Okres okołooperacyjny to termin używany do opisania trzech odrębnych faz każdego zabiegu chirurgicznego, który obejmuje fazę przedoperacyjną, fazę śródoperacyjną i fazę pooperacyjną.
Każda operacja jest podzielona na te fazy, aby rozróżnić zadania i ustalić, kto jest odpowiedzialny za nadzorowanie i zapewnianie każdego etapu opieki. Zachowując ścisłe przestrzeganie procedur i jasny łańcuch dowodzenia, zespoły szpitalne są w stanie zapewnić spójną, optymalną opiekę od momentu zlecenia operacji do czasu pełnego wyzdrowienia.
KatarzynaBialasiewicz / Getty ImagesFaza przedoperacyjna
Faza początkowa, zwana fazą przedoperacyjną, rozpoczyna się wraz z podjęciem decyzji o operacji i kończy się, gdy pacjent zostaje przewieziony do zabiegu. Faza ta może być bardzo krótka, np. W przypadku ostrego urazu, lub wymagać długiego okresu przygotowań, podczas którego osoba może być zmuszona do poszczenia, utraty wagi, poddania się badaniom przedoperacyjnym lub oczekiwania na przyjęcie narządu do przeszczepu. .
Jednym z celów fazy przedoperacyjnej jest radzenie sobie z lękiem, który może powstać w wyniku sytuacji awaryjnej lub konieczności czekania przez niezwykle długie okresy. Lęk przedoperacyjny jest częstą reakcją pacjentów, którą można złagodzić poprzez ciągłą interakcję z jednym lub kilkoma członkami zespołu medycznego.
Przed przyjęciem tą osobą będzie zwykle lekarz prowadzący i / lub chirurg. Po przyjęciu osoby do szpitala opiekę i nadzór nad pacjentem zazwyczaj koordynuje jedna lub kilka pielęgniarek okołooperacyjnych.
Faza śródoperacyjna
Druga faza, zwana fazą śródoperacyjną, obejmuje samą operację. Rozpoczyna się, gdy pacjent zostaje przewieziony na oddział chirurgiczny, a kończy, gdy pacjent zostaje przewieziony na oddział opieki po znieczuleniu (PACU).
W tej fazie pacjent jest przygotowywany i zazwyczaj otrzymuje jakąś formę znieczulenia, albo znieczulenie ogólne (dla całkowitej utraty przytomności), znieczulenie miejscowe (aby zapobiec bólowi podczas czuwania), albo znieczulenie miejscowe (takie jak blokada podpajęczynówkowa lub zewnątrzoponowa).
Gdy operacja się rozpocznie, parametry życiowe pacjenta (w tym częstość akcji serca, oddychanie i poziom tlenu we krwi) będą ściśle monitorowane. Oprócz roli chirurga i anestezjologa, inni członkowie zespołu będą odpowiedzialni za pomoc chirurgowi, zapewnienie bezpieczeństwa i zapobieganie infekcjom podczas operacji.
Faza pooperacyjna
Ostatnia faza, zwana fazą pooperacyjną, to okres bezpośrednio po operacji. Podobnie jak w przypadku fazy przedoperacyjnej, okres ten może być krótki, trwać kilka godzin lub wymagać miesięcy rehabilitacji i rekonwalescencji.
Gdy pacjent jest przytomny i gotowy do opuszczenia OIT, pielęgniarka po znieczuleniu zwykle przenosi odpowiedzialność za opiekę z powrotem na pielęgniarkę okołooperacyjną. (W mniejszych szpitalach ta sama osoba może mieć oba zadania).
Opieka pooperacyjna koncentruje się głównie na monitorowaniu i zarządzaniu stanem fizjologicznym pacjenta oraz pomocy w powrocie do zdrowia pooperacyjnego. Może to obejmować zapewnienie nawodnienia, monitorowanie oddawania moczu lub wypróżnień, pomoc w poruszaniu się, zapewnienie odpowiedniego odżywiania, radzenie sobie z bólem i zapobieganie infekcji.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
