Przegląd zanokcica

Paronychia to infekcja paznokci, która dotyka bocznego fałdu paznokciowego i perionychium (tkanki otaczającej paznokieć). Innymi słowy, zanokcica jest zakażeniem tkanki miękkiej graniczącej z samym paznokciem i zwykle dotyczy albo pionowych części paznokcia, albo poziomej części paznokcia.

Chociaż możesz nie znać tego terminu, być może w przeszłości doświadczyłeś zanokcica. Dłoń to wspaniały instrument, w którym forma i funkcja są ze sobą ściśle powiązane. Dzięki tak szczegółowej anatomii istnieje wiele przedziałów, przestrzeni i fałd, w których bakterie mogą się ukrywać i jątrzyć.

Objawy zanokcica

Paronychia zwykle zaczyna się od kilku dni bólu, tkliwości i obrzęku palca, po których następuje gromadzenie się ropy pod powierzchnią skóry i / lub paznokcia. To ostatecznie utworzy ropień, z którego można usunąć ropę.

To zdjęcie zawiera treści, które niektóre osoby mogą uznać za graficzne lub niepokojące.

Przyczyny

Paronychia może być następstwem drobnych urazów, takich jak obgryzanie paznokci, ciągnięcie za paznokieć, obgryzanie go lub odsuwanie skórek podczas manicure - w skrócie, każdy rodzaj urazu, który wprowadza bakterie do mięsistej części palca.

Zaskoczyć może fakt, że większość infekcji pochodzi z ust człowieka; w związku z tym bakterie izolowane z zanokcica często obejmują wszystkie rodzaje bakterii, zarówno tlenowe, jak i beztlenowe. Najważniejszym z tych błędów są gatunkiStaphylococcus aureusiPaciorkowiecgatunki.

Paronychia jest typowo bolesna i może wystąpić u zdrowych ludzi. Jednak osoby z obniżoną odpornością (takie jak osoby z HIV) mogą doświadczać trudnej do leczenia przewlekłej zanokcica. Ponadto osoby z cukrzycą mogą cierpieć na przewlekłą zanokcica spowodowaną przez grzyby takie jakCandida albicans

Zmywarki i osoby sprzątające często rozwijają chroniczną zanokcica, gdy ciągła ekspozycja na roztwory czyszczące i wilgoć zagraża paznokciom i umożliwia infiltrację przez grzyby.

Diagnoza

Rozpoznanie zanokcica opiera się na badaniu fizykalnym. Kultury zwykle nie są potrzebne. Czasami można użyć zdjęcia rentgenowskiego w celu wyszukania ciała obcego lub oznak infekcji kości (zapalenie kości i szpiku), z których to ostatnie może wystąpić, gdy zanokcica jest spowodowana przewlekłą infekcją grzybiczą.

Leczenie

Paronychia jest zwykle leczona antybiotykami, chociaż łagodniejsze ostre przypadki często ustępują samoistnie bez leczenia. Antybiotyki najczęściej stosowane w leczeniu zanokcica to Bactrim (TMP / SMX) i cefalosporyna o nazwie Keflex (cefaleksyna).

Jeśli podejrzewa się bakterie beztlenowe, można podać Evoclin (klindamycyna) lub Augmentin (amoksycylina-klawulanian) z Bactrim. Bactrim jest szczególnie skuteczny przeciwko bakteriom lekoopornym, w tym opornym na metycylinęStaphylococcus aureus.

W ciężkich przypadkach lekarz może podnieść stwardniały kawałek skóry graniczący z samym paznokciem (naskórek), aby umożliwić odprowadzenie ropy. Alternatywnie, lekarz może bezpośrednio ciąć zmienną część infekcji; ta procedura nie różni się od opróżniania ropnia lub wrzenia.

Ponieważ zanokcica jest dość powierzchowna, znieczulenie nie jest konieczne, aby usunąć większość infekcji ropnych. W rzeczywistości znieczulenie tego obszaru prawdopodobnie spowoduje dodatkowy ból z niewielkimi korzyściami.

Czasami zanokcica może rozciągać się pod częścią paznokcia. W takich przypadkach należy usunąć część lub całość gwoździa. Nieleczona zanokcica może czasami otaczać cały brzeg paznokcia i powodować „pływający” paznokieć.

Po usunięciu ropnej zanokcica zwykle nie ma potrzeby stosowania antybiotyków. Jeśli jednak zanokcica towarzyszy zlokalizowane zapalenie tkanki łącznej lub infekcja skóry, wówczas do leczenia infekcji skóry potrzebne są antybiotyki.