Jak rozpoznaje się toksoplazmozę

Toksoplazmoza, choroba zakaźna wywoływana przez jednokomórkowego pierwotniaka zwanegoToxoplasma gondii,jest zwykle diagnozowana poprzez badanie krwi i innych płynów ustrojowych pod kątem immunoglobulin (zwanych również przeciwciałami), które są wytwarzane przez organizm w odpowiedzi na infekcję.

Do wykrywania DNA pasożyta w tkankach i płynach ustrojowych można również zastosować techniki molekularne. Chociaż pasożyta można bezpośrednio obserwować pod mikroskopem w próbkach tkanek lub płynu rdzeniowego, ta forma badania jest stosowana rzadziej ze względu na trudność w uzyskaniu próbek.

Testy przeciwciał

Test przeciwciał to taki, który mierzy specyficzne immunoglobuliny we krwi. Przeciwciała to białka wytwarzane przez układ odpornościowy w celu zwalczania antygenów, takich jak bakterie, wirusy i pasożyty. Każdy jest dostosowany do walki z określonym antygenem.

Wyprodukowane przeciwciało pozostanie w krwiobiegu, aby chronić przed przyszłymi infekcjami. Utrzymywanie się przeciwciał nie tylko zapewnia nam długotrwały „ślad” infekcji, ale czasami może nawet powiedzieć nam, kiedy doszło do infekcji.

Toksoplazmozę można zdiagnozować za pomocą testów przeciwciał, które wykrywają dwa specyficzneT. gondiiimmunoglobuliny:

• Immunoglobulina G (IgG) jest typem występującym we wszystkich płynach ustrojowych. Podczas gdy przeciwciała IgG szybko spadają w ciągu miesiąca lub dwóch od początkowej infekcji, zwykle utrzymują się przez całe życie.
• Immunoglobulina M (IgM), znajdująca się głównie we krwi i płynie limfatycznym, jest pierwszym przeciwciałem wytwarzanym przez organizm w walce z infekcją. Chociaż może dostarczyć wczesnych dowodów infekcji, utrzymuje się tylko przez około 18 miesięcy.

Test przeciwciał IgG jest pierwszym testem używanym do określenia, czy zostałeś zakażonyT. gondii. Dodatni wynik IgG oznacza po prostu, że zostałeś zarażony w którymś momencie swojego życia; nie może powiedzieć, kiedy.

Test na obecność przeciwciał IgM może nam powiedzieć, czy infekcja była niedawna. Negatywny wynik IgM zwykle oznacza, że ​​zostałeś zakażony w przeszłości i jesteś teraz odporny na pasożyta. Chociaż wynik dodatni może sugerować niedawną infekcję, wyniki są często zakłócane przez niską specyficzność testu (co oznacza, że ​​jest bardziej prawdopodobne, że da wynik fałszywie dodatni).

W tym celu wyniki IgG i IgM należy interpretować razem, aby zapewnić pewną diagnozę. Interpretacja jest w dużej mierze oparta na poziomie (miano) przeciwciał w teście, przy czym wyższe wartości na ogół odpowiadają wyższemu poziomowi pewności. W przypadku wątpliwości co do interpretacji konieczna byłaby konsultacja specjalistyczna.

Wynik IgG

Wynik IgM

Interpretacja

Negatywny

Negatywny

Nie jesteś zarażonyT. gondii.

Negatywny

Dwuznaczny

Możesz mieć ostrą (niedawną) infekcję lub fałszywie dodatni wynik IgM. Ponownie przeprowadź test IgG i IgM, a jeśli wyniki pozostaną takie same, prawdopodobnie nie jesteś zarażony.

Negatywny

Pozytywny

Możesz mieć ostrą infekcję lub fałszywie dodatni wynik IgM. Ponownie wykonaj test IgG i IgM, a jeśli wyniki pozostaną takie same, wynik IgM jest prawdopodobnie fałszywie dodatni.

Dwuznaczny

Negatywny

Wynik jest niejednoznaczny. Przetestuj ponownie IgG z inną technologią testowania.

