Czy osoba może rozwinąć autyzm po wczesnym dzieciństwie?

Nie ma oficjalnej diagnozy zwanej „późnym autyzmem”. W rzeczywistości DSM-5, który wymienia i opisuje wszystkie zaburzenia rozwojowe i psychiczne, stwierdza, że ​​początek objawów występuje we wczesnym okresie rozwojowym.

Mimo to istnieje wiele artykułów o dzieciach, u których wydaje się, że po normalnym rozwoju w ciągu najwcześniejszych lat dochodzi do regresu. Jest też wiele osób, u których objawy autyzmu rozwijają się jako nastolatki, a nawet dorośli.

Czy więc autyzm regresywny lub autyzm o późnym początku rzeczywiście istnieje? Co o tym wiemy do tej pory?

Limit wieku dla rozwoju autyzmu

Starsze dzieci, nastolatki i dorośli nie zapadają na autyzm. W rzeczywistości, aby kwalifikować się do diagnozy ze spektrum autyzmu, musisz mieć objawy, które pojawiają się we wczesnym dzieciństwie (tj. Przed ukończeniem 3 lat).

Tak więc, jeśli znasz dorosłe lub starsze dziecko, które nagle, nieoczekiwanie, rozwinęło problemy behawioralne lub komunikacyjne, nie widzisz kogoś, kto nabawił się autyzmu po okresie normalnego rozwoju.

Osoby, które wydają się nagle zachowywać się w sposób „autystyczny”, mogły rozwinąć jeden z wielu innych problemów ze zdrowiem psychicznym, z których niektóre najczęściej pojawiają się we wczesnej dorosłości.

Zachowania podobne do autyzmu mogą wynikać z szerokiego zakresu zaburzeń, od fobii społecznej przez uogólniony lęk po zaburzenia obsesyjno-kompulsywne. Są to poważne zaburzenia, które mają znaczący wpływ na zdolność jednostki do efektywnego funkcjonowania, nawiązywania przyjaźni lub utrzymywania znajomości lub pracy, i należy je leczyć. Ale oni nie są autyzmem.

Późne rozpoznanie objawów

Następnie ważne jest, aby rozróżnić późnouznanieobjawów i późnopoczątekobjawów. Według kryteriów diagnostycznych DSM-5: „Objawy muszą być obecne we wczesnym okresie rozwojowym (ale mogą nie ujawnić się w pełni, dopóki wymagania społeczne nie przekroczą ograniczonych możliwości lub mogą zostać maskowane przez wyuczone strategie w późniejszym życiu)”.

Na przykład w przypadku wysoko funkcjonującego autyzmu nie jest niczym niezwykłym, że dziecko (a nawet osoba dorosła) otrzymuje diagnozę znacznie później niż u większości dzieci diagnozuje się autyzm - ale nie dzieje się tak z powodu nagłego wystąpienia objawów. Raczej objawy są tak subtelne, że dopiero z czasem ich wpływ staje się oczywisty.

Objawy „zamaskowane” są szczególnie częste wśród dziewcząt, które na przykład częściej podążają za przykładem innych lub stają się bardzo bierne, aby uniknąć identyfikacji jako „inne”.

Regresja może być rzeczywista lub pozorna

W ciągu ostatnich kilku lat toczyły się dyskusje na temat tego, czy regresja, w której następuje utrata nabytych umiejętności komunikacyjnych lub społecznych, jest zjawiskiem rzeczywistym, czy pozornym. Niektórzy zastanawiali się, czy doniesienia rodziców są przesadzone.

Jednak nagrania wideo, w połączeniu z badaniami, jasno pokazują, że przynajmniej niektóre dzieci faktycznie przechodzą w autyzm, podczas gdy inne wykazują oznaki autyzmu w okresie niemowlęcym lub „plateau” w rozwoju.

Stosunkowo nowy zestaw badań dotyczących młodszego rodzeństwa dzieci z autyzmem w ich najwcześniejszych miesiącach pokazuje, że subtelna regresja jest dość powszechna. Podczas gdy rodzice mogą zauważyć problemy, takie jak utrata języka lub kontaktu wzrokowego, naukowcy zauważają niewielkie straty w obszary zdolności motorycznych i reakcji na bodźce społeczne.

Taka regresja występuje zwykle przed ukończeniem 3 roku życia. Według badaczki Lonnie Zwaigenbaum, 'od 20% do 30% osób pamięta okres, w którym ich dzieci utraciły umiejętności społeczne i komunikacyjne w drugim roku życia ”.

Obecnie nikt nie wie dokładnie, co powoduje regresję, ale według pediatry zajmującego się rozwojem i zachowaniem Paula Wanga: „Teraz rozumiemy, że regresja jest powszechna. Zaczyna się wcześnie i może wpływać na wiele różnych umiejętności rozwojowych ”.