Chelatacja to proces, w którym do usuwania metali ciężkich z organizmu ludzkiego stosuje się silne leki. Chelatacja jest z powodzeniem stosowana między innymi w leczeniu zatruć ołowiem. Począwszy od późnych lat 90. niektórzy praktycy alternatywni zalecali chelatację jako narzędzie do leczenia autyzmu.
W rzeczywistości chelatacja nie poprawia ani nie leczy objawów autyzmu. Ponadto, jeśli są stosowane nieprawidłowo i poza szpitalem, leki chelatujące mogą być dość niebezpieczne.
Westend61 / Getty ImagesZastosowania standardowe
Chelatację opracowano w celu leczenia zatrucia metalami ciężkimi, które wykryto u ludzi, którzy malowali okręty wojenne farbami na bazie ołowiu. W związku z tym stwierdzono, że jest przydatny w leczeniu zatruć arszenikiem, ołowiem, rtęcią, złotem, żelazem, kadmem i miedzią. Niektóre badania sugerowały, że chelatacja może być pomocna w chorobach układu krążenia i raku, ale żadne z tych zastosowań nie jest poparte badaniami.
Alternatywne leczenie autyzmu
Pomysł wykorzystania chelatacji jako narzędzia do leczenia autyzmu wyrósł z przekonania, że tiomersal zawierający rtęć (środek konserwujący) w szczepionkach był bezpośrednią przyczyną gwałtownego wzrostu liczby rozpoznań ze spektrum autyzmu. Teoretycy argumentowali, że jeśli rtęć byłaby przyczyną autyzmu, to usunięcie rtęci z organizmu wyleczyłoby autyzm.
Główna siła odpowiedzialna za chelatację pochodzi z Instytutu Badań nad Autyzmem. Grupa praktyków pracujących nad leczeniem autyzmu opracowała zestaw protokołów leczenia o nazwie Pokonaj Autyzm Teraz (DAN!). Protokoły te opierały się na założeniu, że autyzm jest stanem, który można wyleczyć za pomocą interwencji „biomedycznych”.
Jednak teorie te nie są szeroko akceptowane w środowisku medycznym, a nawet stwierdzono, że mogą powodować szkody. Protokół Defeat Autism Now został całkowicie wycofany z tych powodów, między innymi, w 2011 roku.
Proces
Chelatacja rozpoczyna się od testu prowokacyjnego, w którym pacjentowi podaje się lek chelatujący.Analiza chemiczna moczu pacjenta pokazuje, czy wydalane są niezwykle wysokie poziomy metali ciężkich. Na podstawie tego testu lekarz może podawać leki doustne lub dożylne, a nawet stosować aerozole do nosa, czopki lub kremy.
Wszystkie te zabiegi mają tę samą funkcję: lek wiąże się z jonami metali, dzięki czemu metale są mniej reaktywne chemicznie. Nowy i mniej reaktywny związek rozpuszcza się w wodzie i jest wypłukiwany z organizmu przez krwioobieg.
Odpowiednio i prawidłowo stosowana chelatacja jest podawana przez lekarza w placówce medycznej. Proces jest uważnie monitorowany, ponieważ niesie ze sobą ryzyko. Istnieje wiele leków chelatujących, z których wszystkie mają znaczące skutki uboczne. Najbardziej skutecznym i bezpiecznym z nich jest DMSA (inne nazwy to: chemet, kwas dimerkaptobursztynowy lub sukcimer).
DMPS to kolejny mniej ryzykowny lek chelatujący (znany również jako 2,3-dimerkapto-1-propanol, kwas propanosulfonowy lub dimerkaptopropanosulfonian sodu).
Inne leki stosowane w chelatacji mają znacznie większe prawdopodobieństwo wywołania poważnych skutków ubocznych. Oto niektóre z nich:
- Kwas alfa-liponowy (znany również jako kwas dihydroliponowy, kwas liponowy, lipolan lub kwas tiotowy)
- Cysteina (zwana również acetylocysteiną, cysteiną, cystyną, L-cysteiną, N-acetylocysteiną lub NAC)
- EDTA (zwany również H4EDTA, kwas diaminoetanotetraoctowy, kwas wersenowy, wersenian, kwas etylenodinitrylotetraoctowy, kwas tetrinowy, trilon BS, vinkeil 100, kwas wersenowy lub kwas warkeelanowy)
Skutki uboczne
Nawet przy odpowiednim zastosowaniu w warunkach klinicznych chelatacja może powodować skutki uboczne, od zawrotów głowy i nudności po ból głowy i biegunkę. W przypadku niewłaściwego stosowania i / lub bez odpowiedniego nadzoru, chelatacja może mieć bardzo poważne skutki uboczne, które mogą zagrażać życiu. Oto niektóre z nich:
- Niskie ciśnienie krwi
- Problemy kardiologiczne
- Drgawki
- Uszkodzenie mózgu
- Uszkodzenie wątroby
- Uszkodzenie nerek
- Niebezpiecznie niski poziom wapnia
- Niedokrwistość
Niestety, wielu rodziców zdecydowało się na chelatowanie swoich dzieci w domu bez nadzoru lekarza - w jednym przypadku doprowadziło to do problemów zdrowotnych, od nudności i biegunki do nawet śmierci.
Ważne jest, aby zrozumieć, że metale ciężkie, takie jak żelazo i miedź, są w rzeczywistości niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu.
Nadmierna ekspozycja na niektóre metale może powodować poważne problemy, ale usunięcie wszystkich metali ciężkich może prowadzić do podobnie poważnych skutków.
