Chirurgia wszczepienia rozrusznika serca: wszystko, co musisz wiedzieć

Rozrusznik serca to urządzenie wszczepiane chirurgicznie pod skórę klatki piersiowej w celu naśladowania impulsów elektrycznych regulujących bicie serca. Służy do długotrwałej korekcji zbyt wolnego lub zbyt szybkiego bicia serca (arytmii) lub tymczasowo, np. Po operacji na otwartym sercu.

Zabieg wszczepienia stymulatora jest małoinwazyjny i wykonywany w trybie stacjonarnym lub ambulatoryjnym w zależności od stanu zdrowia i przyczyny zaburzeń rytmu.

Co to jest chirurgia rozrusznika?

Operacja rozrusznika ma na celu wszczepienie rozrusznika.

Stymulator składa się z generatora impulsów, w którym znajduje się bateria i obwody, a także od jednego do trzech małych przewodów elektrycznych umieszczonych w komorach serca. Każdy impuls elektryczny emitowany przez rozrusznik stymuluje bicie serca i jest odmierzany w czasie, aby zapewnić normalny rytm serca.

Chirurgia rozrusznika serca jest stosowana w leczeniu wielu różnych zaburzeń rytmu serca. Chociaż jest zwykle wykonywany u dorosłych z chorobami serca, jest również stosowany u dzieci z wrodzonymi wadami serca.

Większość rozruszników serca wszczepia się w znieczuleniu miejscowym, chociaż możesz również otrzymać sedację dożylną (IV), aby pomóc Ci się zrelaksować. Ta operacja może być planowa lub wykonana w nagłym przypadku medycznym, takim jak niestabilna tachykardia.

Rodzaje

Istnieją różne typy rozruszników serca stosowane w leczeniu różnych typów arytmii, w tym tachykardii (nieprawidłowo przyspieszonego bicia serca) i bradykardii (nieprawidłowo powolnego bicia serca).

Są one ogólnie podzielone w następujący sposób:

• Stymulatory jednokomorowe, najczęściej stosowane urządzenia, dostarczają impulsy elektryczne do prawego przedsionka (górnej komory) serca. (Węzeł zatokowy, skupisko komórek w prawym przedsionku, jest naturalnym rozrusznikiem serca).
• Stymulatory dwukomorowe są stosowane, gdy czas skurczów komory jest nieprawidłowy. Urządzenie koryguje to, dostarczając zsynchronizowane impulsy do prawego przedsionka i prawej komory (dolna komora).
• Stymulatory dwukomorowe, zwane także terapią resynchronizującą serca, są przeznaczone dla osób z niewydolnością serca. Działają poprzez stymulację prawej i lewej komory, aby zwiększyć siłę bicia serca, zwiększając objętość krwi wypływającej z serca.

Istnieją również urządzenia kombinowane zwane zautomatyzowanymi wszczepialnymi kardiowerterami-defibrylatorami (AICD), które zawierają zarówno rozrusznik serca, jak i defibrylator. Oprócz regulacji rytmu serca, AICD dostarczają wstrząs energii elektrycznej, gdy jest to konieczne, aby skorygować migotanie przedsionków lub komór (nieregularne bicie serca).

Większość rozruszników serca działa przez około siedem lat, zanim konieczna będzie ich wymiana, a AICD często wymagają wymiany wcześniej - średnio od dwóch do czterech lat.

Przeciwwskazania

Chirurgia rozrusznika serca jest powszechną i skuteczną procedurą, ale może nie być odpowiednia dla każdego. Decyzja o wszczepieniu wyrobu podejmowana jest indywidualnie dla każdego przypadku na podstawie przeglądu korzyści i ryzyka związanego z leczeniem.

Stymulatory serca są generalnie przeciwwskazane, jeśli podczas oceny kardiologicznej zostanie stwierdzone zaburzenie rytmu serca, które nie powoduje objawów. Jednym z przykładów jest bradykardia podczas snu. W takich przypadkach rozrusznik serca może nie być uważany za korzystny.

