Verywell / Bailey Mariner
Obecnie większość ludzi zdaje sobie sprawę, że COVID-19 - skrót od „koronawirusa 2019” (rok, w którym wirus został po raz pierwszy zidentyfikowany) - jest rodzajem koronawirusa, który może przenosić się z człowieka na człowieka i powodować choroby układu oddechowego, czasami ciężkie. Poza tym pozostaje wiele nieporozumień co do tego, czym jest COVID-19 i jak był w stanie wywołać globalny kryzys, jakiego nie widzieliśmy od pojawienia się AIDS w latach 80. lub pandemii polio w latach pięćdziesiątych.
Naukowcy muszą się jeszcze wiele dowiedzieć o COVID-19, zanim będzie można opracować skuteczną szczepionkę nie tylko do leczenia obecnego typu, ale także odmian genetycznych, które prawdopodobnie się pojawią. To powiedziawszy, są rzeczy, które naukowcy rozumieją na temat COVID-19 na podstawie obserwacji innych koronawirusów o podobnych cechach.
Co to jest koronawirus?
Koronawirusy to grupa pokrewnych wirusów, które powodują choroby u ludzi, ptaków i ssaków. U ludzi koronawirusy powodują choroby układu oddechowego, od łagodnych do ciężkich. Niektóre rodzaje koronawirusów są stosunkowo nieszkodliwe, powodując jedynie łagodne przeziębienie, podczas gdy inne są poważniejsze i wiążą się z wysokim wskaźnikiem śmiertelności.
Istnieje siedem głównych szczepów koronawirusa. Od 10% do 15% wszystkich typowych przeziębień można przypisać czterem określonym szczepom, przy czym większość infekcji występuje w układzie sezonowym ze wzrostem w miesiącach zimowych. Te łagodniejsze odmiany znane są jako:
- Ludzki koronawirus 229E (HCoV-229E)
- Ludzki koronawirus HKU1 (HCoV-HKU1)
- Ludzki koronawirus OC43 (HCoV-OC43)
- Ludzki koronawirus NL63 (HCoV-NL63)
W międzyczasie istnieją trzy inne szczepy koronawirusa, które są potencjalnie ciężkie:
- Koronawirus zespołu ostrej niewydolności oddechowej (SARS-CoV-1), czasami określany jako „klasyczny SARS”
- Koronawirus związany z zespołem oddechowym na Bliskim Wschodzie (MERS-CoV)
- Koronawirus 2 zespołu ostrej niewydolności oddechowej (SARS-CoV-2), wirus znany również jako COVID-19
COVID-19 został po raz pierwszy zidentyfikowany 31 grudnia 2019 r. W Wuhan w Chinach. 13 marca 2020 r. W Stanach Zjednoczonych ogłoszono stan wyjątkowy dotyczący COVID-19, zaledwie 73 dni później.
Czym różni się COVID-19 od SARS i MERS?
Mimo że COVID-19 jest blisko spokrewniony z SARS-CoV-1 i MERS-CoV, błędem byłoby zakładanie, że będzie on działał w ten sam sposób lub będzie miał te same wzorce infekcji.
SARS-CoV-1 był pierwszym z tych ciężkich szczepów zidentyfikowanych w 2002 roku, kiedy to rozprzestrzenił się przez części południowych Chin i Azji, zarażając około 8 000 ludzi i powodując 774 zgony (wskaźnik śmiertelności 9,6%).
MERS-CoV został zidentyfikowany w 2012 r. I od tego czasu spowodował dwa dodatkowe ogniska w 2015 i 2018 r., Dotykające głównie Bliskiego Wschodu, ale także sięgające Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Chociaż w wyniku trzech epidemii zginęło mniej niż 500 osób, wskaźnik śmiertelności był alarmujący i oscylował wokół 35%.
To, co sprawia, że COVID-19 jest wyjątkowy, to wysoki współczynnik transmisji. Podczas gdy SARS-CoV-1 dotknął nieco ponad 8000 osób (i tylko osiem w Stanach Zjednoczonych), a wszystkie trzy ogniska MERS dotknęły nieco ponad 2000 osób (dwie w Stanach Zjednoczonych), COVID-19 okazał się bardziej przenoszone, rozprzestrzeniające się w sposób podobny do przeziębienia (poprzez kropelki do dróg oddechowych i ewentualnie przez kontakt z zanieczyszczonymi powierzchniami).
Biorąc pod uwagę, że są to wczesne dni pandemii COVID-19, nie jest jasne, jaki jest faktyczny wskaźnik śmiertelności COVID-19, ponieważ wysiłki testowe w Stanach Zjednoczonych były do tej pory zarezerwowane głównie dla pacjentów objawowych.
