Leczenie bólu przewlekłego nie jest łatwe i może być frustrujące zarówno dla pacjentów, jak i lekarzy. Trudno jest wiarygodnie zmierzyć ból, co zmusza lekarzy do polegania na opisach pacjentów, a związek między subiektywnym bólem a rzeczywistym uszkodzeniem tkanki jest bardzo niewielki. Niektórzy ludzie prawie nie odczuwają bólu, chociaż ich plecy wyglądają okropnie na zdjęciach rentgenowskich, a inni cierpią na straszny ból pleców, mimo że ich zdjęcie rentgenowskie wygląda dobrze.
Tom Le Goff / Photodisc / Getty Images
Mimo to pomaganie ludziom z bólem zawsze było priorytetem dla lekarzy. Z tego powodu ból w układzie nerwowym został dobrze zbadany. Wiemy całkiem sporo zarówno o tym, jak sygnały bólu przemieszczają się w organizmie, jak io tym, jak nasz organizm normalnie próbuje je kontrolować.
Sygnały bólu w ciele
Ciało ma pewne nerwy, zwane nocyceptorami, które wysyłają bolesne sygnały do rdzenia kręgowego. Istnieją różne nerwy dla różnych rodzajów bólu - na przykład jeden typ przesyła informacje o ostrym bólu, a drugi o pieczeniu. Włókna bólowe dostają się do rdzenia kręgowego, gdzie mogą podnosić się lub opadać i tworzyć synapsę z innymi komórkami tylnego rogu. Stamtąd przechodzą na drugą stronę sznurka i biegną wzdłuż przewodu rdzeniowo-wzgórzowego do wzgórza.
Następnie wzgórze przekazuje bolesne informacje do kory mózgowej. Istnieje wiele obszarów korowych, które korelują z subiektywnym raportem o bólu danej osoby, w tym przednia kora zakrętu obręczy, kora somatosensoryczna i wyspa. Ponieważ istnieje wiele obszarów korowych, które borykają się z bólem, uszkodzenie kory zwykle nie neutralizuje bólu, chyba że zmiana jest bardzo duża.
Naturalna kontrola bólu
Jednym z najbardziej znanych sposobów kontrolowania bólu są leki przeciwbólowe, takie jak opiaty. XX wieku neuronaukowcy odkryli, że nasz organizm wytwarza własne opiaty, zwane opiatami endogennymi. Pozwala to naszemu ciału na pewną kontrolę nad ilością odczuwanego bólu. Mózg może wysyłać sygnały w dół rdzenia kręgowego, aby stłumić sygnały bólowe wędrujące wzdłuż kręgosłupa.
Mocnym przykładem tego, jak mózg kontroluje ból, może być placebo, obojętna substancja, taka jak pigułka cukrowa, która w jakiś sposób ma korzystne działanie lecznicze. Na przykład w badaniu przeprowadzonym na ludziach, którym właśnie wyrwano zęby mądrości, placebo były w stanie zapewnić pewien stopień kontroli bólu. W przypadku podania naloksonu, leku blokującego zarówno endogenne, jak i egzogenne opiaty, placebo może stracić swoją skuteczność. Badania funkcjonalnego rezonansu magnetycznego osób, którym podano placebo, wykazały zmiany w podwzgórzu, szarej okolicy okołoprzewodowej i rdzeniu, co potwierdza teorię, że te struktury są zaangażowane w endogenną kontrolę bólu.
Dalsze badania wykazały, że ból w rdzeniu kręgowym obejmuje dwa różne typy komórek, z których niektóre są aktywowane bólem, a inne wyłączają się. Opiaty wyłączają komórki, a ból stymuluje komórki. To pozwala mózgowi dostosować nasze odczuwanie bólu nawet na poziomie rdzenia kręgowego.
Jak mózg kontroluje ból
Celem bólu jest zmotywowanie nas do ucieczki przed kontuzjami i pomoc w nauce unikania sytuacji, które mogą nas zranić w przyszłości. Na przykład, jeśli szczury mają bolesne doświadczenia w jakimś pomieszczeniu, są bardziej skłonne do unikania tego pomieszczenia w przyszłości.
Może się to wydawać dość proste, ale często życie zmusza nas do podjęcia decyzji, czy zignorować ból, czy podjąć działanie. Na przykład, jeśli ser zostanie umieszczony w pomieszczeniu, w którym szczur miał nieprzyjemne doświadczenie, zwierzę ma wewnętrzny konflikt i musi podjąć decyzję. Zrozumienie tej decyzji pomaga nam zrozumieć przewlekły ból.
W 1984 roku naukowcy karmili szczury na podgrzewanym talerzu, który był wyłączony. Szczury dostawały albo zwykłą karmę dla szczurów, albo krakersy graham w czekoladzie (które podobno lubią szczury). Po dwóch tygodniach włączono płytę grzewczą. Szczury oczywiście zeskoczyły. Ciekawe jest to, że szczury, które dostały krakersa w czekoladzie, wolniej opuszczały gorący talerz - w nadziei na nagrodę znosiły więcej bólu. Jeszcze bardziej interesujące było to, że „odporność psychiczna” szczurów zniknęła całkowicie po zastosowaniu naloksonu, co sugeruje, że endogenne opiaty pozwoliły im wytrzymać to na płycie grzewczej w oczekiwaniu na smak krakersów graham w czekoladzie.
Pozostaje pytanie, co w mózgu pozwala mózgowi podjąć taką decyzję, jak zareagować na ból? Co stymuluje mózg do aktywacji tych endogennych opioidów i co powoduje, że mózg reaguje na ból i zeskakuje z talerza?
Nadal pracujemy nad szczegółami, ale krótko mówiąc, reakcja na ból, zamiast aktywować system nagrody, obejmuje nasz układ limbiczny - region znany z modulowania uczenia się i emocji. W ten sposób uczymy się unikać bólu w przyszłości. Co ciekawe, neuronaukowcy zaczęli odkrywać zmiany w tych obszarach mózgu u osób z przewlekłym bólem. Jest nadzieja, że przy lepszym zrozumieniu nowe terapie mogą leczyć ból u jego prawdziwego źródła, czyli mózgu, zamiast kontynuować bezskutecznie polowanie na inne przyczyny.
.jpg)
