Rodrigo Vaz / Getty Images
Deanne Bray-Kotsur jest aktorką, która jest chyba najbardziej znana ze swojej głównej roli wSue Thomas: F.B. Eye.Jako pierwsza głucha osoba, która zagrała w roli telewizyjnej, Deanne Bray (jak ją wówczas nazywano) utorowała drogę innym niedosłyszącym aktorom.
Sue Thomas: F.B. Eye pierwotnie emitowany na kanale Pax od października 2002 do maja 2005. W kwietniu 2009Sue Thomas wrócił na Animal Planet z dwugodzinną premierą, a następnie wyemitowany w poniedziałki o 21:00. ET / PT (20:00 CT / MT).
W serialu Bray zagrał głuchoniemego pracownika FBI na podstawie prawdziwej osoby, która pracowała dla FBI, wspomagana przez jej słuchającego psa Leviego. Mąż Bray-Kotsur, Troy Kotsur, również jest głuchy i pojawił się w programie. Tutaj omawiają swoje doświadczenia z serialu.
Wywiad z Deanne Bray-Kotsur i mężem Troyem Kotsurem
Jak się czujesz będąc pierwszą głuchą osobą, która została gwiazdą programu telewizyjnego?
Nie wiedziałem, że jestem gwiazdąF.B. Eyedopóki nie wyszukałem swojego nazwiska na dole kalendarza, spodziewając się, że będę aktorem numer 22 lub 17 ...
Gdy moje oczy nadal powędrowały na szczyt listy, to było ...
1) Deanne Bray - Sue Thomas.
Aktor numer jeden ??? Byłem zszokowany.
Myślę, że to był nawyk myślenia o moim: „Nie ma czegoś takiego jak głucha postać w roli głównej”. Wszystko się zmieniło wraz z tym programem! Podziękowania dla prawdziwej Sue Thomas, która zachęciła pisarzy i producentów do znalezienia niesłyszącej aktorki, która ją wcieliła. „Słysząca aktorka nie zrozumie w pełni mojej ścieżki milczenia” - wyjaśniła prawdziwa Sue.
Nie wiedziałem też, że serial skończy się serialem telewizyjnym. Wierzyłem, że to dwugodzinny film telewizyjny. Serial telewizyjny ?! To nawet lepiej! Miałem fajną przejażdżkę.
Jaki był twój ulubiony odcinek Sue Thomas? Jaki był ulubiony odcinek Troya?
Mój ulubiony odcinekSue Thomasjest pilotem (pierwszy odcinek), ponieważ wiele nakręconych scen pochodziło z prawdziwego życia Sue Thomas i wydarzyło się naprawdę:
- Pies wskakujący do wanny, żeby Sue wiedziała, że ktoś puka do drzwi
- Zagubienie się w klasie, podczas gdy nauczyciel uczy, a dzieci naśmiewają się z niej
- Jej doświadczenie na łyżwach [i śmierć jej przyjaciółki]
- Jej podróż w pracy z FBI od żmudnej pracy polegającej na pobieraniu odcisków palców do zostania częścią zespołu monitorującego.
Troy:Moim ulubionym było „Podpisanie, "odcinek # 6. To był odcinek, który miał wiele podpisów w serialu." Ten serial był pierwszym, w którym serial przedstawił moją postać, Troya Meyera, który był złodziejem samochodów. Następnie Sue Thomas zmieniła Troya, prowadząc go we właściwym kierunku, aby uczynić lepszy cel swojego życia. Miałem mnóstwo zabawy, pracując z żoną nad analizowaniem scen, pracując nad tłumaczeniami ASL i wspierając się nawzajem w 110%. To było dla mnie inne i bogate doświadczenie, praca na planie z obsadą / ekipą. Moja rola stała się powtarzającą się rolą. Uwielbiałem zespół F.B. Eye i miałem fantastyczne doświadczenia w interakcji z nimi i wiele się od nich nauczyłem.
Jaki był najtrudniejszy epizod Sue Thomas?
Ogólnie rzecz biorąc, najtrudniejszymi scenami, które musiałem zrobić jako aktorka we wszystkich odcinkach, były sceny z bullpenem, w których mieliśmy tak wiele relacji z dużą obsadą. Załoga musiała zachować ostrożność podczas wykonywania ujęć, które były dla Sue Thomas wyraźne, aby mogła uchwycić informacje z ust. Często życzyłem sobie, by pisanie sprawiło, że Sue nie ma biura, kiedy mamy takie duże spotkania.
