Jak rozpoznaje się wodogłowie normalnego ciśnienia

Wodogłowie o normalnym ciśnieniu to powiększenie przestrzeni w mózgu zwanych komorami, które zawierają płyn mózgowo-rdzeniowy - klarowny płyn, który kąpie mózg i rdzeń kręgowy i jest często nazywany w skrócie CSF.

Wodogłowie o normalnym ciśnieniu powoduje trudności w chodzeniu, myśleniu i kontrolowaniu pęcherza. Objawy mogą ulec poprawie, gdy neurochirurg umieści drenaż zwany przeciekiem w komorach, tak że CSF wpływa do jamy brzusznej zamiast spływać w dół kręgosłupa. Każdy zabieg neurochirurgiczny wiąże się jednak z pewnym ryzykiem, a korzyści z umieszczenia takiego stentu w leczeniu NPH nie zawsze są pewne - dlatego ważne jest, aby prawidłowo zdiagnozować NPH. Nawet po tym etapie niektórzy pacjenci mogą uzyskać lepszą poprawę po umieszczeniu stentu niż inni.

Naśladownictwo wodogłowia normalnego ciśnienia

Czy możesz sobie wyobrazić przechodzenie przez ryzykowną operację mózgu bez poprawy, ponieważ objawy były w rzeczywistości spowodowane przez inną chorobę przez cały czas? Jest to łatwa pułapka w przypadku NPH, ponieważ objawy są bardzo częste u osób starszych z wielu różnych powodów.

Na przykład trudności w chodzeniu mogą wynikać ze zwężenia kręgosłupa, problemów z przedsionkiem, problemów ze wzrokiem lub neuropatii obwodowej. Nietrzymanie moczu jest również bardzo częste w starszym wieku z różnych powodów. Upośledzenie funkcji poznawczych może być spowodowane niezwykle powszechnymi zaburzeniami, takimi jak choroba Alzheimera. Niektóre demencje mogą również zwiększać ryzyko problemów z chodzeniem, takich jak demencja z ciałami Lewy'ego, otępienie z powodu choroby Parkinsona lub otępienie naczyniowe.

Wiele z tych naśladowców można dokładnie wykluczyć przez dokładne badanie lekarskie. Na przykład otępienie z ciałami Lewy'ego lub choroba Parkinsona mogą powodować podobne problemy z chodzeniem, ale mają zwykle węższy chód niż NPH i często mają inne cechy, takie jak halucynacje wzrokowe.

Innym problemem jest to, że posiadanie NPH nie chroni ludzi przed dodatkową demencją, zwłaszcza chorobą Alzheimera. Stwierdzono, że od 20 do 60 procent osób, które przeszły biopsję mózgu w czasie umieszczania zastawki, ma patologię Alzheimera. Ci, którzy mają nadzieję, że demencja ustąpi po umieszczeniu zastawki, mogą być rozczarowani, ponieważ choroba Alzheimera nie poprawia się po takiej neurochirurgii.

Testy neuropsychologiczne i laboratoryjne

Pierwsze kroki w diagnostyce NPH będą prawdopodobnie koncentrować się na objawach, takich jak demencja. Standardowe badanie obejmie badania laboratoryjne krwi pod kątem potencjalnie odwracalnych przyczyn, takich jak niedobór witaminy B12 lub choroba tarczycy.

Zostaną przeprowadzone testy neuropsychologiczne w celu potwierdzenia obecności problemów poznawczych, chociaż żaden pojedynczy test nie może potwierdzić NPH. Ogólne wzorce zgodne z NPH obejmują powolność w wykonywaniu zadań czasowych i słabą wydajność w zadaniach uwagi i funkcji wykonawczych. Jednak inne demencje, takie jak demencja naczyniowa lub otępienie z ciałami Lewy'ego, mogą powodować podobne zmiany w testach.

Rezonans magnetyczny do diagnozowania NPH

Z definicji pacjenci z wodogłowiem o normalnym ciśnieniu będą mieli duże komory w badaniu neuroobrazowym, takim jak obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI) lub tomografia komputerowa (CT). Komory często się powiększają, gdy mózg kurczy się w normalnym starzeniu lub w innych demencjach, ale w NPH powiększenie komór jest nieproporcjonalne do powiększenia reszty mózgu. Jest to jednak coś w rodzaju oceny ze strony neuroradiologa i lekarza prowadzącego, a opinie na ten temat mogą się różnić. Istnieją opublikowane wyniki pomiarów wentrikulomegalii, które w niektórych przypadkach mogą stanowić wskazówkę dla zaleceń lekarza, ale wytyczne te nie są powszechnie przyjęte.

