Łechtaczka jest częścią anatomii narządów płciowych osób, którym przy urodzeniu przypisano kobietę. Jest strukturą erekcyjną i jest homologiczna do penisa. Oznacza to, że rozwija się z tych samych struktur w zarodku i ma wiele podobnych właściwości. Podobnie jak penis, łechtaczka jest narządem wzwodu, chociaż erekcyjne części łechtaczki znajdują się wewnątrz i nie są widoczne dla oka. Łechtaczka nie pełni żadnej innej funkcji niż służenie jako miejsce doznania erotycznego.
Anatomia łechtaczki jest często opisywana nieadekwatnie i niedokładnie w wielu podręcznikach. Głębokie struktury organów były historycznie przeoczane. Jednak więcej uwagi poświęcono anatomii łechtaczki, ponieważ naukowcy zajęli się bardziej szczegółowymi badaniami funkcji seksualnych kobiet.
Westend61 / Getty Images
Anatomia
Struktura
Łechtaczka jest złożoną strukturą, której tylko niewielka część jest widoczna na zewnątrz ciała. Widoczne części łechtaczki są znane jako żołądź łechtaczki i napletek lub kaptur łechtaczki. Łechtaczka żołędzi jest wypełniona nerwami iw przeciwieństwie do reszty łechtaczki nie zawiera żadnych struktur erekcyjnych. Pokrycie żołędzi łechtaczki to fałd skóry znany jako kaptur łechtaczki. Technicznie rzecz biorąc, kaptur łechtaczki nie jest częścią łechtaczki, ale raczej częścią warg sromowych mniejszych. Jednak niektórzy naukowcy uwzględniają to w anatomii łechtaczki.
Wewnętrzne struktury łechtaczki obejmują ciało (ciałka), żuchwę, cebulki i korzeń. Większość tkanek łechtaczki powodujących erekcję znajduje się w ciele, podudzie i cebulkach. Ciało łechtaczki jest stosunkowo krótkie i składa się z dwóch par ciał, z których każda dzieli się, tworząc dwie długie crury. Struktury te składają się z tkanki erekcyjnej, a podudzia otacza cewkę moczową. Cebulki łechtaczki znajdują się wzdłuż zewnętrznej powierzchni ściany pochwy, wzdłuż linii warg sromowych mniejszych. Składają się również z tkanki erekcyjnej i mogą podwoić się podczas podniecenia seksualnego, osiągając od 3 do 4 centymetrów (cm) zwiotczenia do 7 cm w stanie wzwodu.
Korzeń łechtaczki to miejsce, w którym spotykają się wszystkie nerwy, z każdego z ciał erekcyjnych łechtaczki. Znajduje się u podstawy ciała, w miejscu połączenia crury. Znajdujący się blisko powierzchni ciała i zawierający wiele nerwów obszar ten jest bardzo wrażliwy na stymulację. Tylna część korzenia łechtaczki znajduje się w pobliżu ujścia cewki moczowej.
Funkcja erekcji tkanki erekcyjnej jest kontrolowana przez przepływ krwi, a łechtaczka jest dobrze zaopatrzona w naczynia krwionośne. Ciało łechtaczki jest pokryte przez tunica albuginea, która jest powłoką tkanki łącznej.
Szereg różnych nerwów zaopatruje łechtaczkę. Należą do nich nerw grzbietowy łechtaczki, części nerwu sromowego i nerwy jamiste. Pobudzenie łechtaczki może wspomagać proces pobudzenia fizycznego, ponieważ nerwy te zaopatrują również struktury pochwy.
Lokalizacja
Zewnętrzna część łechtaczki znajduje się między nogami, wewnątrz warg sromowych i powyżej otworów cewki moczowej i pochwy. Przykrywa ją kaptur łechtaczki, będący przedłużeniem warg sromowych mniejszych. Wewnętrzne części łechtaczki otaczają cewkę moczową i sięgają do sklepienia pochwy. Łechtaczka jest przyczepiona do spojenia łonowego, wzgórka łonowego i warg sromowych za pomocą więzadeł wieszakowych. Te więzadła utrzymują łechtaczkę w jej zgiętym kształcie. Podczas maskulinizacji chirurgii narządów płciowych więzadła te są uwalniane, aby umożliwić łechtaczce wyprostowanie się i zwiększenie długości.
