Przegląd choroby łuszczycowej

Choroba łuszczycowa to choroba autoimmunologiczna obejmująca dwa specyficzne stany zapalne. Te dwa stany, łuszczyca i łuszczycowe zapalenie stawów (ŁZS), są wynikiem nadaktywności układu odpornościowego. Łuszczyca i PsA wpływają przede wszystkim na stawy i skórę całego ciała.

Rodzaje

Według National Psoriasis Foundation, nawet 30% osób z łuszczycą ostatecznie rozwija łuszczycowe zapalenie stawów. Możliwe jest również wystąpienie ŁZS i późniejszy rozwój łuszczycy, ale takie przypadki są znacznie rzadsze.

Łuszczyca

Łuszczyca jest znana z tego, że powoduje szybkie gromadzenie się komórek skóry charakteryzujących się plamami na skórze, zwanymi blaszkami. Niektórzy ludzie mają zlokalizowane łaty, podczas gdy inni mają pełne pokrycie ciała.

Istnieje pięć głównych typów łuszczycy.

• Łuszczyca plackowata
• Łuszczyca kropelkowa
• Odwrotna łuszczyca
• Łuszczyca krostkowa
• Łuszczyca erytrodermiczna

Spośród tych pięciu łuszczyca plackowata dotyka do 90% osób z łuszczycą. W sumie łuszczyca dotyka 3,1% Amerykanów. Nie ma lekarstwa na tę chorobę trwającą całe życie, ale różne metody leczenia mogą złagodzić objawy i zmniejszyć nadmierny wzrost skóry.

Łuszczycowe zapalenie stawów

ŁZS powoduje przewlekłe zapalenie stawów w miejscach połączenia ścięgien i więzadeł z kością. Proces zapalny ostatecznie prowadzi do bólu, obrzęku i sztywności stawów. ŁZS może zachorować każdy, ale nowe diagnozy są zwykle rozpoznawane w wieku średnim (w wieku od 30 do 50 lat). U większości osób z ŁZS objawy pojawiają się lata po rozpoczęciu łuszczycy.

Podobnie jak w przypadku łuszczycy, nie ma lekarstwa na PsA. Jednak rosnąca liczba metod leczenia może zatrzymać postęp choroby, zmniejszyć ból i inne objawy oraz zachować stawy i zakres ruchu. Wczesna diagnoza i leczenie są niezbędne, ponieważ opóźnione leczenie, nawet w krótkim okresie, może spowodować trwałe uszkodzenie stawów.

Objawy

Zapalenie jest głównym objawem choroby łuszczycowej.

Im cięższe objawy łuszczycy, tym większe prawdopodobieństwo rozwoju ŁZS.

Łuszczyca

Suche, grube i wypukłe plamy na skórze są najczęstszymi objawami łuszczycy. Łuszczyca powoduje inne oznaki i objawy, które są zależne od:

• Rodzaj łuszczycy
• Miejsca, w których pojawiają się łaty i inne objawy
• Ilość łuszczycy pokrywającej ciało

Łuszczyca plackowata powoduje powstawanie blaszek o różnych rozmiarach. Czasami te płytki są małe i tworzą razem większe płytki. Zwykle pojawiają się na skórze głowy, łokciach, kolanach i dolnej części pleców, ale mogą pojawić się w dowolnym miejscu na ciele. Często te płytki swędzą, ale dermatolodzy zalecają, aby nie drapać plam, ponieważ spowoduje to ich zgrubienie. Mogą również krwawić i pękać.

Łuszczyca kropelkowata powoduje nagłe pojawienie się niewielkich guzków na skórze. Guzki często obejmują tułów, nogi i ramiona, ale mogą również pojawiać się na twarzy, skórze głowy i uszach. Guzki są łososiowe lub różowe, małe i łuszczące się. Mogą oczyścić się bez leczenia.Kiedy się oczyszczają, zwykle nie wracają. W takich przypadkach łuszczyca kropelkowata jest tymczasowa, ale można mieć warunek życia, aby ustąpiła i powróciła w późniejszym życiu, a łuszczyca plackowata wystąpiła po wybuchu kropelkowym. Nie ma sposobu, aby przewidzieć, co stanie się po ustąpieniu pierwszej epidemii.

Łuszczyca odwrotna rozwija się w miejscach fałdów skórnych. Objawy łuszczycy odwrotnej mogą obejmować:

• Gładkie, czerwone plamy na skórze
• Srebrzysto-biały nalot na łatach
• Bolesna i bolesna skóra

Łuszczyca krostkowa powoduje pojawienie się wypełnionych ropą guzków na dłoniach i stopach. Ropa zawiera białe krwinki. Guzki nie są zakaźne, ale mogą być bolesne i wpływać na czynności rąk i stóp, takie jak pisanie na klawiaturze i chodzenie.