Dwuznaczny

Dwuznaczny

Wynik jest niejednoznaczny. Zdobądź nową próbkę IgG i IgM.

Dwuznaczny

Pozytywny

Możesz być ostro zainfekowany. Ponownie przetestuj zarówno IgG, jak i IgM.

Pozytywny

Negatywny

Zostałeś zarażonyT. gondiikrócej niż sześć miesięcy.

Pozytywny

Dwuznaczny

Jesteś zakażony przez ponad rok lub masz fałszywie dodatni wynik IgM. Ponownie przetestuj IgM.

Pozytywny

Pozytywny

Zostałeś zainfekowany w ciągu ostatnich 12 miesięcy.

Testowanie podczas ciąży

Jeśli jesteś w ciąży i masz dodatni wynik testu zarówno na IgG, jak i IgM, Twój lekarz będzie chciał ustalić, kiedy doszło do infekcji. W tym celu lekarz musiałby wykonać test na awidność IgG.

Awidność odnosi się do siły wiązania między przeciwciałem a antygenem. Zachłanność rośnie w czasie i na podstawie poziomu wiązania może dać nam całkiem niezłe wyobrażenie o tym, kiedy nastąpiła ekspozycja. Jako taka, niska zachłanność oznacza, że ​​infekcja wystąpiła niedawno; wysoka awidność oznacza, że ​​infekcja miała miejsce jakiś czas temu.

Jeśli chodzi o toksoplazmozę, wysoki odczyt zachłanności w pierwszych 12-16 tygodniach ciąży oznacza, że ​​infekcja nie jest aktualna i jako taka stanowi niewielkie zagrożenie dla dziecka (ponieważ pasożyt przejdzie w stan bezczynności znany jako opóźnienie).

Z kolei odczyt o niskiej zachłanności sugeruje, że infekcja jest aktualna i potrzebne będą dodatkowe interwencje, aby zapobiec przenoszeniu zakażenia z matki na dziecko.T. gondiilub radzić sobie z poważnymi powikłaniami choroby.

W tym celu lekarz będzie musiał monitorować stan dziecka podczas ciąży i po jej zakończeniu. Wśród możliwych dochodzeń:

• Ultradźwięki mogą być użyte do sprawdzenia jakichkolwiek objawów wskazujących na wrodzone choroby, takie jak wodogłowie („woda w mózgu”).Chociaż badanie ultrasonograficzne jest przydatne w wykrywaniu nieprawidłowości płodu, nie można rozpoznać toksoplazmozy ani wykluczyć toksoplazmozy, jeśli wyniki są ujemne.
• Amniopunkcja może być wykonana po 20 do 24 tygodniach, jeśli podejrzewa się objawy. Płyn byłby testowany za pomocą technologii znanej jako reakcja łańcuchowa polimerazy (PCR), która zwiększa liczbęT. gondiiDNA w próbce laboratoryjnej. Chociaż PCR może być użyty do potwierdzenia infekcji, nie może nam powiedzieć, jak rozwinięta lub rozległa jest infekcja.
• Testy przeciwciał można przeprowadzić na krwi pępowinowej w momencie urodzenia, aby ocenić stan dziecka. Można również wykonać porównawcze badania krwi matki z dzieckiem.
• Nakłucie lędźwiowe (nakłucie lędźwiowe) można zastosować w celu pobrania płynu mózgowo-rdzeniowego (PMR) w celu oceny za pomocą PCR.

Nawet jeśli dziecko wydaje się wolne od objawów, rutynowe badania byłyby zaplanowane na pierwszy rok życia, aby monitorować wszelkie powikłania neurologiczne (mózg) lub okulistyczne (oko).

Toxoplasma Encephalitis

Toxoplasma encephalitis, charakteryzująca się zapaleniem mózgu, jest poważnym powikłaniem najczęściej występującym u osób z zaawansowanym wirusem HIV. Zazwyczaj rozpoznaje się je za pomocą testów wyobrażeniowych lub oceny próbek tkanki mózgowej.