Potencjalne zagrożenia

Oprócz ogólnego ryzyka związanego z operacją i znieczuleniem, operacja rozrusznika serca wiąże się z własnym ryzykiem i obawami. Chociaż operację uważa się za obarczoną niskim ryzykiem, około 3% biorców rozrusznika serca doświadczy jakiejś formy powikłań, od łagodnych i uleczalnych po potencjalnie zagrażające życiu.

Ryzyko i powikłania zabiegu wszczepienia rozrusznika serca obejmują:

• Usunięcie elektrody
• Zapalenie żył (zapalenie żył)
• Hemothorax (nagromadzenie krwi między ścianą klatki piersiowej a płucami)
• Odma opłucnowa (zapadnięte płuco)
• Infekcja pooperacyjna
• Perforacja i tamponada serca
• Ciężkie zdarzenie zakrzepowo-zatorowe, w którym tworzenie się skrzepu krwi może prowadzić do udaru, zawału serca, zatorowości płucnej lub zakrzepicy żył głębokich (DVT)

Według badania z 2019 r. WJournal of Clinical Medicine,Odma opłucnowa i zwichnięcie elektrody były dwoma najczęstszymi powikłaniami, występującymi z częstością odpowiednio 3,87% i 8,39%.

Ciężkie powikłania, takie jak udar, występują w mniej niż 2% przypadków i zwykle u osób z istniejącymi wcześniej czynnikami ryzyka.

Cel operacji rozrusznika serca

Wszczepiony rozrusznik serca często pomaga poczuć się lepiej, dzięki czemu można wrócić do codziennych zajęć bez objawów, takich jak zawroty głowy, kołatanie serca, duszność, trudności w wykonywaniu ćwiczeń i omdlenia.

Po wszczepieniu stymulatora można również zauważyć znaczną poprawę apetytu, snu i ogólnej jakości życia.

Ponadto oczekiwana długość życia może się poprawić. Badania wykazały, że oczekiwana długość życia osób z rozrusznikami serca, u których nie występują istotne schorzenia (np. Niewydolność serca, migotanie przedsionków lub inne poważne schorzenia pozasercowe), zbliża się do średniej.

Wskazania do rozrusznika serca wzrosły w ostatnich dziesięcioleciach. Według American College of Cardiology (ACC), American Heart Association (AHA) i Heart Rhythm Society (HRS) rozruszniki serca są odpowiednie dla następujących schorzeń i potrzeb medycznych:

• Dysfunkcja węzła zatokowego: nienormalnie szybkie lub wolne bicie serca pochodzące z przedsionków serca
• Nabyty blok przedsionkowo-komorowy: nieprawidłowe rytmy serca emanujące z przedsionka spowodowane chorobami zwyrodnieniowymi, chorobami reumatoidalnymi, infekcjami, lekami i stanami nabytymi
• Przewlekły blok dwuwiązkowy: problemy z rytmem serca spowodowane nieprawidłowościami w obu jamach górnych i dolnych
• Tachykardie: zarówno przedsionkowe, jak i komorowe
• Problemy z rytmem serca spowodowane zawałem mięśnia sercowego (atak serca)
• Problemy z rytmem serca spowodowane wrodzoną wadą serca
• Problemy z rytmem serca spowodowane kardiomiopatią przerostową (nieprawidłowe zgrubienie części serca)
• Omdlenie wazowagalne: omdlenie spowodowane nadmierną reakcją neurologiczną na określone czynniki wyzwalające
• Terapia resynchronizująca serca u osób z ciężką skurczową niewydolnością serca
• Środki po przeszczepie serca w celu utrzymania prawidłowego rytmu serca

To powiedziawszy, zdiagnozowanie któregokolwiek z tych schorzeń nie oznacza, że ​​dostaniesz (lub powinieneś dostać) rozrusznik serca.

