Jak uspokoić dziecko z autyzmem

Dzieciom z autyzmem może być ciężko radzić sobie ze swoim zachowaniem. Nawet dobrze funkcjonujące dzieci mogą „przeżyć kryzys” w sytuacjach, które byłyby tylko nieznacznym wyzwaniem dla typowego rówieśnika.

Dzieci z poważniejszymi objawami mogą być codziennie bardzo zdenerwowane. Kryzysy i niepokój mogą bardzo utrudniać uczestniczenie w typowych czynnościach lub, w niektórych ekstremalnych przypadkach, nawet wychodzenie z domu.

Nie zawsze jest łatwo uspokoić dziecko z autyzmem, ale istnieją techniki, które często mogą być skuteczne. Niektóre wymagają trochę dodatkowego sprzętu, który zapewnia komfort sensoryczny. Niektóre z tych elementów mogą być używane w miejscach takich jak szkoła lub lokale społecznościowe. Jeśli działają dobrze, są na wagę złota.

Bardzo dobrze / Brianna Gilmartin

Przyczyny niepokoju i załamań

W przeciwieństwie do ich typowych rówieśników, niewiele dzieci z autyzmem „rzuca się” w celu zwrócenia większej uwagi lub uzyskania pożądanego rezultatu (nowa zabawka, ulubione jedzenie itp.). W większości przypadków dzieci autystyczne reagują na stres fizyczny lub emocjonalny bez żadnego konkretnego planu; po prostu wyrażają uczucia podniecenia, frustracji lub niepokoju lub reagują na ataki sensoryczne.

W rzeczywistości dzieci z autyzmem mogą ogólnie mieć mniejszą kontrolę nad swoimi emocjami niż ich typowi rówieśnicy; w rezultacie wybuchy emocjonalne są (w wielu przypadkach) częstsze.

Rodzicowi neurotypowemu nie zawsze łatwo jest przewidzieć, a nawet rozpoznać sytuacje, które mogą zdenerwować dziecko z autyzmem. Zwykłe zmiany w codziennej rutynie, takie jak objazd w drodze do szkoły, mogą być strasznie denerwujące dla niektórych dzieci z autyzmem (choć nie dla innych).

Zapachy, takie jak zapach świeżej farby, mogą wywołać atak sensoryczny. Nawet jarzeniówki w sklepie spożywczym mogą być przytłaczające dla niektórych osób.

Jednocześnie jednak każde dziecko może na co dzień różnie reagować na tę samą sytuację. Przytłaczający stresor we wtorek może być odczuwany jako hałas w tle w czwartek.

Ogólnie rzecz biorąc, można przewidzieć przynajmniej niektóre czynniki stresogenne i je zminimalizować. Na przykład:

• Bardzo głośne odgłosy, takie jak dźwięk fajerwerków, są łatwe do przewidzenia i uniknięcia lub zminimalizowania.
• Można przewidzieć, omówić, przećwiczyć i zaplanować poważne zmiany w rutynie,
• Nieuniknione hałasy i zapachy (takie jak Święto Dziękczynienia u babci) można zaplanować z wyprzedzeniem.

Trudno też jest przewidzieć reakcję osoby z autyzmem na otoczenie lub sytuację społeczną. Ta sama osoba z autyzmem, która rozpadła się w zatłoczonym centrum handlowym, może nie mieć problemu z przebywaniem w zatłoczonym kinie (zwłaszcza jeśli film jest tym, którym jest podekscytowany).

Podczas gdy dzieci rozwijające się w typowy sposób mogą zranić uczucia, a nawet złość, gdy zostaną wykluczone z wydarzenia towarzyskiego, dziecko z autyzmem może nawet nie zauważyć tej społecznej słabości. Alternatywnie, to samo dziecko, które nie obchodziło mniej bycia wykluczonym z imprezy, może być strasznie zdenerwowane przyjacielskim uderzeniem pięścią, postrzegając to jako napad.

Unikanie, zarządzanie i planowanie potencjalnie trudnych sytuacji może zajść tylko do tej pory. Nikt nie chce wieść życie poświęcone mieszkaniu, a takie życie jest niezwykle ograniczające dla wszystkich zaangażowanych. Lepszym rozwiązaniem jest pomoc autystycznemu dziecku w uspokojeniu własnych emocji.

Jak rozpoznać reakcje

Tak jak trudno jest przewidzieć reakcję osoby z autyzmem, interpretacja reakcji autystycznych na trudne emocje może być trudna, ponieważ mogą one przybierać różne formy.

