Zrozumieć zespół Browna-Séquarda

Układ nerwowy jest zorganizowany w zabawny sposób. Informacje przychodzące i wychodzące z mózgu są „odwracane”, tak że lewa strona mózgu kontroluje i otrzymuje informacje z prawej strony ciała. Podobnie lewa strona ciała jest kontrolowana przez prawą część mózgu.

Nerwy w rdzeniu kręgowym podążają ustalonymi ścieżkami w kierunku mózgu. Podobne typy nerwów biegną razem w zorganizowany sposób.

Na przykład nerwy, które wykrywają wibracje, lekki dotyk i propriocepcję (gdzie ciało jest w przestrzeni), wszystkie wchodzą do rdzenia kręgowego i wznoszą się w tak zwanych kolumnach grzbietowych w kierunku mózgu po tej samej stronie co unerwiona kończyna. Na przykład w przypadku lewej nogi włókna biegną wzdłuż lewej strony rdzenia kręgowego. Jednak w pobliżu pnia mózgu włókna przechodzą na drugą stronę.

Jest to podobne do sposobu, w jaki układ nerwowy organizuje włókna, które mówią części ciała, aby się poruszały. W mózgu włókna znajdują się po przeciwnej stronie ciała niż unerwiona kończyna, ale przełączają się w dolnej części pnia mózgu. Na przykład lewa strona mózgu wysyła sygnały, które następnie wędrują po prawej stronie rdzenia kręgowego, zanim trafią do prawego ramienia. Zatem lewa strona mózgu kontroluje prawą stronę ciała.

W przeciwieństwie do tego, włókna nerwowe, które wykrywają odczucia takie jak ból i temperatura, nie przechodzą u podstawy pnia mózgu, ale przecinają się prawie natychmiast po wejściu do rdzenia kręgowego z ręki lub nogi. Włókna po lewej stronie rdzenia kręgowego wykazują ból i temperaturę włókien nerwowych prawej ręki i nogi. Włókna mogą jednak wznieść się o kilka poziomów przed przekroczeniem.

Częściowe uszkodzenie

Więc co się stanie, jeśli tylko połowa rdzenia kręgowego zostanie uszkodzona? Przerwane włókna obejmują wibracje, lekki dotyk i propriocepcję z tej samej strony ciała, co uszkodzenie. Kontrola nadwozia jest również uszkodzona po tej stronie. Jednak ból i odczucie temperatury zostaną utracone po przeciwnej stronie ciała, często jeden lub dwa segmenty w dół od urazu.

Zjawisko to zostało po raz pierwszy opisane przez Charlesa Édouarda Browna-Séquarda w 1850 roku, który opisał to, co jest obecnie znane jako zespół Browna-Séquarda, badając rolników rannych podczas cięcia trzciny cukrowej w Republice Mauritiusu. Najczęstszą przyczyną tego zespołu pozostaje urazowy uraz tylko części pleców. Ponieważ rana wymaga precyzyjnego odcięcia tylko połowy rdzenia kręgowego, pozostaje stosunkowo rzadka, ale jest przydatna do zilustrowania pracy rdzenia kręgowego.

Jeśli ktoś cierpi na zespół Browna-Séquarda, obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego może posłużyć do potwierdzenia przyczyny i lokalizacji urazu. Oprócz urazów, zmiany chorobowe, takie jak infekcje, stany zapalne lub guzy, mogą prowadzić do Brown-Séquarda. Leczenie będzie zależało od charakteru zmiany.