Zapobieganie ospie wietrznej

Ospa wietrzna jest wysoce zaraźliwa i może być przenoszona przez kontakt z zakażoną osobą, a także przez unoszące się w powietrzu wydzieliny z dróg oddechowych (kropelki wyrzucane w powietrze, gdy ktoś kicha lub kaszle). Podjęcie kroków w celu ograniczenia interakcji z osobami chorymi na ospę wietrzną jest pomocne w zapobieganiu, ale jedynym (praktycznie) pewnym sposobem uniknięcia zakażenia wirusem ospy wietrznej wywołującej chorobę jest szczepienie przeciwko ospie wietrznej.

Unikanie

Ponieważ osoby zarażone są zaraźliwe od jednego do dwóch dni, zanim rozwinie się wysypka, możliwe jest narażenie się na kontakt z osobą, która ma ospę wietrzną, zanim jeszcze dowiedzą się, że są chorzy. W takim przypadku oczywiście niewiele można zrobić, aby zmniejszyć narażenie - chociaż, oczywiście, zawsze dobrym pomysłem jest przestrzeganie taktyk zdrowej higieny, aby uniknąć infekcji przez wszelkiego rodzaju robaki, takie jak częste mycie rąk.

Jeśli chodzi o unikanie wirusa ospy wietrznej, gdy wiesz, że krąży i nie miałeś go jeszcze lub nie byłeś przeciwko niemu szczepiony, powinieneś podjąć dodatkowe środki ostrożności:

• Jeśli to możliwe, trzymaj się z dala od osób chorych na ospę wietrzną lub półpasiec.
• Podczas dotykania przedmiotów lub powierzchni, które mogły być narażone na działanie wirusa, należy nosić jednorazowe rękawiczki nielateksowe.
• Na statkach wycieczkowych członkowie załogi z podejrzeniem ospy wietrznej powinni izolować się w swoich kabinach lub kwaterach. Członkowie załogi i pasażerowie, u których rozwinęła się ospa wietrzna na trasie, powinni pozostać izolowani w swoich kabinach do czasu, aż wszystkie zmiany skórne się pokryją lub nie pojawią się żadne nowe zmiany w ciągu 24 godzin (zwykle pięć do siedmiu dni po wystąpieniu wysypki).
• Rozważ ustawienie przytulnego „pokoju dla chorych” dla członka rodziny, który ma ospę wietrzną - wygodnego miejsca, w którym może odpocząć bez poczucia izolacji od innych.
• Nie udostępniaj filiżanek, naczyń ani naczyń do jedzenia z chorym członkiem rodziny. Umyj wszystkie używane przez nią przedmioty w zmywarce lub w gorącej wodzie z mydłem.
• Nieporowate powierzchnie (klamki, uchwyty szuflad itp.) Zdezynfekować za pomocą produktu zatwierdzonego przez Agencję Ochrony Środowiska do zabijania drobnoustrojów, takich jak wirusy. Wybielacz chlorowy (w proporcji jednej czwartej filiżanki na galon wody) wystarczy, ale alternatywne środki niezawierające wybielacza są bezpieczniejsze. Obejmuje to produkty, które zawierają alternatywę wybielacza, taką jak wybielacz tlenowy lub nadtlenek wodoru.
• Nie całuj osoby, która ma ospę wietrzną: bezpośredni kontakt z pęcherzami, zwłaszcza tymi, które jeszcze się nie zaskorupiały, jest zaproszeniem do infekcji.

Szczepionka

Odkąd szczepionka przeciwko ospie wietrznej została wprowadzona w 1995 roku, ryzyko zachorowania na ospę wietrzną jest znacznie mniejsze. Istnieją dwie możliwości ochrony dziecka.

Varivax (żywa szczepionka przeciw ospie wietrznej) jest podstawową stosowaną opcją. Pierwszą dawkę podaje się dzieciom w wieku około 15 miesięcy w tym samym czasie, co osobna szczepionka przeciw odrze, śwince i różyczce (MMR). Drugą dawkę szczepionki Varivax podaje się w wieku od 4 do 6 lat, razem z inną dawką MMR lub jako część szczepionki skojarzonej znanej jako ProQuad (MMRV).

Półpasiec (herpes zoster) może się rozwinąć, gdy wirus ospy wietrznej zostanie reaktywowany lata po pierwotnej ospie wietrznej. Szczepienia przeciwko temu są ważne dla ochrony przed półpasiec, ale także ospą wietrzną: chociaż ktoś nie może przekazać samego półpaśca, ktoś z aktywną chorobąmogą przenoszą wirusa, który może wywołać ospę wietrzną u osób, które nigdy jej nie miały lub nie były przeciwko niej szczepione.

W przypadku dorosłych do rozważenia są dwie szczepionki: jedna z najbardziej znanych, Zostavax (żywa szczepionka przeciw półpaścowi lub ZVL) jest podawana w pojedynczej dawce w wieku 60 lat lub starszych. Nowsza opcja, Shingrix (szczepionka rekombinowana przeciwko półpaścowi lub RZV) jest uważana za bardziej skuteczną. Wykonany jest ze zmodyfikowanych cząstek wirusów i jest zalecany dla osób dorosłych w wieku 50 lat lub starszych. Zwykle podaje się go w serii dwóch dawek, przy czym drugi zastrzyk jest podawany od dwóch do sześciu miesięcy po pierwszym.

