Zrozumieć neuropatię obwodową

Neuropatia obwodowa to stan chorobowy spowodowany uszkodzeniem obwodowego układu nerwowego, rozległej sieci komunikacyjnej, która przekazuje informacje z mózgu i rdzenia kręgowego (tj. Ośrodkowego układu nerwowego) do każdej innej części ciała. Nerwy obwodowe przesyłają również informacje czuciowe z powrotem do mózgu i rdzenia kręgowego, takie jak informacja, że ​​stopy są zimne lub palec jest poparzony.

Przegląd

Uszkodzenie obwodowego układu nerwowego zakłóca te połączenia i komunikację. Podobnie jak zakłócenia w linii telefonicznej, neuropatia obwodowa zniekształca, a czasami przerywa komunikaty między mózgiem a resztą ciała. Ponieważ każdy nerw obwodowy pełni wysoce wyspecjalizowaną funkcję w określonej części ciała, uszkodzenie nerwów może wywołać wiele różnych objawów.

Niektórzy ludzie mogą doświadczyć:

• Tymczasowe drętwienie
• Mrowienie
• Uczucie kłucia (parestezja)
• Wrażliwość na dotyk lub osłabienie mięśni.

Inni mogą odczuwać bardziej ekstremalne objawy, w tym:

• Palący ból (szczególnie w nocy)
• Zanik mięśni
• Paraliż
• Dysfunkcja narządu lub gruczołu

U niektórych osób neuropatia obwodowa może wpływać na zdolność do:

• Łatwo trawi żywność
• Utrzymuj bezpieczny poziom ciśnienia krwi
• Pocić się normalnie
• Doświadcz normalnych funkcji seksualnych

W skrajnych przypadkach oddychanie może być utrudnione lub może wystąpić niewydolność narządów.

Formularze

Niektóre formy neuropatii powodują uszkodzenie tylko jednego nerwu i nazywane są mononeuropatiami. Częściej dotyczy to wielu nerwów we wszystkich kończynach, zwanych polineuropatią. Czasami dotyczy to dwóch lub więcej izolowanych nerwów w różnych obszarach ciała, co nazywa się zapaleniem mononeuritis multiplex.

W ostrych neuropatiach, takich jak zespół Guillain-Barré (znany również jako ostra zapalna neuropatia demielinizacyjna), objawy pojawiają się nagle, postępują szybko i ustępują powoli w miarę gojenia się uszkodzonych nerwów.

W przewlekłych neuropatiach objawy zaczynają się subtelnie i powoli postępują. Niektórzy ludzie mogą mieć okresy ulgi, po których następuje nawrót. Inne mogą osiągnąć stan plateau, w którym objawy pozostają takie same przez wiele miesięcy lub lat. Niektóre przewlekłe neuropatie pogarszają się z czasem, ale bardzo niewiele postaci okazuje się śmiertelnych, chyba że są powikłane innymi chorobami. Czasami neuropatia jest objawem innego zaburzenia.

W najczęstszych postaciach polineuropatii włókna nerwowe (pojedyncze komórki tworzące nerw) najbardziej oddalone od mózgu i uszkodzenie rdzenia kręgowego. Ból i inne objawy często pojawiają się symetrycznie, na przykład w obu stopach, po których następuje stopniowa progresja w górę obu nóg. Następnie może dojść do zaatakowania palców, dłoni i ramion, a objawy mogą rozwinąć się w centralnej części ciała. Wiele osób z neuropatią cukrzycową doświadcza tego wzoru uszkodzenia nerwu wstępującego.

Klasyfikacje

Zidentyfikowano ponad 100 typów neuropatii obwodowej, z których każdy ma charakterystyczny zestaw objawów, schemat rozwoju i rokowanie. Upośledzenie funkcji i objawy zależą od typu nerwów - motorycznych, czuciowych lub autonomicznych - które są uszkodzone :

• Nerwy ruchowe kontrolują ruchy wszystkich mięśni pod świadomą kontrolą, takie jak te używane do chodzenia, chwytania rzeczy lub mówienia.
• Nerwy czuciowe przekazują informacje o doświadczeniach zmysłowych, takich jak uczucie lekkiego dotyku lub ból spowodowany skaleczeniem.
• Nerwy autonomiczne regulują czynności biologiczne, których ludzie nie kontrolują świadomie, takie jak oddychanie, trawienie pokarmu oraz funkcje serca i gruczołów.

