Poporodowe zapalenie tarczycy i związane z nim problemy po ciąży

Kobiety często czują się zmęczone, doświadczają wahań nastroju i mają wiele innych objawów w miesiącach po porodzie. Jednak w przypadku niektórych kobiet objawy mogą stać się kłopotliwe i mogą wskazywać na problem z tarczycą znany jako poporodowe zapalenie tarczycy (PPT) - zapalenie tarczycy, które początkowo występuje w pierwszym roku po porodzie, poronieniu lub wywołanej aborcji. odmiana autoimmunologicznego zapalenia tarczycy, znanego również jako zapalenie tarczycy Hashimoto.

Brooke Pelczyński / Verywell

Rodzaje PPT

Istnieje kilka rodzajów poporodowego zapalenia tarczycy, w tym:

• Klasyczny: Przechodzisz przez okres tymczasowej tyreotoksykozy - stanu charakteryzującego się zbyt dużą ilością hormonu tarczycy w twoim systemie - po którym następuje okres tymczasowej niedoczynności tarczycy, powracającej do normalnej funkcji tarczycy pod koniec pierwszego roku. Dzieje się tak u około 22% kobiet z PPT.
• Izolowana tyreotoksykoza: masz okres nadczynności tarczycy, ale nie niedoczynność tarczycy, a nadczynność tarczycy ostatecznie ustępuje. Zwykle zaczyna się od dwóch do sześciu miesięcy po porodzie i występuje również u około 30% kobiet z PPT.
• Izolowana niedoczynność tarczycy: u drugiej połowy pacjentów z PPT dochodzi do niedoczynności tarczycy w okresie od trzech do 12 miesięcy po porodzie. Około 48% kobiet z PPT ma tę formę.

Chociaż w większości przypadków ustępuje, u 20% do 40% kobiet rozwija się trwała niedoczynność tarczycy.

Czynniki ryzyka

Stan ten jest dość powszechny, ponieważ szacuje się, że około 5-10% kobiet.

Niektóre czynniki ryzyka mogą pomóc przewidzieć, kto jest narażony na zwiększone ryzyko rozwoju poporodowego zapalenia tarczycy. Obejmują one:

• Osobista lub rodzinna dysfunkcja tarczycy
• Historia PPT (20% kobiet ma nawracające zapalenie tarczycy z kolejnymi ciążami)
• Obecność przeciwciał przeciwtarczycowych przed ciążą: Zmiany w układzie odpornościowym podczas ciąży mogą nasilać objawy zapalenia tarczycy. (Im wyższe miano, tym wyższe ryzyko)
• Cukrzyca typu 1
• Toczeń
• Przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby

Typowy kurs

Najczęstszy przebieg poporodowego zapalenia tarczycy obejmuje początek łagodnej niedoczynności tarczycy od dwóch do sześciu miesięcy po urodzeniu dziecka. Niedoczynność tarczycy ustępuje wtedy, gdy tarczyca się normalizuje.

Następnym najczęstszym objawem jest łagodna nadczynność tarczycy, która rozpoczyna się od jednego do czterech miesięcy po porodzie, po czym tarczyca normalizuje się.

Trzeci przebieg charakteryzuje się łagodną nadczynnością tarczycy, która następnie przechodzi w okres łagodnej niedoczynności tarczycy trwający od kilku tygodni do kilku miesięcy, po którym następuje normalizacja czynności tarczycy.

Chociaż niektóre przypadki poporodowego zapalenia tarczycy ustępują z czasem, istnieje duże ryzyko, że kobieta będzie nadal chorować na tarczycę.

Szacuje się, że aż u połowy kobiet z poporodowym zapaleniem tarczycy rozwinie się uporczywa niedoczynność tarczycy, wole (powiększenie tarczycy) lub jedno i drugie w ciągu czterech do ośmiu lat od wystąpienia. Oznacza to, że co roku należy sprawdzać poziom TSH.

