Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI) jest złotym standardem w diagnostyce i monitorowaniu postępu stwardnienia rozsianego (SM). Niektóre rodzaje rezonansu magnetycznego wymagają zastosowania substancji zwanej barwnikiem kontrastowym na bazie gadolinu (GBCD).
Substancja ta, podawana dożylnie podczas badania, powoduje „rozjaśnienie” aktywnych zmian SM. Może to być pomocne w ocenie SM, ale ważne jest, aby wiedzieć, że barwnik ma pewne skutki uboczne i ryzyko.
Verywell / Cindy ChungJak działają GBCD
Gadolin to związek chemiczny, który po wstrzyknięciu do krwiobiegu normalnie nie może przedostać się przez barierę krew-mózg - warstwę błon i procesów komórkowych, która zapobiega przedostawaniu się substancji z krwi do mózgu lub rdzenia kręgowego.
Bariera krew-mózg jest w dużej mierze nieprzepuszczalna. Jednak w pewnych okolicznościach, takich jak aktywne zapalenie mózgu lub rdzenia kręgowego, które występuje podczas nawrotu SM, bariera zostaje przerwana.
Kiedy tak się dzieje, gadolin może dostać się do mózgu lub rdzenia kręgowego i przeciekać do zmiany stwardnienia rozsianego, powodując, że pojawia się jako wyróżnione miejsce na MRI.
Skutki uboczne kontrastowych barwników na bazie gadolinu
Większość skutków ubocznych kontrastów na bazie gadolinu (GBCD) jest łagodna, w tym:
- Bół głowy
- Nudności
- Zawroty głowy
- Uczucie zimna po wstrzyknięciu
Bardziej niepokojąca jest możliwość, że materiał kontrastowy nie zostanie całkowicie usunięty z ciała.
W 2015 roku amerykańska Agencja ds.Żywności i Leków (FDA) wydała komunikat dotyczący bezpieczeństwa w oparciu o badania, które wykazały, że osoby ze stwardnieniem rozsianym, które otrzymały wiele rezonansów magnetycznych z kontrastem, mogą skończyć z niewielkimi ilościami środka kontrastowego na bazie gadolinu osadzonego w niektórych częściach mózgu .
FDA opublikowała to ostrzeżenie, chociaż nie było jasne, czy zatrzymywanie GBCD będzie z czasem szkodliwe. Dalsze badania sugerują, że jakiekolwiek gromadzenie się gadolinu jest zależne od dawki - to znaczy, że im więcej razy dana osoba otrzymuje barwnik, tym więcej złogów w mózgu może mieć.
To samo badanie wykazało, że nie ma związku między odkładaniem się środków kontrastowych na bazie gadolinu w mózgu a czynnością nerek, wiekiem, płcią lub okresem czasu między ekspozycją na kontrast (ostatnim rezonansem magnetycznym) a śmiercią.
Należy również zauważyć, że materiał kontrastowy jest nawet bardziej podatny na odkładanie się w kości niż w tkance mózgowej, chociaż konsekwencje tego nie są jeszcze jasne.
Komplikacje i obawy
Rzadko, niektóre rodzaje kontrastu gadolinu powodują u osób ze znacznymi zaburzeniami czynności nerek poważną chorobę zwaną nefrogennym zwłóknieniem układowym. Ten stan, który powoduje napięcie skóry i uszkodzenie narządów wewnętrznych, jest najbardziej prawdopodobny u osób ze stwardnieniem rozsianym, które mają również dysfunkcję nerek.
Chociaż rzadko, niektórzy ludzie mają łagodną reakcję alergiczną na kontrast gadolinowy. Głównym objawem jest swędząca skóra.
Obrazowanie MRI wykorzystuje magnesy i fale radiowe. Z tego powodu rozruszniki serca, sztuczne kości lub stawy, a nawet wkładki domaciczne mogą powodować problemy, ponieważ rezonans magnetyczny wykorzystuje bardzo silne magnesy do tworzenia obrazów.
Ponadto aparaty MRI mogą być problematyczne dla osób z klaustrofobią. Aby zminimalizować to ryzyko, centra obrazowania coraz częściej używają otwartego sprzętu do rezonansu magnetycznego.
Jeśli przechodzisz MRI, pamiętaj, aby poinformować swojego lekarza i technologa MRI, jeśli masz jakiekolwiek metalowe implanty, klaustrofobię, alergie lub problemy z nerkami. Będą w stanie powiedzieć Ci, co jest, a co nie jest bezpieczne i jak najlepiej postępować.
Słowo od Verywell
Technologia MRI umożliwia oglądanie struktur ośrodkowego układu nerwowego (mózgu, rdzenia kręgowego i nerwu wzrokowego) w sposób nieinwazyjny - to znaczy bez konieczności wykonywania operacji. Można je wykonać bez barwnika kontrastowego, ale w wielu przypadkach stwardnienia rozsianego gadolin znacznie poprawia informacje dostarczane przez skan, co znacznie ułatwia identyfikację i ocenę ilościową zmian.
Biorąc to pod uwagę, jeśli twój lekarz nie podejrzewa aktywnego stanu zapalnego i po prostu monitoruje okresowy postęp choroby, kontrast na ogół nie jest potrzebny i nie będziesz musiał ponosić niewielkiego ryzyka, jakie stwarza barwnik.
