Wiadomo, że sportowcy płci żeńskiej mają większe ryzyko zranienia więzadła krzyżowego przedniego (ACL) podczas uprawiania sportów wyczynowych. Stwierdzono, że szansa na zerwanie więzadła krzyżowego przedniego u kobiet jest od dwóch do ośmiu razy większa niż u mężczyzn. Wahania ryzyka zależą od badanej populacji, w tym określonego sportu. Zaproponowano wiele teorii na temat tego, dlaczego kobiety częściej niż mężczyźni łamią ACL. Najnowsze badania wskazują na różnice w biomechanice (sposobie poruszania się naszych ciał) sportowców płci męskiej i żeńskiej. Dobrą wiadomością, jak przeczytasz, jest to, że mamy możliwość zmiany prawdopodobieństwa zerwania więzadła krzyżowego przedniego.
Thomas Barwick / Getty ImagesTeorie na temat różnic w urazach ACL między mężczyznami i kobietami
Przeprowadzono wiele badań w celu zbadania łez ACL u kobiet-atletek, a dobrze wiadomo, że w sportach, w których ACL jest znaczny, takich jak koszykówka, piłka nożna, cheerleaderek i inne, urazy ACL są do ośmiu razy większe. częściej u kobiet niż u mężczyzn.
Nie jest tajemnicą, że mężczyźni i kobiety są inaczej zbudowani, mają różnie ukształtowane szkielety i mają różne typy ciała, ale przyczyna, dla której częstotliwość łez więzadła krzyżowego jest inna, była przedmiotem wielkiej debaty.
Oto niektóre teorie:
- Różnice anatomiczne
- Istnieje wiele anatomicznych różnic między mężczyznami i kobietami, w tym szerokość miednicy, kąt Q, rozmiar ACL i rozmiar wcięcia międzykręgowego (w miejscu, w którym ACL przecina staw kolanowy). Ograniczone badania wykazały różnicę w tych czynnikach. , ale nie zdolność przewidywania osób, które wytrzymają łzę ACL.
- Różnice hormonalne
- Wiadomo, że ACL ma receptory hormonalne dla estrogenu i progesteronu i uważa się, że stężenie hormonów może odgrywać rolę w urazach ACL. To była popularna teoria, ale większość naukowców zgadza się, że cykl menstruacyjny ma niewielki wpływ, jeśli w ogóle, na prawdopodobieństwo pęknięcia ACL.
- Różnice biomechaniczne
- Stabilność kolana zależy od różnych czynników. Dwa najważniejsze to statyczne i dynamiczne stabilizatory kolana, statyczne stabilizatory to główne więzadła kolana, w tym ACL. Dynamiczne stabilizatory kolana to mięśnie i ścięgna otaczające staw.Stwierdzono, że kobiety mają różnice w biomechanicznych ruchach kolana obserwowanych podczas obracania, skakania i lądowania - czynności, które często prowadzą do urazów ACL.
Najbardziej rozstrzygające dowody wykazały, że na wskaźniki urazów ACL największy wpływ mają te różnice w biomechanice mężczyzn i kobiet. Oto niektóre różnice:
- Pozycja do lądowania: kiedy kobiety lądują z pozycji skoku, mają tendencję do lądowania z kolanem w wyprostowanej pozycji, przenosząc siłę uderzenia na staw kolanowy. Mężczyźni mają tendencję do pochłaniania większej energii uderzenia lądując kolanami zgięty.
- Ustawienie koślawe: kobiety mają zwiększony kąt koślawości kolan (wygląd kolana), a ruchy kończyn powodują większy nacisk na więzadła kolana w wyniku tego ustawienia.
Zapobieganie łzom ACL u sportowców płci żeńskiej
Sposób poruszania się (naszą biomechanikę) można modyfikować za pomocą programów treningu nerwowo-mięśniowego. Te programy treningowe „uczą” nasze ciało bezpieczniejszych, bardziej stabilnych ruchów, które mniej obciążają stawy.
W związku z tym programy treningu nerwowo-mięśniowego mogą również zmniejszyć ryzyko urazów ACL u kobiet-sportowców. Wykazano, że zapobieganie łzom ACL jest skuteczne przy wykorzystaniu tych programów treningu nerwowo-mięśniowego. Programy te uczą mięśnie sportowców lepszej kontroli stabilności stawów. Badania wykazały, że kiedy kobiety wykonują te programy treningu nerwowo-mięśniowego, ich ryzyko łez ACL spada do ryzyka zerwania ACL przez mężczyzn.
Słowo od Verywell
Jeśli podejrzewasz, że doznałeś urazu ACL, skontaktuj się z lekarzem, aby uzyskać właściwą diagnozę. Takie postępowanie zapewni ci odpowiedni plan leczenia, aby przyspieszyć gojenie i uniknąć dalszych uszkodzeń.