Aby określić potrzebę, lekarz przeprowadzi badania, aby zdecydować, czy stan należy do klasy I (w której korzyści przewyższają ryzyko), klasy IIa (korzyści mogą przewyższać ryzyko), klasy IIb (korzyści są równe lub większe niż ryzyko) ) lub klasy III (ryzyko może przewyższać korzyści).

Aby sklasyfikować ciężkość, można wykonać testy przedoperacyjne, w tym:

• Elektrokardiogram: nieinwazyjna procedura, która mierzy impuls elektryczny generowany podczas bicia serca w celu wykrycia nieprawidłowości rytmu
• Monitorowanie metodą Holtera: przenośny typ EKG używany do monitorowania rytmu serca w określonych okresach czasu
• Echokardiogram: nieinwazyjny test, który mierzy tętno w oparciu o echo fal dźwiękowych
• Cardiac stress test: Procedura polegająca na pomiarze tętna podczas ćwiczeń na bieżni lub w cyklu stacjonarnym

Jak przygotować

Wszczepienie stymulatora jest powszechną operacją, ale wymaga przygotowania. Po zaleceniu rozrusznika serca spotkasz się z kardiologiem lub chirurgiem ogólnym, aby omówić procedurę, sposób przygotowania i czego się spodziewać.

Lokalizacja

Operacja rozrusznika serca odbywa się na sali operacyjnej lub pracowni cewnikowania serca szpitala lub specjalistycznego ośrodka chirurgicznego.

Pomieszczenie wyposażone będzie w aparat EKG, wentylator mechaniczny oraz „wózek ratunkowy” używany w nagłych przypadkach kardiologicznych. Będzie również wyposażony w fluoroskop - urządzenie, które wykorzystuje promieniowanie rentgenowskie do tworzenia obrazów serca na żywo, aby kierować umiejscowieniem elektrod rozrusznika.

W co się ubrać

Jeśli operacja jest wykonywana ambulatoryjnie, powinieneś nosić ubrania, w które możesz łatwo wejść / wyjść.Zostaniesz poproszony o przebranie się w szpitalną fartuch i zdjęcie wszelkich tresek, okularów, protez zębowych, aparatów słuchowych oraz kolczyków w języku lub wargach.

Jeśli operacja wymaga nocnego pobytu w szpitalu w celach obserwacyjnych, przynieś tylko to, czego potrzebujesz na pobyt, w tym przybory toaletowe, codzienne leki, wygodny szlafrok i kapcie, telefon komórkowy i ładowarkę oraz dodatkową parę skarpet i bielizny. Wszelkie kosztowności zostaw w domu.

Jedzenie i picie

Będziesz musiał przestać jeść o północy w noc poprzedzającą operację. W dniu zabiegu możesz wziąć kilka łyków wody, aby zażyć poranne tabletki, jeśli dotyczy.

W ciągu czterech godzin od operacji nic nie powinno być przyjmowane doustnie, w tym woda, guma do żucia czy słodycze. Większość operacji na rozruszniku serca przeprowadza się rano, aby skompensować wydłużony okres postu.

Leki

Przed operacją rozrusznika serca należy unikać leków wywołujących krwawienie. Niektóre mogą wymagać zatrzymania dzień lub wcześniej, podczas gdy innych należy unikać przez tydzień lub dłużejipo operacji. Obejmują one:

• Leki przeciwzakrzepowe (rozrzedzające krew), takie jak Coumadin (warfaryna) i Plavix (klopidogrel)
• Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), takie jak aspiryna, Advil (ibuprofen), Aleve (naproksen), Celebrex (celekoksyb) i Mobic (meloksykam)

Aby uniknąć komplikacji i interakcji, poinformuj lekarza o przyjmowanych lekach, niezależnie od tego, czy są to leki na receptę, dostępne bez recepty, odżywcze, ziołowe czy rekreacyjne.

Co przynieść

Aby zarejestrować się przy przyjęciu do szpitala, musisz mieć przy sobie prawo jazdy lub inny dokument tożsamości. Zostaniesz również poproszony o okazanie karty ubezpieczeniowej. Chociaż większość placówek wystawia rachunki za swoje usługi, niektóre mogą poprosić o opłacenie z góry kosztów współubezpieczenia lub współubezpieczenia.