Chociaż niektóre neuropatie mogą wpływać na wszystkie trzy typy nerwów, inne dotyczą głównie jednego lub dwóch typów. Dlatego opisując stan pacjenta, lekarze mogą używać takich terminów, jak:

• Przeważnie neuropatia ruchowa
• Przeważnie neuropatia czuciowa
• Neuropatia czuciowo-ruchowa
• Neuropatia autonomiczna

Objawy

Objawy neuropatii obwodowej są związane z typem nerwu, który jest dotknięty chorobą i mogą występować w ciągu dni, tygodni lub nawet lat. Osłabienie mięśni jest najczęstszym objawem uszkodzenia nerwu ruchowego. Inne objawy mogą obejmować:

• Bolesne skurcze i skurcze (niekontrolowane drganie mięśni widoczne pod skórą)
• Utrata mięśni
• Zwyrodnienie kości
• Zmiany na skórze, włosach i paznokciach

Bardziej ogólne zmiany zwyrodnieniowe mogą również wynikać z utraty czuciowych lub autonomicznych włókien nerwowych. Uszkodzenie nerwu czuciowego powoduje bardziej złożony zakres objawów, ponieważ nerwy czuciowe mają szerszy, bardziej wyspecjalizowany zakres funkcji.

Większe włókna sensoryczne

Większe włókna czuciowe zawarte w mielinie (białku tłuszczowym, które otacza i izoluje wiele nerwów) rejestrują wibracje, lekki dotyk i wyczucie pozycji. Uszkodzenie dużych włókien czuciowych zmniejsza zdolność odczuwania wibracji i dotyku, powodując ogólne uczucie drętwienia, szczególnie dłoni i stóp.

Ludzie mogą czuć się tak, jakby nosili rękawiczki i pończochy, nawet gdy ich nie ma Wielu pacjentów nie jest w stanie rozpoznać jedynie dotykiem kształtów małych przedmiotów lub rozróżnić różnych kształtów. To uszkodzenie włókien czuciowych może przyczyniać się do utraty odruchów (podobnie jak uszkodzenie nerwu ruchowego). Utrata pozycji często sprawia, że ​​ludzie nie są w stanie koordynować skomplikowanych ruchów, takich jak chodzenie lub zapinanie guzików, lub utrzymywanie równowagi, gdy oczy są zamknięte.

Ból neuropatyczny jest trudny do kontrolowania i może poważnie wpłynąć na samopoczucie emocjonalne i ogólną jakość życia. Ból neuropatyczny często nasila się w nocy, poważnie zaburzając sen i zwiększając obciążenie emocjonalne związane z uszkodzeniem nerwu czuciowego.

Mniejsze włókna sensoryczne

Mniejsze włókna czuciowe mają niewiele osłonek mielinowych lub nie mają ich wcale i są odpowiedzialne za przekazywanie bólu i wrażeń temperatury. Uszkodzenie tych włókien może wpływać na zdolność odczuwania bólu lub zmian temperatury.

Ludzie mogą nie wyczuć, że zostali zranieni przez skaleczenie lub że rana jest zakażona. Inni mogą nie wykryć bólu, który ostrzega przed zbliżającym się atakiem serca lub innymi ostrymi stanami. (Utrata odczuwania bólu jest szczególnie poważnym problemem dla osób z cukrzycą, przyczyniając się do wysokiego wskaźnika amputacji kończyn dolnych w tej populacji).

Receptory bólu w skórze mogą również stać się nadwrażliwe, tak że ludzie mogą odczuwać silny ból (alodynia) od bodźców, które są normalnie bezbolesne (na przykład niektórzy mogą odczuwać ból od prześcieradła lekko owiniętego wokół ciała).

