Leki i leczenie osteopenii

Jeśli zdiagnozowano u Ciebie osteopenię (niską gęstość kości), lekarz mógł zalecić leczenie. Jakie leki są dostępne, jeśli nie masz jeszcze „pełnej” osteoporozy i kiedy warto rozważyć leczenie?

Osteopenia: niska gęstość kości

Osteopenia oznacza niską gęstość kości, ale co to dokładnie oznacza? Najłatwiej zrozumieć osteopenię, porównując ją zarówno z normalną gęstością kości, jak i osteoporozą (bardzo niską gęstością kości).

Normalna gęstość kości oznacza, że ​​gęstość i architektura kości są prawidłowe. W teście gęstości kości liczba, którą zobaczysz, jeśli twoja gęstość kości była normalna, byłaby wyższa niż -1,0. Innymi słowy, twoja gęstość kości byłaby równa lub lepsza niż jedno odchylenie standardowe poniżej normy.

Osteoporoza to stan, w którym kości stają się kruche i są bardziej podatne na złamania, nawet przy łagodnych urazach. Test gęstości kości z osteoporozą daje wynik T -2,5 lub gorszy. Gęstość kości o 2,5 odchylenia poniżej średniej oznacza, że ​​gęstość kości należy do dolnych 2% osoby w Twoim wieku.

Między tymi liczbami znajduje się osteopenia, z wynikiem T lepszym niż -2,5, ale gorszym niż -1,0. Szansa, że ​​osteopenia przekształci się w osteoporozę, zależy od Twojego wieku, innych chorób, przyjmowanych leków i wielu innych czynników.

Leczenie osteopenii

Przed leczeniem osteopenii należy wziąć pod uwagę wiele czynników i jest to obecnie kontrowersyjny i gorący temat. Jeśli osteopenia jest połączona ze złamaniami, prawdopodobnie leczenie może coś zmienić. Mniej jest jasne, czy leczenie osteopenii bez złamań jest korzystne.

Istnieją leki zatwierdzone przez FDA do zapobiegania osteoporozie (a tym samym osteopenii). Te leki są skuteczne, ale niektóre z nich mają poważne skutki uboczne. Niektórzy lekarze wahają się przed przepisaniem leków na osteoporozę na osteopenię, podczas gdy inni agresywnie próbują spowolnić utratę masy kostnej. Prawdziwym celem leczenia zarówno osteopenii, jak i osteoporozy jest zapobieganie złamaniom, zwłaszcza biodra i kręgosłupa. Lekarze mogą obliczyć 10-letnie ryzyko złamania na podstawie aktualnej gęstości mineralnej kości i innych czynników ryzyka. To 10-letnie ryzyko jest największym czynnikiem branym pod uwagę przy rozważaniu przyjmowania leków na osteopenię.

Na marginesie, choć ważne, jest to, że wiele firm ubezpieczeniowych nie uznaje osteopenii za stan wymagający leczenia i dlatego może nie pokrywać kosztów (czasami znacznych) tych leków.

Kiedy należy leczyć osteopenię?

Jak wspomniano wcześniej, leczenie osteopenii jest kontrowersyjne. To powiedziawszy, kiedy leczenie rozpoczyna się na tym etapie u osób, u których oczekuje się progresji do osteoporozy lub mają inne schorzenia podstawowe, leczenie osteopenii może zapobiec rozwojowi osteoporozy i złamań. Warunki, w których osteopenia może być poważniejsza, obejmują:

• Osteopenia występująca u młodej osoby, na przykład osoby, która ma zaledwie 50 lat.
• Osoby z rakiem, szczególnie te z rakiem piersi lub prostaty, które będą stosować terapie hormonalne.
• Osoby, które przez długi czas przyjmowały steroidy z powodu takich chorób, jak astma, POChP lub zapalenie stawów.
• Ci, którzy mają stany związane ze zwiększonym ryzykiem osteoporozy, takie jak toczeń, reumatoidalne zapalenie stawów i wiele innych.
• Ci, którzy są bardziej narażeni na upadek z powodu schorzeń, takich jak napady padaczkowe lub inne choroby neurologiczne.
• Ci, którzy mają silną rodzinną historię osteoporozy.
• Osoby, które doznały złamań i mają niską gęstość kości.

Leki zapobiegające osteoporozie (leczenie osteopenii)

Istnieje wiele różnych leków zatwierdzonych do leczenia osteoporozy, ale tylko kilka jest zatwierdzonych do profilaktyki, w tym Actonel i Evista. Wymienimy opcje leczenia osteoporozy, ponieważ czasami leki inne niż te zatwierdzone do leczenia osteoporozy (zapobieganie osteoporozie ) mogą być wskazane. Poniżej wymieniono różne kategorie leków.

Bisfosforany

Bisfosfoniany to leki, które spowalniają tempo utraty masy kostnej, poprawiając w ten sposób gęstość kości. Większość z nich zmniejsza ryzyko złamań kręgosłupa, ale nie wszystkie okazały się zmniejszać ryzyko złamań biodra. Niektóre z tych leków są przyjmowane doustnie, podczas gdy inne podawane są we wstrzyknięciach. W szczególności Actonel został zatwierdzony do zapobiegania osteoporozie. Zometa została obecnie zatwierdzona do stosowania wraz z inhibitorem aromatazy w leczeniu pomenopauzalnego raka piersi.

