Istnieją dwa główne rodzaje udarów. Ostatecznie oba są problemem charakteryzującym się tym, że krew nie może płynąć tam, gdzie powinna. W udarze niedokrwiennym krew nie przepływa przez zablokowaną tętnicę, a komórki mózgowe obumierają z powodu braku tlenu.
John Moore / Staff / Getty ImagesPrzegląd
W przypadku udaru krwotocznego krew wypływa z pękniętej tętnicy bezpośrednio do tkanki mózgowej, a nie przepływa przez naczynia krwionośne. Kiedy tętnica pęka w mózgu, krew odpycha tkankę mózgową na bok, walcząc o przestrzeń wewnątrz czaszki. W rezultacie tkanka mózgowa ulega urazowi i może umrzeć. Zbyt duże przemieszczenie tkanki mózgowej może spowodować trwałe uszkodzenie i śmierć.
Przyczyny
Jedną z częstych przyczyn krwotoku śródmózgowego jest uraz; jednakże czasami krwotok wydaje się występować samoistnie.
Najczęstszą przyczyną samoistnego krwotoku śródmózgowego jest wysokie ciśnienie krwi (nadciśnienie). Przewlekle wysokie ciśnienie krwi może osłabiać ściany tętnic, szczególnie głęboko w mózgu, gdzie małe naczynia rozgałęziają się od większych tętnic. Kiedy wysokie ciśnienie naciska na te słabe ściany naczyń krwionośnych, tętnica może pęknąć.
Nie jest również niczym niezwykłym, że udar niedokrwienny przekształca się w obszar krwawienia. Ten proces nazywa się konwersją krwotoczną. Udar niedokrwienny zabija tkankę mózgową, a martwa tkanka mózgowa jest bardziej krucha niż żywy mózg. Ta kruchość obejmuje ściany innych naczyń krwionośnych, które są wówczas bardziej podatne na pękanie. Ponieważ udar niedokrwienny jest zwykle leczony lekami rozrzedzającymi krew, leki również przyczyniają się do tego rodzaju krwotoku śródmózgowego.
Podczas gdy wysokie ciśnienie krwi jest najczęstszą przyczyną samoistnego krwotoku śródmózgowego, najbardziej prawdopodobna przyczyna krwawienia zależy od wieku. U osób starszych zaburzenie zwane mózgową angiopatią amyloidową może prowadzić do krwotoku śródmózgowego. W tej chorobie nieprawidłowe białko zwane amyloidem gromadzi się w ścianach naczyń krwionośnych. To sprawia, że naczynia krwionośne są bardziej kruche i łatwo pękają. W przeciwieństwie do krwotoku śródmózgowego z nadciśnieniem tętniczym, który często występuje głęboko w mózgu, angiopatia amyloidowa częściej powoduje krwawienie z krawędzi mózgu. U dzieci wrodzone wady naczyniowe są częstszą przyczyną samoistnego krwotoku śródmózgowego. Na szczęście są to stosunkowo rzadkie.
Do innych przyczyn krwotoku śródmózgowego należą:
- Nowotwór mózgu
- Zapalenie naczyń
- Zator septyczny
- Moyamoya
- Kokaina i amfetamina
- Infekcje, takie jak zapalenie mózgu wywołane przez opryszczkę pospolitą
- Leki rozrzedzające krew
- Wrodzone zaburzenia krzepnięcia
Oznaki
Ktoś z krwotokiem śródmózgowym może mieć objawy neurologiczne, takie jak drętwienie, mrowienie lub osłabienie, podobnie jak udar niedokrwienny. Objawy neurologiczne będą zależeć od umiejscowienia krwawienia. Ponadto krew może prowadzić do zwiększonego ciśnienia w czaszce, co prowadzi do bólów głowy, nudności, wymiotów i utraty przytomności.
Ponieważ tkanka mózgowa jest odporna na kompresję krwi, objawy krwotoku śródmózgowego mają tendencję do nasilania się w ciągu minut do godzin. Kontrastuje to z krwotokiem podpajęczynówkowym, który zdarza się nagle.
Diagnoza
Oprócz badania pacjenta lekarze będą chcieli zamówić pilne badanie tomografii komputerowej (TK) głowy. Nowa krew pojawi się jasno na skanach CT.
Leczenie
Zanim zostanie zdiagnozowany krwotok śródmózgowy, pewna ilość uszkodzeń zostanie już wyrządzona. Nacisk zostanie położony na powstrzymanie nasilenia się krwawienia. Ciśnienie krwi będzie musiało być ściśle kontrolowane. Jeśli w organizmie pacjenta znajduje się rozcieńczalnik krwi, można podać lek, aby go odwrócić.
Następnym krokiem jest zapobieganie wszelkim skutkom ubocznym krwotoku, takim jak zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe. Aby zapewnić odpowiednią opiekę pacjentowi, większość pacjentów z krwotokiem śródczaszkowym jest przenoszona na neurologiczny oddział intensywnej terapii.
Poprawa
Po roku śmiertelność wśród osób z krwotokiem śródmózgowym waha się od 51% do 65% - przy czym połowa tych zgonów występuje w ciągu pierwszych dwóch dni. Lokalizacja i rozmiar krwawienia, a także wiek, stan zdrowia i poziom świadomości ofiary, wszystko to ma wpływ na prawdopodobieństwo przeżycia. Jeśli ofiara przyjmowała lek rozrzedzający krew, wynik prawdopodobnie będzie gorszy.
Trudno powiedzieć, jak często osoby z krwotokiem śródmózgowym wracają do dobrego poziomu samodzielnego funkcjonowania. Niektórzy uważają, że ponieważ krew wypiera tkankę mózgową, a nie bezpośrednio pozbawia ją tlenu, osoby, które przeżyły udar krwotoczny, mogą w rzeczywistości osiągać stosunkowo dobre wyniki w porównaniu z osobami z udarem niedokrwiennym o podobnej wielkości. Jednak trudno być pewnym. Ostatnie szacunki stosunkowo dobrego wyniku po krwotoku śródmózgowym wahają się od 12 do 39 procent. Potrzebujemy więcej informacji.
.jpg)
.jpg)