Tomografia komputerowa (CT) pozostaje jednym z podstawowych sposobów diagnozy. Jest to forma promieniowania rentgenowskiego, która może tworzyć przekrojowe obrazy mózgu. Toksoplazmatyczne zapalenie mózgu zwykle objawia się licznymi zmianami w mózgu, które są znacznie cieńsze niż sąsiednia tkanka (co sugeruje zmniejszony dopływ krwi). W celu wzmocnienia obrazów można zastosować dożylne barwniki kontrastowe.

Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI) wykorzystuje fale magnetyczne do tworzenia bardzo szczegółowych obrazów architektury mózgu. W przypadku stosowania z kontrastowym barwnikiem gadolinowym, rezonans magnetyczny często może wykryć mniejsze zmiany, które w innym przypadku można by przeoczyć w tomografii komputerowej.

Jeśli lekarz nie jest w stanie postawić ostatecznej diagnozy, może być konieczna biopsja mózgu. Procedura jest zwykle wykonywana poprzez wywiercenie małego otworu w czaszce i wydobycie niewielkiego kawałka tkanki za pomocą wydrążonej igły. Zwykle ujawnia się badanie mikroskopowe tkanki poddanej biopsjiT. gondiiw swoim aktywnym, replikującym się stanie.

Podczas gdy biopsja igłowa jest mniej inwazyjna niż inne metody ekstrakcji, czasami mogą wystąpić powikłania, w tym infekcja, drgawki i krwawienie mózgowe.

Toksoplazmoza oka

Toksoplazmoza oczna jest kolejnym powikłaniem obserwowanym głównie u osób z ciężkimi zaburzeniami odporności. Może dotyczyć błony naczyniowej oka (zapalenie błony naczyniowej oka) lub siatkówki i naczyniówki (zapalenie siatkówki naczyniówkowej), prowadząc do powstania zmian w jednym lub obu oczach, a także obszarów obumierania tkanek (martwicy).

Toksoplazmozę oczną rozpoznaje się zwykle na podstawie klinicznego wyglądu zmian oraz wyników testów na obecność przeciwciał IgG i IgM. Negatywne wyniki IgG mogą zwykle wykluczyćT. gondiijako przyczyna. W ciężkich przypadkach, gdy ryzyko utraty wzroku jest wysokie, płyny można pobrać z oka w celu oceny za pomocą PCR.

Istnieje wiele nieinwazyjnych technik fotograficznych, które pozwalają określić stopień uszkodzenia oka. Najważniejszym z nich jest obrazowanie autofluorescencyjne, w którym użycie niebieskiego światła może spowodować, że określone części oka będą „świecić” bez użycia barwników. Jest to cenne narzędzie, które może pokazać zarówno aktywne zmiany, jak i obszary bliznowacenia siatkówki.

Diagnoza różnicowa

Toksoplazmoza może być trudna do odróżnienia od innych chorób, szczególnie u osób z osłabionym układem odpornościowym, które są podatne na liczne infekcje. Aby postawić ostateczną diagnozę, lekarz często będzie musiał wykluczyć inne choroby o podobnych cechach.

Należą do nich choroby wpływające na mózg i ośrodkowy układ nerwowy, takie jak:

• Rak mózgu
• Kryptokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych
• Zapalenie mózgu wywołane wirusem cytomegalii (CMV)
• Gruźlica opon mózgowych
• Chłoniak mózgu
• Postępująca wieloogniskowa leukoencefalopatia (PML)

Choroby, które często są związane ze zmianami martwiczymi obejmują:

• Zapalenie siatkówki wywołane wirusem cytomegalii
• Zapalenie rogówki wywołane wirusem opryszczki pospolitej
• Wirus półpaśca oftalmicus
• Grzybicze zapalenie siatkówki
• Sarkoidoza
• Syfilis

Lista może wydawać się długa i zagmatwana, ale wiedz, że Twój lekarz będzie chciał rozważyć każdą możliwość, aby dostosować odpowiednie leczenie.