Kły należą do najlepiej rozpoznawalnych zębów w jamie ustnej ze względu na spiczasty kształt i wydłużoną długość. Znane również jako kły (lub „kły” lub „zęby oczu” w odniesieniu do zębów górnych), kły znajdują się między siekaczami (wąskimi zębami z przodu jamy ustnej) a zębami przedtrzonowymi.
Jerome Tisne / Getty ImagesRola kłów
Osoba ma zazwyczaj cztery kły: dwie górne (znane jako kły szczękowe) i dwie dolne (znane jako kły żuchwy). Używane do chwytania i rozdzierania pokarmu, kły są większe i mocniejsze niż siekacze, których korzenie wnikają głęboko w kości szczęki.
Kły są zwykle ostatnimi z przednich zębów, które wyrzynają się, zwykle w wieku od 11 do 13 lat. Ich długość w połączeniu z pojedynczymi, zakotwiczonymi korzeniami ma kluczowe znaczenie dla ustawienia zgryzu. Wszelkie zniekształcenia lub niewspółosiowość mogą przeszkadzać w jedzeniu i mówieniu.
Istnieją dwa typowe problemy ortodontyczne związane z kłów:
Dotknięte kły
Ząb zatrzymany to taki, który „utknie” i nie może wyrosnąć we właściwej pozycji. Kły szczęki są drugimi najczęściej występującymi zębami, obok zębów mądrości, które ulegają uderzeniu. Jeśli tak się stanie, ząb może zacząć wyrzynać się bardzo wysoko przed innymi zębami (w tak zwanej pozycji przedsionkowej) lub za pozostałymi zębami od strony podniebienia (w pozycji podniebiennej).
Leczenie może polegać na zastosowaniu aparatu ortodontycznego w celu otwarcia przestrzeni i umożliwienia prawidłowej erupcji. W innych przypadkach może być konieczna operacja jamy ustnej w celu usunięcia przeszkadzających zębów.
Jeśli zostanie wykonany, gdy kły wyłaniają się po raz pierwszy, istnieje duża szansa, że zęby same się wyrównają. Nieleczony do starszego wieku, zatrzymany ząb może ulec stopieniu i wymagać ekstrakcji. Do wypełnienia luki potrzebny byłby wówczas most dentystyczny lub implant.
Recesja dziąseł
Recesja dziąseł, powszechnie znana jako cofające się dziąsła, może wystąpić wokół każdego zęba, ale często dotyka kłów szczękowych i siekaczy żuchwy. Stan ten jest zwykle związany z agresywnym szczotkowaniem zębów, paleniem tytoniu, złą higieną jamy ustnej i chorobami przyzębia.
Stan ten może być częściowo spowodowany przez niewłaściwie ustawione kły. Jeśli zęby są krzywe, dziąsła mogą rozciągać się w przeciwnych kierunkach, powodując ścieńczenie tkanki i zwiększoną podatność na urazy. Ponadto niewspółosiowość kłów może utrudniać szczotkowanie i prowadzić do osadzania się kamienia nazębnego i rozwoju choroby dziąseł.
Aby naprawić uszkodzenie, chirurdzy jamy ustnej lub periodontolodzy mogą zastosować przeszczep tkanek miękkich, w którym tkankę pobiera się z innej części jamy ustnej lub od dawcy i zszywa na miejscu w miejscu utraty tkanki. W przypadku zaawansowanej choroby dziąseł można zastosować procedurę zwaną redukcją głębokości kieszonki w celu usunięcia chorej tkanki i umożliwienia łatwiejszego szczotkowania i nitkowania, aby zapobiec dalszemu pogorszeniu.
