Anatomia bicepsa

Biceps to duży mięsień umiejscowiony z przodu ramienia między barkiem a łokciem. Znany również pod łacińską nazwąbiceps brachii(co oznacza „dwugłowy mięsień ramienia”), podstawową funkcją mięśnia jest zginanie łokcia i obracanie przedramienia. Główki mięśni wyrastają z łopatki (łopatki) i łączą się w środkowej części ramienia, tworząc masę mięśniową. Drugi koniec przyczepia się do promienia, najbardziej zewnętrznej z dwóch kości tworzących przedramię.

Anatomia

Biceps to jeden z czterech mięśni znajdujących się obok mięśni ramiennych, brachioradialis i coracobrachialis, które tworzą ramię.

Terminbicepsjest pojedyncza i mnoga. Pojedynczy mięsień jest opisywany jako biceps, a nie biceps.

Mięsień bicepsa składa się z dwóch głów. Na każdym końcu znajdują się tkanki łączne zwane ścięgnami, które zakotwiczają mięśnie w kości.

• Długa głowa pochodzi z zagłębienia w łopatce zwanego glenoidem. Przechodzi przez staw barkowy do ramienia przez rowek w kości ramiennej (duża kość ramienia).
• Krótka głowa pochodzi z występu na łopatce zwanego krukowatym i biegnie wzdłuż długiej głowy po wewnętrznej stronie ramienia.

Dwie głowy łączą się w środkowym ramieniu, tworząc połączony brzuch mięśniowy. Chociaż głowy pracują w tandemie, aby poruszać przedramieniem, są anatomicznie odrębne, bez połączonych włókien.

Gdy głowy sięgają w dół w kierunku łokcia, obracają się o 90 stopni i przyczepiają się do szorstkiego występu tuż poniżej szyjki promienia zwanego guzowatością promieniową.

Z pozostałych trzech mięśni tworzących ramię, biceps jest jedynym, który krzyżuje dwa stawy: łokciowy i ramienno-ramienny (barkowy).

Funkcjonować

Wbrew temu, co niektórzy myślą, biceps nie jest najpotężniejszym zginaczem przedramienia. Chociaż biceps jest najbardziej widocznym mięśniem ramienia, służy on do wspierania i stabilizacji głębszego (i silniejszego) mięśnia ramiennego podczas podnoszenia lub opuszczania przedramienia.

Główne funkcje bicepsa to zgięcie i odwrócenie (rotacja na zewnątrz) przedramienia. Częściowo ułatwia to obrót mięśnia o 90 stopni, gdy łączy się on z promieniem.

Kiedy mięsień bicepsa kurczy się, może zrobić jedną z dwóch rzeczy (lub obie razem):

• Wspomóż ramię ramienne w zgięciach (unoszeniu) przedramienia
• Wspomóż mięsień supinatora (który zaczyna się na zewnętrznym łokciu i kończy na wewnętrznym nadgarstku) w obracaniu przedramienia do góry

Chociaż supinacja przedramienia obejmuje bicepsy, pronację (w której dłoń jest skierowana w dół) ułatwiają mięśnie ramienne i odpowiadające im mięśnie pronujące.

Biceps również słabo wspomaga ruchy ramion w stawie ramienno-ramiennym, w tym zgięcie do przodu (podniesienie całej ręki do przodu), odwodzenie (otwarcie ramienia na bok) i przywodzenie (zgięcie ramienia w poprzek ciała).

Mała głowa bicepsa jest ważna w stabilizacji łopatki, umożliwiając noszenie dużych ciężarów, gdy ramię jest wyciągnięte w dół.

Zasilanie nerwów

Ruchy bicepsa ułatwia nerw mięśniowo-skórny, który biegnie od kręgosłupa szyjnego (szyjnego) i kończy się tuż nad łokciem. Nerw obsługuje również mięśnie ramienno-ramienne i coracobrachialis.

Oprócz kierowania skurczem mięśni, nerw mięśniowo-skórny (nazywany również piątym, szóstym i siódmym nerwem szyjnym) dostarcza wrażeń na zewnętrzną stronę przedramienia od łokcia do nadgarstka.

Oddzielny nerw, znany jako nerw promieniowy, obsługuje mięsień ramienno-czaszkowy.

