Co to znaczy być głuchym i czym się to różni od bycia niedosłyszącym (HOH)? Odpowiedź zależy od tego, kogo zapytasz i z jakiej perspektywy na to patrzysz. Na przykład społeczność medyczna ma ścisłą definicję, ale ludzie ze społeczności głuchoniemych lub HOH mogą mieć zupełnie inne zdanie.
kali9 / Getty ImagesDefinicja medyczna
Z medycznego punktu widzenia utrata słuchu jest określana na podstawie wyników testu słuchu. Istnieją parametry, które pozwalają sklasyfikować kogoś jako głuchoniemego lub niedosłyszącego. Pełne badanie słuchu bada, jak głośne muszą być dźwięki w całym zakresie częstotliwości, abyś je wykrył. Mierzy również, jak dobrze rozumiesz mowę.
Jeśli nie jesteś w stanie wykryć dźwięków cichszych niż 90 dB HL (poziom słuchu w decybelach), jest to uważane za głęboki ubytek słuchu dla tych częstotliwości. Jeśli średnia częstotliwości przy 500 Hz, 1000 Hz i 2000 Hz wynosi 90 dB lub więcej, osoba jest uważana za głuchą.
Osoba niedosłysząca może mieć ubytek słuchu w różnym stopniu od lekkiego do ciężkiego. Należy zauważyć, że technologia wzmacniania jest dostępna dla osób z lekkim i głębokim ubytkiem słuchu.
Definicja kulturowa
Definicja kulturowa różni się znacznie od definicji medycznej. Zgodnie z definicją kulturową, bycie głuchym lub niedosłyszącym nie ma nic wspólnego z tym, ile można usłyszeć. Ma to związek z tym, jak się identyfikujesz, czy bardziej odnosisz się do osób słyszących lub niesłyszących? Wiele osób niedosłyszących uważa się za kulturowo głuchych.
Czasami tę różnicę między głuchotą kulturową a osobami z głębokim ubytkiem słuchu można wskazać w sposobie zapisu słowa „głuchy”. Na przykład, jeśli zobaczysz „Głuchy” przez duże D, zwykle oznacza to kulturę głuchoniemych. Z drugiej strony słowo „głuchy” pisane małą literą „d” oznacza ubytek słuchu, a osoba niekoniecznie musi uważać się za część kultury głuchoniemych.
Definicja psychologiczna
Są też tacy, którzy są głuchoniemi medycznie i funkcjonalnie, którzy upierają się: „Nie jestem głuchy, mam problemy ze słuchem”. To stwierdzenie jest często składane przez osoby z ubytkiem słuchu, które zaprzeczają stopniowi ubytku słuchu. Mogą nie być gotowi do przyznania się do ciężkości ubytku słuchu.
Dodatkowo postęp w technologii implantów ślimakowych jeszcze bardziej zaciera linie. Wiele osób z głębokim ubytkiem słuchu jest teraz w stanie porozumiewać się ustnie i uczestniczyć jako osoba słysząca.
Z tych powodów sposób, w jaki ktoś identyfikuje się na podstawie ubytku słuchu, często bardziej zależy od osobistego postrzegania lub wyboru niż czegokolwiek innego.
Podwójna definicja
Czy osoby z implantami ślimakowymi, których ubytek słuchu jest zredukowany do zaledwie 20 dB, są niedosłyszące lub głuche? W opinii laika autora odpowiedź brzmi: „jedno i drugie”.
Kiedy osoba z implantem ślimakowym ma założony implant i słyszy dobrze, jest ona niedosłysząca. Gdy implant jest wyłączony i nic nie słyszą, są głuchy. To samo dotyczy aparatów słuchowych. Dawno temu autorka mówiła, że nosząc aparaty słuchowe była „w powietrzu” i funkcjonowała jak osoba z ubytkiem słuchu, ale „w powietrzu”, kiedy nie nosi aparatu i nic nie słyszy.
Słowo od Verywell
Jak widać, nie ma jednej definicji, która mówi nam, czy ktoś jest głuchy czy niedosłyszący. Chociaż definicja medyczna może odnosić się do każdego, równie ważne jest rozważenie osobistego postrzegania ich ubytku słuchu oraz tego, jak pasują (lub nie) do kultury osób niesłyszących. W rzeczywistości nie ma dobrej lub złej odpowiedzi, która byłaby odpowiednia dla każdej osoby. Często najlepiej jest zapytać, co ktoś woli, zanim podejmie się przypuszczenia.
