W niedomykalności aorty zastawka aortalna staje się nieszczelna. Nieszczelna zastawka aortalna często prowadzi do poważnych problemów z sercem.
People Images / Getty Images
Zastawka aortalna zabezpiecza otwór między lewą komorą a aortą. Zastawka aortalna otwiera się, gdy lewa komora zaczyna pompować, umożliwiając wypływ krwi z serca do aorty. Po zakończeniu bicia komory zastawka aortalna zamyka się, aby krew nie przedostała się z powrotem do lewej komory.
W przypadku wystąpienia niedomykalności aorty zastawka aortalna nie zamyka się całkowicie, umożliwiając w ten sposób przepływ krwi wstecz z aorty do lewej komory. Ta „regurgitacja” krwi powoduje, że serce pracuje znacznie ciężej, a dodatkowe obciążenie serca może prowadzić do niewydolności serca i innych poważnych problemów.
Przyczyny niedomykalności aorty
Kilka schorzeń może powodować niedomykalność aorty. Obejmują one:
- Zapalenie wsierdzia. Zapalenie wsierdzia (zakażenie zastawek serca) może spowodować pogorszenie stanu zastawki aortalnej, powodując jej niedomykalność.
- Dwupłatkowa zastawka aortalna. Niedomykalność zastawki aortalnej może być spowodowana zastawką dwupłatkową, stanem wrodzonym, w którym zastawka aortalna składa się tylko z dwóch „guzków” (tj. Płatów) zamiast normalnych trzech. Dwupłatkowe zastawki aortalne są szczególnie podatne na tworzenie się złogów wapnia, które często powodują zwężenie zastawki aortalnej. Dlatego u pacjentów z dwupłatkową zastawką aortalną może wystąpić zarówno zwężenie, jak i niedomykalność.
- Reumatyczna choroba serca **. ** Do drugiej połowy XX wieku reumatyczna choroba serca była główną przyczyną niedomykalności zastawki aortalnej na całym świecie. Wraz z pojawieniem się antybiotyków reumatyczne choroby serca stały się stosunkowo rzadkie w krajach rozwiniętych. Jednak nadal jest główną przyczyną niedomykalności aorty w krajach rozwijających się.
- Wrodzona niedomykalność aorty. Kilka rodzajów wrodzonych wad serca może powodować niedomykalność aorty, w tym zespół Turnera, tetralogię Fallota i truncus arteriosus.
- Poszerzenie korzenia aorty. Korzeń aorty to część aorty znajdująca się bezpośrednio nad zastawką aortalną. Kilka stanów może spowodować rozszerzenie lub rozszerzenie korzenia aorty. To rozszerzenie może zniekształcić samą zastawkę aortalną, powodując niedomykalność. Niektóre z przyczyn rozszerzenia korzenia aorty obejmują przewlekłe nadciśnienie tętnicze, zapalenie aorty (zapalenie aorty, które może być spowodowane chorobami takimi jak kiła), uraz klatki piersiowej, rozwarstwienie aorty (nagłe rozdarcie ściany aorty, spowodowane chorobą zwyrodnieniową naczyń ) i zespół Marfana.
Jakie problemy powoduje niedomykalność aorty?
W niedomykalności zastawki aortalnej lewa komora musi pracować znacznie ciężej, aby zaopatrzyć tkanki organizmu w wystarczającą ilość krwi. Konkretnie, z każdym uderzeniem serca komora musi wypompować całą krew potrzebną organizmowi, a także ilość krwi, która powraca do komory. Ta dodatkowa objętość krwi powoduje pogrubienie mięśnia sercowego (lub „przerost”) i powoduje rozszerzenie lewej komory i spadek frakcji wyrzutowej lewej komory.
Ten dodatkowy nacisk na lewą komorę może ostatecznie doprowadzić do niewydolności serca i zaburzeń rytmu serca, takich jak migotanie przedsionków, tachykardia komorowa i migotanie komór.
Łagodne postacie niedomykalności aorty zwykle nie dają żadnych objawów. Jeśli jednak niedomykalność się pogorszy, komora staje się bardziej zestresowana i zaczyna się rozwijać niewydolność serca. Na tym etapie osoba z niedomykalnością aortalną zacznie zauważać duszność (duszność) z wysiłkiem i wczesnym zmęczeniem. Objawy te nasilają się, gdy niedomykalność staje się bardziej znacząca i ostatecznie może stać się dość ciężka.
Chociaż niedomykalność aorty rozwija się zwykle stopniowo - przez lata - w niektórych przypadkach może wystąpić bardzo nagle.
