Egrifta (tesamorelin) jest syntetyczną formą hormonu uwalniającego hormon wzrostu (GHRH) do wstrzykiwań, zatwierdzoną przez Amerykańską Agencję ds.Żywności i Leków do leczenia lipodystrofii związanej z HIV.
TheratechnologiesTa syntetyczna forma GHRH jest silniejsza i stabilniejsza niż GHRH w stanie naturalnym. Po wstrzyknięciu Egrifta stymuluje produkcję hormonu wzrostu (GH), który wiąże się z receptorami na narządach i tkankach, które regulują skład ciała.
Oprócz działania anabolicznego (budującego tkanki i mięśnie), Egrifta ma również właściwości lipolityczne, co oznacza, że zmienia szlaki metabolizmu trójglicerydów. To właśnie ten ostatni efekt przypisuje się poprawie lipodystrofii (nieprawidłowej redystrybucji tkanki tłuszczowej) u osób z HIV.
Egrifta to jedyny lek specjalnie zatwierdzony do leczenia lipodystrofii związanej z HIV. Nie jest wskazany do kontroli utraty wagi i nie ma generycznych wersji leku.
Używa
Egrifta jest zatwierdzona do stosowania u osób zakażonych wirusem HIV, u których występuje nadmierna ilość tłuszczu trzewnego z powodu lipodystrofii. Tłuszcz trzewny to tłuszcz, który znajduje się w jamie brzusznej i wokół narządów wewnętrznych. Wydaje się, że Egrifta nie ma żadnego wpływu na lipoatrofię (utratę tkanki tłuszczowej) twarzy, pośladków lub kończyn ani na redukcję nagromadzonego tłuszczu w piersiach lub na karku.
Lipodystrofia związana z HIV charakteryzuje się czasami zniekształcającą redystrybucją tkanki tłuszczowej. Stan ten często objawia się przerzedzeniem twarzy, pośladków lub kończyn, powodując jednocześnie gromadzenie się tłuszczu w okolicach brzucha, piersi lub karku (określane jako „garb bawoli”).
Lipodystrofia związana z HIV została powiązana z niektórymi lekami przeciwretrowirusowymi, w tym z inhibitorami proteazy (PI), takimi jak Crixivan (indynawir) i nukleozydową odwrotną transkryptazą (NRTI), takimi jak Zerit (stawudyna) i Videx (didanozyna). Stan ten może być również konsekwencją samego wirusa HIV, szczególnie u osób, które opóźniły terapię antyretrowirusową.
Chociaż lipodystrofię obserwuje się znacznie rzadziej wraz z wprowadzeniem nowszych leków przeciwretrowirusowych - i odchodzeniem na emeryturę starszych, takich jak Zerit i Crixivan - pozostaje ona poważnym problemem, ponieważ stan ten rzadko ustępuje po wystąpieniu.
Badania wykazały, że Egrifta może redukować tłuszcz brzuszny o 15% do 17% i tłuszcz nagromadzony wokół wątroby o około 18%.
Przed podjęciem
Przed rozpoczęciem stosowania leku Egrifta zazwyczaj wykonuje się tomografię komputerową (TK) w celu oceny stopnia nagromadzenia tłuszczu trzewnego. To, wraz z pomiarem obwodu talii, pozwala lekarzowi ocenić Twoją reakcję na leczenie.
Zostaną również przeprowadzone podstawowe badania krwi, w tym:
- Test glukozy we krwi
- Pełna morfologia krwi (CBC)
- Panel lipidowy
- Testy czynności wątroby (LFT)
Nie ma ustalonego progu, przy którym rozpoczyna się leczenie lekiem Egrifta. Konieczna jest konsultacja eksperta w celu ustalenia, czy inne interwencje, takie jak dieta i ćwiczenia fizyczne, są bardziej odpowiednie, czy też nagromadzenie tłuszczu nastąpiło bezpośrednio w wyniku zakażenia wirusem HIV lub leczenia.
Przeciwwskazania Egrifta
Egrifta nigdy nie powinien być stosowany u osób z następującymi schorzeniami:
- Ciąża
- Wcześniejsza nadwrażliwa reakcja na tesamorelinę lub mannitol (nieaktywny składnik)
- Aktywny nowotwór (rak)
- Dysfunkcja podwzgórzowo-przysadkowa spowodowana operacją przysadki, niedoczynnością przysadki, radioterapią głowy i szyi lub guzem przysadki
Dawkowanie
Egrifta jest dostępna w fiolkach jednorazowego użytku, z których każda zawiera 1 miligram (mg) tesamoreliny w postaci sproszkowanej. Rozpuszcza się w jałowej wodzie z oddzielnej fiolki o pojemności 10 mililitrów (ml).
Zalecana dawka preparatu Egrift to 2 mg wstrzyknięta podskórnie (pod skórę) raz na dobę.
Zaleca się wstrzyknięcie leku Egrifta do brzucha tuż poniżej pępka. Obracanie miejsca wstrzyknięcia pomaga zmniejszyć blizny i tworzenie się stwardniałych guzków.
