Osoby z autyzmem nie uczą się przez naśladowanie i łatwo dają się przytłoczyć w zupełnie nowych sytuacjach. Ponadto często mają trudności z generalizacją: pojedyncze doświadczenie nie pomoże większości osób z autyzmem zrozumieć, jak odegrają się inne, podobne doświadczenia. Połącz te rzeczywistości, a łatwo zrozumiesz, dlaczego tak wiele dzieci z autyzmem "załamuje się", gdy poproszono ich o spełnienie społecznych oczekiwań związanych z przyjęciem urodzinowym, paradą na Halloween w szkole, a nawet wycieczką do dentysty.
Na szczęście większość dzieci w spektrum może nauczyć się radzić sobie w nowych złożonych sytuacjach. Nie zawsze jest to proste i łatwe, ale kroki są prawie oczywiste:
- Dowiedz się, jakie będą oczekiwania i opcje.
- Zapisz je (najlepiej z ilustracjami).
- Przedstaw je w jasnych, prostych słowach.
- Ćwicz na tyle często, aby dziecko czuło się komfortowo i pewnie.
Historie społeczne są narzędziem z wyboru do przygotowania dzieci (i niektórych dorosłych) z widma na praktycznie każdą nową lub złożoną sytuację. Chociaż każdy może stworzyć historię społeczną, potrzeba trochę planowania, przemyślenia i wglądu, aby zrobić to dobrze.
Pochodzenie historii społecznej
Historie społeczne zostały stworzone przez Carol Gray, nauczycielkę i konsultantkę. W 1990 roku zaczęła eksperymentować z pomysłem tworzenia „historii społecznych”, aby pomóc jej uczniom z autyzmem przygotować się na szereg sytuacji szkolnych. W ciągu kilkudziesięciu lat doskonaliła system i podejście, które opatentowała. Podczas gdy wiele osób tworzy własne historie społeczne, Gray jest znakiem towarowym tego terminu.
Od 1990 roku wielu badaczy badało skuteczność historii społecznych. Większość uznała to podejście za przydatne, chociaż wyniki są mieszane. Oczywiście historie społecznościowe mogą być przydatne tylko wtedy, gdy publiczność jest zaangażowana, zainteresowana i zdolna do zrozumienia treści i podjęcia odpowiednich działań.
Definicja historii społecznej
W najbardziej podstawowym sensie historia społeczna to krótka opowieść z realistycznymi obrazami, która ma pomóc autystycznemu dziecku, nastolatkowi lub osobie dorosłej w lepszym zrozumieniu i / lub poruszaniu się po jego świecie. Według strony internetowej Carol Gray:
Historia społeczna dokładnie opisuje kontekst, umiejętności, osiągnięcie lub koncepcję zgodnie z 10 kryteriami definiującymi. Kryteria te kierują badaniami, rozwojem i wdrażaniem historii w celu zapewnienia ogólnej jakości pacjenta i wsparcia, a także formatu, „głosu”, treści i doświadczeń edukacyjnych, które są opisowe, znaczące oraz fizycznie, społecznie i emocjonalnie bezpieczne dla dziecka. nastolatka lub dorosły z autyzmem.
Według Carol Gray kryteria dobrej historii społecznej są w skrócie następujące:
- Udostępniaj dokładne informacje w pomocny, zrozumiały i opisowy sposób.
- Zrozumieć swoich odbiorców (osobę z autyzmem) i jej stosunek do opisywanych umiejętności, koncepcji lub sytuacji.
- Dołącz tytuł, wprowadzenie, treść i podsumowanie do każdej historii społecznej.
- Pisząc, używaj głosu pierwszej lub trzeciej osoby, miej pozytywny ton, bądź absolutnie dosłowny i dokładny.
- Odpowiedz na kluczowe pytania: kto, co, gdzie, dlaczego, kiedy i jak.
- Uwzględnij zdania opisowe, a także zdania coachingowe.
- Opisz więcej niż polecasz.
- Przejrzyj i dopracuj swoje historie społecznościowe przed ich zaprezentowaniem.