Szczepionki wykonane z samego wirusa (Varivax, Zostavax) mają żywe, ale atenuowane wersje wirusa ospy wietrznej. Oznacza to, że wirus stał się słabszy niż to, co można uzyskać od osoby, która jest zarażona. Ten słabszy wirus infekuje komórki i replikuje się we krwi, co powoduje, że układ odpornościowy wytwarza przeciwciała, które go zwalczają.

W większości przypadków ta infekcja nie daje objawów. Większość osób, które otrzymują szczepionkę, nie choruje na ospę wietrzną, a ci, którzy ją otrzymują, zwykle chorują na znacznie łagodniejszą wersję choroby.

Skutki uboczne szczepionki przeciw ospie wietrznej są zwykle łagodne i obejmują niską gorączkę, łagodny dyskomfort w miejscu szczepienia i ograniczoną wysypkę (trzy do pięciu zmian) w miejscu szczepienia.

Kto powinien otrzymać szczepionkę przeciwko ospie wietrznej?

Według Centers for Disease Control and Prevention, osoby zdrowe, które nigdy nie chorowały na ospę wietrzną lub zostały wcześniej zaszczepione, powinny zostać zaszczepione zgodnie z następującymi zaleceniami:

• Dzieci powinny otrzymać dwie dawki szczepionki przeciwko ospie wietrznej - pierwszą w wieku od 12 do 15 miesięcy, a drugą w wieku od 4 do 6 lat.
• Niezaszczepione i nieodporne nastolatki (13 lat i starsze) oraz dorośli powinni otrzymać dwie dawki w odstępie czterech do ośmiu tygodni.

Większość osób zaszczepionych dwiema dawkami szczepionki przeciwko ospie wietrznej będzie chroniona na całe życie.

Kto nie powinien otrzymać szczepionki przeciwko ospie wietrznej

Szczepionka przeciw ospie wietrznej jest bardzo bezpieczna i skuteczna, ale jest kilka grup osób, dla których nie jest ona bezpieczna. Oto kilka wskazówek:

• Ludzie, którzy są chorzy, nawet umiarkowanie, kiedy mają zaplanowany zastrzyk, zwykle powinni poczekać, aż wyzdrowieją.
• Kobiety w ciąży powinny zaczekać ze szczepionką przeciwko ospie wietrznej do momentu narodzin dziecka. Podobnie, wskazane jest odczekanie co najmniej miesiąca po wykonaniu zastrzyku, zanim podejmiesz próbę zajścia w ciążę.
• Każdy, kto ma HIV / AIDS lub inną chorobę wpływającą na układ odpornościowy; przyjmował leki wpływające na układ odpornościowy, takie jak steroidy, przez dwa tygodnie lub dłużej; ma jakikolwiek rodzaj raka lub jest leczony na raka za pomocą chemioterapii lub radioterapii, nie powinien otrzymać szczepionki przeciwko ospie wietrznej bez uprzedniej konsultacji z lekarzem, który je leczy.
• Osoby, które niedawno przeszły transfuzję lub otrzymały inne produkty krwiopochodne, powinny porozmawiać z lekarzem o szczepionce, zanim ją otrzymają.
• Osoby, które kiedykolwiek miały zagrażającą życiu reakcję alergiczną na żelatynę, antybiotyk neomycynę lub poprzednią dawkę szczepionki przeciw ospie wietrznej, nie powinny być szczepione lub powinny najpierw skonsultować się z lekarzem.

Niektórzy ludzie, dla których szczepionka byłaby całkowicie bezpieczna, decydują się nie dać sobie zastrzyku, myśląc, że jeśli pójdą naprzód i zachorują, będą musieli tylko raz znieść dyskomfort i będą odporni na infekcję, ponieważ ich ciała będą miały. stworzył naturalną odporność. Podobnie, w przeszłości byli rodzice, którzy decydowali się na narażenie swoich dzieci na wirusa ospy wietrznej podczas tak zwanych „imprez z ospą wietrzną”.

Ale celowe narażenie na ospę wietrzną nie jest dobre dla nikogo. Gdy wirus ospy wietrznej dostanie się do organizmu, nie opuszcza go, nawet jeśli objawy, które wywołuje, już dawno ustąpiły. Zamiast tego wirus osiedla się w układzie nerwowym, gdzie może pozostawać w uśpieniu przez dziesięciolecia, a następnie nagle staje się ponownie aktywny w postaci choroby zwanej półpasiec.

Według CDC półpasiec dotyka 10 procent osób w wieku powyżej 60 lat. Może powodować paskudną wysypkę, która jest bolesna, swędząca i brzydka, która może pozostawić trwałe blizny i trwałe objawy neurologiczne. Inne objawy półpaśca mogą obejmować ból głowy, nadwrażliwość na światło i ogólne złe samopoczucie.

To doświadczenie jest bardzo nieprzyjemne. Jeśli nigdy nie chorowałeś na ospę wietrzną lub masz małe dzieci, możesz łatwo zapobiec jej i półpasiecowi za pomocą zaledwie kilku ukłuć igłą.

Przewodnik dyskusyjny lekarza ospy wietrznej

Pobierz nasz przewodnik do wydrukowania na kolejną wizytę u lekarza, który pomoże Ci zadać właściwe pytania.

Wyślij do siebie lub ukochanej osoby.

Ten przewodnik dyskusyjny lekarza został wysłany na adres {{form.email}}.

Wystąpił błąd. Proszę spróbuj ponownie.