Jak leczy się raka jądra

Jeśli zdiagnozowano u Ciebie raka jądra, możesz zastosować trzy główne rodzaje terapii: chirurgia, chemioterapia i radioterapia. To, które jest zalecane dla ciebie, będzie w dużej mierze oparte na stadium (rozległości) raka i cechach komórkowych guza.

Hero Images / Getty Images

Dzięki postępowi w dziedzinie leków chemioterapeutycznych, w raku jądra w stadium 1 osiągamy obecnie pięcioletnie przeżycie zbliżające się do 99%. Co więcej, pięcioletnie przeżycie w przypadku raka jądra w stadium 3 wynosi około 74%.

Przewodnik do dyskusji lekarzy raka jądra

Pobierz nasz przewodnik do wydrukowania na kolejną wizytę u lekarza, który pomoże Ci zadać właściwe pytania.

ściągnij PDF Wyślij przewodnik e-mailem

Wyślij do siebie lub ukochanej osoby.

Ten przewodnik dyskusyjny lekarza został wysłany na adres {{form.email}}.

Wystąpił błąd. Proszę spróbuj ponownie.

Operacje

Jeśli zdiagnozowany zostanie rak jądra, operacja zawsze będzie jednym z elementów leczenia. Chirurgia rutynowo polega na usunięciu jądra i guza w procedurze zwanej radykalną orchiektomią. W zależności od tego, czy (i jak bardzo) rak rozprzestrzenił się poza miejsce pierwotnego guza, mogą być potrzebne dodatkowe operacje w celu usunięcia dotkniętych węzłów chłonnych.

Usunięcie jądra (radykalna orchiektomia)

Rak jądra jest wyjątkowy, ponieważ biopsja jest rzadko zalecana jako część diagnozy. Jeśli podejrzewa się raka jądra, lekarze zalecą trwałe usunięcie jądra podczas zabiegu chirurgicznego znanego jako radykalna orchiektomia pachwinowa w przeciwieństwie do biopsji, aby zapobiec potencjalnemu rozprzestrzenianiu się raka. Chociaż może się to wydawać ekstremalne - usunięcie organu zamiast małego kawałka w celu potwierdzenia stanu - jest to wykonywane tylko wtedy, gdy wszystkie inne testy (w tym badanie ultrasonograficzne i testy markerów guza krwi) są silnie dodatnie w kierunku raka.

Radykalna orchiektomia może być zarówno ostatnim etapem rozpoznania raka, jak i pierwszym krokiem leczenia.

Nawet jeśli twoje jądro musi zostać usunięte, pozostałe może wykonać pracę dla obu. Operacja nie spowoduje bezpłodności ani nie wpłynie na zdolność do współżycia lub osiągnięcia erekcji.

W razie potrzeby można przywrócić wygląd moszny, wykonując silikonowy implant jądra wykonany przez chirurga kosmetycznego.

Jak to się robi:Sama operacja trwa od trzech do sześciu godzin. Wykonywany jest w szpitalu przez urologa i często wykonywany jako operacja tego samego dnia.

Rozpoczyna się nacięciem od trzech do sześciu cali w okolicy łonowej tuż nad dotkniętym chorobą jądrem. Jądro jest następnie usuwane i chirurgicznie usuwane wraz ze sznurkiem nasiennym (który zawiera nasieniowód, który przenosi nasienie z jądra). Rurki i naczynia są następnie wiązane trwałymi szwami jedwabnymi lub polipropylenowymi. Szwy służą jako znaczniki na wypadek konieczności wykonania dodatkowego zabiegu przez urologa.

Poprawa:Powrót do zdrowia po orchiektomii trwa zwykle około dwóch do trzech tygodni. Reszta łóżka jest zwykle zalecana przez pierwsze 24 godziny. Przez kilka pierwszych dni może być potrzebna bielizna podtrzymująca, taka jak pasek do ćwiczeń. Powikłania orchiektomii są rzadkie, ale mogą obejmować krwawienie, infekcję, miejscowe drętwienie lub przewlekły ból w pachwinie lub mosznie.

