Pomimo nawet najlepszej opieki paliatywnej, niektórzy ludzie nie mogą uzyskać odpowiedniej ulgi w cierpieniu i mogą potrzebować tak zwanej sedacji paliatywnej, aby uniknąć cierpienia.
Przed rozważeniem sedacji zespół osób opiekujących się Tobą lub Twoją ukochaną osobą - często nazywany zespołem opieki paliatywnej - przyjrzy się wielu możliwym opcjom łagodzenia cierpienia, takich jak agresywne leczenie objawów (stosowanie wszelkich leków i metod leczenia, które może pomóc) i wsparcie psychiczne, aby pomóc w rozwiązywaniu problemów emocjonalnych. Celem jest uczynienie cierpiącej osoby tak wygodną, jak to tylko możliwe. Kiedy ten wysiłek nie wystarczy, opcją może być sedacja paliatywna.
Westend61 / Getty ImagesLeczenie bólu
Czasami objawy są trudne do wyleczenia i wydają się nie reagować na żadne leczenie. Ten wynik jest czasami obserwowany u osób, które mają raka i odczuwają silny ból. Pomimo dużych dawek leków przeciwbólowych, niektórych bólu po prostu nie można złagodzić. Inne objawy mogą również powodować poważne cierpienie - częste i silne nudności i wymioty, niekontrolowane drżenie lub drgawki oraz ciężka duszność to tylko kilka przykładów niepokojących stanów. W takich przypadkach sedacja może być jedynym sposobem na uzyskanie odpowiedniej ulgi.
Po podjęciu decyzji przez lekarza we współpracy z pacjentką lub osobą decydującą o zastosowaniu sedacji paliatywnej podaje się lek uspokajający i zwiększa się, aż do osiągnięcia pożądanego poziomu komfortu. Często ludzie poddawani sedacji paliatywnej zachowują przytomność podczas uspokojenia w komfortowym stopniu. Ale jeśli ty lub twój ukochany nadal doświadczacie nieznośnych objawów, wywołanie utraty przytomności może być dopuszczalną ostatecznością.
Terapie lekami
Leki uspokajające mogą obejmować leki przeciwlękowe, takie jak valium (diazepam) lub leki przeciwbólowe. Uczucie uspokojenia może obejmować od delikatnego uspokojenia do całkowitej utraty przytomności. Zasadniczo stosuje się najmniejszą ilość leku uspokajającego, która ma pożądany efekt w postaci złagodzenia cierpienia, aby zapewnić, że leczona osoba pozostaje przytomna tak długo, jak to możliwe. Działania niepożądane i reakcje również muszą być monitorowane i obserwowane, a może to zająć kilka różnych leków zapewniających odpowiednią ulgę.
Jeśli wywołanie stanu nieprzytomności jest jedynym sposobem na złagodzenie cierpienia, można spróbować go tymczasowo, wraz z personelem medycznym, pozwalającym na ustąpienie środków uspokajających, aby ponownie ocenić poziom komfortu pacjenta. Można zdecydować, że jedynym sposobem na zapewnienie komfortu jest utrzymanie pełnej sedacji aż do śmierci. Jeśli zastosuje się takie podejście, śmierć nastąpi zwykle w ciągu jednego tygodnia. Jedno badanie wskazuje, że średni czas to około 27 godzin.
Kryteria kliniczne
Oto kilka kryteriów, które przypadek pacjenta powinien spełnić przed rozważeniem sedacji paliatywnej:
- Alternatywne sposoby łagodzenia cierpienia okazały się nieskuteczne lub spowodowały niepożądane skutki uboczne.
- Celem sedacji musi być złagodzenie cierpienia, a nie zakończenie życia pacjenta czy przyspieszenie śmierci.
- Pacjent musi być już bliski śmierci, więc sedacja nie skróci znacząco przeżycia.
Sedacja paliatywna nigdy nie jest wykonywana bez zgody pacjenta lub wyznaczonego przez niego decydenta. To wymaganie jest określane jakoautonomiczna decyzja—taki, który jest dokonywany przez osobę, której to dotyczy, lub substytut, w oparciu o jej osobiste wartości, przekonania i cele. Wymóg, aby świadczeniodawcy uzyskali to pozwolenie, gwarantuje, że decyzja, jeśli zostanie wybrana, zostanie podjęta zgodnie z z osobistymi życzeniami danej osoby i bez wpływu etyki lekarza w tej sprawie.
.jpg)
-is-treated.jpg)