Czas trwania leczenia
Ponieważ długoterminowe skutki stosowania leku Egrift nie są w pełni znane, leczenie powinno być monitorowane przez specjalistę ds. HIV z doświadczeniem w terapii GHRH, często w porozumieniu z endokrynologiem.
Aby ocenić reakcję na leczenie, zostaną wykonane porównawcze skany TK i pomiary obwodu talii. Należy również monitorować poziom glukozy we krwi, ponieważ Egrifta może powodować nietolerancję glukozy, zwiększając ryzyko cukrzycy typu 2.
Badania oceniające skuteczność leku Egrifta trwały do 52 tygodni, przy czym u większości uczestników obserwowano zmniejszenie trzewnej tkanki tłuszczowej w ciągu 26 tygodni. Jeśli poprawa nie jest widoczna do 26 tygodni, leczenie zwykle przerywa się.
Jak wziąć i przechowywać
Nierozpuszczony lek Egrifta należy przechowywać w lodówce w temperaturze od 36 ° F do 46 ° F (2 ° C do 8 ° C). Fiolki należy chronić przed światłem i przechowywać w oryginalnym pudełku do czasu użycia. Strzykawki i igły używane do wstrzykiwania leku Egrift można przechowywać w temperaturze pokojowej od 20 ° C do 25 ° C (68–77 ° F).
Po rekonstytucji produkt Egrifta należy natychmiast zużyć. Powinien być przejrzysty i wolny od pływających cząstek. Nie wstrzykiwać leku Egrift, jeśli jest przebarwiony lub zawiera widoczne cząstki.
Wyrzucić igłę i strzykawkę natychmiast po wstrzyknięciu. Nigdy nie dziel się igłami ani strzykawkami.
Skutki uboczne
Skutki uboczne Egrifta są zwykle łagodne i ustępują z czasem, gdy organizm dostosowuje się do leczenia. Mając to na uwadze, istnieje szereg potencjalnie poważnych komplikacji, które mogą wystąpić przy ciągłym stosowaniu. Ważne jest, aby natychmiast zgłaszać lekarzowi wszelkie działania niepożądane, zwłaszcza jeśli utrzymują się lub nasilają.
Wspólny
Najczęstsze działania niepożądane zgłaszane przez co najmniej 2% użytkowników leku Egrifta (w kolejności częstości) to:
- Ból stawu
- Obrzęk w miejscu wstrzyknięcia
- Swędzenie w miejscu wstrzyknięcia
- Ból kończyn
- Obrzęk kończyn
- Ból w mięśniach
- Ból w miejscu wstrzyknięcia
- Podrażnienie w miejscu wstrzyknięcia
Sztywność stawów, ból w klatce piersiowej, skurcz mięśni, wysypka w miejscu wstrzyknięcia i obrzęk stawów to rzadziej występujące działania niepożądane. U niektórych użytkowników zgłaszano również zespół cieśni nadgarstka.
Ciężki: Silny
Jedną z głównych obaw związanych z ciągłym stosowaniem leku Egrifta jest wpływ, jaki wywiera na poziom hormonów oraz sposób, w jaki może to stymulować wzrost nowotworów wrażliwych na hormony. Immunoreaktywny GHRH występuje w kilku typach nowotworów, w tym rakowiakach, guzach trzustki i drobnokomórkowych rakach płuc.
Jest możliwe, że ciągłe stosowanie Egrifta może sprzyjać rozwojowi niektórych nowotworów i „zdemaskować” je u osób, które nie zostały jeszcze zdiagnozowane.
Chociaż znane są reakcje nadwrażliwości po zastosowaniu leku Egrifta, głównie w postaci łagodnej wysypki lub pokrzywki, ciężkie reakcje, takie jak anafilaksja, uważa się za rzadkie.
Ostrzeżenia i interakcje
Należy zachować ostrożność podczas stosowania leku Egrifta u osób z cukrzycą. Może to zwiększyć poziom czynnika wzrostu insuliny 1 (IGF-1) i przyczynić się do wystąpienia lub nasilenia retinopatii cukrzycowej (uszkodzenia siatkówki).
Egrifta może również wchodzić w interakcje z niektórymi lekami. To powiedziawszy, wydaje się, że interakcja wpływa bardziej na towarzyszący lek niż Egrifta, obniżając jego stężenie we krwi. Oto niektóre z możliwych interakcji:
- Leki przeciwdrgawkowe, takie jak Tegretol (karbamazepina), Lamictal (lamotrygina) lub Neurontin (gabapentyna)
- Kortykosteroidy, takie jak hydrokortyzon lub prednizon
- Cyklosporyna
W niektórych przypadkach zmniejszenie stężenia leku będzie miało niewielkie konsekwencje. W innych przypadkach może być konieczne zwiększenie towarzyszącej dawki leku, aby utrzymać jego skuteczność.
Aby uniknąć interakcji, zawsze informuj lekarza o przyjmowanych lekach, w tym lekach na receptę, lekach dostępnych bez recepty, ziołowych i rekreacyjnych.
.jpg)
.jpg)