Decyzje dotyczące stadium i leczenia:Na podstawie wyników analizy tkanek i innych testów patolog przeprowadzi etap choroby. Każdy z tych etapów choroby - od stadium 1 do stadium 3 - opisuje rozprzestrzenianie się i ciężkość raka:

• Etap 1 oznacza, że ​​rak jest zawarty w jądrze.
• Etap 2 oznacza, że ​​rak rozprzestrzenił się na pobliskie węzły chłonne.
• Stopień 3 oznacza, że ​​rak dał przerzuty na odległość.

Ponadto lekarz będzie chciał wiedzieć, jaki masz typ guza. Nowotwory jąder są klasyfikowane jako nasieniaki, typ, który rośnie wolno i rzadziej daje przerzuty, oraz nasieniaki, które są agresywne i mają większe szanse na rozprzestrzenianie się.

Na podstawie przeglądu zgromadzonych informacji lekarz zadecyduje o odpowiednim przebiegu leczenia.

Rzadziej można wykonać częściową orchiektomię, w której usuwa się tylko rakową część jądra. Można to zbadać jako sposób na zachowanie płodności, jeśli masz tylko jedno jądro lub jeśli dotyczy to obu jąder.

Rozwarstwienie węzłów chłonnych zaotrzewnowych (RPLND)

Jeśli rak jądra zostanie pozytywnie zdiagnozowany, zabieg chirurgiczny znany jako zaotrzewnowa dysekcja węzłów chłonnych (RPLND) może zostać wykonany, jeśli rak się rozprzestrzenił lub istnieją obawy, że tak się stanie.

Kiedy guz jądra daje przerzuty, robi to w sposób stosunkowo przewidywalny. Pierwszymi tkankami, które zwykle są dotknięte chorobą, są węzły chłonne przestrzeni zaotrzewnowej. Jest to przestrzeń za otrzewną (błoną wyściełającą jamę brzuszną), która jest wypełniona naczyniami krwionośnymi i limfatycznymi. Badając usunięty węzeł chłonny, patolog może określić, czy choroba się rozprzestrzeniła.

RPLND jest zwykle wskazany w przypadku nie nasieniaków w stopniu 1 i 2, ponieważ istnieje większe prawdopodobieństwo przerzutów. (Dla kontrastu nasieniaki w stadium 1 i 2 są częściej leczone samym napromienianiem).

W przypadku niektórych nie-nasieniaków stopnia 1 lekarz będzie chciał rozważyć zalety RPLND w porównaniu z mniej inwazyjną chemioterapią. Decyzja nie zawsze jest surowa. W niektórych przypadkach podejście typu `` obserwuj i czekaj '' może być preferowane, jeśli guz jest ograniczony i nie ma dowodów na raka moszny, powrózka nasiennego lub w innym miejscu.

Jeśli masz nie nasieniaka w stadium 2, RPLND można wykonać po chemioterapii, jeśli istnieją jakiekolwiek oznaki resztkowego raka, ponieważ pozostałości raka mogą czasami rozprzestrzeniać się i stać się opornymi na wcześniej stosowane leki chemioterapeutyczne. Gdyby tak się stało, rak byłby znacznie trudniejszy do wyleczenia.

RPLND może być odpowiednie dla nasieniaka w stadium 2 lub 3, jeśli po radioterapii lub chemioterapii pozostały jakiekolwiek pozostałości raka.

Jak to się robi:Operacja obejmuje nacięcie rozpoczynające się tuż poniżej mostka i ciągnące się do pępka. Po delikatnym przemieszczeniu jelit usuwa się około 40 do 50 węzłów chłonnych, uważając, aby nie uszkodzić otaczających nerwów. Jest to wysoce techniczny zabieg wymagający wykwalifikowanego chirurga.

Po uzupełnieniu jelit i zszyciu rany węzły chłonne są wysyłane do laboratorium w celu analizy. Podsumowując, operacja może zająć kilka godzin.