Łuszczyca erytrodermiczna może zagrażać życiu i wymaga natychmiastowej pomocy medycznej. Dotyczy tylko 3% osób z łuszczycą. Objawy mogą obejmować:

• Spalona skóra na większości ciała
• Dreszcze i gorączka
• Słabe mięśnie
• Szybki puls
• Silne swędzenie
• Problemy z utrzymaniem ciepła
• Łuszczenie skóry

Osoby, u których rozwinęła się łuszczyca erytrodermiczna, mają zwykle inny typ łuszczycy, który jest ciężki i nie ustępuje pomimo agresywnego leczenia. Każdy, kto zauważy nasilające się objawy łuszczycy, powinien porozmawiać z lekarzem, aby uniknąć komplikacji.

Łuszczycowe zapalenie stawów

Większość ludzi ma objawy skórne przez lata, zanim wystąpią bóle stawów. Kiedy objawy stawów zaczną się rozwijać, będą początkowo subtelne i mogą obejmować:

• Opuchnięte i tkliwe stawy, szczególnie palców
• Ból pięty
• Obrzęk z tyłu nóg, powyżej pięty
• Sztywność poranna, która zanika wraz z aktywnością i wraz z upływem dnia

Objawy ŁZS mogą rozwijać się powoli i być łagodne lub mogą pojawić się nagle i stać się ciężkie. ŁZS ma charakter postępujący, co oznacza, że ​​jeśli nie zostanie skutecznie leczony, z czasem ulegnie pogorszeniu.

Objawy ŁZS, które rozwijają się z czasem, obejmują:

• Zmęczenie
• Tkliwość, ból i obrzęk ścięgien
• Opuchnięte palce u rąk i nóg, które mogą przypominać kiełbaski
• Sztywność, ból, pulsowanie i tkliwość wielu stawów
• Zmniejszony zakres ruchu
• Zmiany paznokci, w tym oddzielanie się paznokcia od łożyska paznokcia i wżery (małe wgłębienia na powierzchni paznokci)
• Sztywność kręgosłupa, ból i problemy z poruszaniem się tułowia
• Zapalenie oka, stan zwany zapaleniem błony naczyniowej oka

Nasilenie objawów

Chociaż istnieje związek między ciężkością łuszczycy arozwójŁZS nie ma związku między ciężkością łuszczycy asurowośćPsA. Oznacza to, że posiadanie ciężkich objawów skórnych nie oznacza, że ​​objawy stawów będą ciężkie, a posiadanie wielu stawów dotkniętych PsA nie oznacza, że ​​Twoja skóra będzie pokryta zmianami. Ponadto niekoniecznie dotyczy to tych samych części ciała. Na przykład, jeśli PsA wpływa na stawy palców, łuszczyca może nie.

Rozbłyski

Każdy, kto ma chorobę łuszczycową, wie, że stan narasta i słabnie, więc będziesz mieć okresy zaostrzeń i okresów remisji.

Zaostrzenia wywołuje wiele różnych rzeczy, w tym

• Naprężenie
• Urazy skóry, w tym skaleczenia, zadrapania i tatuaże
• Sucha skóra
• Oparzenie słoneczne
• Niektóre leki
• Klimat
• Spożycie alkoholu
• Palić papierosy
• Gluten
• Infekcje

Umorzenie

Remisja to okres niewielkiej lub zerowej aktywności choroby. Niektóre osoby z łuszczycą mogą mieć spontaniczną remisję, w której objawy ustępują bez leczenia. Remisja ŁZS nie jest tak powszechna, zwłaszcza gdy dana osoba ma zarówno ŁZS, jak i łuszczycę.

Osoby z łagodniejszymi postaciami ŁZS i ci, którzy są leczeni wcześnie, mogą mieć większe szanse na osiągnięcie remisji. W rzeczywistości badania opublikowane wArtretyzm i terapiastwierdza, że ​​nawet 60% osób z ŁZS było w stanie osiągnąć remisję po roku leczenia lekami biologicznymi. Chociaż remisja jest realistyczna i możliwa do osiągnięcia, zależy od tego, kiedy dana osoba rozpocznie leczenie i jak agresywne są objawy choroby łuszczycowej.

