten test może wykazać nieprawidłowe wyniki w dowolnym typie krwinek lub obecność komórek, które zwykle nie występują w krwiobiegu.
Testy uzupełniające
W oparciu o CBC inne testy, które mogą być zalecane, obejmują:
- Elektroforeza hemoglobiny w poszukiwaniu talasemii
- Badania żelaza, takie jak żelazo w surowicy, zdolność wiązania żelaza lub poziom ferrytyny w surowicy
- Poziom witaminy B12 i kwasu foliowego
Ocena szpiku kostnego
Biopsja szpiku kostnego i aspiracja mogą dostarczyć wielu informacji o stanie szpiku kostnego i są niezbędne w diagnozowaniu niektórych typów białaczki. W przypadku podejrzenia raka na komórkach zostaną przeprowadzone dalsze testy (takie jak badanie biomarkerów).
Badania koagulacji
Jeśli podejrzewa się zaburzenie krwawienia, lekarz może mieć wskazówki z historii i badania fizykalnego, czy możesz mieć zaburzenie płytek krwi lub inny rodzaj zaburzenia krzepnięcia.
Testy oceniające czynność płytek krwi mogą obejmować czas krwawienia, test czynności płytek krwi i badanie agregacji płytek. Badania krzepnięcia mogą obejmować czas protrombinowy (i INR) i czas częściowej tromboplastyny. Jeśli podejrzewa się nieprawidłowości w działaniu czynnika krzepnięcia, zostaną przeprowadzone specjalne testy (takie jak antygen czynnika von Willebranda).
Jeśli z drugiej strony twój lekarz podejrzewa, że twoja krew krzepnie łatwiej niż zwykle, może zalecić testy, takie jak przeciwciała antyfosfolipidowe, aktywność białka C, poziom homocysteiny i inne.
Leczenie
Leczenie grzybicy krwi zależy od przyczyny. Czasami leczenie samego stanu podstawowego będzie rozwiązaniem, podczas gdy innym razem niedobór komórek krwi lub brak czynników krzepnięcia będą wymagały leczenia bezpośrednio.
W przypadku ciężkiej niedokrwistości może być konieczna transfuzja krwi, dopóki nie zostanie rozwiązana podstawowa przyczyna. Jeśli liczba płytek krwi jest bardzo mała, może być konieczna transfuzja płytek krwi, aby zatrzymać lub zapobiec krwawieniu.
Przy bardzo małej liczbie białych krwinek może być potrzebny lek stymulujący wytwarzanie białych krwinek (taki jak Neulasta). Ponieważ najważniejszymi powikłaniami związanymi z małą liczbą białych komórek są infekcje, podjęcie działań w celu zmniejszenia ryzyka infekcji ma kluczowe znaczenie.
Z pewnością ważne są zabiegi wspomagające krzepnięcie krwi (w przypadku zaburzeń krzepnięcia) lub pomagające zmniejszyć ryzyko powstawania zakrzepów (w przypadku zaburzeń krzepnięcia). W przypadku zaburzeń krzepnięcia często potrzebne jest świeżo mrożone osocze i / lub uzupełnienie brakujących czynników krzepnięcia.
Słowo od Verywell
Jeśli twój lekarz uważa, że masz dyskrazję krwi, możesz czuć się niespokojny i wręcz niecierpliwy. Rozpoznanie dyskrazji krwi może zająć trochę czasu i czasami przypomina złożenie dużej układanki (ale bez obrazka).
Zadaj wiele pytań, aby zrozumieć, dlaczego przeprowadzane są zalecane testy. Przy tak różnorodnym wachlarzu warunków i przyczyn wielu lekarzy waha się przed przedstawieniem wszystkich możliwości, zwłaszcza najgorszych scenariuszy. Jednak nasze umysły czasami wypełniają odpowiedzi, przechodząc bezpośrednio do tych możliwości.
Poznanie swojego stanu może nie tylko pomóc Ci poczuć większą kontrolę nad podróżą, ale może nawet pomóc Ci przypomnieć sobie ważne objawy, które w innym przypadku mogłyby zostać łatwo przeoczone.