Roszczenia badawcze
W 2003 roku praktykujący DAN! protokół odnotował, że widzieli wiele pozytywnych zmian u osób z autyzmem, które przyjmowały DMSA, w tym „szybki postęp zdolności językowych, poprawę interakcji społecznych, lepszy kontakt wzrokowy i zmniejszenie zachowań autostymulujących (stymulacja)”.
Podobne twierdzenia pojawiły się w wielu badaniach. Wszystkie te badania mają jednak wady. Niektóre z tych błędów są tak znaczące, że nie dostarczają żadnych znaczących dowodów. Według jednego z meta-badania, które obejmowało badania z wielu baz danych, „nie znaleziono dowodów z badań klinicznych sugerujących, że chelatacja farmaceutyczna jest skuteczną interwencją w leczeniu ASD”. W dalszej części badania stwierdzono, że ryzyko przeważyło nad „udowodnionymi korzyściami”.
Wśród potencjalnych zagrożeń związanych z leczeniem stwierdzono w badaniu hipokalcemię, zaburzenia czynności nerek i jeden zgłoszony zgon.
W podsumowaniu badania stwierdzono: „Przed przeprowadzeniem dalszych badań potrzebne są dowody potwierdzające związek przyczynowy między metalami ciężkimi a autyzmem oraz metody zapewniające bezpieczeństwo uczestników”.
Nie ma akceptowanego i udowodnionego związku między metalami ciężkimi a autyzmem. Dlatego terapia chelatowa jest nie tylko potencjalnie niebezpieczna, ale także medycznie nieuzasadniona.
Chelatacja dzisiaj
Obecnie chelatacja pozostaje na liście alternatywnych metod leczenia autyzmu. Kilka znanych organizacji, w tym TACA (Talk About Curing Autism), nadal promuje chelatację jako jedną z kilku biomedycznych metod leczenia autyzmu. Nadal można znaleźć lekarzy chętnych do stosowania chelatacji u dzieci z autyzmem, a wciąż są rodzice chętni do wypróbowania tego podejścia w ostateczności lub prawie w ostateczności.
Chelatacja, wraz z wieloma innymi alternatywnymi lub biomedycznymi metodami leczenia (takimi jak terapia tlenem hiperbarycznym i leczenie komórkami macierzystymi), prawdopodobnie nie znikną w najbliższym czasie. Jest ku temu wiele powodów.
Po pierwsze, rodzice rzadko mają ostateczne informacje na temat przyczyny autyzmu dziecka. Chociaż istnieje wiele metod leczenia autyzmu, żadna nie jest lekarstwem na podstawowe objawy. Prawdą jest, że niektóre dzieci z autyzmem poprawiają się dramatycznie z upływem czasu - u niektórych dzieci poprawia się nawet do tego stopnia, że nie da się już zdiagnozować u nich autyzmu.
Wydaje się, że wiele dzieci z autyzmem rozwija się mniej więcej normalnie do pierwszego roku życia. Początek objawów autystycznych często zbiega się z podaniem określonych szczepień dziecięcych. Mniejszość dzieci z autyzmem ma współistniejące problemy fizyczne, takie jak problemy żołądkowo-jelitowe i skórne, które rodzice zakładają, że są związane z autyzmem.
Nie zawsze jest jasne, na co zareaguje dziecko z autyzmem i jak stan ten będzie się zmieniać w czasie. Z tych i innych powodów nie wszyscy rodzice odrzucają alternatywne metody leczenia autyzmu. Jednak ważne jest, aby omówić każdy rodzaj leczenia z lekarzem dziecka - równie ważne jest, aby nie przeoczyć potencjalnego i poważnego ryzyka związanego z terapią, taką jak chelatacja.
pytania
Nie jest łatwo oddzielić uzasadnione terapie od wątpliwych, a rodzice bardzo kuszą, aby zbadać alternatywne opcje, gdy medycyna głównego nurtu zawodzi ich dzieci. Rzeczywistość jest taka, że w pewnych okolicznościach alternatywne metody leczenia mogą być pomocne - nie ma jednego uniwersalnego podejścia do wyboru terapii autyzmu.
Jeśli jednak rozważasz opcję spoza głównego nurtu, spróbuj odpowiedzieć na poniższe pytania, aby pomóc w podjęciu decyzji:
- Kto poleca tę opcję i co może zyskać, jeśli ją zaakceptujesz?
- Co wiarygodne źródła, takie jak CDC (Centers for Disease Control and Prevention) lub NIMH (National Institute of Mental Health), mają do powiedzenia na temat tego konkretnego leczenia?
- Jakie są potencjalne zagrożenia związane ze stosowaniem tego zabiegu?
- Jakie metody są stosowane, aby zapewnić dziecku bezpieczeństwo?
- Jak zmierzysz zmiany lub poprawę objawów autyzmu Twojego dziecka?
Słowo od Verywell
Ogólnie rzecz biorąc, należy unikać wszelkich zabiegów, przed którymi ostrzega CDC i / lub NIMH i które niesie ze sobą wysokie ryzyko zranienia dziecka. Nie oznacza to jednak, że nie ma żadnych opcji wartych rozważenia poza tymi, które są zalecane przez Twojego pediatrę lub oferowane przez szkołę Twojego dziecka. Oznacza to, że Ty, jako rodzic lub opiekun, musisz bardzo uważać, aby narażać swoje dziecko na terapię, która może wyrządzić mu krzywdę.
.jpg)