Jeśli zastanawiałeś się, dlaczego Sue nie miała tłumacza przy pracy w serialu, to dlatego, że prawdziwa Sue zdecydowała się nie korzystać z usług tłumaczy w pracy. Ona [była] niezależna i [chciała] być sama. Po prostu starałem się uczynić to tak realnym, jak tylko mogłem, nawet jeśli ujęcia mogą nie być pochlebne. [Na przykład], takie jak mrużenie oczu, dzięki czemu bardzo mocno się koncentruję na uzyskiwaniu informacji z czytania z ust. Niełatwe!
Czasami, idąc korytarzem, nowi aktorzy w serialu, którzy czasami nie patrzyli na mnie, ponieważ woleliby, aby ich twarze były pokazywane przed kamerą, więc odwracam się, aby zobaczyć ich usta, ale kamera fotografuje tył moja głowa! Nie obchodziło mnie, czy moja twarz została pokazana, czy nie, ponieważ naprawdę chciałem uczynić ją tak realną, jak tylko mogłem. Pisarze w końcu napisali wiersze, w których współpracownicy Sue podpisywali lub pukali palcami słowo lub dwa, aby wypełnić luki w tym, co Sue tęskni. Albo Sue powtarzałaby to, co powiedzieli, by jeszcze raz sprawdzić.
Czy ty i Troy macie to samo „głuche pochodzenie”, czyli szkołę dla niesłyszących, tę samą uczelnię itp.?
Troy przez całe życie uczęszczał do Phoenix Day School for the Deaf w Arizonie, z wyjątkiem ostatnich dwóch lat licealnych, kiedy poszedł do mainstreamu, ponieważ chciał więcej wyzwań sportowych. Poszedł na Uniwersytet Gallaudet, ale nie ukończył studiów, ponieważ zajmował się profesjonalnym teatrem. Jego słyszący rodzice i dwaj bracia wzięli udział w zajęciach nauki języka migowego, gdy Troy był małym dzieckiem. Miał komunikację w domu.
Przez większość mojego życia przebywałem w szkole z grupą głuchoniemych i niedosłyszących uczniów. Poszedłem do Washington State School for the Deaf w ósmej klasie i wróciłem do zwykłej szkoły.Dorastałem z samotnym ojcem, który podpisywał słowa, ale nie władał biegle ASL. Dwie przecznice dalej od mojego domu spędziłem dużo czasu z głuchoniemą rodziną Bisharas, którzy wystawili mnie na kontakt z ASL i kulturą głuchoniemych. Mój ojciec pracował długie godziny przy programach telewizyjnych. Dorastając uważałem się za dwujęzycznego. Wprowadziłam się do mamy w wieku 13 lat, a moja mama postanowiła nie uczyć się podpisywania.
Jak poznałeś Troya?
Po raz pierwszy spotkaliśmy się w 1993 roku w Connecticut, kiedy odwiedzałem przyjaciela w National Theatre of the Deaf. Troy był częścią zespołu teatralnego przez dwa lata. Następnie w 1994 roku przeniósł się do Los Angeles, gdzie mieszkałem i pracowaliśmy razem przy kilku produkcjach. Nie kliknęliśmy, ponieważ nie wierzyłem w zakochiwanie się w kimś podczas pracy na scenie. Z biegiem czasu nasza przyjaźń się rozwinęła. Kliknęliśmy w 1997 roku i pobraliśmy się w 2001 roku.
Czy masz psa słyszącego?
Nigdy nie miałem słyszącego psa, ale głucha rodzina, z którą dorastałem, miała psa o imieniu Snoopy w 1980 roku. Troy chciałby kiedyś mieć takiego.
Oprócz aktorstwa, czym jeszcze się interesujesz?
Redagowanie. Lubię montować krótkie filmy, które kręcimy z mężem. Troy i ja lubimy spędzać czas z Kyrą, naszą córką (słyszącą i dwujęzyczną) i obserwować jej humor, rozwój języka i myślenie poznawcze.
Jaką radę, jeśli w ogóle, dałbyś głuchym aktorom, którzy mają zamiar zagrać w programie telewizyjnym?
Zdobądź wykształcenie i ukończ szkołę. Wierzę, że edukacja prowadzi do wolności i kiedy już ją zdobędziesz, możesz stać się kimkolwiek zechcesz. Kiedy występujesz w programie telewizyjnym, wykorzystaj go jak najlepiej i ciesz się tym, co masz w danym momencie.
