Jaka jest metoda Z Track do wtrysku?

Metoda ścieżki Z to technika wstrzyknięć domięśniowych (IM), która pomaga utrzymać lek w mięśniach. Dowiedz się więcej o celu badania oraz o tym, czego się spodziewać przed, w trakcie i po zabiegu.

Cel testu

Ideą metody Z track iniekcji domięśniowych jest wprowadzanie leków do tkanki mięśniowej i zapobieganie ich przeciekaniu (śledzeniu) z powrotem do warstwy tkanki podskórnej nad mięśniem.

Wchłanianie leków w mięśniu przebiega inaczej niż w tkance podskórnej, dlatego ważne jest, aby leki przeznaczone do wchłaniania przez mięsień pozostały w mięśniu.

Metoda Z Track jest stosowana tylko do wstrzyknięć domięśniowych, a nie do innych rodzajów zastrzyków. Rodzaj i ilość podanego leku pomoże określić długość i rozstaw igły, a także właściwe umiejscowienie wstrzyknięcia.

Pacjenci, którzy uczą się robić zastrzyki w ramach leczenia w domu, powinni poprosić lekarza lub pielęgniarkę o wyjaśnienie najlepszej metody dla ich konkretnego leku i sytuacji.

Jak działa metoda Z Track

Utwórto droga, którą igła pokonuje przez skórę, tłuszcz i tkankę mięśniową podczas wykonywania wstrzyknięcia. Każdy rodzaj wstrzyknięcia tworzy ślad w miejscu igły. Po wyjęciu igły niewielka ilość leku lub krwi - może czasami przedostać się przez prowadnicę i wyciekać z organizmu. Ten wyciek jest również nazywany śledzeniem.

Metoda śladu Z pomaga zapobiegać wyciekom po wstrzyknięciu domięśniowym poprzez zmianę śladu utworzonego przez igłę. Po prawidłowym wykonaniu na torze są dwie krzywe, które nadają jej kształt „Z”. Nie możesz zobaczyć śladu, ponieważ znajduje się pod skórą, ale możesz wiedzieć, że był skuteczny, jeśli po wstrzyknięciu nie wycieka żadne lekarstwo.

Oprócz pomocy w zapobieganiu wyciekom, pojawia się pytanie, czy stosowanie metody ścieżki Z zmniejsza ból podczas wstrzyknięcia domięśniowego.

Ryzyka i przeciwwskazania

Nie ma znanych zagrożeń ani przeciwwskazań do stosowania metody ścieżki Z w przypadku wstrzyknięć domięśniowych, jednak należy pamiętać, że można to wykonać tylko w przypadku wstrzyknięć domięśniowych. Metoda ścieżki Z nie będzie odpowiednia dla żadnego rodzaju leków podawanych we wstrzyknięciach podskórnych lub donaczyniowych. Lekarz lub pielęgniarka doradzą, jakie leki można zastosować tą metodą.

Przed wstrzyknięciem

W przypadku pacjentów, opiekunów lub członków rodziny, którzy podają leki w domu, należy poprosić pracownika służby zdrowia o poinstruowanie o właściwej technice podawania zastrzyku domięśniowego. Przed wykonaniem wstrzyknięcia należy czuć się pewnie.

Ekwipunek

Właściwy sprzęt do wykonania wstrzyknięcia domięśniowego obejmuje:

• Odpowiedniej wielkości strzykawka i igła podskórna
• Czyste rękawiczki egzaminacyjne
• Wymaz alkoholowy
• Bandaż samoprzylepny

Rozmiar strzykawki jest oparty na ilości podanego leku, mierzonej w mililitrach (ml) lub centymetrach sześciennych (cm3). Mililitr to to samo, co centymetr sześcienny, a objętość można wyrazić za pomocą dowolnego pomiaru. Do właściwej kontroli i dawkowania najlepiej nadaje się najmniejsza dostępna strzykawka odpowiadająca objętości podawanego płynu. Na przykład do podania 0,5 ml leku najlepiej jest użyć strzykawki o pojemności 1 ml. Aby podać 2 ml płynu, zwykle najlepiej jest użyć strzykawki o pojemności 3 cm3.

