Delirium: co powinieneś wiedzieć

Wielu pacjentów jest zdezorientowanych po operacji, ale majaczenie to specyficzny rodzaj dezorientacji, który może wystąpić w szpitalu i podczas rekonwalescencji po operacji. Podczas gdy majaczenie powoduje zamieszanie, całe zamieszanie nie jest spowodowane majaczeniem.

Majaczenie to stan zmienionego i zmiennego funkcjonowania umysłowego, który pojawia się nagle. Ma typowo ostry charakter - po zdiagnozowaniu i leczeniu pacjent z czasem powróci do normalnego poziomu myślenia.

Czynniki ryzyka

Podczas gdy każdy może rozwinąć majaczenie, niektóre grupy są znacznie bardziej narażone na wystąpienie majaczenia w szpitalu. Wiek odgrywa rolę, ale istotna jest również ciężkość obecnej choroby, normalny poziom codziennego funkcjonowania pacjenta oraz ogólny stan zdrowia pacjenta.

• Osoby w podeszłym wieku i osoby starsze
• Osoby z demencją, chorobą Alzheimera lub innym rodzajem zaburzeń psychicznych, które zmniejszają zdolność jasnego myślenia lub powodują dezorientację
• Osoby z depresją
• Pacjenci operowani
• Pacjenci OIOM, pacjenci chorzy
• Pacjenci z dłuższymi pobytami w szpitalu
• Więcej leków

Jak można sobie wyobrazić, starszy pacjent z demencją, który wymaga intensywnej opieki, jest znacznie bardziej zagrożony niż młody dorosły bez dodatkowych czynników ryzyka, który przebywa w prywatnym pokoju w szpitalu.

W szczególności oddziały intensywnej terapii bardzo zakłócają normalne cykle snu / czuwania, ponieważ pacjenci mają częste objawy życiowe, częste przyjmowanie leków, są rutynowo przewracani, otrzymują więcej leków i często przebywają w jasno oświetlonych pomieszczeniach przez całą dobę. . W takiej sytuacji możesz usłyszeć delirium określane jako „psychoza na OIOM-ie”.

Występuje najczęściej u osób starszych i starszych, ale może wystąpić w każdej grupie wiekowej. Występuje również częściej u osób, które mają na co dzień jakiś rodzaj problemów poznawczych, takich jak demencja.

Ci starsi dorośli z demencją są najbardziej narażeni na nagłe pogorszenie ich zdolności umysłowych podczas pobytu w szpitalu.

Wczesne oznaki

Zanim pacjent zacznie wykazywać oznaki majaczenia, istnieje wcześniejsza faza, której pacjenci mogą doświadczać godzinami lub nawet dniami wcześniej. W tym czasie pacjenci mogą zgłaszać niezwykle żywe sny, trudności ze snem, podwyższony stan lęku lub niepokoju, którego wcześniej nie było, i mogą zacząć prosić o stałą obecność innej osoby w ich pokoju.

Wczesne wykrycie tych objawów może oznaczać wcześniejszą interwencję i potencjalnie zapobiec wystąpieniu u pacjenta pełnowymiarowego majaczenia w nadchodzących dniach.

Objawy

Nie ma testu na majaczenie. Nie można go zdiagnozować podczas pracy laboratoryjnej, chociaż testy laboratoryjne mogą pomóc w ustaleniu przyczyn majaczenia, takich jak infekcje lub zaburzenia metaboliczne. Należy go zdiagnozować, obserwując zachowanie pacjenta i określając, czy jego zachowanie pasuje do diagnozy majaczenia.

Rozpoznanie majaczenia może być wyzwaniem, ponieważ może się bardzo różnić w zależności od pacjenta.

Ogólnie rzecz biorąc, osoby z delirium mogą mieć trudności z koncentracją na jednym temacie, wydawać się zdezorientowane i często mają obniżony lub zmienny poziom świadomości. Ich dezorientacja i problemy psychiczne są często gorsze w nocy, stan czasami nazywany „zachodem słońca”.

Halucynacje i urojenia

Osoby te mogą doświadczać urojenia i halucynacji. Urojenia są utrwalonym fałszywym przekonaniem osoby. Na przykład pacjent z delirium może sądzić, że pielęgniarka próbuje go zabić.

Halucynacje są zmienionymi zaburzeniami percepcji. Pacjent może zobaczyć nietoperze latające po pokoju i patrzeć, jak latają z rogu do rogu. Mogą wyciągnąć rękę i spróbować dotknąć czegoś, czego nie ma, lub porozmawiać z kimś, kto nie jest obecny, a nawet z osobą, która zmarła.