Zadzwoń z wyprzedzeniem, aby upewnić się, że placówka akceptuje Twoje ubezpieczenie i że wszyscy usługodawcy, w tym anestezjolog, są świadczeniodawcami w sieci. Jeśli wymagana jest płatność z góry, zapytaj, jaką formę płatności akceptuje urząd.

Będziesz także musiał zabrać ze sobą kogoś, kto odwiezie Cię do domu. Nawet jeśli stosowane jest tylko znieczulenie miejscowe, twoja ręka będzie w temblaku przez 24 do 48 godzin po zabiegu. To, wraz z następstwami sedacji dożylnej, sprawia, że ​​prowadzenie pojazdu jest niebezpieczne.

Czego można się spodziewać w dniu operacji

Rano w dniu zabiegu należy umyć się środkiem antyseptycznym dostarczonym przez lekarza. Unikaj nakładania balsamów, makijażu, kremów, lakieru do paznokci lub perfum.

Kardiologowi lub chirurgowi ogólnemu podczas zabiegu towarzyszyć będzie anestezjolog oraz pielęgniarka operująca.

Przed operacją

Po przybyciu do szpitala zostaniesz poproszony o zarejestrowanie się, wypełnienie formularza historii choroby i podpisanie formularza zgody stwierdzającego, że rozumiesz cele i zagrożenia związane z zabiegiem.

Następnie zostaniesz poprowadzony na tył, aby zmienić się w szpitalną koszulę. Pielęgniarka zarejestruje Twój wzrost, wagę i parametry życiowe oraz przeprowadzi panel badań krwi, aby upewnić się, że nie ma warunków przeciwwskazanych do operacji.

Inne procedury przedoperacyjne obejmują:

• Golenie klatki piersiowej: Jeśli Twoja klatka piersiowa jest owłosiona, miejsce implantacji będzie musiało zostać ogolone. Nie gol tego obszaru samodzielnie.
• Monitorowanie EKG: Elektrody samoprzylepne są umieszczane na różnych częściach klatki piersiowej, aby połączyć się z aparatem EKG.
• Pulsoksymetria: urządzenie zwane pulsoksymetrem jest zaciskane na palcu w celu monitorowania poziomu tlenu we krwi.
• IV przygotowanie: rurkę dożylną, zwaną cewnikiem, wprowadza się do żyły w ramieniu lub nadgarstku w celu podania leków i płynów.

Podczas zabiegu

Po przygotowaniu zostaniesz przewieziony na salę operacyjną i umieszczony na stole w pozycji skierowanej do góry (na brzuchu) pod fluoroskopem.

Podaje się znieczulenie miejscowe w celu znieczulenia miejsca operacji. Przez linię IV można również podać środek uspokajający, aby pomóc Ci się zrelaksować i wprowadzić w „sen o zmierzchu” (nazywany monitorowaną opieką anestezjologiczną (MAC). Aby zmniejszyć ryzyko infekcji, zostanie również dostarczony dożylny antybiotyk.

Gdy znieczulenie zacznie działać, klatka piersiowa zostanie przetarta roztworem antybakteryjnym, a ciało przykryte sterylnymi chustami.

Następnie wykonuje się nacięcie na klatce piersiowej w pobliżu barku (zwykle po lewej stronie) w celu umieszczenia rozrusznika. Za pomocą fluoroskopu lekarz wszczepi jedną lub więcej odprowadzeń do odpowiednich komór serca. Końce przewodów są zabezpieczone prostym węzłem kotwiczącym.

Po prawidłowym umieszczeniu stymulatora pod skórą urządzenie jest testowane. Nacięcie zamyka się szwami lub paskami samoprzylepnymi, a na ramieniu umieszcza się zawiesie, aby unieruchomić ramię i ramię oraz zapobiec wypadnięciu ołowiu.

