Jak powiedzieć dzieciom, że masz raka

Powiedzenie dziecku, że masz raka, może być jedną z najtrudniejszych rozmów, jakie przeprowadzisz jako rodzic. Instynktownie staramy się chronić nasze dzieci przed rzeczami, które mogą zranić je lub ich uczucia. Po zdiagnozowaniu raka rodzice mogą próbować chronić swoje dzieci, nie mówiąc im o tym, ale może to przynieść więcej szkody niż pożytku. Jaki jest najlepszy sposób, aby powiedzieć dziecku, że masz raka? Nie powinieneś mówić swojemu dziecku?

Jak powiedzieć dziecku

Poczekaj, aż poznasz wszystkie szczegóły. Zanim powiesz dziecku, że masz raka, eksperci zalecają zaczekanie, aż uzyskasz jak najwięcej informacji na temat swojego rodzaju raka, leczenia i rokowań. W ten sposób będziesz w stanie odpowiedzieć na pytania, które Twoje dziecko może mieć na temat Twojej diagnozy raka. Dzieci najlepiej rozumieją, kiedy widzą cały obraz, a nie tylko małe fragmenty. Jeśli masz dużą wiedzę na temat raka i swojego leczenia, będziesz wydawać się dziecku bardziej pewna siebie. Kiedy jesteś pewny siebie, czują się bezpieczniej, co jest niezbędne w przypadku dzieci przeżywających kryzys.

Nie zakładaj, że Twoje dziecko wie, czym jest rak. Dzieci słyszą termin rak w mediach i telewizji, ale nadal mogą nie wiedzieć dokładnie, czym jest rak i jak wpływa na organizm. Starsze dzieci mogą myśleć, że wiedzą, ale prawdopodobnie mają niedokładne pojęcie o tym, czym jest rak. Wyjaśnij fizyczny proces rozwoju raka w uproszczonej wersji dostosowanej do wieku.

Niech wiedzą, że rak nie jest zaraźliwy. Ważne jest również, aby wiedzieli, że Twoja choroba nie jest zaraźliwa i nie mogą jej złapać tak, jak przeziębienie. To może być jedyny rodzaj choroby, z którym są zaznajomieni, i będziesz musiał wyjaśnić, że nie wszystkie choroby przenoszą się z człowieka na człowieka.

Dbaj o odpowiedni wiek rozmowy. Terminy medyczne mylą dorosłych, nie mówiąc już o dzieciach. Omawianie poważnych schorzeń będzie również zawierało element emocjonalny. Możesz zwrócić się o mądrość do psychologa dziecięcego, pediatry lub duchowieństwa, aby być gotowym do omówienia tego w sposób zrozumiały dla Twojego dziecka.

Nie przejmuj się, jeśli jest to rozmowa jednostronna. Twoje dziecko może być ciche i nie zadawać żadnych pytań podczas pierwszej rozmowy. Jest to całkowicie normalne i polega na przetwarzaniu przez nich informacji, które właśnie im przedstawiłeś. Nie zmuszaj ich do ujawniania swoich uczuć, ale powtarzaj, że mogą z tobą porozmawiać i zadawać pytania w każdej chwili. Czasami dzieciom łatwiej jest porozmawiać o swoich emocjach z kimś innym niż rodzic. Szkolni psycholodzy, duchowni oraz zaufani przyjaciele i rodzina to ludzie, na których dzieci mogą się otworzyć w sprawie Twojej diagnozy.

Typowe pytania, które mogą mieć dzieci

Dzieci mogą zadawać pytania, na które odpowiedź może być trudna, jeśli nie jesteś przygotowany. Mogą pojawić się pytania, na które nie znasz odpowiedzi, ale nie bój się powiedzieć: „Nie wiem”. Niektóre typowe pytania, które może zadać Twoje dziecko, obejmują:

• Umrzesz?
• Czy dostanę raka, kiedy dorosnę?
• Czy twoje włosy wypadną?
• Czy muszę powiedzieć znajomym?
• Kto się mną zajmie, jeśli nie możesz?
• Dlaczego zachorowałeś na raka?
• Jeśli coś ci się stanie, co się ze mną stanie?
• Kiedy twój rak ustąpi?

Uzyskaj pomoc, jeśli Twoje dziecko nie radzi sobie dobrze lub zbyt dobrze

Jeśli okaże się, że Twoje dziecko nie radzi sobie dobrze, nie wahaj się poprosić o pomoc swojego pediatry. Może polecić psychologa dziecięcego lub terapeutę rodzinnego, który ma doświadczenie w pomaganiu dzieciom w radzeniu sobie z rakiem. Typowe oznaki problemów ze radzeniem sobie to spokój i wycofanie oraz, co zaskakujące, nadpobudliwość. Mogą również mieć problemy z koncentracją w szkole lub źle zachowywać się w klasie. To wszystko oznaki, że mają problemy z radzeniem sobie i potrzebują pomocy. Należy pamiętać, że to normalne, że dzieci „odgrywają” swoje emocje, ale nadal potrzebują profesjonalnego przewodnictwa, które pomoże im sobie z nimi poradzić.

Uważaj, jeśli Twoje dziecko radzi sobie zbyt dobrze. Dzieci, które wydają się przyjmować wszystko ze spokojem, mogą maskować swoje emocje. Jest to również powszechne, a dzieci, które przejawiają tego typu zachowania, również potrzebują pomocy.

Decydując się nie mówić

Niektórzy rodzice nie chcą mówić swoim dzieciom o rozpoznaniu raka. To jest osobista decyzja, której nie należy podejmować bez badań i głębokiego przemyślenia.

Dzieci są sprytne i intuicyjne, wychwytują wskazówki, że w rodzinie coś jest nie tak. Jeśli im nie powiesz, może to wywołać nadmierny niepokój i strach. Dzieci rozwijają się dzięki stabilności emocjonalnej i jeśli podejrzewają, że coś jest przed nimi ukrywane, czują się niepewnie.

Wielu rodziców, którzy decydują się nie mówić swoim dzieciom, robi to, ponieważ mają dobre rokowania. Po co obciążać dziecko, kiedy nie ma takiej potrzeby? Musisz jednak wziąć pod uwagę co, jeśli:

A jeśli twoje zdrowie się pogorszy? Jak wyjaśnisz dziecku, że nagle poczujesz się bardzo chory? Może to pozostawić im niewiele czasu na dostosowanie się i poradzenie sobie ze zmianami, które szybko zachodzą w rodzinie. Ostatecznie w tym scenariuszu nie mówienie im może wyrządzić więcej szkody emocjonalnej niż ich ochrona.

A jeśli dowiedzą się, że masz raka? Jest to częsty problem, gdy ludzie nie ujawniają swoim dzieciom informacji o rozpoznaniu raka. Dzieci mogą się dowiedzieć poprzez podsłuchiwanie lub być może inna osoba dorosła może przypadkowo powiedzieć im o twoim raku, a nawet przez „szpiegowanie”. Rezultatem może być poczucie odrzucenia i nieufności, które są dla dziecka trudne.

Niektórzy rodzice nie mówią swoim dzieciom, ponieważ jest to bardzo trudne, bolesne zadanie. Nie pozwól, aby to przeszkodziło Ci w podjęciu właściwej decyzji. Jeśli nie możesz powiedzieć swoim dzieciom, poproś o pomoc zaufanego przyjaciela, członka rodziny lub duchownego. Możecie razem usiąść i porozmawiać o swoim raku i jakich zmianach dziecko może się z tego powodu spodziewać.