Gdyby mózg był korporacją, podwzgórze byłoby czymś w rodzaju działu „usług użyteczności publicznej”. Podczas gdy wiele uwagi i uwagi poświęca się częściom mózgu, które komunikują się, tworzą i działają, podwzgórze jest odpowiedzialne za ogrzewanie, przepływ wody i inne podstawowe rzeczy, które utrzymują cały system w ruchu.
Podstawową funkcję podwzgórza można podsumować słowem homeostaza, co oznacza utrzymywanie możliwie stałego stanu wewnętrznego organizmu. Podwzgórze nie pozwala nam być zbyt gorącymi, zbyt zimnymi, przekarmionymi, niedożywionymi, zbyt spragnionymi i tak dalej.
Chociaż podwzgórze jest generalnie odpowiedzialne za utrzymanie nas w stanie ustalonym, czasami stan ten musi się zmienić. W sytuacji bezpośredniego zagrożenia życia nie musisz myśleć o tym, jak bardzo jesteś głodny. Układ limbiczny, który jest misternie związany z emocjami, blisko komunikuje się z podwzgórzem, powodując fizyczne zmiany, które są związane z określonymi uczuciami. Ciało migdałowate ma wzajemne połączenia z podwzgórzem co najmniej dwoma głównymi szlakami. Inne obszary kory, takie jak kora oczodołowo-czołowa, wyspa wyspowa, przednia część zakrętu obręczy i kora skroniowa, również komunikują się z podwzgórzem.
Roger Harris / Getty Images
Regiony podwzgórza
Podobnie jak reszta mózgu, różne obszary podwzgórza pełnią różne funkcje. Obszary te można rozróżnić na podstawie ich połączeń z resztą mózgu. Na przykład podwzgórze jest podzielone na pół przez włókna przewodu istoty białej zwanej sklepieniem, które biegną od przedniej części podwzgórza do tyłu.
Części podwzgórza bliżej wnętrza mózgu (strona przyśrodkowa) ściśle komunikują się z częścią ciała migdałowatego poprzez inny przewód zwany prążkiem końcowym. Ciało migdałowate pomaga sygnalizować strach, a środkowy aspekt podwzgórza jest zaangażowany w reakcję „walcz lub uciekaj”, na przykład poprzez ograniczenie apetytu. Nie ma czasu na odpoczynek i trawienie, jeśli masz zamiar biec po swoje życie!
Strona podwzgórza, która znajduje się najbliżej zewnętrznej części mózgu (strona boczna), ma odwrotny wpływ na apetyt. Ponieważ ten obszar jest ważny w pobudzaniu apetytu, zmiany w tym obszarze mogą prowadzić do znacznego zmniejszenia masy ciała. Obszar ten jest również ważny w przypadku pragnienia, ponieważ zmiany w bardziej przedniej części mogą prowadzić do zmniejszonego poboru wody.
Funkcjonalność podwzgórza jest również podzielona od przodu do tyłu. Na przykład przednie części podwzgórza wydają się być bardziej zaangażowane w schładzanie ciała poprzez zwiększanie przepływu krwi do skóry i wytwarzanie potu. Tył podwzgórza jest bardziej zaangażowany w utrzymywanie ciepła ciała.
Ponadto podwzgórze jest odpowiedzialne za regulację naszego naturalnego cyklu czuwania i snu. Jądro nadskrzyżowaniowe w przedniej części podwzgórza służy jako nasz wewnętrzny zegar, informujący nas o porze snu. Ta część mózgu jest połączona z regionami wrażliwymi na światło, które dostosowują nasz wewnętrzny zegar do światła dziennego.
W jaki sposób podwzgórze „rozmawia” z ciałem?
Podwzgórze moduluje reakcje fizyczne, komunikując się z ciałem dwoma drogami. Pierwsza droga prowadzi przez autonomiczny układ nerwowy. Drugi to układ hormonalny, czyli wydzielanie hormonów do krwiobiegu.
Włókna autonomiczne pochodzą przede wszystkim z jądra przykomorowego podwzgórza, ale także z jądra grzbietowo-przyśrodkowego podwzgórza oraz z bocznego i tylnego podwzgórza. Początkowo te autonomiczne włókna poruszają się po ścieżce istoty białej zwanej wiązką środkowego przodomózgowia. Następnie przechodzą do grzbietowo-bocznego pnia mózgu i istoty szarej okołowierzchołkowej. Włókna synapsują na jądrach przywspółczulnych w pniu mózgu i strefie pośredniej krzyżowego rdzenia kręgowego oraz na elementach współczulnych w środkowo-bocznej kolumnie kręgosłupa piersiowo-lędźwiowego. Wiele jąder autonomicznych w pniu mózgu otrzymuje bodźce z podwzgórza, takie jak jądro solitarius, jądra noradrenergiczne, jądro szwu i mostkowaty układ siatkowaty.
Podwzgórze działa również w połączeniu z przysadką mózgową, kontrolując układ hormonalny organizmu. Przysadka ma zdolność wydzielania hormonów bezpośrednio do krwiobiegu. Jest to rzadki przykład miejsca, w którym bariera krew-mózg zwykle zaprojektowana w celu powstrzymania infekcji przed przenikaniem do mózgu jest nieobecna w architekturze mózgu.
Niektóre hormony, takie jak oksytocyna i wazopresyna, są wytwarzane bezpośrednio w podwzgórzu (na przykład w jądrach przykomorowych i nadoczodowych) i wydzielane w pobliżu tylnej części przysadki mózgowej. Przednia część przysadki zawiera komórki wytwarzające własne hormony. Hormony te są regulowane przez inne wydzieliny neurologiczne, które są przekazywane przez włókna nerwowe do splotu naczyniowego, gdzie są uwalniane przez krew. Wszystkie te wydzieliny hormonalne są regulowane przez pętle ujemnego sprzężenia zwrotnego, co oznacza, że mózg jest w stanie wykryć, kiedy poziom hormonu jest wysoki i w rezultacie zmniejszyć produkcję.
Może się to wydawać ogromnie skomplikowane i tak jest. Ale ostateczne zadanie homeostazy, nawet w obliczu przeciwności, jest tego warte!
.jpg)
.jpg)