Warunki powiązane

Ponieważ bicepsy są zaangażowane w tak ważne zadania, jak podnoszenie i gestykulacja, ścięgna i tkanki tworzące mięsień są narażone na uszkodzenia. Większość z nich jest wynikiem urazów fizycznych lub powtarzających się czynności.

Wśród niektórych z bardziej powszechnych schorzeń wpływających na biceps:

• Naprężenia bicepsa występują, gdy mięsień jest nadmiernie rozciągnięty lub „pociągnięty”, co powoduje zerwanie niektórych włókien mięśniowych lub ścięgien. Nagły ból i obrzęk są częste.
• Częściowe zerwanie ścięgna obejmujące ścięgno proksymalne w pobliżu barku lub ścięgno dystalne w pobliżu łokcia charakteryzuje się bólem, obrzękiem i dziwnym wybrzuszeniem w miejscu urazu. Oprócz urazu fizycznego, zwyrodnienie ścięgna spowodowane z wiekiem lub wielokrotne stosowanie może powodować częściowe łzy.
• Całkowite zerwanie ścięgna występuje, gdy ścięgno bicepsa zrywa się i oddziela od łopatki lub, rzadziej, łokcia. Uraz jest często rozpoznawany przez słyszalny „trzask”, po którym następuje natychmiastowy ból i utrata siły ramienia. Czasami rozwija się nienormalne wybrzuszenie zwane „deformacją Popeye”, spowodowane cofaniem się ścięgna od punktu nacięcia, jak gumka recepturka.
• Insercyjne zapalenie ścięgna to zapalenie ścięgna w miejscu połączenia z kością. Przyczyną może być nagły wzrost aktywności fizycznej lub powtarzające się zginanie lub cofanie stawu (np. Skręcanie śrubokrętem). Ból stawów, stan zapalny i ograniczenie ruchu są częste.

Podczas gdy niektóre stany, takie jak drobne skręcenia lub stłuczenia, można zdiagnozować na podstawie badania fizykalnego, inne mogą wymagać testów laboratoryjnych w celu wykrycia stanu zapalnego we krwi lub płynie stawowym i / lub badań obrazowych, takich jak rentgen, ultradźwięki lub rezonans magnetyczny (MRI) aby sprawdzić, czy nie ma pęknięcia, krwawienia lub innych urazów tkanek miękkich.

Leczenie

Większość urazów obejmujących biceps goi się samodzielnie, bez konieczności operacji. Ostre urazy można leczyć przez pierwsze 48 do 72 godzin, stosując praktykę terapeutyczną znaną pod akronimem RYŻ, która obejmuje:

• Odpoczynek, aby chronić kontuzjowane ramię, ramię lub łokieć
• Nakładanie lodu, używając okładu z lodu trzy lub więcej razy dziennie przez 10 do 20 minut, aby zmniejszyć obrzęk
• Ucisk z użyciem elastycznego bandaża w celu zmniejszenia obrzęku i pomocy w unieruchomieniu zranionego ramienia lub łokcia
• Podniesienie, podparcie zranionego łokcia nad sercem w celu zmniejszenia przepływu krwi w celu złagodzenia stanu zapalnego

Niesteroidowe leki przeciwzapalne, takie jak Advil lub Motrin (ibuprofen) lub Aleve lub Naprosyn (naproksen), mogą pomóc zmniejszyć ból i obrzęk.

Dostawowe zastrzyki kortyzonu mogą być również stosowane w celu złagodzenia bólu i stanu zapalnego związanego z przewlekłym zapaleniem ścięgna. Najcięższe urazy mogą wymagać operacji i fizjoterapii pooperacyjnej, aby odzyskać siłę i zakres ruchu w dotkniętym ramieniu.

Operacje korekcyjne są zwykle zarezerwowane dla elitarnych sportowców lub osób z ciężkimi pęknięciami lub trudnym do leczenia bólem, u których leczenie zachowawcze zawiodło.

Biceps Tenodesis

Tenodeza bicepsa jest stosowana w leczeniu przewlekłego lub silnego bólu barku spowodowanego urazem ścięgna bicepsa. Zabieg wykonywany w znieczuleniu ogólnym polega na bezpośrednim naprawieniu ścięgna lub zastosowaniu sprzętu do zabezpieczenia uszkodzonej tkanki.

