Segregacja w szkołach dla osób niesłyszących

Kiedy lata temu segregowano szkoły, szkoły dla niesłyszących poszły w ich ślady. Przez ponad 100 lat czarne głuche dzieci uczęszczały do ​​oddzielnych programów edukacyjnych, umieszczonych na oddzielnych kampusach lub w oddzielnych budynkach na tym samym kampusie, co szkoła dla głuchoniemych. To oddzielenie doprowadziło do rozwoju czarnego dialektu amerykańskiego języka migowego.

Kiedy szkoły dla niesłyszących zostały zintegrowane, te oddzielne budynki i kampusy zostały zamknięte lub włączone do reszty szkoły. Z biegiem czasu czarny dialekt ASL wymarł, ponieważ głuche dzieci Czarnych nie były już oddzielane od białych głuchych dzieci. Na szczęście wspomnienia z tego doświadczenia zostały zachowane w książkach takich jakBrzmi jak w domu. Do segregacji zachęcało Narodowe Stowarzyszenie Głuchoniemych, które w 1904 r. Zaleciło utworzenie oddzielnych szkół dla głuchoniemych czarnoskórych dzieci.

Ta segregacja oznaczała, że ​​głuchoniemi czarnoskórzy nauczyciele mogli znaleźć pracę jako nauczyciel w oddzielnych programach. Programy wyprodukowały pierwszych czarnoskórych nauczycieli niesłyszących, Julius Carrett i Amanda Johnson, z których oboje ukończyli program dla głuchoniemych czarnoskórych w Karolinie Północnej, oraz H.L. Johns, który był absolwentem programu Maryland dla głuchoniemych czarnych. Wszyscy trzej zostali zatrudnieni przez Texas Institute for Deaf, Dumb and Blind Coloured Youth.

Lista oddzielnych szkół

• Alabama: Szkoła dla Murzynów Głuchoniemych i Niewidomych.
• Dystrykt Kolumbii: Szkoła Kendall w Gallaudet przyjmowała głuchoniemych czarnoskórych uczniów dopiero w 1952 roku, kiedy nakazał to sąd (wcześniej głuchoniemi uczniowie uczęszczali do szkoły w Maryland). Historia walki o to, by Kendall przyjął do DC Black niesłyszących uczniów, została udokumentowana w filmie „Klasa '52”. Następnie Kendall założył oddzielny budynek, ale segregacja była krótka, ponieważ w 1954 r. Historyczne orzeczenie Sądu Najwyższego w sprawie integracji oznaczało, że Kendall musiał zostać zintegrowany. Wystawa „Historia przez głuchonieme” zawiera zdjęcia czarnych głuchoniemych uczniów Kendall.
• Floryda: Florida Institute for the Blind, Deaf and Dumb Coloured Department.
• Gruzja: Georgia School for the Negro Deaf.
  • Kentucky: Kentucky miał szkołę dla kolorowych głuchoniemych. Biuletyn Kentucky Standard of the Kentucky School for the Deaf, tom 130, wiosna 2003 zawierał krótki artykuł o historii kolorowej szkoły (1885 do 1950).
    Historia przez głuchonieme: historia przez głuchoniemą wystawa zawiera zdjęcie czarnych głuchoniemych uczniów w Kentucky na stronie Desegregated Schools.
• Louisiana: Louisiana School for the Deaf pozostała segregowana aż do 1978 roku, będąc ostatnią szkołą dla niesłyszących, która została zintegrowana. Szkoła dla osób niesłyszących w Luizjanie była szkołą dla osób głuchoniemych w Luizjanie.
• Maryland: School for the Coloured Deaf and Blind (Maryland Institution for Coloured Blind and Deaf-Mutes). PlikAmerykańskie Roczniki Głuchoniemych(prekursorAmerykańskie Roczniki Głuchych) opublikował artykuł „Maryland Institution for Coloured Głuchoniemych” w numerze z lipca 1873 roku.
• North Carolina: North Carolina School for Coloured Głuchoniewidomych była pierwszą szkołą dla niesłyszących czarnoskórych dzieci. Stan utworzył Departament Kolorów. Jeden z absolwentów wydziału, Roger D. O'Kelly, został prawnikiem i był profilowany w starymCichy pracownik, Tom 139, nr 6. Artykuł o Kelly, „Jedynym murzyńskim głuchoniemym prawniku w Stanach Zjednoczonych”, można obejrzeć online.
• Oklahoma: Oklahoma Industrial Institution for the Głuchych, Niewidomych i Sierot Kolorowej Rasy.
• Karolina Południowa: Wydział Edukacji Głuchoniemych i Niewidomych w Karolinie Południowej, Departament Kolorowych.
• Tennessee: James Mason (czarny, słyszący) założył szkołę dla głuchoniemych czarnoskórych, szkołę dla głuchoniemych w Tennessee.
• Teksas: Texas Institute for Deaf, Mute and Blind Coloured Youth. William Holland, były niewolnik słuchu, który naciskał na założenie szkoły dla kolorowych głuchoniemych, został jej pierwszym kuratorem w 1887 roku.
• Virginia: Virginia School for Colored Głuchoniemych Dzieci.
• West Virginia: West Virginia School for the Colored Głuchoniemych. Jeden z najbardziej znanych niesłyszących Afroamerykanów, Ernest Hairston, uczęszczał do tej szkoły tuż przed jej integracją. MagazynGoldenseal, tom 28, numer 3, jesień 2002, ukazał się artykuł Ancelli Bickley „Szkoły dla osób niesłyszących i niewidomych w Wirginii Zachodniej”. (Możesz uzyskać kopię, kontaktując się z wydawcami w WVCulture) Bickley napisał także książkę „Pomimo przeszkód: Historia szkół dla osób niesłyszących i niewidomych w Wirginii Zachodniej, 1926-1955”. Został opublikowany przez West Virginia University Press w 2001 roku i wydaje się, że wyczerpany i BARDZO trudny do znalezienia. Zdjęcie książki można znaleźć w West Virginia University Alumni Magazine, wydanie wiosna 2002.