W niektórych przypadkach reakcje przybierają formę poważnych napadów złości, ale inne mogą wyglądać zupełnie inaczej. Na przykład mogą mieć postać:

• Pisk lub inny hałas
• Pocisk lub ucieczka (ucieczka)
• Intensywna autostymulacja (szybkie, intensywne kołysanie, stymulacja, rozmowa własna itp.)
• Samoagresja (uderzanie lub walenie w głowę, szczypanie itp.)
• Agresja wobec innych (w rzadkich przypadkach)
• Unikanie zmysłów (zakrywanie uszu, zakrywanie oczu, wycofywanie się)
• Zachowania związane z poszukiwaniem zmysłów (uderzanie o meble, wciskanie się w małe przestrzenie itp.)
• Odmowa zaangażowania
• Kompulsywne zachowania, takie jak ciągłe dotykanie tych samych obiektów w tej samej kolejności

Niektóre z tych zachowań są w rzeczywistości próbami uspokojenia się. Inne są po prostu fizycznymi przejawami wewnętrznego niepokoju.

Jak uspokoić dziecko z autyzmem

Istnieją pewne uspokajające zalecenia, które dotyczą większości dzieci z autyzmem. Są one oparte na czynnikach wspólnych dla dzieci autystycznych, w szczególności:

• Trudność w zrozumieniu norm i konwencji społecznych
• Trudności w śledzeniu lub używaniu języka mówionego
• Trudności w śledzeniu lub używaniu komunikacji niewerbalnej
• Nieświadomość prawdopodobnych reakcji innych na zachowania
• Wyzwania sensoryczne, które mogą przeszkadzać w pozytywnych zachowaniach
• Brak motywacji społecznej (chęć akceptacji społecznej)

Wskazówki dotyczące zachowania spokoju

Oczywiście najlepszym sposobem na zachowanie spokoju jest zachowanie spokoju na samym początku. Oznacza to nauczenie dziecka, jak radzić sobie z własnymi uczuciami.

Istnieją pewne techniki, które choć nie są niezawodne, mogą przynieść dużą pozytywną różnicę. Wiele z nich jest związanych z terapią integracji sensorycznej - podejściem, które pomaga osobom z dysfunkcją sensoryczną radzić sobie w trudnych sytuacjach. Techniki te obejmują:

• Zaoferuj właz ewakuacyjny. Jeśli Twoje dziecko łatwo jest przytłoczone, upewnij się, że Ty i Twoje dziecko wiecie, co powinno zrobić, jeśli zacznie narastać niepokój lub frustracja. Możesz wyjść na zewnątrz? Czy możesz wycofać się do sypialni i obejrzeć ulubiony film? Sama świadomość, że istnieje opcja, może czasami mieć znaczenie.
• Zapewnij swojemu dziecku zabawki sensoryczne, które pomogą zmniejszyć niepokój. W rzeczywistości możesz kupić zabawki sensoryczne, ale proste opcje obejmują miękkie, „wyciskane” kulki, plastelinę (miękka glinka), brzęczyki (przydatne dla niektórych dzieci) i nie tylko.
• Rozważ zakup huśtawek i trampoliny wewnątrz lub na zewnątrz. Dla dzieci z autyzmem są to często świetne sposoby na uzyskanie bodźców sensorycznych, których potrzebują do samoregulacji. Małe wersje do użytku w pomieszczeniach są często dostępne w sklepach z zabawkami; nie ma potrzeby kupowania specjalnej „sensorycznej” huśtawki.
• Wykonaj lub kup kamizelkę obciążeniową i / lub koc. Niektórym dzieciom te ciężkie przedmioty mogą zapewnić poczucie bezpieczeństwa, ułatwiając radzenie sobie z atakami sensorycznymi, które towarzyszą większości doświadczeń szkolnych i społecznych.
• Rozważ zakup „ciągliwych” blaszek do ołówków i długopisów. Dla niektórych dzieci pozwolenie na żucie może mieć duże znaczenie.
• Nauczaj (i ucz się) medytacji i technik medytacji z przewodnikiem. Nie wszystkie dzieci z autyzmem mogą korzystać z tych narzędzi, ale wiele z nich czerpie wiele z uważności i powiązanych technik.
• Upewnij się, że Twoje dziecko ma wystarczająco dużo ćwiczeń fizycznych. Podczas gdy większość typowych dzieci ma dużo czasu na bieganie i zabawę (lub udział w sportach zespołowych), dzieci z autyzmem często spędzają czas pozaszkolny na terapii. Dla nich, podobnie jak wszystkich innych, ważne jest, aby byli aktywni.
• Naucz prostych metod zachowania spokoju. W zależności od umiejętności dziecka, opcje obejmują liczenie do dziesięciu, odejście, głębokie oddychanie, medytację lub (w razie potrzeby) słuchanie uspokajającego filmu lub książki.
• Dodaj zwierzaka do swojej rodziny. Wykazano, że zwierzęta mają uspokajający wpływ na dzieci z autyzmem; w rzeczywistości niektóre dzieci autystyczne mają psy usługowe lub wspierające emocjonalnie, których głównym zadaniem jest pomaganie dziecku w radzeniu sobie z jego uczuciami.

