Eksperci medyczni powszechnie uznają, że jedną z najbardziej wprowadzających w błąd nomenklatur chorób jest zapalenie wątroby typu B i choroba wątroby związana z zapaleniem wątroby typu C. Tytuły są nieco niewystarczające, aby opisać te choroby, ponieważ sugeruje termin „zapalenie wątroby”zapalenie wątroby.Daje to wrażenie, że jedynym narządem dotkniętym wirusowym zapaleniem wątroby typu B lub C jest wątroba, co jest mylące - obie te choroby obejmują narządy inne niż wątroba i dlatego sąprawdziwyogólnoustrojowe (a nie miejscowe) stany chorobowe.
Nerka jest jednym z takich narządów, na które wirusy zapalenia wątroby oddziałują zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio. Wirusy zapalenia wątroby to nie jedyne czynniki zakaźne, które mogą wpływać na nerki. Jednak należy zwrócić uwagę na ich rolę w chorobach nerek, biorąc pod uwagę stosunkowo większą częstość występowania tych infekcji wirusowych. Omówmy kilka szczegółów dotyczących choroby nerek związanej z wirusem zapalenia wątroby typu B.
Oleksiy Maksymenko / Getty Images
Jak często występuje związek choroby nerek z wirusowym zapaleniem wątroby typu B?
Choroba nerek spowodowana zakażeniem wirusem zapalenia wątroby typu B jest znacznie częściej obserwowana u osób zakażonych wirusem w okresie niemowlęcym lub w dzieciństwie. Tacy pacjenci są bardziej narażeni na stanie się „nosicielami” i są bardziej narażeni na chorobę nerek.
Dlaczego wirus wątroby mógłby uszkodzić nerkę
Uszkodzenie nerek spowodowane wirusem zapalenia wątroby typu B zwykle nie jest wynikiem bezpośredniego zakażenia. W rzeczywistości nieprawidłowa reakcja układu odpornościowego na pewne części wirusa może odgrywać większą rolę w powodowaniu choroby.
Te wirusowe składniki są zazwyczaj atakowane przez twoje przeciwciała, próbując zwalczyć infekcję. Gdy to nastąpi, przeciwciała połączą się z wirusem, a powstałe szczątki zostaną osadzone w nerkach. Może wtedy wywołać reakcję zapalną, która może spowodować uszkodzenie nerek. Dlatego, zamiast wirusa bezpośrednio atakującego nerki, to reakcja organizmu na niego określa charakter i zakres uszkodzenia nerek.
Rodzaje chorób nerek wywołanych zakażeniem wirusem zapalenia wątroby typu B.
W zależności od reakcji nerek na wirusa i kaskady zapalenia opisanej powyżej, mogą wystąpić różne stany chorobowe nerek. Oto krótki przegląd.
Guzkowe zapalenie tętnic (PAN)
Podzielmy tę nazwę na mniejsze, strawne części. Termin „poli” oznacza wielokrotność, a „zapalenie tętnic” odnosi się do zapalenia tętnic / naczyń krwionośnych. To ostatnie jest również często określane jako zapalenie naczyń.Ponieważ każdy organ w organizmie ma naczynia krwionośne (a nerka ma bogate układy naczyniowe), guzkowe zapalenie tętnic (PAN) jest ciężkim zapaleniem naczyń krwionośnych (w tym przypadku tętnic nerkowych), które atakuje małe i średnie wielkości naczyń krwionośnych narządu.
Wygląd zapalenia PAN jest bardzo typowy. Jest to jeden z wcześniejszych stanów chorobowych nerek, który może być wywołany przez zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu B. Ma tendencję do dotykania osób w średnim wieku i starszych. Pacjent dotknięty chorobą zwykle skarży się na niespecyficzne objawy, takie jak osłabienie, zmęczenie i bóle stawów. Można jednak zauważyć pewne zmiany skórne. Testy czynności nerek wykażą nieprawidłowości, ale niekoniecznie potwierdzą chorobę, a biopsja nerki będzie zwykle konieczna.