Poprawa:Po zabiegu zostaniesz przewieziony na oddział po znieczuleniu na kilka godzin, po czym przeniesiony do sali szpitalnej na pozostały czas rekonwalescencji. Cewnik moczowy zostanie założony na czas operacji, aby pomóc opróżnić pęcherz; będzie tam przechowywany przez dwa do czterech dni, aby monitorować wydalanie moczu. Przez pierwsze dwa lub trzy dni jesteś na diecie płynnej. Można również przepisać doustne i dożylne leki przeciwbólowe.

Ogólnie rzecz biorąc, powinieneś być wystarczająco zdrowy, aby zostać wypisanym w ciągu siedmiu do 10 dni. Po powrocie do domu pełne wyzdrowienie może zająć od trzech do siedmiu tygodni.

Powikłania pooperacyjne:Powikłania mogą obejmować uszkodzenie nerwu współczulnego biegnącego równolegle do rdzenia kręgowego. W takim przypadku może wystąpić wytrysk wsteczny, w którym nasienie jest kierowane do pęcherza, a nie do cewki moczowej. Chociaż może to wpływać na zdolność poczęcia, niektóre leki, takie jak tofranil (imipramina), mogą poprawić odpowiedź mięśni.

Inne powikłania pooperacyjne obejmują infekcje, niedrożność jelit i reakcję na leki znieczulające. Wbrew powszechnemu przekonaniu RPLND nie spowoduje zaburzeń erekcji, ponieważ nerwy regulujące erekcję znajdują się w innych częściach ciała.

Chirurgia laparoskopowa (znana również jako operacja „dziurki od klucza”) może być czasami rozważana w przypadku RPLND. Chociaż jest mniej inwazyjny niż tradycyjny RPLND, jest niezwykle czasochłonny i może nie być tak skuteczny jak operacja „otwarta”.

Chemoterapia

Chemioterapia polega na stosowaniu toksycznych leków w celu zabicia komórek rakowych. Zwykle dwa lub więcej leków jest podawanych dożylnie (do żyły krwi), aby upewnić się, że są one szeroko rozproszone w organizmie.

Jest to standardowe leczenie nasieniaków, które przeszły przerzuty (stadium 2 do 3). RPLND można również wykonać później, jeśli są jakieś pozostałości raka. Chemioterapia jest rzadziej stosowana w przypadku nasieniaka stadium 1, chyba że komórki rakowe są wykrywane poza jądrem, ale nie są widoczne w badaniach obrazowych.

Natomiast chemioterapia może być stosowana w leczeniu nasieniaków nie będących nasieniakami stopnia 1, a nawet może być preferowana w stosunku do RPLND w stopniu 2. Podobnie jak w przypadku nasieniaków w stadium 3, nasieniaki w stadium 3 są standardowo leczone chemioterapią.

Sześć leków najczęściej stosowanych w leczeniu raka jąder to:

• Bleomycyna
• Platinol (cisplatyna)
• Etopozyd (VP-16)
• Ifex (ifosfamid)
• Taksol (paklitaksel)
• Winblastyna

Leki są powszechnie przepisywane w terapii skojarzonej. Istnieją trzy standardowe schematy, do których odnoszą się następujące akronimy:

• BEP: bleomycyna + etopozyd + Platinol (cisplatyna)
• EP: etopozyd + Platinol (cisplatyna)
• VIP: VP-16 (etopozyd) lub winblastyna + ifosfamid + Platinol (cisplatyna)

Pacjenci zwykle przechodzą dwa do czterech cykli chemioterapii, podawanych co trzy do czterech tygodni. Zabieg rozpoczyna się wkrótce po wykonaniu orchiektomii.

Efekty uboczne: leki stosowane w chemioterapii działają na komórki szybko replikujące się, takie jak rak. Niestety atakują również inne szybko replikujące się komórki, takie jak mieszki włosowe, szpik kostny oraz tkanki jamy ustnej i jelit. Wynikające z tego działania niepożądane mogą obejmować:

• Wypadanie włosów
• Zmęczenie (z powodu zahamowania czynności szpiku kostnego)
• Owrzodzenia ust
• Biegunka
• Nudności i wymioty
• Utrata apetytu
• Łatwe powstawanie siniaków (z powodu małej liczby płytek krwi)
• Zwiększone ryzyko infekcji

Chociaż większość z tych skutków ubocznych ustępuje po zakończeniu leczenia, niektóre mogą trwać długo i mogą nigdy nie ustąpić. Jeśli wystąpią poważne lub nasilające się skutki uboczne, porozmawiaj z lekarzem, który może przepisać leki zapobiegające nudnościom i wymiotom lub zmniejszające biegunkę lub ryzyko infekcji.