Autonomiczne uszkodzenie nerwów

Objawy uszkodzenia nerwów autonomicznych są zróżnicowane i zależą od tego, które narządy lub gruczoły są dotknięte chorobą. Neuropatia autonomiczna (dysfunkcja nerwu autonomicznego) może zagrażać życiu i wymagać natychmiastowej pomocy medycznej w przypadku zaburzeń oddychania lub gdy serce zaczyna nieregularnie bić. Typowe objawy uszkodzenia nerwu autonomicznego mogą obejmować:

• Niemożność normalnego pocenia się (co może prowadzić do nietolerancji ciepła)
• Utrata kontroli nad pęcherzem (co może powodować infekcję lub nietrzymanie moczu)
• Niemożność kontrolowania mięśni, które rozszerzają lub kurczą naczynia krwionośne w celu utrzymania bezpiecznego poziomu ciśnienia krwi.

Utrata kontroli nad ciśnieniem krwi może powodować zawroty głowy, oszołomienie, a nawet omdlenia, gdy osoba nagle przechodzi z pozycji siedzącej do pozycji stojącej (stan znany jako niedociśnienie ortostatyczne lub ortostatyczne).

Objawy żołądkowo-jelitowe często towarzyszą neuropatii autonomicznej. Nerwy kontrolujące skurcze mięśni jelit często źle funkcjonują, prowadząc do biegunki, zaparć lub nietrzymania moczu. Wiele osób ma również problemy z jedzeniem lub połykaniem, jeśli dotyczy to niektórych nerwów autonomicznych.

Przyczyny

Neuropatia obwodowa może być nabyta lub dziedziczna. Przyczyny nabytej neuropatii obwodowej obejmują:

• Fizyczny uraz (uraz) nerwu
• Guzy
• Toksyny
• Odpowiedzi autoimmunologiczne
• Niedobory żywieniowe
• Alkoholizm
• Zaburzenia naczyniowe i metaboliczne

Nabyte neuropatie obwodowe są podzielone na trzy szerokie kategorie:

• Te spowodowane chorobami ogólnoustrojowymi
• Te spowodowane traumą wywołaną przez czynniki zewnętrzne
• Te spowodowane infekcjami lub chorobami autoimmunologicznymi wpływającymi na tkankę nerwową

Jednym z przykładów nabytej neuropatii obwodowej jest neuralgia nerwu trójdzielnego (znana również jako tic douloureux), w której uszkodzenie nerwu trójdzielnego (duży nerw głowy i twarzy) powoduje epizodyczne ataki rozdzierającego, podobnego do błyskawicy bólu po jednej stronie twarzy.

W niektórych przypadkach przyczyną jest wcześniejsza infekcja wirusowa, ucisk na nerw z powodu guza lub obrzęku naczynia krwionośnego lub, rzadko, stwardnienie rozsiane.

Jednak w wielu przypadkach nie można zidentyfikować konkretnej przyczyny.Lekarze zwykle określają neuropatie bez znanej przyczyny jako neuropatie idiopatyczne.

Uraz fizyczny: Uraz fizyczny (uraz) jest najczęstszą przyczyną uszkodzenia nerwu. Uraz lub nagły uraz spowodowany:

• Wypadki samochodowe
• Poślizgnięcia i upadki
• Urazy sportowe

Urazowy uraz może spowodować częściowe lub całkowite zerwanie, zmiażdżenie, ściśnięcie lub rozciągnięcie nerwów, czasami z taką siłą, że zostają one częściowo lub całkowicie odłączone od rdzenia kręgowego. Mniej dramatyczne urazy mogą również spowodować poważne uszkodzenie nerwów. Złamane lub zwichnięte kości mogą wywierać szkodliwy nacisk na sąsiednie nerwy, a wsunięte dyski między kręgami mogą ściskać włókna nerwowe, które wychodzą z rdzenia kręgowego.

