Większość dzieci wydaje głośne dźwięki, zachowuje się impulsywnie i biegnie lub wspina się, kiedy nie powinny. Dzieci mogą być wybredne, odmawiać noszenia pewnych ubrań lub mieć trudności z zasypianiem i zasypianiem. W pewnym momencie wszyscy publicznie przeszli pełną krach.
skynesher / Getty ImagesWielu dorosłych widzi, że dziecko zachowuje się w ten sposób i zakłada, że zachowanie dziecka jest spowodowane złym rodzicielstwem - rodzicami, którzy są zbyt pobłażliwi, nie ustalają granic i nie mogą kontrolować swojego dziecka. Zanim jednak ocenisz te zachowania jako społecznie niedopuszczalne, zastanów się, czy dziecko może mieć autyzm.
Zaburzenie ze spektrum autyzmu to złożona niepełnosprawność rozwojowa, która dotyka jedno na 59 dzieci w Stanach Zjednoczonych. Istnieją stopniowe poziomy niepełnosprawności autystycznej i nie ma dwóch takich samych osób z autyzmem.
Zachowania autystyczne
Osoby z autyzmem mogą być podatne na nietypowe zachowania. Niektóre dzieci są nieuważne, rozproszone, a nawet rzucają głośne, długotrwałe napady złości lub załamania.
Kiedy dzieci z autyzmem zachowują się w ten sposób, nie jest to celowe niewłaściwe zachowanie. Dziecko reaguje na wyzwania sensoryczne, frustracje, trudności w komunikacji lub inne problemy, których przypadkowy obserwator może nie rozpoznać.
Nie ma stałych fizycznych lub behawioralnych objawów autyzmu. Istnieją jednak pewne cechy behawioralne, które są częstsze u osób z autyzmem, takie jak samostymulujące zachowanie lub stymulacja - trzepotanie rękami, kołysanie się w przód iw tył, wydawanie powtarzających się gardłowych dźwięków lub inne powtarzalne ruchy.
Osoby, które pracowały z dzieckiem ze spektrum autyzmu lub są rodzicami dziecka z autyzmem, zwykle mogą wychwycić stosunkowo subtelne zachowania i wskazówki werbalne, które nie byłyby oczywiste dla przeciętnego człowieka.
Subtelne wskazówki
Chociaż osoba bez doświadczenia lub przeszkolenia może nie być w stanie od razu podejrzewać diagnozy autyzmu, istnieją subtelne wskazówki. Jeśli masz kontakt z dzieckiem, którego nie znasz, pomocne może być ustalenie, czy dziecko ma objawy autyzmu.
U dzieci z autyzmem to, co wydaje się być niewłaściwym zachowaniem, może być wynikiem lęku, a standardowe metody dyscyplinarne mogą przynieść odwrotny skutek.
Oto kilka znaków, które pomogą Ci określić, czy dziecko skorzystałoby na wprowadzeniu niewielkich zmian w celu dostosowania się do jego potrzeb.
- Napad złości pojawia się pozornie nieoczekiwanie. Podczas gdy typowe dzieci mogą działać jako reakcja na odmowę tego, czego chcą lub irytację ze strony rówieśników, dzieci z autyzmem są bardziej skłonne do odgrywania roli w wyniku wyzwań sensorycznych.
Osoby z autyzmem często mają trudności z regulacją sensoryczną. Głośne hałasy, jasne lub migoczące światła, silne zapachy, ekstremalne temperatury i niewygodne ubranie - rzeczy, które mogą być niewidoczne dla reszty z nas - mogą wywołać zmysłowe załamanie.
- Akcja jest powtarzalna. Dziecko, które w kółko otwiera i zamyka drzwi, być może ustawiając oczy tak, by obserwować ruch drzwi, prawdopodobnie nie będzie próbowało źle się zachowywać. Prawdopodobnie cieszy ją doświadczenie sensoryczne i nie zdaje sobie sprawy, czy zachowanie jest właściwe.
- To nie jest odpowiednie dla wieku. Kiedy bystry 12-latek nie może przestać wypowiadać odpowiedzi w klasie lub nalega na ciągłe mówienie o dziecięcych filmach lub postaciach, jest mało prawdopodobne, aby robił to tylko po to, aby doprowadzić kolegów do szaleństwa.
Zachowania impulsywne i zainteresowania poniżej wieku są często kojarzone z autyzmem.
- Dziecko nie oczekuje reakcji. Podczas gdy typowe dzieci zachowują się, aby uzyskać reakcję od rówieśników lub dorosłych, dzieci z autyzmem zachowują się w niewłaściwy sposób z przyczyn wewnętrznych.
Jeśli zobaczysz, że dziecko źle się zachowuje - na przykład siedzi pod biurkiem, wchodzi na ławkę, biegnie tam, gdzie nie powinno - ale nie interesuje go niczyja reakcja na jego zachowanie, może to oznaczać autyzm.
- Dziecko tęskni za sygnałami społecznymi. Dzieciom z autyzmem może być bardzo trudno odczytać reakcje innych ludzi, zwłaszcza gdy są one subtelne. W rezultacie mogą nieumyślnie doprowadzić rówieśników do szaleństwa, rozmawiając bez końca na ulubiony temat, naruszając przestrzeń osobistą lub zakładając, że są mile widziani, gdy nie są.
Podczas gdy niektórzy ludzie z autyzmem nie dostrzegają sygnałów społecznych, inni mogą przesadnie reagować na nie, na przykład czując, że ktoś na nich krzyczy, gdy ktoś mówi surowym głosem.
- Dziecko jest niezwykle bierne lub polega na innym dziecku, które mówi w jego imieniu. Dzieciom z autyzmem, zwłaszcza dziewczętom, czasami najłatwiej jest zniknąć w grupie, niż dochodzić swoich potrzeb. W niektórych przypadkach inni członkowie grupy rówieśniczej wystąpią jako opiekunowie, przemawiając w imieniu tego dziecka i pomagając je chronić przed znęcanie się.
