Przegląd bezkrwawej chirurgii i konserwacji krwi

Konserwacja krwi to grupa technik stosowanych w celu zminimalizowania zapotrzebowania na krew podczas leczenia schorzenia. W przypadku osób, które pragną bezkrwawej operacji, czyli każdego zabiegu chirurgicznego, w którym nie stosuje się obcych produktów krwiopochodnych, niezbędna jest konserwacja krwi.

Wiele technik oszczędzania krwi jest odpowiednich dla każdego, kto chce zminimalizować możliwość konieczności przetoczenia krwi w trakcie lub po operacji.

andresr / E + / Getty Images

Dlaczego konserwacja krwi zaczyna się w laboratorium

Oddana krew jest cennym zasobem. Każdego dnia system jest zależny od hojności osób, które chcą poświęcić swój czas i swoją krew, aby pomóc innym. Minimalizacja marnowania krwi ma sens i zaczyna się od pobrania i przetworzenia krwi.

W pewnym sensie techniki konserwacji krwi na poziomie banku krwi mają po prostu sens: użyj krwi, zanim wygaśnie, aby nie trzeba jej było wyrzucać, usprawnij obchodzenie się z krwią, aby nie było powodu, aby ją pozbywać się Ogólnie traktuj krew jako cenny zasób, jakim jest.

Chroniąc oddaną krew, istnieje większe prawdopodobieństwo, że będziemy mieć wystarczającą ilość krwi, gdy dana osoba (lub wiele osób) potrzebuje małej lub nawet masowej transfuzji.

Powody, dla których pacjenci wybierają konserwację krwi i bezkrwawą chirurgię

Istnieje wiele powodów, dla których dana osoba wolałaby nie przyjmować krwi ani produktów krwiopochodnych od dawcy, a jest jeszcze więcej powodów, dla których oszczędzanie krwi jest mądre z praktycznego punktu widzenia. Jeśli to możliwe, należy unikać transfuzji, ponieważ istnieje ryzyko niezależnie od rodzaju podawanego produktu krwiopochodnego.

Konserwacja krwi na poziomie opieki zdrowotnej przybiera wiele form, a powody unikania krwi są różne u różnych osób. Niektóre typowe przyczyny to:

• Religia: niektóre religie, w tym Świadkowie Jehowy, zabraniają transfuzji krwi lub je odradzają.
• Unikanie ryzyka związanego z transfuzją: u około 1 na 2000 pacjentów, którzy otrzymają transfuzję, rozwinie się infekcja bakteryjna w wyniku tej transfuzji, a u 1 pacjenta na 100 wystąpi gorączka w reakcji na transfuzję. Chociaż jest to rzadkie, szacuje się, że 1 na 600 000 pacjentów po transfuzji umrze w wyniku transfuzji, zwykle w wyniku zagrażającej życiu reakcji alergicznej zwanej anafilaksją. Zdecydowana większość osób, które przeszły transfuzję, nie ma żadnych komplikacji związanych z zabiegiem.
• Obawy związane z chorobami zakaźnymi: Chociaż dopływ krwi w Stanach Zjednoczonych jest wyjątkowo bezpieczny, w przeszłości zdarzały się osoby, które zostały zakażone zapaleniem wątroby, a nawet wirusem HIV, przez transfuzję krwi. Poważne infekcje spowodowane transfuzją są niezwykle rzadkie. Wiele krajów ma równie bezpieczny dopływ krwi, ale jest też wiele krajów, w których nie ma odpowiednich kontroli jakości w celu zapobiegania infekcjom.
• Poprzednia reakcja na transfuzję: Osoby, które miały ciężką reakcję na transfuzję po podaniu krwi w przeszłości, mogą nie być w stanie tolerować transfuzji, bez względu na to, jak bardzo mogą one być potrzebne. Jeśli w wyniku transfuzji krwi wystąpi anafilaksja, zagrażająca życiu reakcja alergiczna, pacjentowi można zalecić, aby w przyszłości nie akceptował transfuzji.