Choroby ogólnoustrojowe: Choroby ogólnoustrojowe, w tym wiele zaburzeń, które dotyczą całego organizmu, często powodują neuropatie metaboliczne. Te zaburzenia mogą obejmować zaburzenia metaboliczne i endokrynologiczne. Tkanki nerwowe są bardzo podatne na uszkodzenia spowodowane chorobami, które upośledzają zdolność organizmu do przekształcania składników odżywczych w energię, przetwarzania produktów przemiany materii lub wytwarzania substancji tworzących żywą tkankę.

Cukrzyca: Cukrzyca, charakteryzująca się chronicznie wysokim poziomem glukozy we krwi, jest główną przyczyną neuropatii obwodowej w Stanach Zjednoczonych. Około 60% do 70% osób z cukrzycą ma łagodne do ciężkich postaci uszkodzenia układu nerwowego.

Zaburzenia nerek i wątroby: zaburzenia nerek mogą prowadzić do nieprawidłowo dużych ilości toksycznych substancji we krwi, które mogą poważnie uszkodzić tkankę nerwową. U większości pacjentów wymagających dializ z powodu niewydolności nerek rozwija się polineuropatia. Niektóre choroby wątroby prowadzą również do neuropatii w wyniku braku równowagi chemicznej.

Hormony: zaburzenia równowagi hormonalnej mogą zakłócać normalne procesy metaboliczne i powodować neuropatie. Na przykład niedostateczna produkcja hormonów tarczycy spowalnia metabolizm, co prowadzi do zatrzymywania płynów i obrzęku tkanek, które mogą wywierać nacisk na nerwy obwodowe.

Nadprodukcja hormonu wzrostu może prowadzić do akromegalii, stanu charakteryzującego się nieprawidłowym powiększeniem wielu części szkieletu, w tym stawów. Nerwy przebiegające przez te dotknięte stawy często zostają uwięzione.

Niedobory witamin i alkoholizm: Niedobory witamin i alkoholizm mogą powodować rozległe uszkodzenia tkanki nerwowej.Witaminy E, B1, B6, B12 i niacyna są niezbędne dla zdrowego funkcjonowania nerwów. W szczególności niedobór tiaminy jest powszechny wśród osób z alkoholizmem, ponieważ często mają one również złe nawyki żywieniowe. Niedobór tiaminy może powodować bolesną neuropatię kończyn.

Niektórzy badacze uważają, że nadmierne spożycie alkoholu może samo w sobie bezpośrednio przyczyniać się do uszkodzenia nerwów, stanu określanego jako neuropatia alkoholowa.

Uszkodzenia naczyń i choroby krwi: Uszkodzenia naczyń i choroby krwi mogą zmniejszyć dopływ tlenu do nerwów obwodowych i szybko doprowadzić do poważnego uszkodzenia lub śmierci tkanek nerwowych, podobnie jak nagły brak tlenu w mózgu może spowodować udar. Cukrzyca często prowadzi do uszkodzenia naczyń krwionośnych.

Różne rodzaje zapalenia naczyń (zapalenie naczyń krwionośnych) często powodują twardnienie, pogrubienie ścian naczyń i tworzenie się tkanki bliznowatej, zmniejszając ich średnicę i utrudniając przepływ krwi. Ta kategoria uszkodzeń nerwów (zwana mononeuropatią multipleksową lub wieloogniskową mononeuropatią) występuje, gdy uszkodzone są izolowane nerwy w różnych obszarach.

Zaburzenia tkanki łącznej i przewlekłe zapalenie: Zaburzenia tkanki łącznej i przewlekłe zapalenie powodują bezpośrednie i pośrednie uszkodzenie nerwów. Kiedy wiele warstw tkanki ochronnej otaczającej nerwy ulegnie zapaleniu, stan zapalny może rozprzestrzenić się bezpośrednio na włókna nerwowe.

Przewlekłe zapalenie prowadzi również do postępującego niszczenia tkanki łącznej, przez co włókna nerwowe są bardziej podatne na urazy kompresyjne i infekcje. Stawy mogą ulec zapaleniu i obrzękowi oraz uwięzić nerwy, powodując ból.