Objawy

Istnieje wiele objawów poporodowego zapalenia tarczycy, które mogą pojawić się zarówno w fazie nadczynności, jak i niedoczynności tarczycy. Należą do nich:

• Wypadanie włosów
• Zmęczenie
• Depresja, lęk i nastrój

Objawy w fazie nadczynności tarczycy poporodowego zapalenia tarczycy są zwykle łagodniejszymi odmianami objawów ogólnej nadczynności tarczycy. Objawy te mogą obejmować niepokój, osłabienie mięśni, drażliwość, kołatanie serca, szybkie bicie serca, drżenie, utratę masy ciała i biegunkę.

Podobnie objawy występujące w fazie niedoczynności tarczycy poporodowego zapalenia tarczycy są łagodniejszymi wersjami objawów ogólnej niedoczynności tarczycy. Mogą obejmować spowolnienie, suchość skóry, trudności z utratą wagi (lub zwiększenie masy ciała), zaparcia, niską temperaturę ciała i obrzęki oczu, twarzy i dłoni.

Poradnik do dyskusji dla lekarzy zajmujących się chorobami tarczycy

Pobierz nasz przewodnik do wydrukowania na kolejną wizytę u lekarza, który pomoże Ci zadać właściwe pytania.

ściągnij PDF Wyślij przewodnik e-mailem

Wyślij do siebie lub ukochanej osoby.

Zapisz się

Ten przewodnik dyskusyjny lekarza został wysłany na adres {{form.email}}.

Wystąpił błąd. Proszę spróbuj ponownie.

Diagnoza

Twój lekarz zazwyczaj przeprowadza kilka badań krwi, aby zdiagnozować poporodowe zapalenie tarczycy. W fazie nadczynności tarczycy badania krwi zazwyczaj wykazują niski poziom hormonu tyreotropowego (TSH) oraz wysoki poziom normalnej lub podwyższonej tyroksyny (T4) i trójjodotyroniny (T3).

W fazie niedoczynności tarczycy poziom TSH będzie podwyższony, a T4 i T3 będzie niski lub niski-normalny. U większości kobiet z poporodowym zapaleniem tarczycy, zwłaszcza w fazie niedoczynności tarczycy, prawdopodobnie jest podwyższony poziom przeciwciał przeciwko peroksydazie tarczycowej (TPO).

W niektórych przypadkach poporodowego zapalenia tarczycy wykonuje się badanie ultrasonograficzne, które pokaże powiększenie tarczycy.

Należy pamiętać, że wraz z poporodowym zapaleniem tarczycy po urodzeniu dziecka może wystąpić autoimmunologiczna choroba Gravesa-Basedowa (powodująca nadczynność tarczycy). Chociaż poporodowe zapalenie tarczycy jest znacznie częstszą przyczyną nadczynności tarczycy, Twój lekarz będzie chciał mieć pewność, że nie przegapi diagnozy choroby Gravesa-Basedowa.

Niektóre wyróżniające czynniki choroby Gravesa-Basedowa obejmują cięższe objawy, większe powiększenie tarczycy i objawy okulistyczne (zwane oftalmopatią Gravesa).

W niektórych przypadkach wykonuje się test wychwytu radiojodu w celu odróżnienia poporodowego zapalenia tarczycy od choroby Gravesa-Basedowa. Pamiętaj jednak, że ten test jest przeciwwskazany, jeśli karmisz piersią, chyba że odciągasz i wyrzucasz mleko przez kilka dni później.

Poporodowe zapalenie tarczycy

• Przeciwciała przeciwko receptorowi TSH zazwyczaj nie są obecne

• Możesz mieć podwyższony stosunek T4 do T3

• Podwyższone jest pobieranie radiojodu

Choroba Gravesa

• Niemal u wszystkich pacjentów obecne są przeciwciała przeciwko receptorowi TSH

• Możesz mieć wole lub wyłupiaste oczy

• Wychwyt radiojodu jest normalny lub podwyższony

Jak lekarze diagnozują niedoczynność tarczycy

Leczenie nadczynności tarczycy

Leki przeciwtarczycowe nie są zalecane w okresie nadczynności tarczycy w poporodowym zapaleniu tarczycy. Jeśli masz objawy, lekarz może przepisać beta-bloker, taki jak propranolol lub metoprolol, w najmniejszej możliwej dawce na kilka tygodni, aby je złagodzić. Propranolol jest preferowany, jeśli karmisz piersią, ponieważ nie przenosi się tak łatwo do mleka matki, a także dlatego, że zmniejsza aktywację hormonu tarczycy (T4 do T3).