Ostra niedomykalność aorty jest najczęściej spowodowana zapaleniem wsierdzia, rozwarstwieniem aorty lub urazem klatki piersiowej. Ostra niedomykalność zastawki aortalnej często powoduje nagłą i ciężką niewydolność serca i można ją leczyć jedynie za pomocą pilnej operacji wymiany zastawki.
Jak rozpoznaje się niedomykalność aorty?
Rozpoznanie niedomykalności aorty jest dość proste. Niedomykalność zastawki aortalnej powoduje charakterystyczny szmer w sercu, który większość lekarzy rozpoznaje natychmiast. Rozpoznanie można łatwo potwierdzić lub wykluczyć za pomocą echokardiogramu.
Ocena ciężkości niedomykalności zastawki aortalnej jest istotna przy podejmowaniu decyzji, czy i kiedy konieczne jest podjęcie leczenia operacyjnego. Podczas gdy echokardiogram jest często bardzo przydatny do pomiaru ciężkości problemu zastawki, do zakończenia oceny może być konieczne wykonanie rezonansu magnetycznego serca i / lub cewnikowanie serca.
Leczenie
Ostatecznie leczenie niedomykalności zastawki aortalnej wymaga chirurgicznej wymiany uszkodzonej zastawki. Leki rozszerzające naczynia krwionośne (najczęściej blokery kanału wapniowego lub inhibitory ACE) mogą pomóc zmniejszyć ilość krwi cofającej się do lewej komory i złagodzić objawy.
Niektóre osoby z łagodną niedomykalnością aortalną w ogóle nie wymagają operacji. Ale niedomykalność aorty jest problemem mechanicznym i aby naprawdę sobie z nią poradzić, potrzebujesz rozwiązania mechanicznego.
Bardzo ważny jest optymalny czas operacji. Z reguły operację zastawki aortalnej należy wykonać tuż przed wystąpieniem objawów niedomykalności aortalnej. W optymalizacji czasu operacji pomocne są okresowe badania fizykalne, a zwłaszcza okresowe echokardiogramy. Wcześniejsze
Inną ważną decyzją jest rodzaj zaworu zastępczego, który zostanie użyty. Protetyczne zastawki aortalne albo składają się w całości z materiałów sztucznych (zastawki mechaniczne), albo są wykonane z zastawki serca zwierzęcia, zwykle świni (zastawka biologiczna). Decyzja o rodzaju sztucznej zastawki zależy od wieku pacjenta i tego, czy stosowanie przewlekłych leków przeciwzakrzepowych jest problemem.
Wszystkie sztuczne zastawki serca mają zwiększoną skłonność do tworzenia skrzepów krwi. Jednak krzepnięcie krwi jest mniejszym problemem w przypadku protez biologicznych niż zastawek mechanicznych, więc osoby z zastawkami biologicznymi mogą nie musieć przyjmować antykoagulantu, podczas gdy osoby z zastawkami mechanicznymi zawsze to robią. Z drugiej strony, zastawki mechaniczne działają na ogół dłużej niż zastawki bioprotetyczne.
Ponadto zatwierdzony jest przez FDA minimalnie inwazyjny typ wymiany zastawki aortalnej - przezcewnikowa implantacja zastawki aortalnej lub TAVI. Chociaż operacja TAVI jest znacznie mniej inwazyjna niż typowa wymiana zastawki, ta procedura nadal wiąże się ze znacznym ryzykiem. Ogólnie rzecz biorąc, obecnie jest ona zarezerwowana dla pacjentów, których uważa się za „zbyt chorych” na standardową wymianę zastawki. Jednak w miarę gromadzenia doświadczeń z TAVI bez wątpienia stanie się ono dostępne dla szerszej kategorii pacjentów, którzy wymagają wymiany zastawki aortalnej.
Tak więc: Jeśli potrzebujesz wymiany zastawki z powodu niedomykalności aorty, a masz mniej niż 65 lub 70 lat i możesz przyjmować antykoagulant, lekarz prawdopodobnie zaleci zastawkę mechaniczną. Jeśli masz więcej niż 65 lub 70 lat lub nie możesz przyjmować antykoagulantu, prawdopodobnie zalecana będzie bioproteza. Jeśli ryzyko chirurgiczne zostanie uznane za bardzo wysokie, należy rozważyć TAVI.
Najważniejsze jest to, że wszystkie typy zaworów zamiennych mają swoje wady i zalety. Wybór optymalnego typu zastawki powinien być wspólną decyzją między Tobą a Twoim lekarzem.
Słowo od Verywell
Niedomykalność aorty - nieszczelna zastawka aortalna - jest potencjalnie poważnym problemem. Jeśli niedomykalność stanie się wystarczająco ciężka, konieczna będzie wymiana zastawki aortalnej, aby zapobiec rozwojowi niewydolności serca i innych problemów kardiologicznych.