Raki i guzy: Raki i łagodne guzy mogą naciekać lub wywierać szkodliwy nacisk na włókna nerwowe. Nowotwory mogą również powstawać bezpośrednio z komórek tkanki nerwowej. Powszechna polineuropatia jest często związana z neurofibromatozami, chorobami genetycznymi, w których na tkance nerwowej rośnie wiele łagodnych guzów. Nerwiaki, łagodne masy przerośniętej tkanki nerwowej, które mogą się rozwinąć po każdym przenikliwym urazie, który przecina włókna nerwowe, generują bardzo intensywne sygnały bólowe i czasami pochłaniają sąsiednie nerwy, prowadząc do dalszych uszkodzeń i jeszcze większego bólu.

Nerwiak może być jednym z elementów bardziej rozpowszechnionego bólu neuropatycznego zwanego zespołem złożonego bólu regionalnego lub zespołu odruchowej dystrofii współczulnej, który może być spowodowany urazami lub urazami chirurgicznymi.

Zespoły paraneoplastyczne, grupa rzadkich zaburzeń zwyrodnieniowych, które są wyzwalane przez odpowiedź układu odpornościowego osoby na guz nowotworowy, również mogą pośrednio powodować rozległe uszkodzenie nerwów.

Powtarzający się stres: Powtarzający się stres często prowadzi do neuropatii z ucisku, szczególnej kategorii urazów kompresyjnych. Skumulowane uszkodzenia mogą wynikać z powtarzających się, silnych, niezręcznych czynności, które wymagają zginania dowolnej grupy stawów przez dłuższy czas. Wynikające z tego podrażnienie może powodować stan zapalny i obrzęk więzadeł, ścięgien i mięśni, zwężając wąskie kanały, przez które przechodzą niektóre nerwy. Urazy te stają się częstsze w czasie ciąży, prawdopodobnie dlatego, że przyrost masy ciała i zatrzymywanie płynów również zwężają kanały nerwowe.

Toksyny: Toksyny mogą również powodować uszkodzenie nerwów obwodowych. Neuropatia często rozwija się u osób narażonych na działanie metali ciężkich (arsen, ołów, rtęć, tal), narkotyków przemysłowych lub toksyn środowiskowych.

Niektóre leki przeciwnowotworowe, przeciwdrgawkowe, przeciwwirusowe i antybiotyki mają skutki uboczne, które mogą powodować neuropatię wtórną do leków, ograniczając w ten sposób ich długotrwałe stosowanie.

Infekcje i zaburzenia autoimmunologiczne: Infekcje i choroby autoimmunologiczne mogą powodować neuropatię obwodową. Wirusy i bakterie, które mogą atakować tkanki nerwowe, obejmują:

• Herpes varicella-zoster (półpasiec)
• Wirus Epsteina-Barra
• Wirus cytomegalii (CMV)
• Opryszczka zwykła

Wirusy te poważnie uszkadzają nerwy czuciowe, powodując ataki ostrego, przypominającego błyskawicę bólu. Neuralgia popółpaścowa często występuje po ataku półpaśca i może być szczególnie bolesna.

Ludzki wirus niedoboru odporności (HIV), który powoduje AIDS, powoduje również rozległe uszkodzenia ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego. Wirus może wywoływać kilka różnych form neuropatii, z których każda jest silnie związana z określonym stanem aktywnego niedoboru odporności. Szybko postępująca, bolesna polineuropatia dotykająca stopy i dłonie może być pierwszym klinicznym objawem zakażenia wirusem HIV.

Choroby bakteryjne, takie jak borelioza, błonica i trąd, charakteryzują się rozległym uszkodzeniem nerwów obwodowych.

• Błonica i trąd w USA są rzadkie.
• Wzrasta borelioza. Choroba z Lyme może powodować szereg zaburzeń neuropatycznych, które mogą rozwinąć się tygodnie, miesiące lub lata po ukąszeniu przez kleszcza, jeśli choroba nie jest leczona.