W niektórych przypadkach chemioterapia może wymagać zmiany lub przerwania, jeśli skutki uboczne staną się nie do zniesienia. Następnie zbadane zostaną inne opcje leczenia.

Chemioterapia z przeszczepem komórek macierzystych

Podczas gdy większość nowotworów jąder reaguje na chemioterapię, nie wszystkie nowotwory można łatwo wyleczyć. Niektóre wymagają terapii wysokodawkowej, która może poważnie uszkodzić szpik kostny, w którym wytwarzane są nowe krwinki. W takim przypadku chemioterapia może spowodować krwawienie zagrażające życiu lub zwiększone ryzyko poważnego zakażenia z powodu braku białych krwinek.

Ponieważ nienasieniaków nie można skutecznie leczyć radioterapią, czasami lekarze sięgają po chemioterapię w wysokich dawkach, a następnie przeszczep komórek macierzystych krwi obwodowej (PBSCT) jako sposób na „zwiększenie” produkcji komórek krwi w organizmie.

Stosując PBSCT można przepisać wyższe dawki chemioterapii bez ryzyka poważnych powikłań.

W przeszłości komórki macierzyste pobierano bezpośrednio ze szpiku kostnego. Dziś są one częściej pobierane z krwiobiegu za pomocą specjalnej maszyny. Można to zrobić w tygodniach poprzedzających leczenie. Po zebraniu komórki macierzyste będą zamrożone do czasu, gdy będą potrzebne.

Po rozpoczęciu chemioterapii komórki macierzyste zostaną delikatnie rozmrożone i zwrócone do krwiobiegu poprzez wlew dożylny (IV). Komórki macierzyste osadzą się następnie w szpiku kostnym i w ciągu sześciu tygodni zaczną wytwarzać nowe krwinki.

Zabieg najczęściej stosuje się u mężczyzn, u których doszło do nawrotu raka.

Według badań opublikowanych w 2017 r., Nawet w populacji trudnych do leczenia mężczyzn z guzami nienasieniakowatymi, łączne stosowanie chemioterapii w wysokich dawkach i PBSCT może przełożyć się na 60% długoterminowego przeżycia wolnego od choroby, według badań opublikowanych w 2017 r.Journal of Clinical Oncology.

Chociaż procedura jest czasochłonna, zwykle jest tolerowana z niewielkimi skutkami ubocznymi. Zarówno pobieranie, jak i infuzja komórek macierzystych może powodować miejscowy ból, zaczerwienienie i obrzęk w miejscu infuzji. Niektórzy ludzie mogą reagować na środki konserwujące stosowane w przechowywanych komórkach macierzystych i odczuwać dreszcze, duszność, zmęczenie, zawroty głowy i pokrzywkę. Efekty uboczne są zwykle łagodne i szybko ustępują.

Jeśli z jakiegokolwiek powodu nie jesteś w stanie tolerować zabiegu (lub leczenie nie przyniesie oczekiwanych rezultatów), Twój lekarz może skierować Cię na badania kliniczne z wykorzystaniem badanych leków i metod leczenia.

Radioterapia

Radioterapia obejmuje promienie wysokoenergetyczne (takie jak promienie gamma lub rentgenowskie) lub cząsteczki (takie jak elektrony, protony lub neutrony), które niszczą komórki rakowe lub spowalniają ich wzrost. Procedura ta, nazywana również promieniowaniem wiązką zewnętrzną, jest ogólnie zarezerwowana dla nasieniaków, które są bardziej wrażliwe na promieniowanie.

W nasieniaku w stadium 1 radioterapia jest czasami stosowana jako forma terapii uzupełniającej (zapobiegawczej), mającej na celu wyeliminowanie wszelkich błędnych komórek nowotworowych, przy czym stosuje się je tylko w określonych warunkach.

