Co to jest szkarłatna gorączka?

Szkarłatna gorączka to infekcja wywoływana przez paciorkowce grupy A (paciorkowce grupy A), te same bakterie odpowiedzialne za paciorkowce gardła. Znana również jako scarlatina, charakteryzuje się wysypką i czerwonym językiem. Najprawdopodobniej dotyka dzieci w wieku od 5 do 15 lat i rzadko, jeśli w ogóle, dotyka dorosłych. Chociaż niegdyś groźna choroba wieku dziecięcego, szkarlatyna jest obecnie wysoce uleczalna i rzadka w większości krajów na świecie.

Objawy szkarlatyny

Szkarłatna gorączka zwykle zaczyna się od gorączki, bólu gardła i innych znanych objawów infekcji paciorkowcami, takich jak ból głowy i dreszcze.

Po drugim dniu na skórze pojawia się piaskowata wysypka, która pomaga odróżnić szkarlatynę od gardła odmiany ogrodowej. Wysypka będzie się utrzymywać przez pewien czas po ustąpieniu pierwszych objawów szkarlatyny w leczeniu. Czasami skóra na niektórych obszarach ciała złuszcza się przez kilka tygodni.

Chociaż nie jest to powszechne, szkarlatyna może rozwinąć się po zakażeniu skóry przez paciorkowce, takim jak liszajec. Zamiast zaczynać się jako infekcja gardła, szkarlatyna zaczynałaby się objawami infekcji wokół oparzenia lub rany.

W bardzo rzadkich przypadkach szkarlatyna może prowadzić do poważnych długoterminowych problemów zdrowotnych, w tym gorączki reumatycznej i problemów z nerkami. Ale ważne jest, aby wiedzieć, że takie powikłania są bardzo niezwykłe i łatwo można im zapobiec, szybko lecząc szkarlatynę (i inne infekcje paciorkowcami) za pomocą pełnego cyklu antybiotyków.

Przyczyny

Bakterie paciorkowcowe z grupy A są odpowiedzialne za wiele rodzajów infekcji, w tym paciorkowce gardła i niektóre infekcje skóry. Bakterie należące do szczepu paciorkowca z grupy A wywołującego szkarlatynę wytwarzają toksynę odpowiedzialną za czerwoną wysypkę i „truskawkowy język”, które są unikalnymi cechami tej choroby.

Bakteria paciorkowca z grupy A przemieszcza się przez kropelki zakażonego płynu, które unoszą się w powietrzu, gdy zarażona osoba kaszle lub kicha. Dotknięcie czegoś, na czym wylądowały bakterie, a następnie dotknięcie ust, oczu lub nosa może spowodować zakażenie.

Choroba rozprzestrzenia się bardziej w zatłoczonych warunkach. Mycie rąk i przykrywanie kaszlu i kichania może pomóc w zapobieganiu rozprzestrzenianiu się. Dziecko jest zakaźne dopiero po dwóch dniach przyjmowania antybiotyków.

Diagnoza

Szkarłatną gorączkę rozpoznaje się w taki sam sposób, jak anginę. Pobiera się wymaz z gardła i przeprowadza się szybki test na obecność paciorkowców lub próbkę hoduje się, aby sprawdzić, czy bakteria paciorkowca jest obecna. Szybki test może dać pozytywny wynik w ciągu pięciu do 10 minut, ale wyniki z posiewu mogą zająć do dwóch dni. Oba testy będą często wykonywane, ponieważ szybkie testy mogą być zawodne.

Leczenie

Istnieją dwa ważne aspekty leczenia szkarlatyny - zabijanie bakterii i łagodzenie objawów.

Niezbędny jest pełny cykl leczenia antybiotykami. Najczęściej stosowanymi antybiotykami są penicylina i amoksycylina. Dla osób uczulonych na penicylinę istnieje wiele bezpiecznych alternatyw.

Aby poradzić sobie z niewygodnymi i czasami bolesnymi objawami szkarlatyny, istnieje wiele środków do domu i leków dostępnych bez recepty (OTC). Obejmują one proste metody łagodzenia bólu gardła, takie jak jedzenie zimnych potraw, picie ciepłych płynów i korzystanie z pomieszczenia do utrzymywania wilgoci w powietrzu. Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) mogą obniżyć gorączkę i złagodzić ogólne bóle ciała.

Leczenie szkarlatyny

Słowo od Verywell

Szkarłatna gorączka była niegdyś bardzo niebezpieczną i powszechną chorobą wieku dziecięcego. W XIX wieku był odpowiedzialny za śmierć wielu dzieci. Teraz, gdy można go łatwo i skutecznie leczyć, nie jest już takim zagrożeniem, jakim był kiedyś. Jednak w ostatnich latach doszło do wybuchów epidemii. Od 2014 roku wskaźniki szkarlatyny zaczęły rosnąć, na przykład w Anglii i Azji Wschodniej, według raportu z 2018 r.Nazwa naukowego czasopisma medycznego.

Naukowcy nie są pewni, co kryje się za wzrostem szkarlatyny w tych krajach, chociaż uważa się, że oporność na niektóre antybiotyki mogła odgrywać rolę w Azji. Ale pomimo odrodzenia się szkarlatyny w poszczególnych regionach świata, należy zauważyć, że choroba ta nie jest już powszechną plagą dzieciństwa, jak kiedyś.