Infekcje wirusowe i bakteryjne mogą również powodować pośrednie uszkodzenie nerwów, wywołując stany określane jako zaburzenia autoimmunologiczne, w których wyspecjalizowane komórki i przeciwciała układu odpornościowego atakują własne tkanki organizmu. Ataki te zwykle powodują zniszczenie osłonki mielinowej lub aksonu nerwu.

Niektóre neuropatie są spowodowane zapaleniem wynikającym z działania układu odpornościowego, a nie z bezpośredniego uszkodzenia przez organizmy zakaźne.

Neuropatie zapalne mogą rozwijać się szybko lub wolno, a postaci przewlekłe mogą wykazywać wzorzec naprzemiennej remisji i nawrotu.

• Zespół Guillain-Barré (ostra zapalna neuropatia demielinizacyjna) może uszkodzić włókna nerwowe ruchowe, czuciowe i autonomiczne. Większość ludzi dochodzi do siebie po tym zespole, chociaż ciężkie przypadki mogą zagrażać życiu.
• Przewlekła zapalna polineuropatia demielinizacyjna (CIDP) jest ogólnie mniej niebezpieczna, zwykle uszkadza nerwy czuciowe i ruchowe, pozostawiając nienaruszone nerwy autonomiczne.
• Wieloogniskowa neuropatia ruchowa jest postacią zapalnej neuropatii, która atakuje wyłącznie nerwy ruchowe; może być przewlekły lub ostry.

Dziedziczne neuropatie: dziedziczne neuropatie obwodowe są spowodowane wrodzonymi błędami w kodzie genetycznym lub nowymi mutacjami genetycznymi.

• Niektóre błędy genetyczne prowadzą do łagodnych neuropatii z objawami, które rozpoczynają się we wczesnej dorosłości i skutkują niewielkim upośledzeniem.
• Cięższe dziedziczne neuropatie często pojawiają się w okresie niemowlęcym lub dzieciństwie.

Najczęstsze dziedziczne neuropatie to grupa zaburzeń określana zbiorczo jako choroba Charcota-Mariego-Tootha (wynikająca z wad genów odpowiedzialnych za wytwarzanie neuronów lub osłonki mielinowej). Objawy obejmują:

• Ekstremalne osłabienie i zanik mięśni kończyn dolnych i stóp
• Nieprawidłowości w chodzie
• Utrata odruchów ścięgnistych
• Drętwienie kończyn dolnych

Leczenie

Obecnie nie istnieją żadne metody leczenia, które mogłyby wyleczyć dziedziczną neuropatię obwodową. Istnieją jednak terapie dla wielu innych form. Oto kluczowe punkty dotyczące leczenia neuropatii obwodowej.

• Każdy stan chorobowy jest zwykle najpierw leczony, a następnie objawowy.
• Nerwy obwodowe mają zdolność regeneracji, o ile sama komórka nerwowa nie została zabita.
• Objawy często można kontrolować, a wyeliminowanie przyczyn określonych postaci neuropatii często może zapobiec nowym uszkodzeniom.
• Pozytywne zmiany i zdrowe nawyki często stwarzają warunki sprzyjające regeneracji nerwów.
• Terminowe leczenie urazów może pomóc zapobiec trwałym uszkodzeniom.

Ogólnie rzecz biorąc, leczenie neuropatii obwodowej obejmuje przyjęcie zdrowych nawyków w celu zmniejszenia skutków fizycznych i emocjonalnych, takich jak:

• Utrzymanie optymalnej wagi
• Unikanie ekspozycji na toksyny
• Postępowanie zgodnie z programem ćwiczeń pod nadzorem lekarza
• Spożywanie zbilansowanej diety
• Korygowanie niedoborów witamin
• Ograniczanie lub unikanie spożywania alkoholu

Inne metody leczenia neuropatii obwodowej obejmują:

• Ćwiczenia: aktywne i pasywne formy ćwiczeń mogą zmniejszyć skurcze, poprawić siłę mięśni i zapobiec zanikowi mięśni w sparaliżowanych kończynach.
• Dieta i odżywianie: różne strategie żywieniowe mogą złagodzić objawy żołądkowo-jelitowe.
• Rzuć palenie: rzucenie palenia jest szczególnie ważne, ponieważ palenie obkurcza naczynia krwionośne dostarczające składniki odżywcze do nerwów obwodowych i może pogorszyć objawy neuropatyczne.
• Umiejętności samoopieki: umiejętności samoopieki, takie jak skrupulatna pielęgnacja stóp i ostrożne leczenie ran u osób z cukrzycą i innych osób z upośledzoną zdolnością odczuwania bólu, mogą złagodzić objawy i poprawić jakość życia.

Choroby ogólnoustrojowe

Choroby ogólnoustrojowe często wymagają bardziej złożonego leczenia. Wykazano, że ścisła kontrola poziomu glukozy we krwi zmniejsza objawy neuropatyczne i pomaga osobom z neuropatią cukrzycową uniknąć dalszego uszkodzenia nerwów.

Stany zapalne i autoimmunologiczne prowadzące do neuropatii można kontrolować na kilka sposobów, w tym leki immunosupresyjne, takie jak:

• Prednison
• Cyklosporyna (Neoral, Sandimmune)
• Imuran (azatiopryna)

Plazmafereza: Plazmafereza - procedura, w której krew jest usuwana, oczyszczana z komórek układu odpornościowego i przeciwciał, a następnie zwracana do organizmu - może ograniczyć stan zapalny lub stłumić aktywność układu odpornościowego. Wysokie dawki immunoglobulin, białek działających jak przeciwciała, również mogą tłumić nieprawidłową aktywność układu odpornościowego.

Uśmierzanie bólu: ból neuropatyczny jest często trudny do opanowania. Łagodny ból można czasem złagodzić lekami przeciwbólowymi sprzedawanymi bez recepty. Kilka klas leków okazało się pomocnych dla wielu pacjentów cierpiących na cięższe postacie przewlekłego bólu neuropatycznego. Obejmują one:

• Meksyletyna, lek opracowany w celu korygowania nieregularnych rytmów serca (czasami związanych z ciężkimi działaniami niepożądanymi)
• Kilka leków przeciwpadaczkowych, w tym Neurontin (gabapentyna), Lyrica (pregabalina), fenytoina i karbamazepina
• Niektóre klasy leków przeciwdepresyjnych, w tym trójcykliczne, takie jak amitryptylina (Elavil, Endep)

Wstrzyknięcia miejscowych środków znieczulających, takich jak lidokaina lub miejscowe plastry zawierające lidokainę, mogą złagodzić trudniejszy do leczenia ból.

W najcięższych przypadkach lekarze mogą chirurgicznie zniszczyć nerwy; jednak wyniki są często tymczasowe, a procedura może prowadzić do komplikacji.

Urządzenia wspomagające: Pomoce mechaniczne i inne urządzenia wspomagające mogą pomóc zmniejszyć ból i zmniejszyć wpływ niepełnosprawności fizycznej.

• Ortezy dłoni lub stóp mogą zrekompensować osłabienie mięśni lub złagodzić kompresję nerwów.
• Buty ortopedyczne mogą złagodzić zaburzenia chodu i pomóc w zapobieganiu urazom stóp u osób z utratą odczuwania bólu.
• Wentylacja mechaniczna może zapewnić podstawowe wsparcie życiowe w przypadku poważnych zaburzeń oddychania.

Chirurgia: Interwencja chirurgiczna często może zapewnić natychmiastową ulgę w przypadku mononeuropatii spowodowanych urazami kompresyjnymi lub uwięzieniem.

• Naprawa poślizgu dysku może zmniejszyć nacisk na nerwy wychodzące z rdzenia kręgowego
• Usunięcie łagodnych lub złośliwych guzów może również złagodzić szkodliwy nacisk na nerwy.
• Uwięzienie nerwu często można skorygować przez chirurgiczne uwolnienie więzadeł lub ścięgien.