Badania opublikowane wBritish Medical Journalstwierdza, że ​​nawet 75% osób, które osiągną remisję, będzie miało nawrót w ciągu sześciu miesięcy od zaprzestania leczenia. Niewiele osób może doświadczyć remisji w przebiegu ŁZS bez leków, a nawet przy kontynuacji leczenia objawy prawdopodobnie powrócą.

Bycie w remisji nie oznacza zaprzestania leczenia.

Przyczyny i czynniki ryzyka

Prawdziwe przyczyny choroby łuszczycowej nie są znane. Jednak naukowcy są przekonani, że genetyka i środowisko odgrywają rolę w rozwoju łuszczycy i ŁZS.

Łuszczyca

Chociaż łuszczyca i PsA mają podobne przyczyny, procesy, które powodują ich manifestację, nie są tak podobne.

Genetyka: Jedna na trzy osoby z łuszczycą zgłasza, że ​​ma krewnego z tą chorobą, według National Psoriasis Foundation. Dzieci mają 10% szans na rozwój choroby, jeśli jeden z rodziców ma łuszczycę, a jeśli dwoje rodziców ma łuszczycę, ryzyko dziecka wzrasta do 50%.

Układ odpornościowy: gdy układ odpornościowy jest nadaktywny u osób z łuszczycą, wewnątrz organizmu powstaje stan zapalny, który powoduje objawy widoczne na skórze. Zdrowe komórki skóry są wytwarzane zbyt szybko i wypychane na powierzchnię. Zwykle minąłby miesiąc, zanim komórki skóry przeszłyby zdrowy cykl, ale u osób z łuszczycą proces ten trwa kilka dni. Ciało nie może tak szybko pozbywać się komórek skóry i gromadzić się płytki.

Infekcja: chociaż łuszczyca nie jest zaraźliwa, może być również wywołana infekcją, w szczególności infekcją powodującą paciorkowce gardła.

Choroby współistniejące: kiedy dana osoba ma dwa lub więcej schorzeń, nazywane są one chorobami współistniejącymi. Choroby współistniejące, które zwiększają ryzyko łuszczycy, obejmują PsA, choroby serca, zespół metaboliczny i inne choroby autoimmunologiczne, takie jak choroba Leśniowskiego-Crohna.

Urazy skóry: Każdy uraz skóry, taki jak skaleczenie lub oparzenie słoneczne, może powodować rozwój zmian łuszczycowych. Nawet tatuaże mogą wywołać łuszczycę, ponieważ powodują urazy skóry. Ta odpowiedź nazywa się zjawiskiem Koebnera.

Łuszczyca jest również gorsza u pacjentów z nadwagą i palaczy.

Łuszczycowe zapalenie stawów

Podobnie jak łuszczyca, PsA jest chorobą autoimmunologiczną, w której układ odpornościowy organizmu atakuje własne zdrowe tkanki i komórki. Ta odpowiedź autoimmunologiczna powoduje ból stawów i stan zapalny.

Najwyższymi czynnikami ryzyka rozwoju ŁZS są:

Łuszczyca: łuszczyca jest główną przyczyną rozwoju ŁZS.

Geny: istnieje powiązanie genetyczne z PsA, ponieważ większość osób z PsA zgłasza, że ​​ma rodzeństwo lub rodzica z tą chorobą.

Wiek: podczas gdy łuszczycowe zapalenie stawów może rozwinąć się u każdego w każdym wieku, choroba zaczyna się między 30 a 50 rokiem życia.

Infekcja: badacze uważają, że PsA może wystąpić, gdy infekcja wyzwala układ odpornościowy.

Uraz: uraz fizyczny może zwiększać ryzyko ŁZS u osób, które już mają łuszczycę. W jednym badaniu z European League Against Rheumatism (EULAR) stwierdzono, że ryzyko wystąpienia ŁZS wzrasta o 50% u osób z łuszczycą, gdy są narażeni na uraz fizyczny, zwłaszcza gdy uraz występuje głęboko w kościach lub stawach.

Diagnoza

Chociaż łuszczyca i ŁZS często występują razem, nie zawsze są one diagnozowane w tym samym czasie. Objawy łuszczycy są często widoczne na wiele lat przed bólem stawów i stanem zapalnym, ponieważ objawy stawów są mniej oczywiste. Oczywiście w rzadkich przypadkach objawy stawowe mogą wystąpić przed objawami skórnymi, co może utrudnić diagnozę lub skutkować błędną diagnozą.

