W dużej mierze przyjęto, że HIV-1 powstał w wyniku hybrydyzacji (lub zmieszania) dwóch szczepów małpiego wirusa upośledzenia odporności (SIV) - jednego z mangabu czerwono-czapeczkowego, a drugiego od małpy wielkogębowej. Uważano następnie, że zhybrydyzowana SIV została zakażonaPan troglodytesszympans w Afryce Środkowej, który następnie został przekazany ludziom poprzez kontakt z krwią i / lub spożycie mięsa z buszu.
Międzynarodowa Inicjatywa Szczepień przeciwko AIDS (IAVI)O chorobach odzwierzęcych
Choroby odzwierzęce - te, które przenoszą się ze zwierząt na ludzi - nie są rzadkim zjawiskiem, a coraz więcej dowodów genetycznych sugeruje, że nawet odra, ospa i błonica mogą być wynikiem zakażenia międzygatunkowego. Najlepszym przykładem jest salmonelloza, infekcja bakteryjna, która może rozwinąć się w stan definiujący AIDS, najczęściej w wyniku spożycia skażonego mięsa, jaj lub produktów mlecznych.
Zgodnie z teorią naturalnego przenoszenia (znaną również jako teoria mięsa z buszu), uważa się, że wiele chorób odzwierzęcych przenoszonych przez krew zostało przeniesionych na ludzi, gdy myśliwy lub sprzedawca mięsa z buszu został ugryziony lub pokrojony podczas polowania lub rzeźnika małpy. jak czerwonogłowy mango. (Nawet dzisiaj na mangabie i inne gatunki małp poluje się w celu zdobycia pożywienia).
Przed II wojną światową wielu mieszkańców Afryki Subsaharyjskiej zostało zmuszonych do sięgnięcia po mięso z buszu, ponieważ europejscy koloniści i handlarze pozbawili ich wielu tradycyjnych, udomowionych źródeł mięsa. Praktyka jedzenia mięsa z buszu w ciągu dziesięcioleci prawdopodobnie zapewni SIV możliwość mutacji i rozwoju w ludzkim żywicielu jako nowego spojrzenia na wirusa, HIV.
Sekwencjonowanie genetyczne potwierdza pochodzenie geograficzne
Aby to ustalić, naukowcy porównali różnorodność genetyczną wirusów występujących w dorzeczu Konga, w tym w Demokratycznej Republice Konga i Kamerunie. Udało im się ustalić, korzystając ze wskazówek genetycznych i danych historycznych, że wybuch epidemii nie rozpoczął się w Kamerunie, jak wcześniej sądzono, ale był wynikiem rozprzestrzeniania się wirusa między Kinszasą a Kamerunem w wyniku handlu rzecznego. Wcześniejsze
Badacze ostatecznie potwierdzili, że wirus znaleziony w Kinszasie wykazywał większą różnorodność genetyczną HIV-1 niż gdziekolwiek indziej - wynikającą z rozprzestrzeniania się szybko mutującego wirusa z człowieka na człowieka - a także najstarsze znane sekwencje genetyczne HIV-1.
Od lat dwudziestych do pięćdziesiątych XX wieku gwałtowna urbanizacja i rozwój kolei sprawiły, że Kinszasa stała się stolicą transportu, umożliwiając tym samym rozprzestrzenianie się wirusa HIV-1 w całym kraju, a wkrótce potem na wschód i Afrykę Południową. Ślad genetyczny pozostawiony w tym okresie ilustruje rozprzestrzenianie się wirusa w całej DRK (kraju mniej więcej wielkości Europy Zachodniej), gdy ludzie podróżowali koleją i drogami wodnymi do miast Mbuji-Mayi i Lubumbashi na południu oraz Kisangani na północy. .
W latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku stosowanie niesterylnych igieł podskórnych w klinikach chorób przenoszonych drogą płciową oraz rozwój komercyjnego handlu seksualnego były jednymi z czynników szybkiego rozprzestrzeniania się wirusów, szczególnie w społecznościach górniczych, w których istniała (i nadal istnieje) duża migracyjna siła robocza.
W okresie 20 lat systemy transportowe umożliwiające rozprzestrzenianie się wirusa były mniej aktywne, ale nie miało to większego znaczenia. Na początku lat 70. ziarna pandemii były już dobrze zasiane i szybko przedostały się do Ameryki Północnej i Europy dzięki zwiększonej liczbie podróży powietrznych i oceanicznych.
Dopiero w 1981 r. Zidentyfikowano pierwsze przypadki AIDS w USA, a następnie izolację wirusa HIV-1 w 1983 r. Dziś, w wyniku globalnej pandemii, doszło do ponad 75 milionów zakażeń, w wyniku których ponad 30 milionów zgonów. Od 2018 r. Wspólny Program Narodów Zjednoczonych ds. HIV / AIDS informuje, że ponad 38 milionów ludzi na całym świecie żyje z tą chorobą.
.jpg)
