Terapie przeciwciał monoklonalnych w leczeniu raka

Twój układ odpornościowy normalnie wytwarza przeciwciała w odpowiedzi na biologiczne „znaczniki” najeźdźców. Te znaczniki, które znajdują przeciwciała, nazywane są antygenami. Układ odpornościowy może rozpoznać antygeny na atakujących bakteriach i antygeny na własnych komórkach - na przykład gdy zostały one zakażone wirusem lub rakowe. Kiedy przeciwciało wiąże się ze swoim antygenem, może rekrutować układ odpornościowy do zniszczenia celu.

Przeciwciała monoklonalne lub mAb są stosowane w leczeniu wielu różnych chorób, w tym niektórych typów raka.Jest wiele entuzjazmu co do mAb i ich potencjału do bardziej selektywnego kierowania na komórki rakowe. Stosowane razem z chemioterapią, niektóre mAb wydłużyły czas przeżycia.

Co oznacza termin monoklonalny?

Monoklonalne oznacza „tylko jeden klon”, co wymaga dalszych wyjaśnień. Zwykle, gdy twój układ odpornościowy widzi najeźdźcę, wytworzy niezłą różnorodność przeciwciał - wszelkiego rodzaju, które atakują wszystkie różne zakamarki na powierzchni najeźdźcy. Te przeciwciała są przeciwciałami poliklonalnymi, co oznacza, że ​​kilka różnych „klonów” lub rodzin komórek odpornościowych łączy wysiłki, aby stworzyć całą gamę przeciwciał atakujących najeźdźcę.

Naukowcy stają się coraz bardziej precyzyjni w walce z rakiem i celowaniu w niegokilka różnychzakamarki, zakamarki i znaczniki na komórce rakowej mogą brzmieć dobrze, ale niekoniecznie są praktyczne. Na przykład, co się stanie, jeśli okaże się, że jeden z celów komórki rakowej występuje w dużych ilościach na wszystkich normalnych, zdrowych komórkach?

Zatem przeciwciała monoklonalne są sztucznymi przeciwciałami wytwarzanymi w laboratorium przez naukowców - przeciwciałami zaprojektowanymi do wycelowania w apojedynczy,konkretnyznanyinteresujący antygen - często białko na powierzchni komórek rakowych.

Przykłady terapii mAb dla raka krwi obejmują Rituxan (rituximab) i Gazyva (obinutuzumab), z których oba celują w antygen CD20. CD20 jest jednym z wielu różnych celów na powierzchni komórek B lub limfocytów B, które powodują wiele chłoniaków.

Jak działają przeciwciała monoklonalne?

MAbs mogą działać jako światła ostrzegawcze lub sygnały ostrzegające o ataku układu odpornościowego:

• Nagie lub niesprzężone mAb przyłączają się do antygenów na komórce rakowej, działając jako sygnał dla układu odpornościowego organizmu do poszukiwania i niszczenia.
• Przykładami tego typu mAb są rytuksymab i obinutuzumab. Wykorzystują twój układ odpornościowy do zabijania komórek rakowych. Obniżają również liczbę zdrowych komórek B, które mają znacznik CD20, ale zdrowe komórki B można uzupełnić.

MAbs mogą być również zaprojektowane tak, aby dostarczały toksyczny ładunek, gdy znajdą swój cel:

• Skoniugowane mAb wiążą się z celami tak jak nagie mAb, ale dostarczają leki, toksyny lub promieniowanie bezpośrednio do komórki rakowej.
• Przykładem sprzężonej mAB jest Zevalin (ibritumomab tiuxetan). Zevalin jest radioterapeutycznym mAb skierowanym przeciwko CD20 do leczenia nawracającego lub opornego na leczenie chłoniaka nieziarniczego z limfocytów B o niskim stopniu złośliwości (NHL). Jest również stosowany w przypadku wcześniej nieleczonego NHL grudkowego z częściową lub całkowitą odpowiedzią na chemioterapię pierwszego rzutu.

W jaki sposób podaje się przeciwciała monoklonalne?

Przeciwciała monoklonalne podaje się dożylnie (przez żyłę) w szpitalu lub w przychodni. Wcześniej można podać inne leki, aby zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia reakcji i skutków ubocznych.

Co ważne, w leczeniu białaczki lub chłoniaka często podaje się przeciwciała monoklonalnew połączeniu ztradycyjna chemioterapia Liczba zaplanowanych czasów lub cykli podawania mAb w trakcie leczenia zależy od wielu różnych czynników, w tym niektórych czynników, które mogą być specyficzne dla Ciebie i Twojej choroby.

Skutki uboczne przeciwciał monoklonalnych

Chociaż skutki uboczne terapii mAb nie są takie same jak w przypadku chemioterapii, to jednak występują. Niektóre skutki uboczne mogą być podobne do reakcji alergicznych. Działania niepożądane mogą zależeć od konkretnego podanego mAb, indywidualnego pacjenta i jego wcześniej istniejących schorzeń, typu nowotworu i wielu innych czynników. Niektóre typowe skutki uboczne związane z mAb obejmują:

• Gorączka, dreszcze, objawy grypopodobne
• Osłabienie lub ból mięśni
• Bóle głowy
• Nudności, wymioty i biegunka
• Reakcje alergiczne, takie jak wysypki lub pokrzywka
• Niska liczba krwinek, zwłaszcza tych mAb, które są sprzężone z promieniowaniem
• Problemy z sercem, niskie ciśnienie krwi

Zaktualizowany przez Tom Iarocci, MD.