Obecnie nie wiadomo, ile przypadków bezobjawowych (bez objawów) lub subklinicznych (bez łatwo obserwowalnych objawów) da wynik pozytywny i jaki procent całej populacji zakażonych będą reprezentować.
W związku z tym jest o wiele za wcześnie, aby nawet zasugerować, jaki jest faktyczny współczynnik śmiertelności z powodu COVID-19. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) szacuje obecnie, że około 3–4% wszystkich zgłoszonych zakażeń na całym świecie zmarło. Jednak wskaźnik ten prawie na pewno będzie się różnić w zależności od regionu i w niektórych przypadkach może spaść znacznie powyżej lub znacznie poniżej szacunków WHO.
Najwyraźniej największym czynnikiem „spłaszczania krzywej” między pojawieniem się a ustąpieniem infekcji jest szybkość i zakres reakcji rządu. Nawet po wybuchu epidemii SARS-CoV-1 w 2003 r. Szybka reakcja Centrum Kontroli i Zapobiegania Chorobom (CDC), które uruchomiło centrum reagowania kryzysowego z planowaniem pandemii w dniu 14 marca 2003 r., Zapewniło rozprzestrzenianie się wirusa w Stanach Zjednoczonych. Stany zostały skutecznie zatrzymane do 6 maja z kilkoma infekcjami i bez zgonów.
Miejmy nadzieję, że modelowanie epidemiologiczne rzuci trochę światła na rzeczywisty wpływ COVID-19, gdy wskaźniki zakażeń zaczną spadać.
Skąd się wziął COVID-19?
Uważa się, że COVID-19 przeskoczył z nietoperzy lub innych zwierząt na ludzi. Wczesne badania wykazały dowody genetyczne, choć nieliczne, że łuskowce (rodzaj mrówkojadów występujących w Azji i Afryce) służyły jako żywiciel przejściowy między nietoperzami a ludźmi. Ten rodzaj skoku zoonotycznego (ze zwierzęcia na człowieka) nie jest rzadkością. i zbytnio upraszcza tę kwestię, sugerując, że COVID-19 jest spowodowany spożyciem dzikich zwierząt.
Borelioza, gorączka kociego pazura, ptasia grypa, HIV, malaria, grzybica, wścieklizna i świńska grypa to tylko niektóre z chorób uznawanych za zoonotyczne. W rzeczywistości około 60% chorób ludzi jest powodowanych przez organizmy wspólne dla zwierząt i ludzi.
Wraz ze wzrostem populacji ludzi i naruszaniem populacji zwierząt zwiększa się ryzyko chorób odzwierzęcych. W pewnym momencie organizm wywołujący chorobę, taki jak wirus, nagle zmutuje i będzie mógł zarazić ludzkiego żywiciela bezpośrednio (powiedzmy przez kogoś zjadającego zwierzę) lub pośrednio (poprzez ukąszenie owada lub innego tymczasowego żywiciela). Ale to tylko część powodu, dla którego rozwijają się te nowe wirusy, takie jak COVID-19.
Zrozumienie wirusów RNA
W przypadku koronawirusów potencjał mutacji jest wysoki, częściowo ze względu na fakt, że są to wirusy RNA.
Wirusy RNA to te, które niosą własny materiał genetyczny (w postaci RNA) i po prostu „porywają” zakażoną komórkę, aby przejąć jej maszynerię genetyczną. W ten sposób mogą przekształcić komórkę w fabrykę wirusów i wyprodukować wiele jej kopii. Przykłady wirusów RNA obejmują przeziębienie, grypę, odrę, zapalenie wątroby typu C, polio i COVID-19.
Jednak proces transkrypcji wirusa - przekładanie nowego kodu genetycznego na zainfekowanego gospodarza - jest podatny na błędy. Chociaż powstanie wiele dokładnych kopii wirusa, będzie też wiele zmutowanych, z których większość jest niezdolna do życia i szybko umrze.
Jednak w rzadkich przypadkach wystąpi mutacja wirusowa, która nie tylko dobrze się rozwija, ale w niektórych przypadkach staje się bardziej zjadliwa i skuteczna pod względem zdolności do infekowania.
Mając to na uwadze, istnieją dowody na to, że COVID-19 nie mutuje tak szybko ani tak często jak grypa. Według dowodów opublikowanych w czasopiśmieNauka,COVID-19 gromadzi około jednej do dwóch mutacji miesięcznie, około dwa do czterech razy wolniej niż grypa.