Łuszczyca

Nie ma specyficznych testów diagnostycznych dla łuszczycy. Diagnozę stawia się zwykle na podstawie badania zmian skórnych. Ponieważ łuszczyca może przypominać inne choroby skóry, w tym wyprysk, lekarz może chcieć potwierdzić diagnozę za pomocą biopsji, pobierając próbkę dotkniętej skóry i badając ją pod mikroskopem. Łuszczyca będzie wyglądać na grubszą niż egzema i inne choroby skóry.

Twój lekarz zapyta również o historię rodziny. Prawdopodobnie masz krewnego pierwszego stopnia z tą chorobą. Twój lekarz może również spróbować wskazać czynniki wywołujące objawy skórne, w tym nowe leki lub niedawne stresujące wydarzenia.

Łuszczycowe zapalenie stawów

Nie ma jednego testu potwierdzającego rozpoznanie ŁZS. Aby zdiagnozować ŁZS, lekarz przeprowadzi badanie fizykalne i poprosi o wykonanie badań obrazowych i laboratoryjnych. Będzie również chciał wykluczyć inne schorzenia, które powodują podobne objawy, takie jak reumatoidalne zapalenie stawów i dna.

Egzamin fizyczny obejmuje:

• Sprawdzanie stawów pod kątem obrzęku i tkliwości, szczególnie palców rąk i nóg oraz kręgosłupa
• Sprawdzanie paznokci pod kątem wgłębień, łuszczenia się i innych widocznych nieprawidłowości
• Uciskanie podeszew stóp i pięt w celu wyszukania obrzęku i tkliwości

Obrazowanie obejmie zwykłe prześwietlenie rentgenowskie, aby wskazać zmiany w stawach specyficzne dla PsA oraz obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI), aby zapewnić szczegółowe obrazy dłoni i tkanek miękkich w całym ciele. MRI może również wykryć problemy z więzadłami i ścięgnami stóp i dolną częścią pleców.

Testy laboratoryjne mogą obejmować badanie krwi, aby wykluczyć inne schorzenia. Na przykład badanie krwi z czynnikiem reumatoidalnym stosowane do diagnozowania reumatoidalnego zapalenia stawów może wykluczyć PsA.

Leczenie

Leczenie osób z chorobą łuszczycową obejmuje leki przeciwreumatyczne modyfikujące przebieg choroby (DMARD) i leki biologiczne.

LMPCh mogą łagodzić cięższe objawy choroby łuszczycowej i próbować spowolnić lub zatrzymać uszkodzenie stawów i tkanek oraz postęp choroby. DMARDs, takie jak Arava (leflunomid), Trexall (metotreksat) i leki przeciwmalaryczne, tj. Plaquenil (hydroksychlorochina), mogą hamować układ odpornościowy i zatrzymywać stan zapalny. Najczęstsze skutki uboczne DMARD obejmują wysypkę skórną, tymczasową utratę włosów, utratę wagi, uszkodzenie wątroby i objawy żołądkowo-jelitowe, w tym nudności i ból brzucha.

Biologiczne obejmują leki, które blokują substancję zwaną czynnikiem martwicy nowotworu (TNF), która jest znana z wywoływania stanu zapalnego. Te leki są drogie, a lekarze przepisują je tylko wtedy, gdy inne metody leczenia nie zadziałają. Leki biologiczne stosowane w leczeniu choroby łuszczycowej obejmują Enbrel (etanercept), Humira (adalimumab), Orencia (abatacept), Remicade (infliksymab) i Simponi (golimumab). Działania niepożądane mogą powodować siniaki w tym miejscu, zwiększoną podatność na infekcje, biegunkę i nudności. Leki biologiczne stosowane w leczeniu łuszczycy wykraczają teraz poza inhibitory TNF.

Twój lekarz może również przepisać zabiegi, które koncentrują się na jednym lub drugim stanie. Na przykład miejscowe leki mogą leczyć objawy skórne, podczas gdy niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) mogą łagodzić ból i stany zapalne.

Słowo od Verywell

Życie z chorobą łuszczycową może być stresujące, dlatego ważne jest, aby podjąć kroki niezbędne do opanowania objawów i utrzymania jakości życia. I chociaż nie ma lekarstwa na chorobę łuszczycową, naukowcy nadal badają złożony związek między układem odpornościowym a chorobą łuszczycową w poszukiwaniu nowych terapii, które powstrzymają stan zapalny i nieprawidłowe odpowiedzi układu odpornościowego. W międzyczasie choroba jest uleczalna i możliwa do opanowania. Oprócz przyjmowania leków ważne jest, aby praktykować zdrowy tryb życia, który obejmuje zbilansowaną dietę, niepalenie, radzenie sobie ze stresem i unikanie urazów skóry, stawów i kości.