Techniki uspokajania zdenerwowanego dziecka

Chociaż wspaniale jest po prostu uniknąć zdenerwowania, prawdziwe życie może to uniemożliwić. W takim przypadku pomocne mogą być poniższe wskazówki dotyczące uspokojenia:

• Rozpoznaj znaki. Bardzo często dzieci z autyzmem wykazują oznaki niepokoju, zanim „załamują się” lub bardzo się zdenerwują. Sprawdź, czy Twoje dziecko wydaje się sfrustrowane, wściekłe, niespokojne czy po prostu nadmiernie podekscytowane. Jeśli będzie potrafiła skutecznie się komunikować, może po prostu powiedzieć Ci to, co powinieneś wiedzieć.
• Poszukaj problemów środowiskowych, które mogą powodować dyskomfort Twojego dziecka. Jeśli jest to łatwe, rozwiąż wszelkie problemy. Na przykład zamknij drzwi, wyłącz światło, ścisz muzykę itp.
• Opuść przestrzeń. Często można po prostu wyjść z sytuacji na jakiś czas, dając dziecku czas i przestrzeń na wyciszenie się. Wystarczy wyjść z dzieckiem za drzwi, zachowując spokój i dbając o jego bezpieczeństwo.
• Miej pod ręką „torbę sztuczek”, którą możesz podzielić się z dzieckiem. Zabawki do żucia lub sensoryczne, ulubione książki lub filmy mogą rozładować potencjalnie trudną sytuację. Chociaż korzystanie z telewizora jako opiekunki nigdy nie jest idealne, są sytuacje, w których ulubiony film na smartfonie może uratować życie.
• Podróżuj z obciążoną kamizelką lub kocem. Jeśli Twoje dziecko dobrze sobie radzi z tymi uspokajającymi narzędziami, zawsze zabieraj ze sobą do samochodu dodatkową osobę. Jeśli nie masz obciążonych przedmiotów, możesz rozważyć zawinięcie dziecka w koc jak burrito. Dla niektórych dzieci z autyzmem presja może być bardzo uspokajająca.

Unikaj tych pułapek

W chwilach stresu może być trudno pamiętać, że dzieci autystyczne różnią się od swoich neurotypowych rówieśników. Na przykład jest bardzo mało prawdopodobne, aby dziecko z autyzmem było „niegrzeczne” i powodowało u Ciebie zakłopotanie.

Jest również mało prawdopodobne, aby dziecko dobrze zareagowało na typowe konsekwencje, takie jak przerwa w pracy lub uziemienie - dzieci z autyzmem nie są motywowane działaniami społecznymi, więc ich utrata nie jest tragedią. Jest też prawdopodobnie oczywiste, że bicie dziecka autystycznym za złe reagowanie na stresującą sytuację prawdopodobnie nie przyniesie pozytywnych konsekwencji.

Oto, czego nie robić, gdy twoje dziecko ma załamanie:

• Nie próbuj zawstydzać lub zawstydzać dziecka („zachowuj się w swoim wieku!”). Jest to nie tylko złe podejście do dyscypliny w ogóle, ale także nie będzie miało wpływu na dziecko, które nie łączy się z ideą zachowania lub zainteresowań dostosowanych do wieku.
• Unikaj próby rozumowania lub kłótni z dzieckiem, jeśli już się topi. Nawet bardzo bystre dziecko z autyzmem nie będzie mogło prowadzić racjonalnej rozmowy w środku emocjonalnego załamania.
• Unikaj groźnych konsekwencji złego zachowania podczas krachu. W zależności od dziecka zostanie to zignorowane lub zaostrzy sytuację.
• Nie pozwól dziecku zostawić tej sytuacji w spokoju. Dzieciom z autyzmem trudno jest zrozumieć niebezpieczeństwo w najlepszych okolicznościach. Będąc w ferworze krachu, bardzo prawdopodobne jest, że wpadną na ulicę lub inną niebezpieczną sytuację.
• Nie proś nikogo o zajęcie się tą sytuacją. Jeśli dziecko z autyzmem denerwuje się trenerem, instruktorem, wolontariuszem, dziadkiem lub inną osobą dorosłą, wiedz, że zdecydowana większość dorosłych nie ma pojęcia, jak radzić sobie z wymachującym autyzmem dzieckiem. O wiele lepiej jest, aby wszyscy, w tym Twoje dziecko, wkroczyli i przejęli kontrolę.

Słowo od Verywell

Rodzicielstwo dziecka z autyzmem nie jest łatwe, ale jest kilka kroków, które możesz podjąć, aby wygładzić ścieżkę dla siebie i swojego dziecka. Postępując zgodnie z niektórymi z tych wskazówek, możesz uczynić życie przyjemniejszym i łatwiejszym dla siebie, swojego dziecka i innych osób w Twoim życiu.

Kiedy twoje dziecko nauczy się uspokajać, będzie mu znacznie łatwiej angażować się w typowe zajęcia w szkole, w społeczności, a nawet w pracy.