Jakie są stadia endometriozy?

Endometrioza to bolesny stan, w którym tkanka podobna (ale nie identyczna) do rodzaju wewnątrz macicy (endometrium) wyrasta poza nią.

Te nieprawidłowe wzrosty tkanek (implanty lub zmiany endometrialne) mogą być zlokalizowane w całym ciele, ale zwykle znajdują się na narządach rozrodczych lub w ich pobliżu.

Najczęstszymi miejscami są jajniki, jajowody i ślepa ślepa za macicą. Implanty można również znaleźć w pobliskich drogach moczowych i jelitach.

Endometriozę dzieli się na jeden z czterech etapów. Etap jest określany na podstawie liczby implantów endometrium, głębokości implantów oraz tego, czy obecne są cysty lub blizny.

Ważne jest, aby pamiętać, że etap niekoniecznie odzwierciedla poziom bólu lub specyficzne objawy osoby z endometriozą.

Określanie stadiów endometriozy

Najpopularniejszą metodą jest system punktacji i skala numeryczna stworzona przez Amerykańskie Towarzystwo Medycyny Rozrodu (ASRM), która określa etapy choroby poprzez przypisywanie punktów zgodnie z charakterystyką choroby.

Skala ASRM ma cztery etapy:

Etap I: Minimalna choroba (pięć punktów lub mniej)

Etap II: łagodna choroba (od sześciu do 15 punktów)

Etapy III i IV: choroba od umiarkowanej do ciężkiej (16 punktów i więcej)

Oprócz obecnej skali naukowcy pracują również nad nowymi metodami oceny i stadium endometriozy.

Diagnozowanie endometriozy

Chociaż dokładne liczby nie są znane, globalne statystyki pokazują, że jedna na 10 kobiet w wieku rozrodczym ma endometriozę.

Stan ten jest diagnozowany przede wszystkim u osób, które identyfikują się jako kobiety, ale nie jest wyłączny dla nich. Mężczyźni transpłciowi i osoby niezgodne z płcią mogą również mieć endometriozę. Chociaż rzadko, zmiany obserwowano u mężczyzn o niższej płci, otrzymujących terapię estrogenową w celu leczenia raka prostaty lub po operacji naprawczej przepuklin pachwinowych.

Rozpoznanie endometriozy może być trudne, po części dlatego, że wiele typowych objawów, takich jak ból miednicy i brzucha, może być spowodowanych innymi schorzeniami. Jednak około 70% kobiet z przewlekłym bólem miednicy ma endometriozę.

Oficjalne rozpoznanie endometriozy trwa średnio 10 lat od wystąpienia objawów.

Istnieją również inne powody, dla których diagnozowanie endometriozy jest trudne: na przykład, jeśli endometrioza nie jest zaawansowana i nie spowodowała innych problemów z narządami i strukturami (takimi jak torbiele jajnika), zwykle nie pojawia się w diagnostycznych badaniach obrazowych, takich jak tomografia komputerowa lub USG .

Jeśli lekarz podejrzewa endometriozę, jedynym sposobem na potwierdzenie diagnozy jest wykonanie zabiegu chirurgicznego polegającego na zajrzeniu do wnętrza miednicy i brzucha (potwierdzenie wzrokowe) i pobranie próbki tkanki (biopsja) do obejrzenia pod mikroskopem.

Podczas laparoskopii diagnostycznej (zabiegu chirurgicznego z użyciem instrumentu światłowodowego wprowadzanego w ścianę jamy brzusznej) chirurg wykonuje niewielkie nacięcie w jamie brzusznej. Wprowadzają cienką rurkę ze światłem i kamerą przez nacięcie, aby zajrzeć do wnętrza miednicy i jamy brzusznej.

Jeśli widoczne są wszczepione tkanki endometrium, blizny, cysty, zrosty lub inne oznaki endometriozy, chirurg może być w stanie postawić diagnozę wizualnie i pobrać próbkę tkanki w celu potwierdzenia. Punkty są przypisywane na podstawie charakterystyki zmian endometrialnych w celu określenia stopnia zaawansowania choroby.

Jednak ważne jest, aby wiedzieć, że chirurdzy, którzy nie są specjalnie przeszkoleni, mogą nie rozpoznać zmian endometriozy lub że zmiany mogą w ogóle nie być widoczne gołym okiem.

W zależności od stadium choroby zmiany mogą mieć różny wygląd, kolor i głębokość. Nawet przy użyciu oświetlenia i lunet chirurgicznych chirurdzy mogą nie być w stanie na przykład zobaczyć zmian, które są powierzchowne i wyraźne.

Etap I

Stopień I lub „minimalna” endometrioza daje od jednego do pięciu punktów. Na tym etapie implanty endometrium są nieliczne, małe i powierzchowne.

Implanty można znaleźć na narządach lub tkance wyściełającej miednicę i jamę brzuszną. Brak tkanki bliznowatej lub jest ona minimalna.

Faza choroby niekoniecznie odpowiada poziomowi bólu i innym objawom. Endometrioza w stadium I nie oznacza, że ​​dana osoba będzie miała niewiele objawów lub nie będzie ich wcale, ani że choroba nie będzie miała większego wpływu na jej życie.

Etap II

Stopień II lub „łagodna choroba” wyniki od 6 do 15 punktów. Na tym etapie implantów jest więcej i są one głębsze niż w stadium I. Na tym etapie może występować blizna, ale nie może być oznak aktywnego zapalenia .

Etap III

Stopień III lub „choroba umiarkowana” ma od 16 do 40 punktów Na tym etapie co najmniej w jednym jajniku znajduje się wiele głębokich implantów endometrium i torbieli endometrium.