Używanie strzykawki o odpowiednim rozmiarze może pomóc zminimalizować ryzyko błędów w leczeniu. Użycie strzykawki o pojemności 10 ml do wstrzyknięcia mniej niż 3 ml leku może spowodować przypadkowe pobranie zbyt dużej lub zbyt małej ilości leku.

Rozmiar igły jest wyrażony zarówno długością, jak i grubością (średnicą). Im niższy numer miernika, tym większa średnica igły.

Na przykład igła o rozmiarze 22 G jest mniejsza niż igła o rozmiarze 18. Grubsze i bardziej lepkie leki wymagają igły o większej średnicy.

Długość igły wyrażana jest w centymetrach (cm) lub calach. Dłuższe igły są potrzebne do wstrzyknięć w głębsze obszary lub u pacjentów z większą ilością tkanki tłuszczowej (tłuszczowej) powyżej tkanki mięśniowej.

Przygotowanie do wstrzyknięcia

Po zebraniu całego sprzętu opiekun powinien dokładnie myć ręce przez co najmniej 60 sekund. Osusz ręce i używaj czystych rękawiczek egzaminacyjnych, które nie są wykonane z lateksu, aby uniknąć ryzyka alergii u niektórych pacjentów.

wyczucie czasu

Wykonanie wstrzyknięcia nie powinno zająć więcej niż minutę lub dwie. Stosowanie metody ścieżki Z nie wydłuża znacząco czasu procesu wstrzyknięcia domięśniowego.

Miejsca wstrzyknięć

Lekarz lub opiekun pacjenta powinien określić właściwe miejsce wstrzyknięcia w oparciu o objętość i rodzaj podawanego leku, wiek pacjenta, jego wielkość oraz historię medyczną lub operacyjną. Najlepsze miejsca do wstrzyknięcia domięśniowego obejmują mięsień naramienny, brzuszno-pośladkowy i obszerny boczny.

Mięsień brzuszno-pośladkowy jest najbardziej odpowiednim miejscem dla większości osób dorosłych, ponieważ jest najmniej podatny na powikłania. Istnieje mniej ograniczeń dotyczących objętości leków podawanych domięśniowo w tej witrynie. Mięsień naramienny jest mniejszym mięśniem i powinien być stosowany tylko w przypadku mniejszych objętości leków, zwykle 1 ml lub mniej.

Przygotuj lekarstwo

Postępuj zgodnie z instrukcjami lekarza lub opiekuna, aby przygotować lek. Niektóre leki są dostarczane w postaci gotowej do wstrzyknięcia bezpośrednio z fiolki. Inne leki wymagają zmieszania dwóch lub więcej płynów lub rozpuszczenia suchego proszku w płynnym roztworze. Przygotowując lek, należy dokładnie sprawdzić leki i dawki, aby dokładnie przestrzegać instrukcji.

Pobrać lek do strzykawki postępując zgodnie z instrukcjami opiekuna lub lekarza. Upewnij się, że w strzykawce nie ma powietrza, które można wstrzyknąć pacjentowi. Powietrze, które jest wstrzykiwane pacjentowi, może powodować podrażnienie, stan zapalny, a jeśli dostanie się do krwiobiegu, tętniak.

Najlepszym sposobem na upewnienie się, że powietrze zostało usunięte ze strzykawki, jest rozpoczęcie od wciągnięcia do strzykawki nieco większej ilości leku niż to konieczne. W porządku, jeśli w tym momencie w strzykawce znajduje się niewielka ilość powietrza. Skierować igłę do góry i delikatnie potrząsnąć strzykawką, aby wszystkie pęcherzyki powietrza zbiegły się w górnej części strzykawki, w miejscu mocowania igły. Powoli wciskać tłok, aby wypchnąć powietrze przez igłę, aż w strzykawce pozostanie tylko lek bez widocznego powietrza. Kontynuować wciskanie, aż w strzykawce pozostanie tylko właściwa ilość leku, a na końcu strzykawki będzie widoczna kropla leku.