Wśród podejść:

• Chirurgia artroskopowa, znana również jako operacja dziurki od klucza, obejmuje wąski zakres światłowodu i specjalistyczne narzędzia do zszycia zerwanego ścięgna bez konieczności wykonywania dużych nacięć.
• Technika PITT jest zabiegiem artroskopowym, w którym dwie igły tworzą szwy blokujące, które mocują proksymalne ścięgno mięśnia dwugłowego ramienia do więzadeł barku.
• Technika mocowania śrubowego polega na wprowadzeniu zerwanego ścięgna do wywierconego otworu w kości ramienia, który jest następnie zabezpieczany śrubą ze stali nierdzewnej.
• Technika endobutton obejmuje również wprowadzenie zerwanego ścięgna do wywierconego otworu. Ścięgno jest następnie mocowane do guzika po przeciwnej stronie otworu, który jest skręcony, aby wytworzyć odpowiednie napięcie.

Powrót do zdrowia po tenodezie jest różny, ale zazwyczaj przez pierwsze kilka tygodni wymaga noszenia ramienia, a następnie przez cztery do sześciu tygodni fizjoterapii. Intensywne zajęcia można zwykle wznowić po trzech miesiącach.

Rekonwalescencja może potrwać dłużej, jeśli wykonywana jest więcej niż jedna procedura. Jednym z przykładów jest operacja naprawcza SLAP stosowana do mocowania ścięgna otaczającego panewkę, do której przyczepione jest proksymalne ścięgno mięśnia dwugłowego.

Tenotomia bicepsa

Tenotomia bicepsa, znana również jako zwolnienie ścięgna, jest zabiegiem artroskopowym, w którym ścięgno proksymalne zostaje zerwane i pozwala zwisać z ramienia. Jest to szybki i skuteczny sposób leczenia bólu bez narażania integralności lub stabilności barku.

Tenotomia jest zarezerwowana dla osób prowadzących siedzący tryb życia, które rzadziej zauważają jakiekolwiek różnice w sile lub funkcji ramienia po operacji.

Tenotomia jest mniej uzasadniona dla sportowców, którzy mogą odczuwać znaczną utratę siły lub skurcze podczas podnoszenia ciężarów lub wykonywania powtarzalnych ruchów zwrotnych (takich jak wiosłowanie). Możliwa jest również deformacja Popeye.

Powrót do zdrowia po tenotomii bicepsa jest zwykle szybszy niż tenodeza, ale obejmuje mniej więcej ten sam program rehabilitacji.

Rehabilitacja

Ustrukturyzowany program fizjoterapii i rehabilitacji jest uważany za niezbędny po tenodezie lub tenotomii. Bez nich szanse na pełne odzyskanie siły bicepsa, mobilności i zakresu ruchu (ROM) są niskie.

Program jest ogólnie podzielony na trzy etapy:

• Faza 1, znana również jako pasywny etap ROM, rozpoczyna się natychmiast po operacji i trwa dwa tygodnie. Ma na celu zapobieganie zwłóknieniu (bliznowaceniu) i zwapnieniu ścięgien, które może prowadzić do sztywności. Ćwiczenia mogą obejmować uciskanie piłki, ruchy wahadła barku oraz zgięcie / wyprostowanie lub odwrócenie / pronację dotkniętego ramienia.
• Faza 2 to aktywny etap ROM, który zwykle trwa dwa tygodnie. Wykonywany po zdjęciu nosidła zwiększa intensywność ćwiczeń ROM po postępie leczenia. Można dodać ćwiczenia, takie jak rozciąganie krzyżowe, rozciąganie ramion ręcznikiem i „rozciąganie podczas snu” (polegające na leżeniu na boku na dotkniętym chorobą ramieniu).
• Faza 3 to faza wzmocnienia, która trwa kolejne dwa tygodnie (łącznie sześć tygodni). Ta faza ma na celu oprócz elastyczności, zbudowanie beztłuszczowej masy mięśniowej. Fizjoterapia może obejmować ćwiczenia wioślarskie, lekkie uginanie sztangi i trening z paskiem oporowym.

Sportowcy i aktywni dorośli mogą rozpocząć dodatkowe dwa tygodnie zaawansowanego treningu siłowego, aby przywrócić im maksymalną wydajność.