- Planuj przed napisaniem, monitoruj wyniki, mieszaj i dopasowuj w razie potrzeby, dostarczaj instrukcji i oklasków.
- Uwzględnij co najmniej 50% „braw” (afirmacji) dla publiczności.
Jak wyglądają historie społeczne
Większość historii społecznych (choć nie wszystkie) jest napisana dla małych dzieci, aby pomóc im radzić sobie z codziennymi wydarzeniami, emocjami, frustracjami i wyzwaniami. Niektóre są napisane, aby przygotować małe dzieci na niezwykłe wydarzenia. Stosunkowo niewiele jest napisanych dla nastolatków i dorosłych, a jeszcze mniej jest napisanych, aby pomóc dorosłym z autyzmem w lepszym zrozumieniu abstrakcyjnych pojęć, praw lub subtelnych wskazówek społecznych.
Przez lata Carol Gray i inni eksperymentowali z innymi formatami historii społecznościowych. Obecnie można znaleźć wysokiej jakości gotowe historie społecznościowe w postaci komiksów, filmów, a nawet doświadczeń w wirtualnej rzeczywistości.
Kluczem jest jednak zidentyfikowanie historii społecznych, które faktycznie są zgodne z zasadami Graya i nie są po prostu listami reguł, którym towarzyszą cliparty lub emotikony. Prostym sposobem na to jest zakup jednej lub więcej kolekcji opowieści społecznych Graya lub praca z kimś, kto został faktycznie przeszkolony w tworzeniu historii społecznych.
Elementy typowej historii społecznej
Historie społeczne pisane dla małych dzieci zazwyczaj:
- Dołącz kilka stron tekstu i obrazów
- Każda strona zawiera kilka słów (liczba i złożoność języka jest dostosowana do wieku i zdolności poznawczych osoby lub grupy, dla której przeznaczona jest opowieść)
- Miej tytuł
- Przygotuj stronę wprowadzającą, która przedstawia scenę lub opisuje sytuację
- Miej kilka stron, które zawierają opisy, język coachingowy i „brawa” dla czytelnika
- Zakończ w pozytywny i wspierający sposób
- Dołącz duże zdjęcia lub realistyczne rysunki, które konkretnie odzwierciedlają treść historii; w niektórych przypadkach obrazy są dosłownie fotografiami scenerii opisywanej w opowieści
- Może być kolorowe lub czarno-białe; kolor jest preferowany, ponieważ osoby z autyzmem mają tendencję do myślenia dosłownie
Przykład historii społecznej
Przykład tekstu używanego w historii społecznej może wyglądać następująco:
- [Title: Recess]
- Codziennie chodzę na przerwę. [zdjęcie szkolnego placu zabaw lub ogólne zdjęcie placu zabaw]
- Po obiedzie idę na przerwę.
- Najpierw założyłem kurtkę. Potem ustawiam się w kolejce. [zdjęcie dziecka zakładającego kurtkę, zdjęcie ustawiania się w kolejce]
- Jeśli jest ładna pogoda idę na plac zabaw. [zdjęcie słonecznego dnia na placu zabaw]
- Mogę wybrać się na huśtawkę, zjeżdżalnię lub do dżungli. [zdjęcia dzieci przy każdym elemencie wyposażenia]
- Czasami mogę od razu przejść do mojego ulubionego sprzętu. [zdjęcie dziecka na huśtawce bez kolejki]
- Czasami czekam na swoją kolej. [zdjęcie czekania w kolejce na placu zabaw]
- Mogę grać z przyjaciółmi lub grać sam. [zdjęcie dziecka bawiącego się z innymi; zdjęcie dziecka radośnie bawiącego się samotnie]
- Kiedy dzwoni dzwonek, ustawiam się w kolejce do środka. [zdjęcie dzieci w kolejce]
- Przerwa to świetny czas na ćwiczenia i zabawę. [szczęśliwe dzieci na szkolnym boisku]
Skończona historia społeczna
Po napisaniu i narysowaniu historii społecznej produkt końcowy może wyglądać podobnie do poniższej ilustracji.
