Dlaczego zabawa z autystycznym dzieckiem nie zawsze jest łatwa

Jeśli istnieje jeden problem, który dotyczy wszystkich małych dzieci z autyzmem, jest to trudność ze zwykłymi umiejętnościami zabawy. Maluchy z autyzmem mogą ustawiać w kolejce lub układać zabawki w stosy, bawić się samodzielnie i opierać się interakcji z rówieśnikami lub po prostu kręcić się, kołysać lub w inny sposób spędzać czas we własnym świecie. To właśnie ta koncentracja na sobie sprawia, że ​​dzieciom z autyzmem tak trudno jest uczyć się naśladowania, spotykać się z innymi dziećmi lub łączyć się z dorosłymi w ich życiu.

W teorii rodzice mogą odgrywać kluczową rolę w faktycznym uczeniu zabawy dzieci z autyzmem. Ale chociaż „zabawa z dzieckiem” brzmi jak oczywistość, może być bardzo, bardzo trudna dla rodzica dziecka z autyzmem.

Co jest takiego trudnego w zabawie z dzieckiem autystycznym?

• Nie zawsze jest łatwo nawet przykuć uwagę dziecka z autyzmem lub zatrzymać jego uwagę dłużej niż minutę
• Zaręczone dziecko z autyzmem często woli robić to samo w kółko i może być trudno złamać ten schemat
• Dzieci z autyzmem rzadko wnoszą własne pomysły lub energię do interaktywnej zabawy, więc wszystkie pomysły i energia muszą pochodzić od rodzica. Może to być wyczerpujące i frustrujące.
• Zwykłe narzędzia, których używamy do angażowania dzieci, zadawania pytań, proponowania sugestii, rozpoczynania intrygującej aktywności - mogą omijać dziecko z autyzmem.

Ale wszystkie te kwestie są niczym w porównaniu z bardzo realnym poczuciem bólu i smutku rodziców, gdy ich własne dziecko ignoruje je na rzecz wewnętrznego świata lub przedmiotu. Tak, większość rodziców potrafi ominąć uczucie odrzucenia, aby poeksperymentować z nowymi sposobami angażowania się i łączenia. Ale kiedy wyciągamy rękę do naszego dziecka, a on nas ignoruje; kiedy przytulamy nasze dziecko, a ona odsuwa się; kiedy angażujemy nasze dziecko, a ono wydaje się nieświadome - niezwykle trudno jest znaleźć energię emocjonalną do dalszych prób.

Inną poważną przeszkodą jest smutna rzeczywistość, że bardzo wielu rodziców zapomniało, jak się po prostu bawić. Oczywiście, mogą grać w gry planszowe lub sport, ale pomysł udawania kogoś lub czegoś, czym nie jest, nie jest już atrakcyjny. Większość rodziców może po prostu umawiać się na zabawę i cofać się, podczas gdy ich dzieci ćwiczą symboliczne interakcje, budują relacje, doświadczają i zarządzają emocjami. Ale rodzice z autystycznymi dziećmi nie mają takiego luksusu.

Istnieją terapie rozwojowe ukierunkowane specjalnie na zapewnienie rodzicom narzędzi do zabawy z ich autystycznymi dziećmi - a te terapie są nie tylko narzędziami do zabawy, ale także narzędziami do komunikowania się i rozwoju poznawczego. Floortime i RDI to dobre wskazówki dla rodziców, aby się zwrócili. Jednak nawet przy wsparciu i informacjach o tym, „jak bawić się z autystycznym dzieckiem”, większość rodziców czuje się nieco przytłoczona wyzwaniem.

Jak bawisz się ze swoim małym dzieckiem z autyzmem? Czy znalazłeś narzędzia lub sztuczki, które pozwolą Ci zachować energię i energię, a także zachować kreatywność?

Terapie rozwojowe dla zaburzeń ze spektrum autyzmu

Terapie rozwojowe zaburzeń ze spektrum autyzmu działają na „podstawowe deficyty” autyzmu, w tym problemy z umiejętnościami społecznymi i komunikacyjnymi. Są dostosowane do indywidualnego dziecka i bardzo często podawane przez rodziców. Floortime, RDI i Son-Rise to najlepsze terapie rozwojowe dla autyzmu. Dowiedz się więcej o terapii rozwojowej i różnych podejściach. Czy te techniki są dla Ciebie?

Co to jest Floortime?

Floortime jest centralną cechą podejścia terapeutycznego DIR (Developmental, Individual-Difference, Relationship-Based) opracowanego przez Stanleya Greenspana i Serenę Weider.

Floortime, forma zabawy terapeutycznej, to nie tylko ważny zabieg rozwojowy, ale także świetny sposób na nawiązanie więzi między rodzicami a autystycznymi dziećmi.

Interwencja w zakresie rozwoju relacji (RDI): leczenie autyzmu

Interwencja rozwoju relacji (RDI) została opracowana przez dr Stevena Gutsteina. Twierdzi, że rozwiązuje „podstawowe deficyty”, aby znacznie poprawić umiejętności społeczne / komunikacyjne i elastyczne myślenie.