Czy diacereina może działać jako modyfikator choroby w chorobie zwyrodnieniowej stawów?

Naukowcy zbadali Diacerein, aby sprawdzić, czy lek może spowolnić postęp choroby zwyrodnieniowej stawów. Leki modyfikujące chorobę są znanymi opcjami leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów i innych zapalnych typów zapalenia stawów. Jednak leki, które mogą modyfikować postęp choroby zwyrodnieniowej stawów, spowalniając uszkodzenie stawów i zmniejszając ryzyko niepełnosprawności, pozostają niesprawdzone. Niestety Diacerein nie wykazał jeszcze, że ryzyko przewyższa korzyści, a typowe leczenie choroby zwyrodnieniowej stawów nie spowolniło postępu choroby.

Zwykłe metody leczenia nie spowalniają postępu choroby

Tradycyjne niefarmakologiczne metody leczenia choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego i choroby zwyrodnieniowej stawów biodrowych, dwóch ze stawów najbardziej dotkniętych chorobą zwyrodnieniową stawów, obejmują utratę wagi, ćwiczenia i unikanie obciążeń, które zwiększają obciążenie stawów.

Leki i suplementy stosowane przez lekarzy w leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawów obejmują odpowiednie spożycie witaminy D; środki przeciwbólowe, takie jak Tylenol; NLPZ (niesteroidowe leki przeciwzapalne), takie jak naproksen i ibuprofen; suplementy, takie jak siarczan glukozaminy; i wspólne zastrzyki. Do popularnych metod leczenia należą również terapie alternatywne. Poza utratą wagi nie ma rozstrzygających dowodów na to, że te schematy leczenia spowalniają lub zapobiegają chorobie zwyrodnieniowej stawów.

Badania diacereiny jako modyfikatora choroby zwyrodnieniowej stawów

W badaniach zbadano potencjał stosowania diacereiny w leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawów kolan i bioder. Diacerein jest lekiem przeciwzapalnym, który działa inaczej niż typowe NLPZ. Diacereina blokuje interleukinę-1, w przeciwieństwie do hamowania szlaku cyklooksygenazy (COX), jak to robią NLPZ.

W badaniach pacjenci zazwyczaj otrzymywali recepty na 50 mg diacereiny dwa razy dziennie. W 2006 roku Cochrane Collaboration opublikowało przegląd siedmiu badań klinicznych z udziałem diacereiny, które obejmowały 2069 pacjentów. Stwierdzono, że diacereina miała niewielki wpływ na złagodzenie bólu i spowolnienie postępu choroby zwyrodnieniowej stawów w porównaniu ze standardowym leczeniem NLPZ lub placebo. Najczęstszym działaniem niepożądanym związanym ze stosowaniem diacereiny była biegunka.

Cochrane Collaboration zaktualizowało swój systematyczny przegląd w 2013 roku, dodając trzy nowe badania z udziałem 141 uczestników. Nowe badanie potwierdziło, że siła dowodów na skuteczność diacereiny była niska do umiarkowanej, a zmniejszenie bólu było minimalne. W chorobie zwyrodnieniowej stawu biodrowego stwierdzono niewielką korzyść w zmniejszaniu zwężenia szpar stawowych, ale prawdopodobnie nie było to istotne klinicznie. Istnieje 24-procentowe ryzyko wystąpienia biegunki w wyniku stosowania diacereiny.

Europejska Agencja Leków nakłada ograniczenia

W dniu 19 marca 2014 r. Grupa Koordynacyjna ds. Wzajemnego Uznawania i Procedur Zdecentralizowanych - Ludzkie (CMDh) zaaprobowała ograniczenie stosowania diacereiny w Unii Europejskiej. Decyzja stała się prawomocna 4 września 2014 r. Grupa oparła swoją decyzję na ryzyku wystąpienia u pacjentów ciężkiej biegunki i problemów z wątrobą z powodu leku. Krótko mówiąc, grupa uznała, że ​​ryzyko związane ze stosowaniem diacereiny przeważa nad korzyściami.

Czy potrzebne są dalsze badania nad diacereiną?

Reumatolog dr Scott J. Zashin omówił diacereinę jako możliwe leczenie choroby zwyrodnieniowej stawów. „W tej chwili nie ma ostatecznych dowodów na to, że diacereina daje znaczące rezultaty jako lek modyfikujący przebieg choroby zwyrodnieniowej stawów” - powiedział VeryWell. „Potrzebne są dalsze badania w celu ustalenia krótko- i długoterminowego bezpieczeństwa i skuteczności diacereiny w chorobie zwyrodnieniowej stawów”.

Lek nie jest dostępny w Stanach Zjednoczonych, Unii Europejskiej, Kanadzie, Wielkiej Brytanii i Australii.Może być dostępny w wybranych krajach, z zastrzeżeniem dalszych regulacji. Decyzja Unii Europejskiej z 2014 r. O ograniczeniu leku wskazuje, że możliwe skutki uboczne leku są bardziej uciążliwe niż jakiekolwiek jego potencjalne zalety.