Od początku do końca operacja rozrusznika trwa około 30 minut. Wszczepienie AICD może potrwać dłużej (zwykle około godziny).

Po operacji

Po operacji zostaniesz przewieziony do sali pooperacyjnej. Większość ludzi budzi się po znieczuleniu miejscowym z MAC w około 10 minut, chociaż działanie leków może utrzymywać się przez cztery do sześciu godzin. Po przebudzeniu pielęgniarka będzie monitorować stan pacjenta i może zaproponować lekką przekąskę i napój .

Nie jest niczym niezwykłym odczuwanie bólu i dyskomfortu w okolicy miejsca implantacji bezpośrednio po zabiegu. Twój lekarz zapewni leki, które pomogą kontrolować te objawy w domu. Jeśli znieczulenie powoduje nudności, pielęgniarka może podać leki przeciw nudnościom.

Gdy parametry życiowe ustabilizują się, zostaniesz przewieziony do pokoju szpitalnego na całonocną obserwację lub pozostawiony pod opieką przyjaciela lub członka rodziny, jeśli jesteś ambulatoryjny.

Poprawa

Gdy znieczulenie miejscowe zacznie ustępować, prawdopodobnie poczujesz większy ból i ucisk wokół rany. Można to kontrolować za pomocą dostępnego bez recepty Tylenolu (acetaminofenu) lub krótkiego kursu leków przeciwbólowych na receptę.

Oprócz środków przeciwbólowych lekarz zaleci trzy do 10-dniową kurację doustnych antybiotyków, aby zapobiec infekcji.

Siniaki w okolicy rozrusznika są normalne i częste. Urządzenie utworzy obszar podniesionej skóry na klatce piersiowej, który można poczuć i / lub zobaczyć; to będzie trwałe.

Przy odpowiedniej opiece i leczeniu ran większość osób, które przeszły operację rozrusznika serca, jest w stanie wrócić do normalnej aktywności w ciągu czterech tygodni.

Gojenie: zdrowienie

Będziesz musiał nosić pas na ramię przez 24 do 48 godzin zgodnie z zaleceniami lekarza (w tym podczas snu).

Ważne jest, aby rana była jak najbardziej sucha przez pierwsze pięć dni, aż do dostatecznego zagojenia rany. Unikaj kąpieli lub prysznica przez pierwszy dzień.

Następnie weź kąpiel zamiast prysznica lub poproś lekarza o jednorazowy plaster samoprzylepny (zwany AquaGard), który utworzy wodoszczelną barierę podczas kąpieli.

Opatrunek na rany należy zmieniać codziennie przez pierwsze pięć do siedmiu dni za pomocą sterylnego wacika i miejscowego środka antyseptycznego niezawierającego alkoholu, dostarczonego przez lekarza.

Codziennie sprawdzaj ranę i skontaktuj się z lekarzem, jeśli pojawią się oznaki infekcji lub nieprawidłowego gojenia.

Kiedy wezwać lekarza

Skontaktuj się natychmiast z lekarzem lub chirurgiem, jeśli po operacji rozrusznika serca wystąpi którykolwiek z poniższych objawów:

• Narastające zaczerwienienie, ból i obrzęk w miejscu implantacji
• Wysoka gorączka (100,5 stopni F) z dreszczami
• Żółtawo-zielona wydzielina z rany, często cuchnąca
• Otwarta rana (rozejście się nacięcia)

Po siedmiu do dziesięciu dniach będziesz musiał udać się do lekarza w celu usunięcia szwów i sprawdzenia rany.

Aktywność fizyczna

Po powrocie do domu należy jak najmniej ruszać się, częściowo po to, aby zapobiec wypadaniu ołowiu, ale także w celu zmniejszenia bólu. Nawet po usunięciu szwów będziesz musiał unikać podnoszenia ręki najbliżej rozrusznika przez kolejny tydzień do dwóch.