Osoby, które najprawdopodobniej będą potrzebowały transfuzji podczas operacji

Niektóre rodzaje urazów, schorzenia i leki mogą zwiększać prawdopodobieństwo, że pacjent będzie potrzebował transfuzji podczas zabiegu chirurgicznego lub po nim. Wiele rodzajów operacji powoduje minimalną utratę krwi, ale inne często wymagają transfuzji.

• Starszy wiek: starsza osoba dorosła częściej potrzebuje transfuzji niż młodszy pacjent.
• Niedokrwistość: Pacjent z obniżonym poziomem czerwonych krwinek, niezależnie od przyczyny, częściej wymaga transfuzji w trakcie lub po operacji.
• Pacjenci stosujący leki rozrzedzające krew: Leki te zapobiegają powstawaniu zakrzepów krwi, ale także prowadzą do większego krwawienia podczas operacji. Często są zatrzymywane przed planowaną operacją.
• Powrót na salę operacyjną: Pacjenci poddawani drugiej operacji w celu skorygowania powikłań po niedawnym zabiegu.
• Operacja w nagłych wypadkach: Operacja, która jest nieplanowana i nieoczekiwana, jest zwykle wykonywana tylko w przypadku choroby zagrażającej życiu, a ciężka choroba zwiększa ogólne ryzyko każdej operacji wraz z ryzykiem krwawienia.
• Poważne lub liczne schorzenia oprócz przyczyny operacji.
• Operacja na otwartym sercu, która wymaga użycia aparatu do pomostowania płuc i serca.
• Rak: niektóre rodzaje raka mogą zmniejszać zdolność organizmu do wytwarzania czerwonych krwinek, podczas gdy inne zmniejszają zdolność organizmu do wytwarzania czynników krzepnięcia w wątrobie - które umożliwiają krzepnięcie krwi podczas krwawienia.
• Operacja urazowa: urazy spowodowane znacznym uderzeniem, takim jak poważny wypadek samochodowy, zwykle powodują więcej krwawienia niż inne rodzaje urazów.
• Pacjenci z zaburzeniami krzepnięcia.

Jak wybrać konserwację krwi i bezkrwawą chirurgię

1. Poinformuj swojego chirurga: Jeśli zdecydowałeś się uniknąć lub odmówić transfuzji podczas operacji, musisz powiadomić swojego chirurga i zespół chirurgiczny tak wcześnie, jak to możliwe, najlepiej podczas pierwszej rozmowy o możliwości operacji. Jeśli Twój chirurg nie jest w stanie wykonać bezkrwawej operacji, poproś o skierowanie do osoby, która może.
2. Znajdź swój szpital: Nie wszystkie szpitale oferują pełny program konserwacji krwi lub bezkrwawą operację. Chociaż wiele technik stosowanych w celu zminimalizowania możliwości transfuzji jest możliwych w większości placówek, bezkrwawe techniki chirurgiczne nie są dostępne wszędzie. Na przykład przeszczep wątroby jest dostępny w wielu dużych szpitalach w całym kraju, ale bardzo niewiele szpitali jest w stanie przeprowadzić bezkrwawy przeszczep wątroby.
3. Udokumentuj swoje życzenia: Po zidentyfikowaniu szpitala, w którym będziesz mieć operację, będziesz musiał wypełnić dokumenty dokumentujące Twoje życzenia, jeśli zdecydujesz się odrzucić wszystkie produkty krwiopochodne podczas pobytu w szpitalu. Ten formularz jest rodzajem zaawansowanej dyrektywy. Należy pamiętać, że pacjenci mają prawo odmówić wszelkiego rodzaju leczenia, nie tylko podania krwi.
4. Zarejestruj się wcześnie: planowanie bezkrwawej operacji wymaga czasu. Coś tak prostego, jak leczenie niedokrwistości z niedoboru żelaza w ramach przygotowań do operacji, może zająć od 6 do 12 tygodni, jeśli stan nie jest ciężki. Po wyleczeniu niedokrwistości pacjent może potrzebować dodatkowych tygodni na pobranie krwi i przechowywanie jej w celu ewentualnej przyszłej transfuzji. Nazywa się to autologiczną transfuzją krwi. Wreszcie, po zgromadzeniu wystarczającej ilości krwi, organizm potrzebuje czasu, aby odzyskać i odbudować zapasy krwi.