Przygotuj miejsce wstrzyknięcia

Wacikiem nasączonym alkoholem przetrzeć skórę w miejscu wstrzyknięcia stopniowo powiększającymi się koncentrycznymi okręgami, oddalając się od miejsca w środku. Jeśli konieczne jest dodatkowe czyszczenie, wykonaj je najpierw i przygotuj wacik alkoholowy jako ostateczny preparat. W razie potrzeby można użyć roztworu jodu, aby pomóc oczyścić miejsce przed użyciem wacika nasączonego alkoholem. Przed użyciem jodu należy skonsultować się z lekarzem lub opiekunem, ponieważ może on wchodzić w interakcje z niektórymi lekami lub powodować reakcję alergiczną.

Podczas wstrzyknięcia

Aby wykonać wstrzyknięcie metodą ścieżki Z, należy wykonać następujące czynności:

1. Delikatnie, ale zdecydowanie, użyj niedominującej ręki, aby odciągnąć skórę w jednym kierunku od miejsca wstrzyknięcia.
2. Po pobraniu dokładnej ilości przygotowanego leku do strzykawki wprowadzić igłę w miejsce wstrzyknięcia pod kątem 90 stopni do skóry, jednocześnie trzymając skórę drugą ręką. Lekarz lub pielęgniarka poinformują pacjenta, jak głęboko wprowadzić igłę.
3. Powoli i delikatnie nacisnąć tłok strzykawki, aby wstrzyknąć lek do mięśnia pacjenta. Należy uważać, aby nie wbijać dalej igły podczas wciskania tłoka. Nadal trzymaj skórę drugą ręką.
4. Po opróżnieniu strzykawki należy wyjąć igłę, wyciągając całą strzykawkę prosto z mięśnia pod tym samym kątem, pod jakim została włożona.
5. Teraz zwolnij skórę, aby powróciła do pierwotnej pozycji. Wykonanie wstrzyknięcia domięśniowego tą metodą może pozwolić naciągniętej skórze i tkankom miękkim na pokrycie śladu po jego uwolnieniu i może zapobiec wyciekowi.

W trakcie całej procedury

Ważne jest, aby pacjent nie poruszał się podczas wstrzyknięcia. Ruch może prowadzić do urazu w miejscu wstrzyknięcia, co może spowodować krwawienie lub skutkować wstrzyknięciem leku w okolicę. Jeśli dostanie się do krwiobiegu, może spowodować nienormalnie szybkie wchłanianie leku.

Niektórzy lekarze odciągną tłok po wkłuciu igły i przed podaniem leku. Ma to na celu zapewnienie, że lek nie zostanie wstrzyknięty bezpośrednio do żyły. Jednak nie jest to konieczne w przypadku wstrzyknięć domięśniowych, aw niektórych przypadkach może zwiększyć ryzyko podrażnienia lub uszkodzenia otaczających tkanek.

Postępowanie po zabiegu

Nie pocierać miejsca po wstrzyknięciu. Może to spowodować wyciek leku z miejsca wstrzyknięcia.

Po wstrzyknięciu

Po wykonaniu wstrzyknięcia domięśniowego metodą ścieżki Z należy zakryć miejsce wstrzyknięcia opatrunkiem samoprzylepnym. Utrzymywać miejsce wstrzyknięcia w czystości i zakryte. Poszukaj oznak podrażnienia lub infekcji, takich jak obrzęk, gorące w dotyku miejsce wstrzyknięcia i zaczerwienienie. Jeśli zauważysz jakiekolwiek oznaki podrażnienia, skontaktuj się z lekarzem lub pracownikiem służby zdrowia w celu uzyskania wskazówek.

Słowo od Verywell

Niniejszy przewodnik ma służyć jako punkt odniesienia i wspierać instrukcje otrzymane od pielęgniarki lub lekarza. Jego celem nie jest zastąpienie jakichkolwiek otrzymanych instrukcji. Metoda ścieżki Z jest przydatną techniką podawania zastrzyków domięśniowych z możliwie najmniejszą nieszczelnością, ale bezpieczeństwo i powodzenie wstrzyknięcia zależy od przestrzegania ogólnych protokołów dotyczących wstrzyknięcia. Pamiętaj, aby dokładnie omówić proces wstrzyknięcia, niezależnie od tego, czy wstrzykujesz sobie samemu, czy otrzymujesz zastrzyk od bliskiej osoby lub pracownika służby zdrowia.