W przypadku nasieniaka w stadium 2 napromienianie można rozpocząć wkrótce po radykalnej orchiektomii. Uważa się, że jest to preferowana forma leczenia nasieniaków w 2. etapie, chyba że dotknięte chorobą węzły chłonne są zbyt duże lub zbyt rozległe. Chemioterapia jest alternatywną opcją.

Radioterapia rozpoczyna się, gdy tylko zostaniesz odpowiednio wyleczony po usunięciu jądra. Otrzymana dawka będzie się różnić w zależności od stadium raka.

Zalecane leczenie to dostarczanie 20 Gy w dawkach 2,0 Gy przez dwa tygodnie. W przypadku nasieniaka w stadium 2 leczenie zwiększa się do 36 Gy w 10 dawkach. W przypadku stadium 3 leczenie radioterapią zależy od tego, jak i gdzie rozprzestrzenił się rak.

Sama procedura jest stosunkowo szybka i prosta. Po prostu leżysz na stole pod zewnętrznym emiterem promieniowania. Tarcza służy do ochrony pozostałego jądra. Często między nogami umieszcza się ręcznik, który pomaga utrzymać prawidłową pozycję. Po umieszczeniu na miejscu promieniowanie będzie dostarczane w ciągłej serii. Nie zobaczysz tego ani nie poczujesz promieniowania.

Efekty uboczne: Skutki uboczne radioterapii mogą wystąpić natychmiast lub po latach. Krótkotrwałe skutki uboczne mogą obejmować zmęczenie, nudności i biegunkę. U niektórych mężczyzn w miejscu porodu może wystąpić zaczerwienienie, powstawanie pęcherzy i łuszczenie się skóry, chociaż zdarza się to stosunkowo rzadko.

Bardziej niepokojące są długoterminowe skutki uboczne, w tym uszkodzenie pobliskich narządów lub naczyń krwionośnych, które mogą ujawnić się dopiero w późniejszym życiu. Promieniowanie może również wywołać rozwój nowych nowotworów, w tym białaczki i raka pęcherza, żołądka, trzustki lub nerek.

Na szczęście ryzyko jest znacznie mniejsze niż dawniej, ponieważ leczenie jest bardziej ukierunkowane i dostarczane w niższych dawkach.

Ryzyko związane z leczeniem

Rak jądra i jego leczenie mogą wpływać na poziom hormonów i zdolność do poczęcia dziecka. Przed rozpoczęciem leczenia należy omówić te możliwości z lekarzem, aby lepiej ocenić, co nas czeka i jakie mogą być opcje na przyszłość.

Podczas gdy pojedyncze jądro może zwykle wytwarzać wystarczającą ilość testosteronu, aby zachować zdrowie, obustronna orchiektomia (usunięcie obu jąder) wymagałaby poddania się jakiejś formie stałej terapii zastępczej testosteronem. Może to obejmować żel testosteronowy, plaster transdermalny lub comiesięczne wstrzyknięcie testosteronu w gabinecie lekarskim.

Jeśli chodzi o skutki uboczne leczenia, często chemioterapia powoduje przejściową bezpłodność, a ryzyko zwiększa się wraz z dawką leku. U wielu mężczyzn płodność powróci w ciągu kilku miesięcy. W przypadku niektórych może to potrwać do dwóch lat, podczas gdy inni mogą w ogóle nie wyzdrowieć. Nie ma możliwości wcześniejszego ustalenia, kto będzie, a kto nie będzie dotknięty tym problemem.

Jeśli chodzi o promieniowanie, ryzyko bezpłodności zmniejszyło się w ostatnich latach z powodu niższych dawek promieniowania, lepszych zabezpieczeń i bardziej ukierunkowanych technologii wiązki zewnętrznej. W przypadku zaatakowania płodność zwykle zostaje przywrócona w ciągu dwóch do trzech lat.

Jeśli masz zamiar mieć dziecko któregoś dnia, możesz rozważyć zebranie nasienia przed rozpoczęciem leczenia. Zachowuje to możliwości płodności i pozwala na zapłodnienie in vitro (IVF), jeśli z jakiegokolwiek powodu nie możesz zajść w ciążę.