Wariacje anatomiczne
Pewne różnice w zróżnicowaniu płciowym lub stanach interpłciowych charakteryzują się częściowo zmianami w budowie łechtaczki. W szczególności stany takie jak wrodzony przerost nadnerczy mogą prowadzić do powiększenia łechtaczki do takiego stopnia, że wydaje się być penisem. Może to obejmować przeniesienie ujścia cewki moczowej do miejsca na łechtaczce.
Historycznie rzecz biorąc, chirurdzy „korygowali” takie niejednoznaczne genitalia. Jednak w ostatnich latach niektóre osoby interseksualne i ich rodziny, a także wielu lekarzy i badaczy, odczuły sprzeciw. Chirurgiczna zmiana łechtaczki w okresie niemowlęcym może mieć negatywny wpływ na funkcje seksualne przez całe życie. Dlatego wielu zwolenników zaleca odkładanie takich operacji do czasu, gdy osoba będzie na tyle dorosła, aby samodzielnie zdecydować, co chce zrobić. Wyjątkiem są okoliczności, w których różnice anatomiczne mogą utrudniać lub uniemożliwiać oddawanie moczu. To problem, który należy naprawić chirurgicznie.
Funkcjonować
Funkcja łechtaczki polega przede wszystkim na pośredniczeniu w pobudzeniu seksualnym. Służy jako miejsce przyjemnych doznań podczas kontaktów seksualnych. Stymulacja łechtaczki może również bezpośrednio wpływać na przepływ krwi do innych narządów płciowych, a zatem zarówno na subiektywne, jak i obiektywne elementy pobudzenia.
Trwa poważna debata na temat roli anatomii łechtaczki w funkcjonowaniu seksualnym i orgazmie. Badania sugerują, że wiele osób, ale nie wszystkie, przypisane kobietom przy urodzeniu, używa stymulacji łechtaczki, przynajmniej częściowo, w celu osiągnięcia orgazmu. Jednak konkretne elementy tego, jak różnice w anatomii łechtaczki wpływają na pobudzenie i orgazm, nie są dobrze poznane.
Warunki powiązane
Istnieje stosunkowo niewiele warunków, które bezpośrednio wpływają na zdrowie łechtaczki.
Łechtaczka odnosi się do powiększenia łechtaczki. Powiększenie łechtaczki w okresie niemowlęcym jest często wynikiem stanu interseksualnego i często nie wymaga leczenia. U dzieci nowo ujawniona łechtaczka jest często wynikiem neurofibromatozy. W razie potrzeby można ją leczyć chirurgicznie.
W rzadkich przypadkach rak z przerzutami z innego miejsca może powodować uszkodzenia łechtaczki. W piśmiennictwie opisano przerzuty do łechtaczki z powodu raka piersi, raka szyjki macicy i raka sromu. Są jednak bardzo nietypowe.
Liszaj twardzinowy może również wpływać na funkcję łechtaczki. Ta autoimmunologiczna choroba skóry może w rzadkich przypadkach prowadzić do znacznych blizn na genitaliach. U osób dotkniętych w ten sposób łechtaczka może zostać pokryta tkanką bliznowatą. Dzieje się tak tylko w ciężkich przypadkach.
Testy
Badania lekarskie łechtaczki są stosunkowo rzadkie. Jeśli wystąpią zmiany w wielkości lub kształcie łechtaczki, może być potrzebna biopsja, aby ustalić, co je powoduje. W przypadku osób zagrożonych rakiem z przerzutami można również zastosować obrazowanie.
Jedynym wyjątkiem jest sytuacja, gdy niemowlęta rodzą się z powiększeniem łechtaczki. Kiedy rodzi się niemowlę z powiększoną łechtaczką, lekarze często próbują ustalić przyczynę tego powiększenia. Może to obejmować badania krwi w celu sprawdzenia poziomu hormonów i / lub testów genetycznych w celu wykrycia różnych potencjalnych chorób interseksualnych. Zrozumienie przyczyny łechtaczki może zapewnić wgląd w prawdopodobną tożsamość płciową niemowlęcia i wpłynąć na sposób, w jaki rodzice zdecydują się wychować swoje dziecko.