Membranoproliferative kłębuszkowe zapalenie nerek (MPGN)
Termin „kęs choroby” odnosi się do nadmiaru komórek zapalnych i pewnych rodzajów tkanek (w tym przypadku błony podstawnej) w nerkach. Ponownie, jest to raczej reakcja zapalna niż bezpośrednia infekcja wirusowa. Jeśli masz zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu B i zaczniesz widzieć krew w moczu, należy to wziąć pod uwagę. Oczywiście obecność krwi w moczu nie wystarczy do potwierdzenia diagnozy, nawet jeśli masz zapalenie wątroby. Zakażenie wirusem B. Dlatego konieczne byłyby dalsze badania, w tym biopsja nerki.
Nefropatia błoniasta
Prowadzi do tego zmiana części filtru nerkowego (zwanego kłębuszkową błoną podstawną). Pacjenci dotknięci chorobą zaczną wydzielać nienormalnie dużą ilość białka w moczu. Jako pacjent możesz nie być świadomy obecności białka w moczu, chyba że jest ono bardzo wysokie (w takim przypadku możesz się spodziewać zobaczyć pianę lub mydliny w moczu). W tym przypadku krew występuje rzadziej w moczu, ale można ją również zobaczyć. Ponownie, badania krwi i moczu pod kątem czynności nerek wykażą nieprawidłowości, ale aby potwierdzić chorobę, wymagana będzie biopsja nerki.
Zespół wątrobowo-nerkowy
Ekstremalną postacią choroby nerek, która wynika z istniejącej wcześniej choroby wątroby, jest zespół zwany zespołem wątrobowo-nerkowym. Jednak ten stan niekoniecznie jest specyficzny dla choroby wątroby związanej z wirusowym zapaleniem wątroby typu B i można ją zaobserwować w wielu rodzajach zaawansowanych chorób wątroby, w których uszkodzenie nerek.
Diagnoza
Jeśli masz zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu B i obawiasz się, że może to mieć wpływ na twoje nerki, możesz poddać się badaniu.
Oczywiście pierwszym krokiem jest upewnienie się, że masz zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu B, dla którego istnieje inny zestaw testów, które niekoniecznie wymagają biopsji nerki. Jeśli pochodzisz z obszaru, o którym wiadomo, że ma wysoki wskaźnik zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu B (obszar endemiczny) lub masz czynniki ryzyka zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu B (takie jak używanie wspólnych igieł do nadużywania leków dożylnych lub uprawianie seksu bez zabezpieczenia z wieloma partnerami seksualnymi) pewne charakterystyczne badania krwi, które wyszukują różne „części” wirusa zapalenia wątroby typu B, powinny być w stanie potwierdzić zakażenie.
Testuje się również przeciwciała, które organizm wytwarza przeciwko wirusowi zapalenia wątroby typu B. Przykłady takich testów obejmują HBsAg, anty-HBc i anty-HBs. Jednak testy te mogą nie zawsze być w stanie rozróżnić aktywną infekcję (w której wirus szybko się replikuje) lub stan nosiciela (gdzie, gdy masz infekcję, wirus jest zasadniczo uśpiony). Aby to potwierdzić, zaleca się wykonanie badań DNA wirusa zapalenia wątroby typu B.
Ponieważ zdarza się, że oba wirusy mają wspólne pewne czynniki ryzyka, jednoczesne testy na zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu C mogą nie być złym pomysłem.
Kolejnym krokiem jest potwierdzenie obecności choroby nerek za pomocą opisanych tutaj testów.