Jeśli te dowody się potwierdzą, mogą sugerować, że COVID-19 jest w stanie pozostać bardziej stabilny w czasie i nie wymaga nowej szczepionki co sezon, tak jak robią to wirusy grypy.
Dlaczego COVID-19 tak łatwo się rozprzestrzenia?
Z wirusologicznego punktu widzenia SARS-CoV-1 i MERS-CoV nie są przenoszone tak skutecznie, jak COVID-19. Nie jest do końca jasne, dlaczego tak jest i jakie czynniki, wirusologiczne lub środowiskowe, mogą przyczynić się do skutecznego rozprzestrzeniania się COVID-19.
Obecnie uważa się, że COVID-19 jest przenoszony przez kropelki z dróg oddechowych uwalniane do powietrza podczas kaszlu. Jest również możliwe, że wirus może zarazić się po rozpyleniu - pomyśl raczej o mgle niż o spritzu - ale wydaje się, że jest skutecznie przenoszony w ten sposób tylko podczas długotrwałej ekspozycji w zamkniętych przestrzeniach.
Obecne dowody, choć skąpe, sugerują, że do skutecznego rozprzestrzeniania się COVID-19 potrzebny jest bliski kontakt, a osoby z objawami znacznie częściej przenoszą wirusa.
Nie powinno to sugerować, że bezobjawowi ludzie są z natury „bezpieczni” - nie ma na to dowodów - ani że pewne czynniki środowiskowe mogą umożliwić dalekie rozprzestrzenianie się cząstek wirusa.
Rola temperatury i wilgotności
Chociaż wydaje się słuszne, że można założyć, że COVID-19 jest pod wpływem pór roku - spada latem i wzrasta zimą - cztery szczepy koronawirusa związane z przeziębieniem krążą w sposób ciągły, aczkolwiek z wahaniami sezonowymi i geograficznymi.
Badanie przeprowadzone przez Massachusetts Institute of Technology (MIT) sugeruje, że COVID-19 działa podobnie i jest podatny na wysokie temperatury i wysoką wilgotność w taki sam sposób jak zimne wirusy.
Według naukowców z MIT infekcje COVID-19 występują najczęściej między 37 ° F a 63 ° F (3 ° C a 17 ° C), podczas gdy tylko 6% wystąpiło w temperaturach powyżej 64 ° F (18 ° C).Wydaje się również, że wysoka wilgotność odgrywa rolę, nasycając białkową powłokę wirusa, skutecznie obciążając go i zmniejszając jego zdolność do podróżowania daleko w powietrzu.
Sugeruje to, że wysokie temperatury i wilgotność latem mogą spowolnić rozprzestrzenianie się COVID-19, ale nie zatrzymać go natychmiast; nie zmniejszą też ryzyka powikłań w populacjach wrażliwych.
Badania przeprowadzone w Wuhan w Chinach - gdzie wybuchła pandemia - wykazały, że ludzie zarażeni COVID-19 przenosili wirusa na średnio 2,2 innych osób do czasu podjęcia agresywnych działań rządowych w celu powstrzymania infekcji.
Czy COVID-19 jest bardziej śmiertelny niż SARS lub MERS?
Ponownie, jest za wcześnie, aby powiedzieć, jak „śmiertelny” jest COVID-19. Z pewnością spowodował więcej zgonów na całym świecie niż SAR-CoV-1 lub MERS-CoV łącznie, ale jest to w dużej mierze związane z wykładniczo zwiększonym wskaźnikiem zakażeń na całym świecie.
Objawy każdego z tych koronawirusów w dużej mierze zależą od tego, jak i gdzie powodują infekcję w ludzkim ciele.
Z wirusologicznego punktu widzenia uważa się, że zarówno COVID-19, jak i SARS-CoV-1 przyłączają się do tego samego receptora na ludzkich komórkach, zwanego receptorami enzymu konwertującego angiotensynę 2 (ACE2). Receptory ACE2 występują w dużej gęstości w drogach oddechowych, zwłaszcza w górnych drogach oddechowych.
Wydaje się, że COVID-19 ma większe powinowactwo do receptorów ACE2 niż SARS-CoV-1, co oznacza, że może łatwiej przyczepiać się do komórek docelowych. To wyjaśnia, przynajmniej częściowo, dlaczego COVID-19 rozprzestrzenia się w społecznościach bardziej agresywnie.
Ze swej strony uważa się, że MERS-CoV przyłącza się do innego receptora w płucach, zwanego receptorami dipeptydylopeptydazy 4 (DPP4). Receptory DPP4 występują w większej gęstości w dolnych drogach oddechowych, a także w przewodzie pokarmowym. Może to wyjaśniać, dlaczego cięższe i uporczywe objawy ze strony dolnych dróg oddechowych (takie jak zapalenie oskrzelików i zapalenie płuc) są częste w przypadku MERS wraz z objawami żołądkowo-jelitowymi (takimi jak ciężka biegunka).
