Historia implantu ślimakowego

Jeśli widziałeś implant ślimakowy, możesz się zastanawiać, jak powstało takie urządzenie. Historia i rozwój implantu ślimakowego, nowoczesnego narzędzia do słyszenia, obejmuje wieki.

Czasy przednowoczesne

Około 1790 r. Badacz Alessandro Volta umieścił metalowe pręty we własnych uszach i podłączył je do obwodu 50 woltów. To pierwsza znana próba wykorzystania elektryczności do słuchania.

Później, około 1855 r., Podjęto kolejną próbę elektronicznej stymulacji ucha, a także inne eksperymenty z zastosowaniem elektrycznego leczenia problemów z uchem.

Epoka srebra

W latach trzydziestych depresji naukowcy odkryli, że podłączenie prądu w pobliżu ucha może wywoływać wrażenia słuchowe, a społeczność naukowa dowiedziała się również więcej o działaniu ślimaka. Poczyniono ważny postęp, gdy naukowcy odkryli, że energia elektryczna może zostać przekształcona w dźwięk, zanim dotrze do ucha wewnętrznego.

Rok 1957 przyniósł pierwszą stymulację nerwu akustycznego elektrodą przez naukowców Djourno i Eyriesa, w którym osoba, której nerw był stymulowany, słyszała szum w tle.

Badania naprawdę przyspieszyły w latach sześćdziesiątych. Kontynuowano badania nad elektryczną stymulacją nerwu słuchowego. Poczyniono znaczne postępy, gdy naukowcy dowiedzieli się, że określone nerwy słuchowe muszą być stymulowane elektrodami w ślimaku, aby odtworzyć dźwięk. Dr William House wszczepił trzech pacjentów w 1961 r. Wszyscy trzej stwierdzili, że mogą odnieść pewne korzyści z tych implantów. Kilka lat później, od 1964 do 1966 r., W ślimakach umieszczono szereg elektrod, uzyskując zadowalające wyniki, a naukowcy dowiedzieli się jeszcze więcej o umiejscowieniu elektrod i wynikach tego ustawienia.

Nowoczesne czasy

Technologia implantów posunęła się naprzód w latach siedemdziesiątych i dziewięćdziesiątych. W latach siedemdziesiątych wszczepiono coraz więcej osób, kontynuowano badania i opracowywano urządzenie wielokanałowe.

W 1984 roku implant ślimakowy nie był już uważany za eksperymentalny i otrzymał pieczęć zatwierdzenia przez FDA do implantacji u dorosłych.

W latach dziewięćdziesiątych wprowadzono inne udoskonalenia w procesorach mowy i innych technologiach implantologicznych, w szczególności miniaturyzację procesora mowy, aby można go było włączyć do aparatu podobnego do aparatu słuchowego zausznego BTE.