Ból przebijający (BTP) to ból występujący pomiędzy regularnie zaplanowanymi dawkami leków przeciwbólowych. Jest to niepokojący objaw wymagający szybkiego leczenia.
delihayat / Getty Images
Większość pacjentów z przewlekłym bólem, w tym pacjenci opieki paliatywnej i hospicyjnej, otrzymuje leki potrzebne do leczenia bólu przebijającego. Leki na BTP są zazwyczaj szybko działające o stosunkowo krótkim czasie działania (zwykle przynoszą ulgę przez dwie do czterech godzin).
Niestety, badania wykazały, że chociaż ból przebijający jest powszechny u pacjentów z zaawansowaną chorobą w domu, leki łagodzące go nie zawsze są przepisywane, a pacjenci z bólem nie zawsze stosują w leczeniu bólu tyle leków, ile jest to dozwolone. Wcześniejsze
Kiedy występuje BTP?
Pacjentom odczuwającym przewlekły ból najczęściej przepisuje się całodobowe (ATC) dawki opioidowego leku przeciwbólowego. Ból przebijający pojawia się pomiędzy tymi dawkami leku i często powoduje u pacjenta wielki niepokój. Ważne jest, aby umieć rozpoznać BTP i prowadzić ich dokładny zapis, aby lekarz lub osoba bliskiej osoby, którą się opiekujesz, mogli ją właściwie leczyć.
Ból przebijający dzieli się na trzy podstawowe kategorie: ból występujący, ból samoistny i niepowodzenie leczenia po podaniu ostatniej dawki. Ważne jest, aby lekarz rozpoznał, jakiego rodzaju BTP doświadczasz, ponieważ leczenie każdego z nich może być zupełnie inne.
Leczenie bólu incydentalnego
Ból towarzyszący to ból, który można przewidzieć i który pojawia się przy określonych czynnościach. Przykładem tego jest pacjent, który odczuwa ból za każdym razem, gdy jest obracany z boku na bok w celu osobistej pielęgnacji.
Incydentalny ból jest często leczony proaktywnie. Ponieważ ból jest przewidywalny, pacjenci z przypadkowym bólem mogą być wstępnie leczeni szybko działającymi, krótkotrwałymi lekami przeciwbólowymi przed czynnościami powodującymi ból. Dawkę można dostosować w zależności od poziomu i czasu trwania aktywności wywołującej ból.
Leczenie bólu spontanicznego
Ból samoistny jest nieprzewidywalny i nie wiąże się z żadną określoną aktywnością. Ze względu na nieprzewidywalność często jest trudniejsza do wyleczenia.
Ból samoistny jest najczęściej leczony szybko działającym, krótkotrwałym lekiem przeciwbólowym podawanym natychmiast po pojawieniu się bólu. Można również próbować stosować leki wspomagające, aby zapewnić lepszą kontrolę bólu. Leki uzupełniające obejmują leki przeciwdepresyjne, przeciwpadaczkowe i inne leki nieopioidowe, które wspomagają leczenie bólu u niektórych pacjentów.
Leczenie niepowodzenia leczenia końca dawki
Niepowodzenie leczenia końca dawki jest tym, czym się wydaje: bólem, który pojawia się pod koniec okresu, w którym dawka leku ma być skuteczna.
Na przykład u pacjenta, który przyjmuje długo działającą morfinę co 12 godzin (jest to tabletka morfiny przyjmowana dwa razy dziennie z zamiarem uniknięcia bólu przez 12 godzin), ból pojawiający się pod koniec tego 12- okres godzinowy zwykle oznacza, że częstotliwość lub dawka leku nie jest wystarczająca, aby przenieść pacjenta do następnej dawki.
Leczenie niepowodzenia końca dawki może obejmować skrócenie odstępu między dawkami lub zwiększenie dawki leku. Na przykład, pacjent odczuwający ból po ośmiu godzinach podczas przyjmowania leku, który ma przynieść ulgę przez 12 godzin, może mieć przerwę między dawki zmniejszano do co osiem godzin lub można je zwiększyć o 25% do 50%.
Czasami niepowodzenie końca dawki jest leczone dodatkową dawką leku BTP. Powszechnym lekiem często stosowanym w hospicjach w leczeniu BTP jest doustny roztwór morfiny (OMS). OMS to skoncentrowana płynna postać morfiny, która zaczyna działać szybko i generalnie zapewnia ulgę przez dwie do czterech godzin.
Prowadzenie rejestru bólu przebijającego
Najlepszym sposobem upewnienia się, że ból przebijający jest odpowiednio leczony, jest prowadzenie dokładnego i dokładnego rejestru leków. Prowadzenie dokładnych rejestrów poziomów bólu, leków stosowanych do jego leczenia i reakcji na lek pomoże lekarzowi określić najlepszą terapię. Twój dziennik leków może wyglądać podobnie do poniższego.