Verywell / Elise DegarmoJak wykorzystywane są historie społeczne
Historie społeczne służą do nauczania pojęć, pomysłów, umiejętności i zachowań. W idealnym świecie unikalne historie społeczne są pisane i ilustrowane dla poszczególnych osób. W praktyce jednak, gotowe historie społeczne są często wykorzystywane w grupach, zwykle w szkole lub w placówkach terapeutycznych, ale czasami w domu lub w społeczności. Można je czytać na głos jak książeczkę, omawiać, odgrywać lub udostępniać nauczycielom / rodzicom w celu odczytania na głos i udostępnienia w odpowiednich momentach.
Typowe zastosowania historii społecznych
- Naucz dzieci (lub dorosłych) wykonywania prostego zadania, takiego jak zdjęcie kurtki i odłożenie pudełka na drugie śniadanie.
- Pomóż jednostkom w przygotowaniu złożonej lub trudnej sytuacji, takiej jak wydarzenie towarzyskie lub wycieczka, która może obejmować oczekiwania społeczne i / lub napaści sensoryczne.
- Pomagaj osobom rozumieć i reagować na mowę ciała, mimikę lub ton głosu.
- Zapewnij opcje w grupie umiejętności społecznych lub w podobnym otoczeniu.
- Przygotuj osoby na wyjątkowe wydarzenia, takie jak ślub, rozmowa kwalifikacyjna lub randka.
Niewłaściwe wykorzystanie historii społecznych
Ponieważ historie społecznościowe są proste, łatwo je nadużywać lub nieprawidłowo tworzyć. Historie społeczne nie są opowieściami o dzieciach zachowujących się prawidłowo ani zbiorem dyrektyw dotyczących wykonywania zadań lub odpowiedniego zachowania. Tworząc historie społeczne, autorzy powinni unikać:
- Historie, które prawie w całości składają się z dyrektyw, a nie z opisu
- Historia wykorzystująca drugą osobę (na przykład „czujesz x”)
- Metafory, skomplikowany język i inne teksty, których nie można zrozumieć
- Historie, które nie są całkowicie dokładne (na przykład „Babcia jest zawsze miła”, jeśli nie jest do końca prawdziwa)
- Historie, które sugerują osąd lub groźby (na przykład „Jeśli będziesz się źle zachowywać, będziesz musiał iść do swojego pokoju”)
Innym częstym błędem w tworzeniu studiów społecznych jest niewłaściwe użycie elementów wizualnych. Obrazy mają być jak najbardziej realistyczne, dokładne i znaczące. Niemniej jednak wielu twórców Social Stories zaśmieca swoje prace klipartami, emotikonami i innymi przedmiotami, które „ozdabiają” historię, ale nie mają żadnego znaczenia dla osoby ją czytającej.
Powiązane badania
Naukowcy odkryli pozytywne wyniki korzystania z Historii społecznych, ale badania naukowe nie były szczególnie rygorystyczne. Niezwykle trudno jest oddzielić historie społeczne od, na przykład, interwencji behawioralnych, terapii rozwojowych lub leków, które są powszechnie stosowane w tej samej kohorcie dzieci.
Research Autism, strona internetowa, która ocenia wyniki badań pod kątem wielu różnych terapii, stawia Social Stories jako „znak zapytania”, ponieważ uważają, że jury wciąż nie zgadza się z ich skutecznością. To stanowisko znajduje odzwierciedlenie w wielu innych badaniach, w których na przykład harmonogramy zdjęć mogą być równie skuteczne w przypadku odpowiednich dzieci w odpowiednich okolicznościach.
Słowo od Verywell
Chociaż historie społeczne nie są powszechnie skuteczną techniką pomagania osobom z autyzmem w skutecznym radzeniu sobie z emocjami, zachowaniem i komunikacją, mogą być pomocne, gdy są właściwie używane. Są również jedną z niewielu dostępnych technik całkowicie pozbawionych ryzyka, niedrogich i przyjaznych rodzicom. Rodziny nie mają nic do wykorzystania i wiele do zyskania, wypróbowując Historie społeczne.