Znaki fizyczne

Fizycznie pacjent często nie jest w stanie skutecznie zasnąć i może zacząć mieć trudności z przełykaniem, mówiąc w sposób łatwo zrozumiały i sensowny oraz może zacząć drżeć bez wyraźnego powodu.

Te oznaki i objawy należy traktować jako grupę, a nie indywidualnie. Osoba, która nagle ma problemy z przełykaniem, prawdopodobnie nie ma majaczenia, ale pacjent, który nie może spokojnie siedzieć, nie może połykać, widzi ptaki w swoim szpitalnym pokoju i nie spał od wielu dni prawdopodobnie ma.

Rodzaje

Majaczenie może występować jako nadaktywny typ majaczenia lub niedoczynność. Hiperaktywne majaczenie powoduje pobudzenie, pacjent może być rozbudzony, potencjalnie do tego stopnia, że ​​nie może spać przez kilka dni i może wydawać się, że jest w stanie wysokiej gotowości. Mogą wydawać się „nakręceni” lub niespokojni, jakby wypili za dużo kofeiny, aby spać. Takie zachowanie jest często dziwne w kontekście ich hospitalizacji - są bardzo rozbudzeni, gdy oczekuje się, że chce się odpocząć tak długo, jak to możliwe.

Pacjenci z hipoaktywnym majaczeniem mogą wydawać się ospali, zbyt zmęczeni, aby tolerować aktywność, przygnębieni, senni i mogą nie być w stanie nawiązać rozmowy. Ten typ jest często trudniejszy do odróżnienia od choroby i zmęczenia niż typ bardziej aktywny.

Dlaczego jest bardziej powszechne po operacji

Majaczenie występuje częściej u pacjentów operowanych niż w ogólnej populacji szpitala z wielu powodów. Ci pacjenci są zwykle bardziej chorzy niż przeciętni, otrzymują leki znieczulające, które mogą przyczynić się do majaczenia, mogą przebywać w szpitalu dłużej i mogą otrzymywać leki przeciwbólowe podczas rekonwalescencji i inne leki, które mogą nasilać majaczenie.

Leczenie

Środki środowiskowe i wspierające

Oprócz pomocy pacjentowi w uzyskaniu wysokiej jakości snu, którego desperacko potrzebuje, pacjenci z majaczeniem będą również potrzebować wsparcia w zaspokajaniu podstawowych i podstawowych potrzeb, z którymi nie mogą sobie poradzić podczas choroby.

Kiedy pacjent ma majaczenie, ważne jest, aby personel szpitala (a także rodzina i przyjaciele, którzy mogą odwiedzać) pomogli mu w zapewnieniu niezbędnych rzeczy, których najbardziej potrzebuje. Te podstawowe elementy obejmują nieprzerwany sen, regularne jedzenie i picie, dbanie o potrzeby łazienki i rutynowe zmienianie orientacji zdezorientowanego pacjenta.

Częsta reorientacja oznacza po prostu delikatne poinformowanie pacjenta, że ​​jest w szpitalu, dlaczego tam jest oraz jaki jest dzień i godzina. Dla rodziny i przyjaciół bardzo ważne jest, aby nie kłócić się z pacjentem, który jest zdezorientowany lub doświadcza urojenia lub halucynacji. Możesz delikatnie spróbować skierować pacjenta na to, gdzie się znajduje i dlaczego, ale kłótnie tylko zdenerwują pacjenta i członka rodziny.

Ważne jest również, aby nie budzić pacjenta podczas snu, chyba że jest to absolutnie konieczne, a personel może zdecydować się na pominięcie kontroli parametrów życiowych lub lekarstwa w środku nocy, które mogą poczekać do rana, jeśli oznacza to umożliwienie pacjentowi snu. Niektóre placówki zapewniają pacjentom zatyczki do uszu i maski na oczy, aby poprawić ich jakość snu poprzez odcięcie stałego światła i hałasu.

Jeśli nie można ufać pacjentowi, że będzie sam, bez odniesienia obrażeń w wyniku upadku z łóżka lub innych czynności, rodzina, przyjaciele lub personel szpitala będą prawdopodobnie musieli cały czas przebywać w pokoju.

Leki

Identyfikacja przyczyny majaczenia jest kluczem do leczenia. Jeśli problem powoduje lekarstwo, pomocne będzie jego odstawienie, jeśli to możliwe. Jeśli infekcja przyczynia się do majaczenia, leczenie jej doprowadzi do poprawy.

Jeśli problemem jest odstawienie alkoholu, narkotyków lub leków, leczenie odwyku będzie konieczne.

Leki przeciwpsychotyczne na receptę, takie jak haloperidol (Hadol), są często stosowane w leczeniu objawów majaczenia.