Te torbiele, zwane endometriomasami jajnika, powstają, gdy tkanka endometrium przyczepia się do jajnika. Gdy złuszcza się tkanka, zbiera się wraz ze starą, gęstą, brązową krwią.

Ze względu na wygląd krwi endometriomy jajnika są czasami nazywane „torbielami czekoladowymi”.

Na tym etapie mogą występować wyraźne zrosty. Te cienkie pasma tkanki bliznowatej tworzą się w odpowiedzi na próby ochrony organizmu przed zapaleniem wywołanym przez endometriozę.

Zrosty mają tendencję do sklejania się narządów, co może powodować ostry, przeszywający ból, a także inne objawy w zależności od ich lokalizacji.

Na przykład, gdy na narządach rozrodczych zrosty przyczyniają się do obniżenia płodności i mogą utrudnić komuś zajście w ciążę.

Zrosty w jelitach mogą prowadzić do objawów żołądkowo-jelitowych, takich jak nudności.

Osoby z endometriozą mogą rozwinąć zrosty z tej choroby, a także po zabiegach chirurgicznych stosowanych do jej diagnozowania i leczenia.

Etap IV

Stopień IV jest najcięższym stadium endometriozy, zwykle przekraczającym 40 punktów Na tym etapie występuje duża liczba cyst i silnych zrostów.

Podczas gdy niektóre rodzaje cyst ustępują samoistnie, torbiele, które tworzą się w wyniku endometriozy, zwykle wymagają chirurgicznego usunięcia. Endometriomas może urosnąć do całkiem dużego; nawet wielkości grejpfruta.

Na tym etapie można również znaleźć małe cysty na tylnej ścianie macicy i odbytnicy. Osoby z endometriozą w tych obszarach mogą odczuwać bolesne wypróżnienia, bóle brzucha, zaparcia, nudności i wymioty.

Jeśli zmiany chorobowe endometrium, cysty lub blizny blokują jeden lub oba jajowody, osoba z endometriozą może doświadczyć bezpłodności. Czasami problemy z poczęciem są jedynym objawem endometriozy, jaki ma dana osoba.

Leczenie ciężkiej endometriozy jest trudne. Nawet jeśli chirurg postawi diagnozę, może nie znać lub nie mieć doświadczenia w stosowaniu technik chirurgicznych do usuwania zmian.

Chociaż istnieją niechirurgiczne sposoby leczenia endometriozy (w tym hormonalna antykoncepcja i inne leki), leczenie „złotym standardem” jest wysoce wyspecjalizowaną procedurą zwaną operacją wycięcia.

Aby poradzić sobie z endometriozą, ktoś może potrzebować więcej niż jednej formy leczenia. Czasami potrzeba wielu operacji, aby wyleczyć chorobę i uśmierzyć ból.

Jeśli zdiagnozowano u Ciebie endometriozę, pomocne może być skierowanie do specjalisty zajmującego się endometriozą w celu omówienia możliwości leczenia.

Verywell / Alex Dos Diaz

Zrozumieć inscenizację

Ludzie często myślą, że stadia endometriozy są określane podobnie do stadiów raka, ale endometrioza nie rozprzestrzenia się ani nie rozrasta w taki sam sposób, jak komórki rakowe.

Rak zaczyna się w jednej części ciała i rozprzestrzenia się na odległe narządy. W miarę postępu raka osoba zwykle czuje się bardziej chora, może odczuwać więcej bólu i mieć więcej powikłań związanych z chorobą.

Z drugiej strony endometrioza może być powszechna nawet we wczesnych stadiach, a stadium choroby niekoniecznie koreluje z czyjegoś objawem, poziomem bólu lub powikłaniami, takimi jak problemy z trawieniem i problemy z płodnością.

Stadium endometriozy również nie odzwierciedla nasilenia objawów danej osoby, nasilenia bólu ani stopnia, w jakim wpłynęło to na jakość jej życia.

W przeciwieństwie do innych chorób, które mogą być stopniowane, endometrioza niekoniecznie musi przechodzić przez poszczególne etapy w przewidywalny sposób.

Badania wykazały, że bez leczenia (szczególnie jeśli zdiagnozowano ją w okresie dojrzewania) endometrioza może się poprawić, pogorszyć lub pozostać taka sama.

Obecnie nie ma metody pozwalającej przewidzieć, jaki wynik będzie miał osoba z chorobą.

Naukowcy nie są również pewni, dlaczego niektórzy ludzie mają ciężką chorobę, a inni nie, lub dlaczego stadia endometriozy nie zawsze odpowiadają nasileniu objawów, bólu i powikłań, których doświadcza osoba z chorobą.

Co jeszcze bardziej komplikuje postępowanie, etapy te nie zapewniają lekarzom wielu wskazówek dotyczących leczenia endometriozy.

Endometriozę należy oceniać indywidualnie, a każdy pacjent będzie potrzebował zindywidualizowanego podejścia do leczenia choroby i leczenia objawów.

Słowo od Verywell

Nie ma lekarstwa na endometriozę, a jej zdiagnozowanie może być trudne. Po dokładnym zdiagnozowaniu i ustaleniu stadium choroby osoby z endometriozą mogą omówić najskuteczniejsze strategie radzenia sobie z objawami i ich leczenia.

Ludzie mogą potrzebować więcej niż jednego rodzaju leczenia, aby uśmierzyć ból i rozwiązać inne objawy związane z endometriozą. W przypadku ciężkiej endometriozy zaleca się chirurgię specjalistyczną. W niektórych przypadkach ludzie mogą potrzebować więcej niż jednej operacji w celu leczenia choroby i powikłań, które może powodować.

Osoby z endometriozą, które odczuwają ból, problemy trawienne, niepłodność i inne objawy, mogą również wypróbować niechirurgiczne strategie leczenia, w tym leki i terapię hormonalną.