Przegląd dysestezji w stwardnieniu rozsianym

Ponad połowa osób ze stwardnieniem rozsianym (SM) odczuwa ból. Szczególnie często występuje specyficzny rodzaj bólu zwany dysestezją. Ten ból jest neurogenny, co oznacza, że ​​pojawia się w wyniku uszkodzenia włókien nerwowych w ośrodkowym układzie nerwowym związanego ze stwardnieniem rozsianym. Charakterystycznym objawem dysestezji jest uczucie pieczenia, takie jak oparzenie słoneczne lub porażenie prądem, w niektórych obszarach ciała.

Objawy

Dyskomfort lub ból związany z dysestezją najczęściej dotyka stopy lub nogi, ale można go również odczuć w ramionach i tułowiu.

Ważne jest, aby pamiętać, że ludzie opisują dysestezję na różne sposoby, więc bolesne odczucie, którego doświadczasz, może wydawać się inne niż u kogoś innego. Różne rodzaje bólu opisywane przez osoby ze stwardnieniem rozsianym obejmują:

• Palenie
• Uczucie podobne do porażenia prądem
• Dokręcanie
• Zbolały
• Kłucie
• Mrowienie
• Mrowienie

Klasycznym przykładem dysestezji, której doświadczają niektóre osoby ze stwardnieniem rozsianym, jest „uścisk SM”. Ten zespół bólowy często powoduje intensywne uczucie bólu, pieczenia lub „opasania” wokół brzucha lub klatki piersiowej. Dla niektórych osób może to być dość osłabiające, podczas gdy dla innych jest to bardziej irytujące.

Innym klasycznym przykładem dysestezji w SM jest pieczenie gorących stóp. To bolesne uczucie ma tendencję do nasilania się w nocy lub po wysiłku. Możliwa jest również sytuacja odwrotna - lodowate stopy.

3 Kobiety dzielą się swoimi doświadczeniami w leczeniu SM na zimno

W niektórych przypadkach dysestezja objawia się bólem spowodowanym przez coś, co w ogóle nie powinno boleć, na przykład lekki dotyk lub pieszczoty; nazywa się to allodynią.

Przyczyny

Nieprawidłowe odczucia charakterystyczne dla dysetezji są spowodowane uszkodzeniem nerwów w mózgu i rdzeniu kręgowym przez stwardnienie rozsiane. Choroba upośledza normalne przekazywanie wiadomości do i z mózgu, co utrudnia mózgowi interpretację otrzymywanych sygnałów.

Jako takie, odczucia w dysestezji nie są oznaką uszkodzenia tkanek, w których są odczuwane, ale z powodu uszkodzenia nerwów, które komunikują się z mózgiem o tym, co dzieje się w określonej części ciała.

Diagnoza

Twój lekarz zdiagnozuje dysestezję na podstawie zgłaszanych objawów. Ponieważ istnieje wiele innych rodzajów zmian czucia związanych ze stwardnieniem rozsianym, rozpoznanie będzie w dużej mierze zależało od ich wykluczenia.

Na przykład dysestezja nie powinna być mylona ze znieczuleniem lub hipoestezją, które odnoszą się do utraty czucia lub parestezji, która odnosi się do zniekształconego czucia (np. Gdy kończyna „zasypia”).

Dysestezja wyróżnia się tym, że może, ale nie musi, odnosić się do spontanicznych doznań przy braku bodźców.

Leczenie

Chociaż nie ma lekarstwa na dysestezję, większość ludzi może nauczyć się sobie z nią radzić. Oto kilka prostych strategii, które mogą złagodzić twój ból:

• Jeśli w dłoniach lub nogach występuje ból lub pieczenie, możesz rozważyć założenie rękawic uciskowych lub pończoch. Przekształcają one uczucie bólu w mniej nieprzyjemne uczucie ucisku. Można powiedzieć, że to jak płatanie figla na mózg. Produkty te są dostępne w drogeriach.
• Rozgrzej zbyt zimne stopy, nakładając ciepły kompres na skórę; wybierz fajny kompres, jeśli twoje stopy płoną.
• Wypróbuj dostępny bez recepty krem ​​z kapsaicyną, który może przynieść ulgę.
• Pamiętaj, że rozproszenie uwagi może znacznie odciągnąć umysł od fizycznego dyskomfortu. Pogrążenie się w książce lub filmie, słuchanie muzyki lub dzwonienie do przyjaciela może pomóc ci tymczasowo zignorować ból.

Jeśli te taktyki nie przynoszą wystarczającej ulgi, pomocne mogą być niektóre leki, zwłaszcza jeśli bolesne odczucia upośledzają Twoje codzienne funkcjonowanie i jakość życia. Niektóre leki, które mogą być pomocne, obejmują:

• Leki zwykle przepisywane w leczeniu zaburzeń napadowych, takie jak Neurontin (gabapentyna) i Lyrica (pregabalina)
• Niektóre leki przeciwdepresyjne. Na przykład inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny Cymbalta (duloksetyna) lub trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, w tym Elavil (amitryptylina), Pamelor (nortryptylina) i Norpramin (dezypramina)
• Leki przeciwlękowe, takie jak benzodiazepina Klonopin (klonazepam)

Angażowanie się w pewne terapie umysł-ciało może również pomóc złagodzić twój dyskomfort. Niektóre terapie uzupełniające, które mogą być szczególnie przydatne w leczeniu bólu SM, obejmują:

• Medytacja uważności
• Terapia poznawczo-behawioralna
• Dieta
• Akupunktura

Słowo od Verywell

Nieprawidłowe odczucia są częste w SM i na ogół nie wymagają leczenia, chyba że upośledzają codzienne funkcjonowanie lub są nowe, co może wskazywać na nawrót SM lub inny stan zdrowia.

Chociaż ból związany z dysestezją może być fizycznie i emocjonalnie wyczerpujący, dzięki odpowiednim interwencjom możesz poczuć się lepiej. Ponadto objawy czuciowe, w tym bolesne, zwykle nie są niebezpieczne, jednak należy skonsultować się z lekarzem, jeśli odczucia, których doświadczasz, są nowe lub nasilają się.