W jaki sposób ty i Troy jesteście zaangażowani w lokalną społeczność głuchoniemych?
Byliśmy zaangażowani w wiele wydarzeń w społeczności Głuchych. Dołączyłam do grupy Deaf Vagina Monologue, występując w Phoenix College w 2005 roku, kiedy byłam w trzecim miesiącu ciąży. Dołączyłam do imprezy zbierania funduszy w Toronto, będąc w czwartym miesiącu ciąży, dla Muzeum Deaf Culture Centre, które znajduje się w Toronto. Byłem mówcą na maturze w Phoenix Day School for the Deaf i w gimnazjum w Kalifornijskiej Szkole dla Niesłyszących w Riverside [kiedy] byłam w szóstym miesiącu ciąży. Należę do zarządu organizacji KODAWest (Kids of Deaf Adults), która skupia się na wydarzeniach, warsztatach i obozach. Motto firmy KODAWest brzmi: „Gdzie dzieci mogą być dziećmi, a niesłyszący rodzice łączą się”.
Troy i ja będziemy Master of Ceremonies (MCs) dla corocznej zbiórki funduszy Rady Greater Los Angeles Council on Deafness w House of Blues w połowie maja 2009 roku. Byliśmy MC w Norcal (organizacja Głuchych w Północnej Kalifornii) i DCARA (w Berkeley ). Troy był właśnie zaangażowany w dzień kariery Marlton (szkoła w Los Angeles) jako MC, a następnie został poproszony o wygłoszenie przemówienia z okazji ich ukończenia szkoły w czerwcu 2009 roku.
Będąc w ciąży z Kyrą, Troy i ja pracowaliśmy z producentem Signsforintelligence nad projektem DVD zatytułowanym „Czego się spodziewać: Twoja ciąża”. Jest podpisany w ASL z lektorem i zawiera trzy płyty DVD poświęcone trzem trymestrom ciąży, dzięki czemu kobiety mogą nauczyć się wskazówek, jak uzyskać najlepszą możliwą zdrową ciążę. Produkcja DVD zajęła nam dwa lata!
Czy Troy nadal gra?
Troy robi jednoosobowe przedstawienie w całych stanach. W DeafWest Theatre wyreżyserował także dwa spektakle dla dzieci. Troy był właśnie w musicalu Pippin, który zakończył się w zeszłym miesiącu. Był gościnnym gościem[CSI: Nowy Jork iPeelingiWspółpracuje również z Jevonem Whetterem, który jest obecnie studentem znanego instytutu filmowego American Film Institute (AFI). Troy pracuje nad dwoma projektami możliwego przedstawienia scenicznego i miejmy nadzieję, że nastąpi to w przyszłym roku. Nie mogę teraz wiele o tym powiedzieć.
Twoja strona internetowa mówi, że jesteś nauczycielem. Czego uczysz? Język migowy?
Dążyłem do jednego przedmiotu w szkole średniej - przedmiotów ścisłych. Uczyłem przedmiotów ścisłych i matematyki, ale [dwa miesiące temu podjąłem pracę] jako nauczyciel dramatu w Kalifornijskiej Szkole dla Niesłyszących w Riverside.
Pracujesz nad tytułem magistra edukacji. Czy to jest magister edukacji dla osób niesłyszących, czy ogólnie edukacja?
Mistrzowie w edukacji dla osób niesłyszących. Nauczanie poświadczeń dla edukacji dla osób niesłyszących i Masters in Deaf Ed.
Dlaczego po zakończeniu Sue Thomas nie wystąpiłeś w innych rolach telewizyjnych?
Jest kilka powodów. Jednym z nich jest to, że po prostu nie ma wielu możliwości dla osób niesłyszących / niesłyszących / niedosłyszących. Aktorzy są stereotypowi i obsadzani tylko za to, co ludzie widzieli wcześniej, co ograniczyło nasze możliwości.
Również,F.B. Eye zakończył się w styczniu 2005 roku, a ja byłam w ciąży w styczniu. (Program nie skończył się, ponieważ byłam w ciąży). Chciałam zostać w domu mamą dla mojej córki, Kyry, przez co najmniej dobre dwa do trzech lat, zanim wrócę do pracy na pełny etat. Pracowałem nad projektem tu i tam, ale za każdym razem zajmowało mi to tylko dwa do czterech dni.