Niektóre MRI u pacjentów z NPH pokazują zmniejszony sygnał, gdy przepływ płynu mózgowo-rdzeniowego przepuszcza przez pień mózgu wąski kanał zwany akweduktem Sylviana. Uważa się, że oznacza to większą prędkość przepływu. Chociaż można wspomnieć o tym odkryciu, większość badań nie wykazuje wyraźnej korelacji między tym odkryciem a poprawą po neurochirurgii.

MRI jest również przydatny w ocenie zmian w istocie białej, które mogą być spowodowane chorobą naczyniową. Z drugiej strony, zmiany sygnału w rezonansie magnetycznym w pobliżu komór mogą oznaczać chorobę naczyniową lub wyciek płynu z powodu samego NPH. Większość badań wykazała, że ​​prawdopodobieństwo dobrego wyniku przetaczania jest mniejsze, jeśli występuje wiele uszkodzeń istoty białej, chociaż publikacje również na ten temat się różnią. Zmniejszona reakcja na przetaczanie u pacjentów ze zmianami w istocie białej może być spowodowana tym, że sygnał istoty białej reprezentuje zaawansowany etap NPH lub inny proces chorobowy, taki jak demencja naczyniowa.

Usuwanie płynu mózgowo-rdzeniowego w celu zdiagnozowania wodogłowia o normalnym ciśnieniu

„Złotym standardem” rozpoznawania NPH jest złagodzenie objawów przy przetaczaniu komorowym. Ten standard jest jednak praktycznie bezużyteczny, ponieważ aby zalecić ryzykowny zabieg, taki jak założenie zastawki, lekarz musi już mieć dużą pewność, że pacjent ma NPH. Nie ma również zgodności co do tego, co definiuje znaczną poprawę objawów, ani jak długo należy czekać po umieszczeniu zastawki, zanim ta poprawa powinna być widoczna. Ponadto słaba reakcja na przetaczanie może wynikać z problemów wykraczających poza błędną diagnozę - na przykład pacjent może mieć dodatkową demencję.

Ponieważ założenie zastawki jest inwazyjne, zwykle najpierw próbuje się mniej agresywnych metod usuwania płynu mózgowo-rdzeniowego, aby zweryfikować prawdopodobieństwo poprawy stanu pacjenta za pomocą przecieku. Techniki te obejmują nakłucie lędźwiowe lub drenaż lędźwiowy. Ponownie jednak nie ma standardu określającego znaczącą poprawę, pozostawiając lekarzy poleganie na własnym osądzie i kilku „praktycznych zasadach”.

Nakłucie lędźwiowe można wykonać w gabinecie lekarskim i polega na usunięciu znacznej ilości płynu mózgowo-rdzeniowego (od 30 do 50 centymetrów sześciennych). Najczęstsza poprawa dotyczy chodu pacjentów, z większą szybkością chodu i dłuższą długością kroku. Można również wykonać testy poznawcze, w tym testy uwagi i pamięci. Ulepszenia tych środków 30 minut do pół godziny po zabiegu prawdopodobnie wskazują na korzyści z przetaczania.

Inna metoda polega na umieszczeniu tymczasowego drenu w przestrzeni lędźwiowej, przez który CSF może wyciekać z prędkością około 5 do 10 mililitrów na godzinę. Badania wykazały, że może to być doskonały sposób na oznaczenie osób, które zareagują na przetaczanie, chociaż inne badania sugerują, że wielu pacjentów, u których nie poprawia się drenaż, może nadal poprawić się dzięki przetaczaniu.

Rzadziej stosowane metody diagnozowania NPH obejmują monitorowanie ciśnienia śródczaszkowego czy testy infuzyjne płynu mózgowo-rdzeniowego, ale inwazyjność tych procedur ogranicza ich praktyczne zastosowanie. Nie wykazano, aby cysterna, która wykorzystuje radioizotopy do badania przepływu płynu mózgowo-rdzeniowego, przewidywała wyniki z umieszczeniem zastawki. Inne techniki obrazowania, takie jak nowsze techniki MRI lub TK z emisją pojedynczego fotonu (SPECT), wymagają dalszych badań w celu ustalenia ich potencjalnej przydatności w diagnostyce NPH.

Podsumowanie

Rozpoznanie NPH zależy od dokładnego wywiadu i badania fizykalnego, aby wykluczyć inne zaburzenia, które mogą powodować tę samą triadę, tj. Demencję, niestabilność chodu i nietrzymanie moczu. MRI pokaże duże komory uznane za nieproporcjonalne do reszty mózgu i może dodatkowo wykluczyć inne potencjalne medyczne wyjaśnienia. Nakłucie lędźwiowe lub drenaż lędźwiowy, które prowadzą do złagodzenia objawów, są najbardziej wskazujące na prawdziwy NPH, który mógłby skorzystać na założeniu zastawki przez neurochirurga.