Infekcje transfuzji krwi

Nie powinieneś zarazić się transfuzją krwi.

W Stanach Zjednoczonych dawcy krwi i ich krew są poddawani rygorystycznym badaniom, aby zapobiec przenoszeniu infekcji.

Nic nie jest idealne, ale ryzyko jest niewielkie. Nowe infekcje, rzadkie infekcje mogą przejść przez myśl - albo laboratorium po prostu nie jest idealne.

Każdego roku w USA oddaje się dużo krwi. 9,5 miliona oddaje krew. To około 1 na 33 Amerykanów każdego roku. 5 milionów otrzymuje ponad 14 milionów transfuzji rocznie.

Na całym świecie nie każda krew jest badana tak dobrze, jak byśmy chcieli. Według WHO w 2012 r. 39 krajów nie testuje rutynowo wszystkich dawców pod kątem najważniejszych infekcji (HIV, Hep B, Hep C, kiła), a prawie połowa donacji z krajów o niskich dochodach jest testowana w laboratoriach z gwarancją jakości, co oznacza, że ​​przeprowadzono testy, aby upewnić się, że wyniki laboratoryjne są dokładne.

Jakie infekcje są badane?

W Stanach Zjednoczonych następujące infekcje są testowane za pomocą następujących egzaminów:

• Bakterie: kultura bakteryjna
• Wirusowe zapalenie wątroby typu B: antygen powierzchniowy Hep B i przeciwciało rdzeniowe
• Wirusowe zapalenie wątroby typu C: przeciwciało Hep C i test amplifikacji kwasu nukleinowego (NAT)
• HIV: przeciwciało HIV-1 i HIV-2 oraz amplifikacja kwasu nukleinowego (NAT) dla HIV-1
• HTLV: przeciwciało HTLV-I i HTLV-II
• Kiła: wykrywanie przeciwciał przeciw krętkom (kiła)
• Wirus Zachodniego Nilu: NAT dla wirusa Zachodniego Nilu

Krew jest badana na obecność Chagasa przez Trypanosomatesty przeciwciał cruzi. U niektórych pacjentów z ujemnym wynikiem oznaczenia CMV (pacjenci z obniżoną odpornością lub pacjenci po przeszczepach) bada się krew na obecność wirusa CMV.

Babesia, pasożyt normalnie przenoszony przez kleszcze, jest jedną z najczęstszych infekcji, które przechodzą przez wykrycie w Stanach Zjednoczonych, ponieważ testy nie są powszechne. Po zdiagnozowaniu może być łatwo uleczalny, a infekcje są często łagodne. Zdarzyło się kilka przypadków, reprezentujących bardzo małą liczbę transfuzji i jest to najczęstsza zgłaszana przyczyna bardzo rzadkich zgonów związanych z zakażeniami w wyniku transfuzji.

Jacy dawcy podlegają ograniczeniom?

Istnieje wiele pytań przesiewowych, aby uniknąć narażenia dawców na infekcję, która może zostać przeoczona w badaniach krwi.

W Stanach Zjednoczonych dawcy muszą czekać na oddanie krwi, jeśli mają gorączkę, są na antybiotykach lub leczeniu gruźlicy, niedawno otrzymali żywą szczepionkę (MMR - odra, świnka, różyczka, ospa wietrzna, półpasiec, żółta febra, polio, zapalenie wątroby) B, ospa). Osoby, które zostały zatrzymane lub osadzone w więzieniu, więzieniu lub areszcie dla nieletnich przez 72 godziny, muszą czekać 1 rok na przekazanie darowizny.

Będziesz musiał poczekać, jeśli w ciągu ostatniego roku miałeś rzeżączkę lub kiłę, transfuzję lub tatuaż w jednym z wielu stanów, które nie regulują stosowania tatuażu.

Krew nie jest testowana na malarię. Będziesz musiał poczekać trzy lata, jeśli byłeś leczony z powodu malarii lub mieszkałeś około pięciu lat na obszarze dotkniętym malarią. Będziesz musiał poczekać 1 rok, jeśli byłeś w rejonie dotkniętym malarią.

Istnieją również ograniczenia dotyczące mężczyzn uprawiających seks z mężczyznami; Wytyczne FDA nie zezwalają tym mężczyznom na oddawanie krwi, jeśli uprawiali seks z mężczyzną w ciągu ostatniego roku.

Nie możesz oddawać krwi, jeśli kiedykolwiek używałeś leków dożylnych bez recepty, pracowałeś w komercyjnej pracy seksualnej lub miałeś partnera w którejkolwiek z tych grup wysokiego ryzyka HIV.

