Miejscowe środki znieczulające, opracowane po raz pierwszy w 1904 r., Są powszechnie stosowane w celu zapobiegania bólom podczas zabiegów dentystycznych i chirurgicznych. Są również stosowane w postaci zastrzyków w leczeniu i zapobieganiu nieregularnym biciom serca, w postaci miejscowej w celu znieczulenia skóry (np. Różne kremy przeciw swędzeniu, np. Lanacane) i ust (np. Orajel) oraz w kroplach do oczu do chirurgicznych zabiegów okulistycznych. Przykłady środków znieczulających miejscowo obejmują prokainę (nowokainę), lidokainę (ksylokainę), benzokainę i mepiwakainę (karbokainę).
Hero Images / Getty ImagesObjawy
Wiele objawów, wynikających z przyczyn alergicznych i niealergicznych, może wystąpić w wyniku zastosowania znieczulenia miejscowego. Te objawy mogą obejmować:
- Niepokój
- Płukanie
- Hiperwentylacja
- Szybkie tętno lub kołatanie serca
- Obrzęk, swędzenie lub pokrzywka, zarówno w miejscu wstrzyknięcia, jak i na całym ciele
- Oznaki anafilaksji
- Kontaktowe zapalenie skóry w miejscu wstrzyknięcia lub aplikacji
Przyczyny reakcji na miejscowe środki znieczulające
Reakcje na środki miejscowo znieczulające są stosunkowo częste, chociaż rzadko mają one podłoże alergiczne. Objawy występujące po zastosowaniu środków miejscowo znieczulających mogą wynikać z różnych przyczyn, w tym lęku, hiperwentylacji, toksycznego działania samego leku, reakcji wazowagalnych, a także reakcji na epinefrynę, która jest często dodawana do środków miejscowo znieczulających w celu znieczulenia efekt utrzymuje się dłużej.
Osoba może również doświadczyć reakcji alergicznej na konserwanty dodawane do środków miejscowo znieczulających. Metyloparabeny są najczęściej dodawanymi konserwantami do fiolek wielokrotnego użytku z miejscowymi środkami znieczulającymi.
Alergia na metyloparaben, choć wciąż rzadka, jest znacznie częstsza niż prawdziwa alergia na same środki miejscowo znieczulające.
Chociaż mogą wystąpić prawdziwe alergie na miejscowe środki znieczulające, są one niezwykle rzadkie pomimo wielu obszernych badań osób, u których wystąpiły niepożądane reakcje po zastosowaniu tych leków. Testy skórne wykazały, że prawie wszystkie z tych osób nie wykazywały objawów alergii na środki miejscowo znieczulające i były w stanie tolerować zastrzyki z tymi lekami.
Możliwość uczulenia na lateks należy zawsze brać pod uwagę, gdy dana osoba reaguje na środki miejscowo znieczulające, biorąc pod uwagę powszechne stosowanie lateksowych rękawiczek w przemyśle medycznym i stomatologicznym. Niektóre leki stosowane w znieczuleniu miejscowym zawierają siarczyny, przeciwutleniacze, które mogą wywoływać reakcje alergiczne.
W miejscu wstrzyknięcia lub zastosowania środka znieczulającego może wystąpić swędząca, czerwona i / lub łuszcząca się wysypka, a czasem nawet pęcherze.
Jak rozpoznaje się alergię na miejscowe środki znieczulające
Testy skórne mogą być pomocne w ocenie działań niepożądanych tych leków. Alergolodzy na różne sposoby podchodzą do osoby, u której w wywiadzie wystąpiła niepożądana reakcja na środki miejscowo znieczulające. Alergolodzy mogą zdecydować się na test z niezawierającymi konserwantów (bez metyloparabenów) i bez adrenaliny środkami znieczulającymi miejscowo, aby wykluczyć możliwość, że jeśli wystąpi reakcja, jest ona związana ze składnikiem innym niż środek miejscowo znieczulający. Jednak większość z nich przeprowadzi testy skórne, których ostatecznym celem jest podanie osobie co najmniej jednego środka znieczulającego miejscowego, który będzie można zastosować w przyszłości. Jeśli wynik testu skórnego jest negatywny, alergolog wykona wstrzyknięcia podskórne (podskórne), stosując ten specyficzny środek miejscowo znieczulający.
Nazywa się to „wyzwaniem”, które zasadniczo polega na podaniu osobie typowej ilości leku, z którą może się spotkać u dentysty lub podczas drobnego zabiegu chirurgicznego. Jeśli dana osoba toleruje nadzorowane przez lekarza wyzwanie z użyciem określonego środka miejscowo znieczulającego, zakłada się, że może użyć tego konkretnego leku w przyszłości.
Inni alergolodzy będą testować skórę przy użyciu najpopularniejszego dostępnego środka miejscowo znieczulającego - lidokainy z metyloparabenem. Większość ludzi będzie tolerować wyzwanie przy użyciu tej formy znieczulenia miejscowego, dlatego jest to najłatwiejszy sposób na przezwyciężenie etykiety „uczulenia na wszystkie środki miejscowo znieczulające”.
W nietypowych okolicznościach, gdy test skórny jest pozytywny dla środka miejscowo znieczulającego, można wykonać powtórny test skórny z użyciem preparatu niezawierającego metyloparabenu lub innego środka miejscowo znieczulającego. Typowe alternatywne środki znieczulające miejscowo dla lidokainy obejmują bupiwakainę (markainę), mepiwakainę, prylokainę i etidokainę.
Niektóre osoby zauważą reakcję w miejscu wstrzyknięcia od kilku godzin do kilku dni po wykonaniu testu lub prowokacji za pomocą środka miejscowo znieczulającego. Może to sygnalizować obecność kontaktowego zapalenia skóry na środki znieczulające miejscowo, co najlepiej rozpoznać za pomocą testów płatkowych.
Jak leczy się alergię na miejscowe środki znieczulające
Leczenie ostrej reakcji na środek miejscowo znieczulający jest podobne do leczenia reakcji z jakiejkolwiek innej przyczyny. Jeśli wystąpi anafilaksja, leczenie może obejmować adrenalinę do wstrzykiwań i leki przeciwhistaminowe, a także dożylne podawanie płynów w przypadku niskiego ciśnienia krwi i wstrząsu.
Zapobieganie przyszłym reakcjom to kolejny ważny aspekt leczenia. Testy skórne pod kątem znieczulenia miejscowego powinny być wykonywane pod kierunkiem alergologa. Po stwierdzeniu, że dana osoba toleruje rozsądny alternatywny środek miejscowo znieczulający, w przyszłości należy stosować tylko ten konkretny środek znieczulający miejscowo. Nadal jest możliwe, że dana osoba może doświadczyć reakcji na inny środek miejscowo znieczulający.
.jpg)