• Sprawdź, czy w placówce, w której będziesz mieć operację, jest bezkrwawy koordynator operacji. Taka osoba może pomóc w zaplanowaniu opieki potrzebnej podczas całego okresu operacji.

Konserwacja krwi przed operacją

Planowanie jest niezbędne przed bezkrwawą operacją. Aby pacjent tolerował operację bez krwi, przed zabiegiem musi znajdować się w jak najlepszej kondycji fizycznej. Oznacza to posiadanie zdrowej krwi, aby organizm mógł lepiej tolerować utratę krwi podczas operacji.

Proces ten rozpoczyna się od badania krwi pacjenta, aby w razie potrzeby poprawić jakość krwi i zapobiec niepotrzebnej utracie krwi. Jeśli pacjent ma anemię, co oznacza zbyt małą liczbę czerwonych krwinek, należy ustalić przyczynę niedokrwistości i skorygować stan, jeśli to możliwe. Może to oznaczać zmiany diety i suplementy lub przyszłe badania medyczne. Stolec można zbadać na obecność krwi, aby upewnić się, że nie ma utraty krwi w przewodzie pokarmowym. Kobiety, które mają ciężkie krwawienie miesiączkowe, mogą zostać skierowane do specjalisty, który może pomóc zmniejszyć utratę krwi za pomocą leków lub procedury, jeśli to konieczne.

Kiedy krew jest pobierana do testów laboratoryjnych, często pobiera się mniejsze ilości niż zwykle, czasami przy użyciu materiałów i sprzętu testowego, które są zwykle przeznaczone dla małych dzieci. Noworodek nie jest w stanie tolerować częstego pobierania dużych ilości krwi, dlatego testy są przeznaczone do użycia znacznie mniejszych ilości krwi niż te stosowane u dorosłych.

Jeśli istnieje prawdopodobieństwo, że krew będzie potrzebna podczas operacji, pacjent może „oddać” własną krew, która jest następnie przechowywana, aby była dostępna później podczas operacji. Pacjenci, którzy martwią się ryzykiem związanym z transfuzją, ale generalnie nie mają nic przeciwko transfuzji, mogą również poprosić członków rodziny o oddanie krwi do przyszłej procedury.

W niektórych przypadkach przed zabiegiem podaje się leki zwiększające ilość czerwonych krwinek. Leki te, w tym erytropoetyna, mogą być bardzo drogie i zwykle są zarezerwowane dla pacjentów z niedokrwistością, która nie reaguje na inne rodzaje leczenia.

Konserwacja krwi podczas operacji

Chirurg dobrze zorientowany w chirurgii bezkrwawej i doświadczony w stosowaniu technik oszczędzania krwi stosowanych przed, w trakcie i po operacji jest najważniejszą częścią udanej operacji bezkrwawej. Niewielkie zmiany w technikach chirurgicznych mogą przynieść wspaniałe korzyści w postaci utraty krwi. Na przykład cięcie tkanki skalpelem prowadzi do krwawienia, więc tam, gdzie to możliwe, często stosuje się elektryczne urządzenie do kauteryzacji, które tnie, ale także wykorzystuje ciepło, aby zatrzymać krwawienie.

