Co to jest paraliż Todda?

Paraliż Todda to tymczasowy medyczny zespół osłabienia lub paraliżu i utraty czucia w części ciała. Może się to czasami zdarzyć po napadzie. Ważne jest, aby odróżnić paraliż Todda od udaru, który jest znacznie poważniejszą sytuacją medyczną. Badania oszacowały, że paraliż Todda występuje u 1% do 13% osób, które miały napad.

Paraliż Todda jest również znany jako niedowład Todda, niedowład pourazowy lub porażenie epileptyczne. Stan ten został po raz pierwszy opisany przez irlandzkiego fizjologa Roberta Bentleya Todda w 1849 roku.

Objawy paraliżu Todda

Objawy paraliżu Todda pojawiają się zaraz po napadzie. Nazywa się to czasem „stanem po napadowym”, czyli okresem, w którym mózg regeneruje się i powraca do swojej normalnej aktywności. W tym okresie niektórzy ludzie doświadczają objawów po napadzie, takich jak senność, ból głowy lub dezorientacja, mimo że napad już się nie pojawia. Paraliż Todda jest specyficznym objawem po napadzie.

Paraliż Todda może powodować osłabienie lub czasami całkowitą niezdolność do poruszania niektórymi częściami ciała (paraliż). Dotknięte części mogą nie być w stanie normalnie odczuwać wrażeń. W niektórych przypadkach widzenie może znajdować się po prawej lub lewej stronie pola widzenia.

Objawy te zwykle dotyczą jednej strony ciała, ale nie drugiej. Na przykład może to dotyczyć prawej ręki i prawej nogi lub lewej ręki i lewej nogi. Czasami objawy mogą dotyczyć również jednej strony twarzy, co może powodować niewyraźną mowę. Rzadziej objawy mogą występować tylko na jednej nodze lub na jednej ręce. Objawy zwykle dotyczą części ciała, która była wcześniej zaangażowana w napad. Objawy te mogą utrzymywać się tylko przez kilka minut lub mogą utrzymywać się przez kilka dni.

Nie każdy, kto ma napad, doświadczy paraliżu Todda. Ponadto, nawet jeśli w przeszłości miałeś epizod paraliżu Todda, możesz go nie mieć po kolejnym napadzie.

Przyczyny

Objawy paraliżu Todda pojawiają się po napadzie padaczkowym. Może się to zdarzyć po napadzie u osoby, u której zdiagnozowano epilepsję, stan chorobowy powodujący powtarzające się napady. Jednak może się to również zdarzyć u kogoś, kto ma napad z innej przyczyny (na przykład nieprawidłowości elektrolitów).

Z powodów, które nie są do końca jasne, paraliż Todda wydaje się występować częściej po napadach, które powodują ruchy fizyczne podczas napadu (zwane „klonicznymi ruchami motorycznymi”). Paraliż ma zwykle wpływ na obszary ciała, które poruszały się mimowolnie podczas napadu.

Najczęściej występuje po napadach częściowych lub uogólnionych napadach toniczno-klonicznych. Napady częściowe dotyczą tylko jednego obszaru mózgu i mogą, ale nie muszą, powodować utratę przytomności. Uogólnione napady toniczno-kloniczne (napady grand mal) obejmują utratę przytomności i szarpnięcia. Paraliż Todda może trwać nieco dłużej u osób, które mają go po uogólnionym napadzie toniczno-klonicznym w porównaniu z osobami, które mają go po napadzie częściowym.

Paraliż Todda występuje również czasami po terapii elektrowstrząsami (ECT) podanej w leczeniu depresji. Jednak w tym przypadku objawy paraliżu Todda zwykle ustępują jeszcze szybciej.

Przyczyny leżące u podstaw

Chociaż wiemy, że paraliż Todda czasami występuje po napadach, naukowcy nadal nie rozumieją, dlaczego tak się dzieje. Wydaje się, że jest to związane ze zmianami w fizjologii mózgu, które pojawiają się w wyniku napadu, gdy niektóre neurony nie są w stanie normalnie odpalić. Ale mogą być również zaangażowane inne czynniki.

Częścią problemu może być czasowe zmniejszenie dopływu krwi do regionu mózgu z powodu napadu. Z tego powodu niektóre obszary mózgu mogą nie otrzymywać tak dużo tlenu, jak zwykle. Na przykład, jeśli dotyczy to obszaru mózgu kontrolującego ruch prawej ręki i nogi, możesz tymczasowo mieć problemy z poruszaniem prawą ręką i nogą. Gdy mózg wraca do normy, objawy ustępują samoistnie.

Czynniki ryzyka

Wydaje się, że starsze osoby są bardziej narażone na paraliż Todda po napadzie.