Nie jedź, dopóki lekarz nie wyrazi zgody, i unikaj forsownych ćwiczeń lub podnoszenia ciężkich przedmiotów. Otrzymasz zgodę na wznowienie stosunku płciowego po wygojeniu się rany (około jednego do dwóch tygodni).

Po uzyskaniu pozwolenia na powrót do normalnej rutyny ważne jest, aby zachować aktywność fizyczną, aby poprawić krążenie krwi i utrzymać normalny zakres ruchu w barku. Porozmawiaj ze swoim kardiologiem o odpowiednim planie ćwiczeń lub poproś o skierowanie do wykwalifikowanego fizjoterapeuty.

Należy bezwzględnie unikać sportów o dużej sile uderzenia, ponieważ silne uderzenia mogą uszkodzić urządzenie.

Zachowaj ostrożność

Po wyleczeniu możesz zauważyć radykalną poprawę poziomu energii i wytrzymałości. Rozrusznik wspomaga wydajną pracę serca, zmniejszając zmęczenie i umożliwiając większą aktywność.

Jednym z kluczy do utrzymania dobrego stanu zdrowia są rutynowe wizyty u kardiologa. Większość lekarzy będzie chciała zaplanować pierwszą wizytę kontrolną w ciągu sześciu miesięcy od implantacji, a następnie co sześć do 12 miesięcy, w zależności od typu używanego rozrusznika.

Pomaga to upewnić się, że stymulator działa prawidłowo i że w razie potrzeby można dokonać regulacji, aby przedłużyć żywotność urządzenia.

Twój kardiolog może również poprosić Cię o sprawdzenie i zapisanie pulsu w domu, aby upewnić się, że Twój rozrusznik działa prawidłowo i utrzymywać tętno w odpowiednim zakresie.

Upewnij się, że wiesz, kiedy i jak skontaktować się z lekarzem po pomiarze pulsu.

Korekty stylu życia

Po wszczepieniu rozrusznika serca należy unikać pól magnetycznych, ponieważ mogą one zakłócać działanie urządzenia.

Na przykład powstrzymaj się od wkładania małej elektroniki, takiej jak telefon komórkowy, do kieszeni na piersi i przechodzenia przez wykrywacze metalu.

Otrzymasz medyczną kartę identyfikacyjną zawierającą szczegółowe informacje o rozruszniku serca, w tym typ, producenta, datę wszczepienia i nazwisko lekarza, który go wszczepił. Należy ją zawsze nosić przy sobie.

Alternatywnie możesz rozważyć zakup niestandardowej bransoletki medycznej z wygrawerowaną informacją o rozruszniku serca.

Jest to oczywiście pomocne w sytuacjach nagłych, w których nie można przekazać historii choroby, ale także w sytuacjach, które mogą narazić Cię na działanie pól magnetycznych, takich jak:

• Kiedy z jakiegokolwiek powodu zaleca się badanie rezonansu magnetycznego (MRI) (powiadom swojego lekarza i radiologa)
• Kontrole bezpieczeństwa: na przykład możesz pokazać swoją kartę lub bransoletkę pracownikom ochrony na lotnisku, aby mogli sprawdzić Cię za pomocą ręcznego wyszukiwania lub różdżki kontrolnej zamiast skanera.

Słowo od Verywell

Chirurgia rozrusznika serca to stosunkowo bezpieczny zabieg, który może pozwolić na powrót do aktywnego trybu życia. Mimo to ludzie ze stosunkowo łagodnymi objawami czasami nie są przekonani, że potrzebują rozrusznika serca, ponieważ „nie czują się tak źle”.

Należy pamiętać, że chociaż osoby z chorobami serca często przystosowują się do choroby, nie oznacza to, że czują się dobrze. Jeśli masz wątpliwości co do zaleceń lekarza, zasięgnij drugiej opinii wykwalifikowanego kardiologa. Lekarze nie mają nic przeciwko temu, a wysłuchanie opinii innego specjalisty w Twojej sprawie może dać Ci pewność, że podejmowane są właściwe decyzje.