• Procedury zrobotyzowane: Wiele operacji można przeprowadzić przy użyciu technologii robotycznej, która może zmniejszyć ilość krwawień oczekiwanych podczas operacji.
• Techniki małoinwazyjne: Chirurgia laparoskopowa wykorzystuje wiele bardzo małych nacięć do wykonania zabiegu zamiast pojedynczego dużego nacięcia, które było tradycyjnie stosowane. Ta nowsza, ale obecnie powszechna technika zazwyczaj znacznie zmniejsza krwawienie w porównaniu ze starszą techniką „otwartą”.
• Oszczędzanie komórek: jest to urządzenie, które umożliwia chirurgowi pobranie krwi utraconej z miejsca operacji podczas zabiegu. Po pobraniu leczy się go lekami rozrzedzającymi krew, aby zapobiec krzepnięciu, a w razie potrzeby krew może zostać zwrócona pacjentowi w postaci transfuzji.
• Utrzymywanie temperatury pacjenta: Wiele sal operacyjnych jest dość chłodnych, a ze względu na temperaturę pokojową oraz bardzo nieruchome położenie podczas zabiegu, temperatura ciała pacjenta często spada podczas zabiegu. Ten spadek temperatury ciała może prowadzić do zwiększonego krwawienia, dlatego podejmuje się wysiłki, aby utrzymać temperaturę pacjenta na normalnym poziomie.
• Ułożenie pacjenta: sposób ułożenia pacjenta na stole na sali operacyjnej może wpływać na ilość krwawienia. Idealna pozycja różni się w zależności od wykonywanej operacji.
• Chirurgia wewnątrznaczyniowa: technika zmniejszania utraty krwi podczas operacji naczyniowych.
• Leki zmniejszające krwawienie: Istnieją leki, które można podawać, aby zapobiegać krwawieniom i je zmniejszać, takie jak kwas traneksamowy. Unika się również leków, które zwiększają krwawienie.
• Leczenie nacięcia: Aby zmniejszyć krwawienie w miejscu operacji, na nacięcie można nałożyć kleje tkankowe w postaci proszku lub płynu. Kleje ułatwiają krzepnięcie krwi w tym miejscu i szybsze zatrzymanie krwawienia.

Konserwacja krwi po operacji

Z konieczności po operacji bezkrwawej wymagana jest tolerancja na niski poziom hemoglobiny (zmniejszona liczba czerwonych krwinek). Nie oznacza to, że krwawienie zostanie zignorowane i nieleczone, jeśli po zabiegu wystąpi krwawienie, ale oznacza, że ​​typowa reakcja na utratę krwi może być inna.

Krwawienie będzie agresywnie leczone w celu powstrzymania utraty krwi. Na przykład nacięcie, które nadal krwawi po operacji, można szybko leczyć za pomocą klejów tkankowych w celu pobudzenia krzepnięcia, przytrzymując nacisk na nacięcie w celu zmniejszenia krwawienia i uważnie obserwować pod kątem wszelkich oznak, że pacjent musi wrócić na salę operacyjną, aby określić, gdzie płynie krew.

Ryzyko bezkrwawej chirurgii

Konserwacja krwi wiąże się z niewielkim ryzykiem, ponieważ chodzi tylko o zmniejszenie ilości krwi używanej podczas leczenia pacjenta. Bezkrwawa operacja wiąże się jednak z absolutnym ryzykiem, z których wiele jest powszechnych u osób z niedokrwistością.

Osoby z niedokrwistością, niezależnie od tego, czy jest to niedokrwistość z powodu utraty krwi podczas operacji, czy z innej przyczyny, mogą odczuwać objawy niedokrwistości: osłabienie, zmęczenie, ból głowy i nietolerancję ćwiczeń. Gdy poziom jest na tyle niski, że zwykle wymagałby transfuzji, gojenie będzie przebiegać wolniej niż u osoby o zdrowszym poziomie. W ciężkich przypadkach niedokrwistości, takich jak dramatycznie zmniejszony poziom czerwonych krwinek, który obserwuje się, gdy pacjent ma ciężkie krwawienie, ryzyko śmierci jest bardzo realne. Na szczęście ryzyko śmierci dla większości bezkrwawych pacjentów chirurgicznych pozostaje niskie.

Kilka słów o oszczędzaniu krwi i bezkrwawej chirurgii

Jest prawdopodobne, że niektóre techniki stosowane w celu zapobiegania konieczności transfuzji, opracowane specjalnie dla pacjentów, którzy są zdecydowani nie wykonywać transfuzji krwi podczas operacji, zaczną być bardziej powszechne dla wszystkich pacjentów oczekujących operacji. Dzieje się tak, ponieważ techniki te są (w większości) łatwe do wdrożenia i mogą zmniejszyć ogólne ryzyko, na jakie narażony jest pacjent, jeśli można uniknąć transfuzji.