Paraliż Todda po napadzie występuje również częściej u osób, które przeszły którykolwiek z poniższych objawów:

• Stan drgawkowy padaczkowy
• Długotrwałe napady padaczkowe
• Padaczka, która spowodowała strukturalne uszkodzenie mózgu
• Poprzedni skok

Diagnoza

Wywiad lekarski i badanie lekarskie stanowią kluczowe punkty wyjścia do diagnozy. Klinicysta ocenia objawy i dowiaduje się o stanach chorobowych i historii zdrowia danej osoby.

Diagnoza może być stosunkowo prosta, jeśli u danej osoby wcześniej zdiagnozowano epilepsję, a jej objawy zaczęły się zaraz po tym, jak ktoś był świadkiem jej napadu. Ale jeśli u osoby nie zdiagnozowano wcześniej epilepsji, diagnoza staje się trudniejsza.

Paraliż czy udar Todda?

W takich sytuacjach lekarze mogą być bardziej zaniepokojeni udarem, który może powodować podobne objawy. Udar jest znacznie poważniejszym stanem chorobowym z trwalszymi objawami. Często wymaga długotrwałej rehabilitacji.

Opierając się na samych objawach, często trudno jest odróżnić paraliż Todda od udaru. Diagnozę utrudnia fakt, że czasami udar możeprzyczynanapad również.

Rozróżnienie między porażeniem Todda a udarem mózgu jest krytyczne, ponieważ udar wymaga innego leczenia. Niektóre osoby z niektórymi typami udarów - spowodowanymi zakrzepem krwi lub zablokowaną tętnicą - mogą odnieść korzyści z leczenia zwanego tPA (tkankowy aktywator plazminogenu). To leczenie może pomóc krwi w normalnym przepływie przez naczynia krwionośne mózgu po udarze. Jest to niezwykle pomocne leczenie dla wielu osób po udarze i może dać największe szanse na pełne wyzdrowienie. Jednak tPA wiąże się z pewnym ryzykiem, więc lekarze nie chcą go podawać, jeśli osoba tak naprawdę nie miała udaru.

Badania medyczne

Często potrzebne są badania medyczne, aby odróżnić udar od porażenia Todda. Możliwe testy mogą obejmować:

• Elektroencefalogram (EEG)
• Rezonans magnetyczny (MRI)
• Perfuzja tomografii komputerowej (CT)
• Angiografia CT

Dają one wskazówki, czy objawy są bardziej prawdopodobne w wyniku udaru, czy napadu.

W zależności od sytuacji lekarz może potrzebować wyeliminować inne możliwe przyczyny objawów. Na przykład niektóre rzadkie zespoły genetyczne mogą powodować pewne objawy podobne do paraliżu Todda.

Diagnoza napadów

W zależności od sytuacji pomocne mogą być również inne testy. Na przykład, jeśli wydaje się, że dana osoba miała napad, ale wcześniej nie zdiagnozowano u niej epilepsji, może być konieczne zbadanie innych przyczyn napadu. Może to obejmować:

• Podstawowe badania krwi elektrolitów
• Badania krwi w celu oceny infekcji
• Testy glukozy we krwi
• Testy moczu

Testy te nie mogą zdiagnozować paraliżu Todda, ale mogą wskazywać na przyczynę napadu padaczkowego u osoby, która wcześniej go nie miała. Do napadów może prowadzić wiele różnych rodzajów problemów zdrowotnych, w tym infekcja, odstawienie alkoholu, niski poziom cukru we krwi i inne.

Neurolog może udzielić wskazówek, czy padaczka jest najbardziej prawdopodobną przyczyną napadu.

Leczenie

Na szczęście objawy paraliżu Todda są krótkotrwałe. Znikają same, bez konieczności leczenia. Paraliż Todda nie powoduje żadnych innych komplikacji medycznych.

Jednak podstawowa przyczyna napadu może wymagać leczenia. Na przykład napad padaczkowy jest czasami pierwszym objawem nieleczonej cukrzycy. Należy zająć się wszelkimi podstawowymi schorzeniami powodującymi napad.

U osób z padaczką ważne jest podjęcie działań zapobiegających napadom w przyszłości. Osoby te zazwyczaj muszą długoterminowo przyjmować leki, aby zapobiec napadom w przyszłości. Inne czynniki mogą również pomóc w zmniejszeniu ryzyka przyszłych napadów, takich jak wystarczająca ilość odpoczynku i nawodnienie.

W przypadku nagłego osłabienia zasięgnij natychmiastowej pomocy lekarskiej. Jeśli masz padaczkę i masz napad padaczkowy, po którym następuje paraliż Todda, skontaktuj się z lekarzem, nawet jeśli objawy ustąpiły. Konieczne może być dostosowanie rodzaju lub dawki leku.

Słowo od Verywell

Paraliż Todda może być niepokojącym problemem po napadzie. Możesz się zastanawiać, czy masz poważniejszy problem, na przykład udar. Na szczęście objawy paraliżu Todda powinny stosunkowo szybko ustąpić. Współpraca z lekarzem w celu zapobiegania napadom w przyszłości zapewni Ci większy spokój ducha.