Przykłady bifosfonianów obejmują:

• Fosamax (alendronian): Fosomax wydaje się zmniejszać zarówno złamania biodra, jak i kręgosłupa.
• Actonel (risedronian): Actonel może zmniejszać ryzyko złamań biodra i kręgosłupa.
• Boniva (ibandronian): Boniva zmniejsza ryzyko złamań kręgosłupa, ale nie złamań biodra.
• Zometa lub Reclast (kwas zoledronowy): Zometa podawany we wstrzyknięciu zmniejsza ryzyko złamań biodra i kręgosłupa.

Skutki uboczne bisfosfonianów różnią się w zależności od tego, czy są stosowane doustnie, czy we wstrzyknięciach. W przypadku doustnych bisfosfonianów, ludzie proszeni są o przyjęcie leku z pełną szklanką wody i pozostanie w pozycji pionowej przez 30 do 60 minut. Leki te mogą powodować zgagę lub podrażnienie przełyku. Leki do wstrzykiwań mogą powodować objawy grypopodobne przez dzień lub dwa po wstrzyknięciu, a także mogą powodować ból mięśni i stawów.

Niezbyt częstym, ale ciężkim działaniem niepożądanym jest martwica kości szczęki. Najbardziej zagrożone są osoby z chorobami dziąseł lub niedostateczną higieną jamy ustnej, posiadające sprzęt dentystyczny lub wymagające zabiegów takich jak ekstrakcja zęba. Inne niezbyt częste działania niepożądane obejmują migotanie przedsionków i atypowe złamania kości udowej.

Selektywne modulatory receptora estrogenowego (Evista i Tamoxifen)

Selektywne modulatory receptora estrogenowego (SERMS) to leki, które mogą mieć zarówno działanie estrogenopodobne, jak i antyestrogenowe, w zależności od części ciała, na którą działają. Evista (raloksyfen) jest zarejestrowany w zapobieganiu osteoporozie u kobiet po menopauzie i uważa się, że zmniejsza również ryzyko raka piersi. Tamoksyfen jest stosowany u kobiet z przedmenopauzalnym rakiem piersi z dodatnim receptorem estrogenowym w celu zmniejszenia ryzyka nawrót. Tamoksyfen można również stosować w celu zmniejszenia ryzyka zachorowania na raka piersi.

Podobnie jak estrogen (jak w hormonalnej terapii zastępczej), ich działanie na kości zwiększa gęstość mineralną kości i zmniejsza ryzyko złamań kręgów (kręgosłupa). Jednak w przeciwieństwie do HTZ, Evista ma działanie antyestrogenowe na komórki piersi i może zmniejszać ryzyko zachorowania na raka piersi. Chociaż SERMS nie zwiększa gęstości kości do poziomu, który robią bisfosfoniany, może zmniejszyć ryzyko złamań kręgosłupa (ale nie złamań biodra) i poprawić gęstość kości.

Skutki uboczne SERMS obejmują uderzenia gorąca, bóle stawów i pocenie się. Mogą również zwiększać ryzyko powstania zakrzepów krwi, takich jak zakrzepica żył głębokich, zator tętnicy płucnej (skrzepy krwi w nogach, które odrywają się i przemieszczają do płuc) oraz zakrzepica żył siatkówki.

Hormonalna terapia zastępcza (HTZ)

Chociaż hormonalna terapia zastępcza (HTZ) była kiedyś nazywana prawie cudownym lekiem zapobiegającym osteoporozie u kobiet, nie jest już zatwierdzona do tego wskazania. Ponadto badania wykazujące zwiększone ryzyko raka piersi, chorób serca i udarów u kobiet stosujących HTZ spowodowały, że leki te były stosowane znacznie rzadziej.

Z pewnością nadal istnieją osoby, które stosują HTZ w przypadku objawów menopauzy i może ona dobrze działać w przypadku tych objawów. Jedną z istotnych przyczyn utraty masy kostnej u kobiet w okresie menopauzy jest zmniejszenie ilości estrogenu wytwarzanego przez organizm. Dlatego ma sens, że hormonalna terapia zastępcza (HTZ) pomogłaby zmniejszyć utratę masy kostnej.

Podobnie jak w przypadku każdego leku, należy rozważyć ryzyko i korzyści płynące ze stosowania każdego leku. W przypadku młodych kobiet, które przeszły menopauzę chirurgiczną i cierpią na uderzenia gorąca ograniczające życie, HTZ może być dobrą opcją. Jednak nawet w takiej sytuacji celem leczenia HTZ nie powinno być zmniejszenie ryzyka osteoporozy.

Denosumab (Prolia i Xgeva)

Stosowany najczęściej przez osoby chore na raka, denosumab jest przeciwciałem monoklonalnym, które zapobiega tworzeniu się osteoklastów, komórek powodujących rozpad kości.