American Thyroid Association (ATA) zaleca, aby po ustąpieniu fazy nadczynności tarczycy ponownie sprawdzić poziom TSH po czterech do sześciu tygodni w celu wykrycia fazy niedoczynności tarczycy, która występuje w około 75% przypadków.

Leczenie niedoczynności tarczycy

Jeśli dojdziesz do fazy niedoczynności tarczycy PPT, Twój plan leczenia będzie zależał od kilku czynników. Oto, co jest ogólnie zalecane:

• Synthroid (lewotyroksyna): Jeśli masz poważne objawy niedoczynności tarczycy, karmisz piersią i / lub próbujesz ponownie zajść w ciążę, lekarz prawdopodobnie rozpocznie leczenie lewotyroksyną. Prawdopodobnie zostaniesz zaaplikowany, jeśli nie masz żadnych objawów, ale Twój poziom TSH przekracza 10 mIU / l. W przypadkach, gdy masz tylko łagodne objawy niedoczynności tarczycy, lekarz może pomyśleć o włączeniu lewotyroksyny, w zależności od innych okoliczności, takich jak poziom TSH i czy karmisz piersią lub próbujesz zajść w ciążę.
• Ścisłe monitorowanie: jeśli nie masz żadnych objawów niedoczynności tarczycy, a poziom TSH jest poniżej 10 mIU / l, prawdopodobnie nie będziesz potrzebować leczenia, ale będziesz potrzebować sprawdzania poziomu TSH co cztery do ośmiu tygodni, aż do ustąpienia funkcji tarczycy z powrotem do normalności.

Lewotyroksyna jest zwykle przepisywana przez około rok, a następnie stopniowo zmniejsza się, uważnie monitorując poziomy TSH, aby upewnić się, że nie rozwinęła się trwała niedoczynność tarczycy. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy zajdziesz w ciążę lub chcesz zajść w ciążę w tym czasie. W takim przypadku lekarz zaleci przyjmowanie leków na później.

Uwagi dotyczące karmienia piersią

Jeśli jesteś leczona z powodu niedoczynności tarczycy podczas karmienia piersią, możesz bezpiecznie kontynuować przyjmowanie leku zastępującego hormon tarczycy w zwykłej dawce bez szkody dla dziecka. Badania pokazują, że ilość hormonu tarczycy, która przenika do mleka matki, stanowi mniej niż 1 procent dziennego zapotrzebowania dziecka, więc przyjmowane leki mają bardzo niewielki wpływ na dziecko.

Kwestia przyjmowania leków przeciwtarczycowych na nadczynność tarczycy podczas karmienia piersią jest nieco bardziej kontrowersyjna i możesz chcieć dokładniej zbadać zalety i wady. ATA mówi, że skoro w mleku matki znajdują się niewielkie ilości propylotiouracylu (PTU) i metimazolu (MMI), lekarz powinien zastosować najniższą możliwą skuteczną dawkę.

Eksperci zalecają, aby maksymalna dzienna dawka leków przeciwtarczycowych podczas karmienia piersią wynosiła 20 mg metimazolu (MMI) lub 450 mg propylotiouracylu (PTU).

Przyjmowanie leków na tarczycę podczas karmienia piersią

Słowo od Verywell

Po poporodowym zapaleniu tarczycy istnieje znacznie zwiększone ryzyko jego ponownego wystąpienia w przyszłych ciążach. Planując ciążę lub gdy dowiesz się, że jesteś w ciąży, poinformuj swoich lekarzy o wszelkich wcześniejszych problemach z tarczycą.

Ponadto epizod poporodowego zapalenia tarczycy zwiększa ryzyko wystąpienia niedoczynności tarczycy lub wola w późniejszym okresie życia, dlatego ważne jest, aby co roku oceniać czynność tarczycy. Wcześniejsze