Wreszcie, twój lekarz będzie musiał połączyć dwa i dwa razem. Po wykonaniu powyższych dwóch kroków nadal musisz udowodnić przyczynowość. W związku z tym konieczna będzie biopsja nerki, aby potwierdzić, że choroba nerek jest rzeczywiście wynikiem wirusa zapalenia wątroby typu B, a także określonego rodzaju choroby nerek. Dzieje się tak również dlatego, że samo zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu B wraz z chorobą nerek niekoniecznie dowodzi, że infekcja prowadzi do uszkodzenia nerek. Ktoś może mieć zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu B i mieć białko krwi w moczu z zupełnie innego powodu (pomyśl o chorym na cukrzycę z kamicą nerkową).
Potwierdzenie ostatecznej diagnozy i jej przyczyny ma również ogromny wpływ na plan leczenia. Opisane powyżej stany chorobowe (PAN, MPGN itp.) Można zaobserwować u osób, które nie mają żadnego zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu B. Sposób, w jaki leczymy te stany chorobowe nerek w takich sytuacjach, będzie zupełnie inny niż w przypadku ich leczenia spowodowanego wirusem zapalenia wątroby typu B.
W rzeczywistości wiele terapii (takich jak cyklofosfamid lub steroidy), które są stosowane w leczeniu MPGN niezwiązanych z wirusem zapalenia wątroby typu B lub nefropatii błoniastej, może wyrządzić więcej szkody niż pożytku, jeśli zostanie podane pacjentowi z wirusem zapalenia wątroby typu B. Dzieje się tak, ponieważ te terapie mają na celu osłabienie układu odpornościowego, czego organizm potrzebuje do walki z zakażeniem wirusem zapalenia wątroby typu B. Leczenie lekami immunosupresyjnymi w tej sytuacji może przynieść odwrotny skutek i spowodować wzrost replikacji wirusa. Dlatego konieczne jest udowodnienie przyczyny.
Leczenie
Wylecz przyczynę - to jest w istocie sedno leczenia. Niestety, nie ma dostępnych dużych badań z randomizacją, które wskazywałyby na leczenie choroby nerek, która występuje z powodu zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu B. Wszelkie dane, które posiadamy z mniejszych badań obserwacyjnych, potwierdzają stosowanie terapii przeciwwirusowej skierowanej przeciwko zakażeniu wirusem zapalenia wątroby typu B jako filaru leczenia.
Terapia przeciwwirusowa
Obejmuje to leki, takie jak interferon alfa (który hamuje namnażanie wirusa zapalenia wątroby typu B i „moduluje” odpowiedź immunologiczną na zakażenie) oraz inne środki, takie jak lamiwudyna lub entekawir (leki te również hamują namnażanie się wirusa). Leczenie ma drobniejsze niuanse, jeśli chodzi o wybór zastosowanego środka (ponadto zależy od innych czynników, takich jak wiek, czy pacjent ma marskość wątroby czy nie, stopień uszkodzenia nerek itp.). To, który lek zostanie wybrany, określi również, jak długo można kontynuować leczenie. Te rozmowy powinny być tematem, o którym Twój lekarz omówi z Tobą przed rozpoczęciem leczenia.
Środki immunosupresyjne
Należą do nich leki, takie jak steroidy lub inne leki cytotoksyczne, takie jak cyklofosfamid. Chociaż mogą być one stosowane w stanach choroby nerek „odmian ogrodowych”, takich jak MPGN lub nefropatia błoniasta, ich stosowanie zazwyczaj nie jest zalecane, gdy te jednostki chorobowe są wywoływane przez wirus zapalenia wątroby typu B (biorąc pod uwagę ryzyko zaostrzenia infekcji). Nie jest to jednak „ogólny zakaz”. Istnieją konkretne wskazania, kiedy te leki mogą nadal wymagać rozważenia, nawet w przypadku zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu B. Jednym z takich wyjątków jest ciężki rodzaj zapalenia, który atakuje filtr nerkowy (zwany szybko postępującym kłębuszkowym zapaleniem nerek). W takiej sytuacji leki immunosupresyjne zwykle łączy się z czymś zwanym plazmaferezą (procesem oczyszczania krwi z przeciwciał).
.jpg)
.jpg)