Z drugiej strony, ponieważ infekcja MERS występuje głębiej w płucach, podczas kaszlu wydalanych jest niewiele cząsteczek wirusa. To może wyjaśniać, dlaczego złapanie MERS jest trudniejsze, pomimo wyższego ryzyka ciężkiej choroby i śmierci.
COVID-19 i wiek
Chociaż obecne dowody sugerują, że ryzyko śmierci z powodu COVID-19 wzrasta wraz z wiekiem, warto zauważyć, że średni wiek osób, które zmarły w wyniku wybuchu SARS w 2003 r., Wynosił 52 lata. Szczególnie w Chinach około 9% zgonów miało miejsce wśród ludzi. poniżej 50 lat (z rozpryskami występującymi tylko w wieku poniżej 30 lat).
Podobny wzorzec zaobserwowano w przypadku COVID-19 w Wuhan, w którym wczesne badania sugerują, że 9% zgonów miało miejsce u osób poniżej 50 roku życia (choć głównie w wieku od 40 do 49 lat).
Kiedy szczepionka będzie gotowa?
Chociaż wiele mówi się o szczepionce COVID-19, która będzie gotowa do końca 2020 r., Nadal istnieją poważne wyzwania związane z opracowaniem szczepionki, która byłaby skuteczna, bezpieczna i łatwo dystrybuowana wśród populacji na całym świecie.
Szczepionki COVID-19: bądź na bieżąco z dostępnymi szczepionkami, kto może je otrzymać i jak są bezpieczne.
W przeciwieństwie do SARS - który wyblakł w 2004 roku i od tamtej pory nie był widziany - COVID-19 jest silnym wirusem, który prawdopodobnie pozostanie. Aby opracować skuteczną szczepionkę, musi ona wywołać odpowiedź immunologiczną - zazwyczaj neutralizujące przeciwciała i „zabójcze” komórki T - wystarczająco silną, aby opanować infekcję. Nikt nie zakłada, że wytworzenie tego będzie łatwe lub że jakakolwiek szczepionka zapewni 100% ochronę - nawet szczepionka przeciw grypie tego nie może.
Z drugiej strony naukowcy zaczęli mapować genom COVID-19, umożliwiając im projektowanie szczepionek, które z większym prawdopodobieństwem będą działać na podstawie tego, co wiedzą o innych koronawirusach. Z drugiej strony naukowcy muszą jeszcze złamać kod dotyczący opracowania skutecznej szczepionki MERS.
Jednym z wyzwań utrudniających opracowanie szczepionki MERS była niezdolność do aktywacji odporności w tkankach śluzówki wyściełających drogi oddechowe.
Biorąc pod uwagę te realia, społeczeństwo będzie musiało być czujne na przyszłe wybuchy COVID-19, gdy minie obecny kryzys. Nawet jeśli szczepionka nie jest jeszcze dostępna, istnieje większe prawdopodobieństwo, że szybka reakcja urzędników zdrowia publicznego i ogółu społeczeństwa doprowadzi do opanowania epidemii do czasu znalezienia rozwiązania długoterminowego.
Słowo od Verywell
Zrozumiałe jest odczuwanie chwil paniki podczas oglądania całodobowych doniesień prasowych o pandemii COVID-19, które zwykle koncentrują się na najgorszych scenariuszach.
Chociaż konieczne jest zachowanie czujności i przestrzeganie wytycznych dotyczących zdrowia publicznego, ważne jest również, aby zdać sobie sprawę, że możemy się wiele dowiedzieć o COVID-19. Niektóre wyniki mogą być mniej niż korzystne, ale inne mogą nie być tak złe, jak zakładasz.
Zamiast poddawać się strachowi lub padać ofiarą dezinformacji w mediach społecznościowych, skoncentruj się na zabezpieczeniu się przed infekcją lub zapobieganiu chorobom innych osób, jeśli wystąpią objawy COVID-19. Wykonując swoją część, można podjąć wysiłki mające na celu powstrzymanie COVID-19, umożliwiając przekierowanie funduszy na opracowanie i dystrybucję szczepionki.
Uczucie strachu, niepokoju, smutku i niepewności jest normalne podczas pandemii COVID-19. Aktywne podejście do zdrowia psychicznego może pomóc wzmocnić zarówno umysł, jak i ciało. Dowiedz się o najlepszych dostępnych opcjach terapii online.