W przypadku kobiet przyjmujących inhibitory aromatazy (leki na pomenopauzalnego raka piersi), które zwiększają ryzyko osteoporozy, lub mężczyzn, którzy są poddawani terapii deprywacji androgenów z powodu raka prostaty (co również zwiększa ryzyko osteoporozy), może zmniejszyć ryzyko złamania. Denosumab jest również stosowany u osób z każdym typem raka, który rozprzestrzenił się do kości, w celu zmniejszenia ryzyka złamań.

Podawany we wstrzyknięciach denosumab ma profil działań niepożądanych podobny do bisfosfonianów i może zwiększać ryzyko martwicy kości szczęki.

Kalcytonina (Miacalcin, Fortical, Calcimar)

Kalcytonina jest stworzoną przez człowieka wersją hormonu występującego w naszym organizmie, który reguluje metabolizm kości i pomaga zmienić szybkość, z jaką organizm ponownie wchłania kości. Jest dostępny zarówno w postaci aerozolu do nosa, jak i we wstrzyknięciach i może zmniejszyć ryzyko złamań kręgosłupa. W szczególności aerozol do nosa Miacalcin może być opcją dla kobiet po menopauzie, które nie tolerują skutków ubocznych innych leków.

Hormon przytarczyc i pochodne

Forteo (teryparatyd) jest stworzoną przez człowieka wersją naturalnego parathormonu organizmu i jest zwykle stosowany tylko u osób z ciężką osteoporozą, u których występuje wysokie ryzyko złamań. Jest to jedyny lek, który faktycznie może stymulować organizm do wzrostu nowej kości. Stosowanie jest obecnie ograniczone tylko do 2 lat Tymlos (abaloparatyd) jest podobny i jest syntetyczną wersją części parathormonu.

Podsumowanie leczenia uzależnień

Trwa debata na temat stosowania leków w leczeniu osteopenii, a niektórzy twierdzą, że osteopenia jest naturalną częścią procesu starzenia. Wiemy jednak, że niektórzy ludzie będą bardziej narażeni na złamania i wszystko, co może oznaczać złamanie, jeśli nie zostanie poddane leczeniu. Jeśli masz osteopenię, Ty i Twój lekarz możecie oszacować 10-letnie ryzyko złamania biodra lub kręgosłupa, korzystając z wykresów i tabel dostępnych w Światowej Organizacji Zdrowia lub Fundacji Osteoporozy.

Zarządzanie osteopenią z lekami lub bez

Niezależnie od tego, czy zdecydujesz się na stosowanie leków na osteopenię, czy nie, są rzeczy, które możesz zrobić, aby zmniejszyć ryzyko złamań. Od upewnienia się, że schody są wolne od bałaganu, po trzymanie się z dala od drabin, istnieje wiele prostych sposobów na zmniejszenie ryzyka upadku.

Ważne jest również uzyskanie odpowiedniego poziomu wapnia i witaminy D. Wiele osób otrzymuje dużo wapnia w swojej diecie, ale witamina D jest trudniejsza do zdobycia, szczególnie w klimacie północnym. Porozmawiaj z lekarzem o sprawdzeniu poziomu witaminy D (większość ludzi ma niedobór). Jeśli Twój poziom jest niski lub znajduje się w dolnej części normalnego zakresu, zapytaj, czy powinieneś przyjmować suplement witaminy D3.

Regularne ćwiczenia i powstrzymywanie się od palenia są również niezwykle ważne w zapobieganiu osteoporozie.

Bardzo dobre słowo na temat leczenia osteopenii

W przeciwieństwie do osteoporozy, nie ma jasnych wytycznych dotyczących leczenia osteopenii i każda osoba musi być dokładnie oceniona, aby zdecydować, czy leki mogą przynieść korzyści. Jedną z głównych kwestii jest to, czy oczekuje się, że dana osoba przejdzie do osteoporozy, czy też jest w grupie zwiększonego ryzyka złamań w wyniku innych schorzeń.

Istnieje kilka leków, które mogą skutecznie zmniejszać utratę masy kostnej, ale wszystkie one wiążą się również z ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych. Obecnie jedynymi lekami dopuszczonymi do osteopenii (profilaktyka osteoporozy) są Actonel i Evista. Można jednak rozważyć inne leki w zależności od indywidualnych okoliczności.

Jeśli zdiagnozowano u ciebie osteopenię, porozmawiaj z lekarzem. Porozmawiaj o tym, czego można się spodziewać w nadchodzących latach. Porozmawiaj o swoim ryzyku złamań io tym, jakie złamania mogą oznaczać w odniesieniu do Twojej mobilności i niezależności. Następnie porozmawiaj o potencjalnych skutkach ubocznych jakiegokolwiek leczenia i porównaj je z korzyściami, które możesz przewidzieć. Ważne jest, aby być swoim własnym rzecznikiem w swojej opiece, szczególnie w sytuacji takiej jak ta, w której opcje leczenia muszą być starannie zindywidualizowane.