Aby uniknąć CJD, dawcy nie mogą przyjmować insuliny bydlęcej ani transfuzji krwi z Wielkiej Brytanii. Nie możesz oddać krwi, jeśli mieszkałeś w Wielkiej Brytanii w latach 1980-1996 przez 3 miesiące, nie możesz oddać krwi, jeśli mieszkali oni w określonych bazach wojskowych USA w Europie przez 6 miesięcy lub w Europie od 1980 roku przez 5 lat.

Istnieją ograniczenia dotyczące częstotliwości oddawania krwi. Krwi pełna co 56 dni, płytki co 7 dni (do 24 razy w roku), osocze co 28 dni (do 13 razy w roku).

Jakie jest ryzyko?

Ryzyko zakażenia HIV wynosi około 1 na 2 miliony.

Ryzyko zapalenia wątroby typu B wynosi około 1 na 200 000 (zaszczep się!)

Ryzyko zapalenia wątroby typu C wynosi około 1 na 2 miliony.

Zawsze istniała obawa, że ​​choroba Creutzfeldta-Jakoba (vCJD) lub choroba szalonych krów będzie się rozprzestrzeniać drogą krwi. Nigdy tego nie widziano, ale należy zachować ostrożność, osobom, które mogły zostać narażone (które mieszkały na obszarach, w których choroba szalonych krów rozprzestrzeniała się u zwierząt), nie wolno oddawać krwi.

Czy to infekcja, gdy czuję się chory podczas pobierania krwi?

W rzeczywistości istnieje wiele reakcji na krew, które nie są związane z infekcjami. Może się to wydawać infekcjami, ale twój układ odpornościowy reaguje na nową krew, a nie na bakterie, wirusy, pasożyty czy inne patogeny.

Wiele z nich ma reakcje alergiczne na krew lub jakiekolwiek składniki krwi, w tym leki lub pokarmy (takie jak nawet potencjalnie orzeszki ziemne zjedzone przez dawcę).

Te alergiczne skutki uboczne obejmują

• gorączka
• dreszcze
• wilgotna skóra
• nudności
• szybkie bicie serca, niskie ciśnienie krwi
• problemy z oddychaniem
• czuję się niespokojny
• ból w klatce piersiowej lub plecach

To może być łagodne. To też może być poważne. Jeśli wystąpią takie objawy, należy natychmiast poinformować o tym pielęgniarkę lub lekarza. Reakcje mogą być kontrolowane przez pracowników służby zdrowia.

Są też inne reakcje. Mogą wystąpić reakcje na krew, zwłaszcza jeśli dopasowanie krwi było niedoskonałe. Może to spowodować, że organizm zniszczy krwinki, powodując hemolizę lub pękanie czerwonych krwinek. Mogą to być ostre (ostra hemolityczna reakcja poprzetoczeniowa) lub opóźnione (opóźniona hemolityczna reakcja poprzetoczeniowa lub opóźniona serologiczna reakcja przetoczeniowa), a także urazy płuc (przetoczeniowe ostre uszkodzenie płuc) i wiele innych reakcji.

Czy były infekcje?

Dokonano ogromnych postępów, a ryzyko jest niezwykle niskie, ryzyko zakażenia w wyniku transfuzji krwi nadal istnieje. Pierwszy przypadek HIV przenoszonego drogą krwi został rozpoznany w 1982 r. Uważa się, że do 2001 r. 14 262 osób chorowało na AIDS w wyniku transfuzji krwi. Niektóre kraje opóźniły badanie nawet dłużej - w Japonii i Niemczech testy były niekompletne. po tym, jak inne kraje zaczęły utrzymywać system krwi wolny od wirusa HIV.

W Stanach Zjednoczonych nikt nigdy nie był nosicielem wirusa HIV-2 z transfuzji krwi. Krew jest badana tylko pod kątem przeciwciał, a nie samego wirusa, ponieważ infekcja jest tak rzadka w USA. Od 1998 r. Tylko czterech dawców krwi miało HIV-2.

W przeszłości odnotowano również przypadki wirusa Zachodniego Nilu (po raz pierwszy odnotowano w 2002 r.) I wirusa Chagas przenoszonych przez transfuzję krwi.

Wreszcie nowe patogeny, takie jak Babesia i COVID-19, niosą ze sobą nowe wyzwania i nowe postępy w bezpiecznym bankowaniu krwi.